Επισκέπτες του χώρου μας

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

MIA ANEKΔΟΤΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ
11

  • Ο Καλλικράτης, οι δύο χώρες και ο πόλεμος...!
(Μιά ανέκδοτη προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού που τελευταίως κυκλοφόρησε από την Ι. Μ. Αιτωλοακαρνανίας)
Η προφητεία αυτή, φωτογραφίζει επιτυχώς την εποχή μας, τα τελευταία συμβάντα στήν χώρα μας, καί την φορολογική επέμβαση τών ξένων πού πιέζουν καί υποκύπτει έναν φοβισμένο πρωθυπουργό εντελώς ακατάλληλο για τίς συγκυρίες πού διερχόμαστε...
Τά προτεινόμενα μέτρα "μιάς ακόμη νέας λιτότητας", στοχεύουν προφανώς στήν εξαγρίωση καί στήν Επανάσταση τού λαού ώστε να πέσει η Ελλάδα σε ακυβερνησία, σέ χάος, καί σέ νέο Εμφύλιο...
Μιά ικανή δικαιολογία δηλαδή, γιά να μπούνε ξένες στρατιωτικές δυνάμεις καί να καταλάβουν την χώρα...
Αμυδρή ελπίδα δίνει η παρακάτω προφητεία τού Αγίου Κοσμά: "Θά ξεκινήσουν νάρθουν γιά νά εισπράξουν τους φόρους. Δέν θά προφθάσουν όμως, γιατί θά γίνει πόλεμος...», ( εννοώντας προφανώς τόν Γ΄ Παγκόσμιο πόλεμο στά στενά τού Βοσπόρου καί στην Κωνσταντινούπολη...).
Είναι όμως αυτό, ή "έτερον προσδοκώμεν;"
Οι προφητείες τού Αγίου Κοσμά, ήταν αυτό που έκανε τόν σκλαβωμένο Έλληνα τού ΙΗ΄ αιώνα νά αναθεώρηση τη μοιρολατρική κατάσταση στην οποία τόν είχε ρίξει ή σκλαβιά των τριών αιώνων.
Ό Άγιος Κοσμάς καλλιέργησε τό δυνατόν της απελευθερώσεως. Μάλιστα γιά την απελευθέρωση τους, τους φύτευε διάφορες μελλοντικές καταστάσεις. Τους προφήτευε γιά τό ποθούμενον. Καί τί άλλο γλυκύτερον μπορούσαν νά επιθυμούν από τό να φάνε τό γλυκό ψωμί της ελευθερίας;
Έτσι άρχισε νά κινείται τό ενδιαφέρον καί ή επιθυμία γιά «τό ποθούμενον» γράφει ή Οσιολογιωτάτη μοναχή Ευθυμία, Καθηγουμένη της Ί. Μονής τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού, στό βιβλίο της «Προφητείες τού Αγίου Κοσμά τού Αίτωλού, μέσα στην Ιστορία».
Έδώ, δεν θά σημειώσομε κάποια από τίς γνωστές προφητείες τού Αγίου Κοσμά τού Αιτωλού, τού Εθναποστόλου καί Ιεραποστόλου, αλλά θά φέρομε στό φώς, μιά ανέκδοτη προφητεία πού αφορά και μέλλοντα και παρόντα...
Από χρόνια είχα ακούσει από γέροντες, ότι ό Άγιος Κοσμάς καί γιά τόν τόπο μας είχε ειπεί προφητείες. Πολλές φορές άκουσα νά λένε παππούδες καί γιαγιάδες, ότι ό Άγιος Κοσμάς είπε: " Οί Τούρκοι θά ξανάρθουν μέχρι τό Ντουγρί!... "Επειδή όμως τοποθεσίες μέ τό όνομα «Ντουγρί» υπάρχουν καί σέ άλλα μέρη της Πατρίδος μας, δέν έδωσα καί τόση σημασία...
Τελευταίως όμως, όταν ό π. Κωνσταντίνος Γιολδάσης ύπηρετούσε ώς διάκονος εις τόν Ιερόν Ναόν της Ζωοδόχου Πηγής, Αγρινίου, σέ μιά συζήτηση, μού απεκάλυψε, ότι πρόκειται γιά τό Ντουγρί Τριχωνίδος, άρχισα νά ερωτώ...
Επισκέφθηκα γέροντας της περιοχής μας καί δή τής ορεινής Τριχωνίδος, καί άκουσα, σχεδόν τά ίδια, μέ αυτά πού μού διηγήθηκε ό κ. Μιχαήλ Γιολδάσης, κάτοικος Αγίας Βαρβάρας.
Ό κ. Μιχαήλ Γιολδάσης επί λέξει είπε:
"Όταν ήμουν στό δημοτικό Σχολείο ή γιαγιά μου και ό πάππους μου, μού μιλούσαν γιά τόν «Άγιο Παπουλάκη» πού πέρασε καί άπό τό χωριό μας. Ό Παντελής Καρόπουλος, ή Ζάρας, μας διηγείτο γεγονότα καί λόγια τού «Αγίου Παπουλάκη» που κι εκείνος τά ήκουσε από τόν παππού του, που ήταν αυτήκοος μάρτυς τών λόγων τού Αγίου Κοσμά, νέος τότε.
Έλεγε λοιπόν ότι:
Κάποτε κατεβαίνοντας από τό χωριό του, Μέγα Δένδρο, ό Άγιος Κοσμάς έφθασε στην Παραβόλα. Διψασμένος, ζήτησε από τους κατοίκους της Παραβόλας λίγο νερό νά ξεδιψάσει...
Οι Παραβολιώτες όμως δέν τού έδωσαν νερό από εκείνο που έπιναν, αλλά νερό από μία στέρνα... Ό Άγιος δέν τό γεύτηκε καί είπε:-- Νερό νά μήν έχετε. Στά πόδια σας είναι τό νερό. Στά πόδια σας είναι το νερό, κι΄ εσείς δέν θάχετε δικό σας νερό. Κοίταξε κατά τη λίμνη καί τά βουνά ό Παπουλάκης καί είπε : " Νερό, Νερό..."Έφυγε διψασμένος καί προχώρησε καί έφθασε στην Ντέμη, τό σημερινό χωριό Καινούριο.
Κάθισε κάτω από ένα Πλάτανο μεγάλο. Οι κάτοικοι τού προσέφεραν νερό. Κάλεσε τότε τους Έλληνας τού χωριού νά έλθουν νά τους μιλήσει... Όμως, ήλθαν λίγοι...
Απορημένος τους ρώτησε:
- Γιατί δέν έρχονται καί οι άλλοι; καί τού απάντησαν:
- Άγιε Παπουλάκη φοβούνται μήπως ό Ντέμ, ή Άντέμ αγάς, που είναι εδώ, όταν μας δεί μαζεμένους θά μας κόψει ( τα κεφάλια )...
Τότε ό Άγιος Κοσμάς τους βεβαίωσε, ότι ό Ντέμ αγάς έφυγε απ' εδώ καί βρίσκεται στό Ζαπάντι. Καί πρόσθεσε ο Άγιος:
- Θά ξανάρθουν οι Τούρκοι...

ΟΙ ΔΥΟ ΧΩΡΕΣ...


Έν τω μεταξύ συγκεντρώθηκαν οι κάτοικοι καί ό Άγιος Κοσμάς τούς μίλησε καί τούς δίδαξε... Όταν τελείωσε τό Θείο λόγο του, οι κάτοικοι τόν ερώτησαν.
- Πότε, άγιε Παπουλάκη, θάρθουν οι Τούρκοι εδώ;
Κι΄ εκείνος απάντησε, βάζοντας μία εικόνα της Παναγίας μέσα στην κουφάλα τού Πλατάνου.
- «Όταν θά ξεραθεί αυτός ό Πλάτανος καί θά σμίξουν οι δυό χώρες, τότε οι Τούρκοι θάρθουν ατουφέκιστοι καί θά πιουν καφέ στό Ντουγρί».
-Καί πότε, Άγιε τού Θεού, θά σμίξουν οι δυό χώρες, καί ποιές είναι αυτές;
- «Σας είπα ότι, όταν ξεραθεί καί κοπεί ό πλάτανος καί σμίξουν οι δυο χώρες. Οι δυο χώρες είναι τό Βραχώρι καί ό τόπος πού πατάμε τώρα (ή Ντέμη). Τότε θά σάς βάλουν μεγάλους φόρους οι Ευρωπαίοι. Θά βάλουν φόρους καί στά παράθυρα καί στά χωράφια. Θά ξεκινήσουν νάρθουν γιά νά εισπράξουν τους φόρους. Δέν θά προφθάσουν όμως, γιατί θά γίνει πόλεμος...».
Έδώ καί αρκετά χρόνια τό 1974, ό πλάτανος ξεράθηκε... Οι κάτοικοι τού Καινούριου (Ντέμη), καλύπτοντας τό ρέμα, στην όχθη τού οποίου ήταν ό πλάτανος, έκοψαν τίς ρίζες τού δένδρου καί έριξαν τσιμέντα. Φυσικό ήταν, ό πλάτανος νά ξεραθεί, όποτε τόν έκοψαν...
Δίπλα ακριβώς από τόν πλάτανο καί τό ρέμα, κάποιος κάτοικος τού χωριού επονομαζόμενος Τασούλης, ανήγειρε τό σπίτι του καί στό ισόγειο άνοιξε καφενείο. Όταν έκλεινε αργά τό βράδυ τό καφενείο, γιά νά ανέβει στό σπίτι του, έβλεπε μία σκιά νά περιφέρεται, στον τόπο εκείνο. Κατ' αρχάς φοβήθηκε...
Όταν τού είπαν, ότι έδώ ό Άγιος Κοσμάς στάθηκε καί ομίλησε, συγκινημένος καί εκδηλώνοντας την ευλάβεια του προς τόν Άγιο, έκτισε ένα εικόνισμα, ή Προσκυνητάρι καί έβαλε μέσα τήν εικόνα τού Αγίου Κοσμά. Άπό τότε δέν είδε ξανά τήν σκιά!!! Σήμερα τό καφενείο τό έχουν τά παιδιά του.
Τό δεύτερο «σημείο» τό όποιο έδωσε ό Άγιος Κοσμάς είναι
«Όταν θά ενωθούν οι δυό χώρες, Βραχώρι καί Ντέμη...».
Ήδη μέ τό σχέδιο «Καλλικράτης» τό Αγρίνιο καί τό Καινούριο (Ντέμη) γίνονται ένας δήμος.
«Οι δύο χώρες, ενώνονται»!!!
Άλλοι γέροντες προσθέτουν στην ανωτέρω προφητεία τού Αγίου Κοσμά καί τούτα τά λόγια του:
«Αυτά θά γίνουν όταν θά είναι τά τέσσαρα 7, τά 3 Κ, καί ένα Π».
Τήν πλήρη ερμηνεία τών λόγων τού Μεγάλου Αγίου μας, μόνο ό Κύριος γνωρίζει καί ό χρόνος θά επιβεβαιώσει.
Προσθέτουν ακόμη οι Γέροντες, ότι ό Άγιος Κοσμάς είχε μαζί του τρία πράγματα: Ένα σκαμνάκι, στό όποιο ανέβαινε νά ομιλήσει, ένα σακούλι (που είχε μέσα βιβλία), καί ένα Σταυρό, τόν όποιο έστηνε καί κάτω άπό τή σκιά του ομιλούσε... Τά προφητικά λόγια τού Αγίου είναι φοβερά καί συγκλονιστικά! Τό δικό μας χρέος είναι νά ετοιμαζόμαστε, διότι «ό καιρός συνεσταλμένος έστι» καί «αί ήμερα πονηρά είσί...».

Σημειώσεις
Πράγματι η Παραβόλα, μέχρι πρότινος δέν είχε νερό...
Ό νυν Δήμαρχος κ. Βασίλειος Καπέρδας, ύστερα από κάποιο τρανταχτό γεγονός(;), προέβη εις γεώτρηση εις τήν Παραβόλα, καί βρήκε ολόκληρο «Ποτάμι» νερό. Όχι μόνο εις ποσότητα άλλα καί εις άρίστη κατάσταση καί ποιότητα.
Άπό ευγνωμοσύνη προς τόν Άγιο Κοσμά, έκτισε εκκλησάκι εις τό "Ονομα τον Αγίου. Πόσον φωτισμένη και όντως αληθινή υπήρξε ή προφητεία τον Αγίου μας: «Κάτω άπό τά πόδια σας είναι ποτάμι νερό»!
(Από τό περιοδικό "Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός" πού εκδίδει η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας. Τεύχ. 14 τού 2010)

Πηγή


Πηγή : http://www.filoumenos.com/I-οra-ton-profiteiοn/1575-Μιά-ανέκδοτη-προφητεία-του-Αγίου-Κοσμά-του-Αιτωλού.html#ixzz2P8Vwd6Pe

EKTΡΩΣΕΙΣ

ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ - ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ
(ΠΡΟΣΟΧΗ: Σκληρές εικόνες)
75
Αναρωτηθήκαμε στο ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ αν θα έπρεπε να προβούμε σε ένα φωτογραφικό αφιέρωμα για τα παιδιά-μάρτυρες που χάθηκαν με το πέρασμα του χρόνου σε κάποια παγωμένη αίθουσα ενός ιδιωτικού ιατρείου, κλινικής ή ακόμη και στο χειρουργείο ενός νοσοκομείου όπου υποτίθεται ότι η ανθρώπινη ζωή και η διαφύλαξή της είναι ο υπέρτατος σκοπός.
Οι εικόνες που εντοπίσαμε με την έρευνά μας είναι αρκέτα σκληρές. Όσοι έχετε ψυχή, θα την ακούσετε να φωνάζει, να κλαίει και να διαμαρτύρεται για αυτή την παγκόσμια γενοκτονία. Αυτές οι φωτογραφίες όμως από εκτρώσεις – ορισμένες μάλιστα παιδιών πολύ λίγων μόλις εβδομάδων – αποτελούν την ηχηρή απάντηση, τον αδιάψευστο μάρτυρα σε όλους όσους ισχυρίζονται ενάντια στις θέσεις των Πατέρων της Εκκλησίας και της Αγίας Γραφής ότι δεν υφίσταται ακόμη ζωή.
Οπλιστείτε με θάρρος και πάρτε βαθιά αναπνοή. Ίσως να φοβάστε ότι δε θα αντέξετε, σκεφτείτε όμως ότι πρώτα αυτά τα παιδιά άντεξαν στο μαρτύριο, θυσιάστηκαν όπως ο Χριστός μας, οδήγηθηκαν ως πρόβατα επί σφαγή. Και τέλος σκεφτείτε ότι αυτά τα παιδιά μπορεί να αδικήθηκαν από τους ανθρώπους, σίγουρα όμως πλέον αναπαύονται κοντά στο Θεό γιατί πρώτα Αυτός ως Πατέρας τους έκλαψε και τους προσφέρει το μεγαλύτερο, το πιο σπάνιο είδος αγάπης που υπάρχει, αυτή του Θεού, ο οποίος έγινε άνθρωπος και Τον σταυρώσαμε όπως «σταυρώνουμε» και τα ίδια μας τα παιδιά.
Αυτό το παιδάκι θυσιάστηκε ή αν θέλετε «σταυρώθηκε» Μεγάλη Παρασκευή.
Ένα παιδάκι διαμελισμένο… Μέσα σε μια λίμνη αίματος διακρίνουμε αλλού τα χεράκια του, αλλού τα πόδια του και όλα μέσα στο αίμα…
Το μικρό αυτό αγοράκι αντί να καταλήξει στην αγκαλιά της «μητέρας» του και την ζεστή κούνια, βρέθηκε σε μια σακούλα με σκουπίδια.
Ότι απέμεινε από το κεφαλάκι του παιδιού, όπου το αριστερό του μάγουλο μέχρι το στόμα έχει σκιστεί.
Μόνο, εγκαταλελειμένο και νεκρό… Δεν πρόκειται να προβληματίσει ξανά τους γονείς του.
Προφανώς η «μητέρα» του αρκετά το ανέχτηκε και αποφάσισε λίγο πριν να γεννηθεί να το τιμωρήσει.
Αυτό το παιδάκι ήταν σχεδόν 8 εβδομάδων.
Ένα ακόμη ακέφαλο θύμα στα χέρια του…
Ένα μικρό κέρμα για να μας θυμίσει τι είναι ικανός να κάνει κανείς προκειμένου να βγάλει χρήματα αλλά και πόσο λίγο κοστολογείται η ανθρώπινη ζωή.
Το εντεράκι του μικρού αυτού παιδιού και τα δακτυλάκια του διακρίνονται ξεκάθαρα.
Ποιος ξέρει τι τράβηξε και κατέληξε έτσι…
Ομολογουμένως πρέπει να είναι κανείς εντελώς αναίσθητος για να φωτογραφίζεται με σφαγμένα παιδιά.
Η λεζάντα αναφέρει ότι ένας από τους γιατρούς πρότεινε να του αφαιρέσουν το κολλαγόνο όσο ήταν ακόμη ζωντανός! Επίσης το νοσοκομείο φόρεσε στο παιδί και ταυτότητα στον καρπό!Αληθινός μάρτυρας!
Αυτή είναι η ελευθερία της επιλογής αναρωτιέται κανείς;
Κάποια χεράκια διακρίνονται μέσα σε μια λίμνη αίματος και κομματιασμένων μελών.
Άλλο ένα παιδάκι λίγων εβδομάδων. Κάποιοι δεν ήθελαν να ζήσει περισσότερο…
Τα μάτια του δεν επρόκειτο να ανοίξουν ξανά…
Πραγματική εκατόμβη…
Η μάχη ήταν άνιση και αυτοί στους οποίους βασιζόταν τον πρόδωσαν.
Δε γνώρισε τη χαρά να φωτογραφηθεί με τους γονείς του αργότερα, αλλά νεκρό και παρατημένο σε ένα πάγκο φωτογραφήθηκε μόνο του.
Μπορούμε λοιπόν να είμαστε περήφανοι για την κοινωνία μας. Σφάζουμε τα παιδιά μας. Φτάσαμε πλέον στον υπέρτατο βαθμό καλοσύνης, αγάπης και ανιδιοτέλειας. Επιτέλους ας ξυπνήσουμε, ας μη χυθεί άλλο παιδικό αίμα. Ας μη χυθεί άλλο αθώο αίμα. Υπάρχει και Θεός. Θα ζητήσει λόγο και ευθύνες για τα παραπάνω. Τι απολογία θα δώσουμε; Κι αναρωτιέμαι:
Υπάρχει ακόμη γυναίκα που θεωρεί ότι μπορεί να εξουσιάζει το σώμα της μετά τα παραπάνω ντοκουμέντα;
Υπάρχει ακόμη γυναίκα που θα φοβηθεί την κονωνική κατακραυγή;
Υπάρχει πατέρας που δε θα θελήσει να φανεί πραγματικός άνδρας;
Υπάρχει γιατρός που θα συνεχίσει να θησαυρίζει σφάζοντας;
Υπάρχει καλύτερο τραγούδι από το κλάμα ενός μωρού που μόλις έχει γεννηθεί και αντικρύζει τον κόσμο;
Υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το χαμόγελο του παιδιού σου;
Υπάρχουν μεγαλύτερες στιγμές από αυτές που αυτό θα σου χαρίσει;
Κι όμως ενώ κάποιοι τα σφάζουν για να κερδίσουν χρήματα, κάποιοι άλλοι δεν ξεχνούν τις θυσίες των γονέων τους να τους σπουδάσουν και αυτοί αντί να σκοτώσουν, αποφασίζουν να σώσουν το παιδί κι όχι να το σφάξουν. Το παιδί ανακουφισμένο –η είδηση είχε κάνει το γύρω του κόσμου- αγκαλιάζει προς μεγάλη έκπληξη το δάκτυλο του χειρουργού που το έσωσε και ο φωτογράφος ήταν εκεί για να αποδείξει ότι τα έμβρυα και νιώθουν και πονούν αλλά και όταν τα βοηθούν ανακουφίζονται.
Όσο υπάρχουν
ΑΝΘΡΩΠΟΙ
θα υπάρχει και
ΕΛΠΙΔΑ
14-2-2007

Πηγή


Πηγή : http://www.filoumenos.com/skorpia-themata/6228-ektroseis-e28093-mia-eikona-xilies-lekseis28sklires-eikones29.html#ixzz2P8JtiPwT

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα

παρέλασαν Μασόνοι!





ΤΕΛΙΚΑ Ή ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΤΡΕΛΑΘΕΙ Ή ΕΜΕΙΣ!!!!


Μια μεγάλη έκπληξη περίμενε τους πολίτες που παρακολούθησαν, στο Νέο Ηράκλειο, την παρέλαση για τον εορτασμό της Εθνικής μας Επετείου.

Στο τέλος της παρέλασης ,αφού είχαν περάσει τα μαθητικά τμήματα, οι σύλλογοι , οι οργανώσεις , έκαναν την εμφάνισή τους μέλη της Στοάς ΔΙΟΝΥΣΟΣ αρ.111 της Grande Oriente Universal Greece. Με επικεφαλής τον Α. Τσιπίδη 33ο , παρέλασαν με πλήρη Τεκτονική περιβολή. Είναι η πρώτη φορά που στην χώρα μας Τεκτονική Δύναμη εμφανίζεται σε παρέλαση.



πηγη


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/03/parelasi-masonwn-sthn-krhth.html#ixzz2P7CQWBa7

Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Σάν σήμερα, 30 Μαρτίου 1822 ἡ Χίος
πνίγηκε στό αἷμα

Χίος1
Εκατόν δεκαπέντε χιλιάδες άνθρωποι χάθηκαν, δολοφονήθηκαν, ξεριζώθηκαν… Άνδρες, γυναίκες, παιδιά. Το αίμα έτρεχε ποτάμι, μέχρι τη θάλασσα. Το γαλάζιο του νερού βάφτηκε κόκκινο. Ουρλιαχτά, θάνατος, απόγνωση. Καμμένη γη. Χωριά ολόκληρα πυρπολήθηκαν. Μητέρες μέσα στους καπνούς ψάχνουν να βρουν τα παιδιά τους. Τα πρόσωπα τους μαύρα από τις στάχτες. Βλέμμα θολό. Το βλέμμα της τρέλας. Που να κρυφτούν; Δεν ξέρουν.Τούρκοι παντού. Αγρίμια. Δολοφονούν, βιάζουν. Κατακόκκινοι βαμμένοι από το αίμα των αθώων θυμάτων τους συνεχίζουν να σκοτώνουν όποιον βρουν στο διάβα τους. Η Χίος πεθαίνει… 30 Μαρτίου 1822.

Χίος2

Τι συνέβη όμως και φτάσαμε σε αυτή τη σφαγή; Το δολοφονικό χέρι του Τούρκου θα μπορούσε να κοπεί, πριν καν βγάλει το γιαταγάνι; Ας δούμε τα γεγονότα που προηγήθηκαν και οδήγησαν σε μια από τις μαζικότερες σφαγές της ιστορίας του ανθρώπινου γένους.
Η Χίος ήταν πάντα ένα νησί που ευημερούσε, τόσο οικονομικά όσο και πολιτισμικά. Οι Χιώτες μια πάστα ανθρώπου που έχει στο αίμα του την αλμύρα της θάλασσας, διακρίνονταν πάντα για τη ναυτοσύνη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί Λεβέντες* στα πλοία των Οθωμανών ήταν Χιώτες. Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι οι Χιώτες σε ελληνικά ή σε Οθωμανικά πλοία κυριαρχούσαν από τη Μαύρη θάλασσα μέχρι τις ακτές της Αφρικής. Το ευλογημένο νησί της Χίου είχε όμως και άλλο ένα “ατού”. Τα μαστιχόδεντρα. Το δέντρο που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο και τους καρπούς του οποίου, λάτρεψαν όλοι οι Σουλτάνοι.
Στις αρχές του 1800 η ευημερούσα Χίος αριθμούσε 120.100 ψυχές εκ των οποίων οι 117.000, ήταν Έλληνες, οι 3.000 Τούρκοι και οι 100 Εβραίοι. Το εμπόριο μαστίχας ανθούσε, το εμπόριο με τα παράλια της Μικρασίας ήταν στο ζενίθ του και οι Χιώτες μπορεί να ζούσαν μια σχετικά ελεύθερη καλή και άνετη ζωή, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν ότι ήταν Έλληνες. Ο Σουλτάνος Μαχμούτ ο Β, τους είχε δώσει άτυπα μια σχετική αυτονομία αφού ποτέ δεν του δημιούργησαν κάποιο πρόβλημα.
Χίος3

Η σπίθα της επανάστασης στην Ελλάδα δεν άφησε τους Χιώτες τυπικά αδιάφορους αλλά στο νησί επικρατούσε ηρεμία. Ακόμη και όταν ο Τομπάζης πήγε να τους ξεσηκώσει, τον Απρίλη του 1821, δεν έγινε τίποτε. Κάποια χιλιόμετρα βορειότερα ο Σουλτάνος έβλεπε την επανάσταση να φουντώνει στην Ελλάδα, αλλά τα αγαπημένα του παιδιά οι Χιώτες να μην ακολουθούν. Ο Μαχμούτ ο Δεύτερος συνέχιζε στα ανάκτορα του Τοπ Καπί να πίνει τα χιώτικα με γεύση μαστίχας σερμπέτια του, ικανοποιημένος.
Όμως σχεδόν ένα χρόνο μετά στις αρχές του Μάρτη του 1822, ο Σάμιος Λυκούργος Λογοθέτης, αποβιβάζεται στη Χίο με 1500 άνδρες και μαζί με τον Χιώτη Αντώνη Μπουρνιά ξεσηκώνουν το λαό. Οι διαφωνίες ανάμεσα στους κατοίκους του νησιού είναι έντονες. Τελικά η σπίθα ανάβει και οι 3.000 Τούρκοι μαζί με τη φρουρά του νησιού οχυρώνονται στο κάστρο. Όμως για άλλη μια φορά η προχειρότητα στην κατάστρωση ενός σχεδίου αλλά και οι έριδες για την αρχηγεία, προδίδουν τους Έλληνες. Οι Τούρκοι ταμπουρωμένοι δεν παραδίδονται ενώ τα μαντάτα της εξέγερσης φτάνουν μέχρι το Τοπ Καπί.
Ο Σουλτάνος γίνεται έξαλλος. Θεωρεί ότι οι Χιώτες που τόσα “προνόμια και αυτονομία” τους προσέφερε, τον πρόδωσαν. Όμως αυτό που τον έκανε έξαλλο ήταν φυσικά άλλο. Εάν επικρατούσε η επανάσταση στο νησί, θα έχανε σημαντικότατους οικονομικούς πόρους, αφού τα μαστιχόδεντρα και ο φόρος που έπαιρνε από αυτά, πλέον δεν θα του άνηκαν.
Διατάζει τον έμπιστο ναύαρχο του Καρά Αλή να καταπνίξει την επανάσταση. Στις 30 Μαρτίου του 1822 και μετά από έντονο κανονιοβολισμό, ο Μαύρος-Αλής αποβίβασε στην ακτή 7.000 άνδρες και με τη συνδρομή της τουρκικής φρουράς κατέστειλε εύκολα και σύντομα την εξέγερση, εκμεταλλευόμενος τον κακό σχεδιασμό της και τις έριδες (όπως είπαμε) για την αρχηγία μεταξύ Μπουρνιά και Λογοθέτη. Οι δύο τους υποχώρησαν στο εσωτερικό του νησιού φωνάζοντας: “ο σώζων εαυτό σωθήτω
Από εκεί και μετά ξεκίνησε η σφαγή. Ο θάνατος χόρευε για μήνες πάνω από τη Χίο: 42.000 άνθρωποι σφαγιάστηκαν, 23.000 διέφυγαν στο εξωτερικό και στην Ελλάδα και 50.000 έγιναν σκλάβοι. Υπολογίζεται ότι γλύτωσαν και παρέμειναν στο νησί 1500 – 2000 άνθρωποι. Η νέμεσις για τον Καρά- Αλή θα έρθει τις πρώτες ημέρες του Ιουνίου του 1822, όταν ο Κανάρης θα πυρπολήσει και θα ανατινάξει την Ναυαρχίδα του στόλου του και ο ίδιος ο Καρά Αλής θα πάει να συναντήσει τα αθώα θύματα του στον κάτω κόσμο.
Χίος4

Η σφαγή των χιλιάδων αθώων της Χίου προκάλεσε αποτροπιασμό και αηδία στην Ευρώπη. Η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε και οι τάξεις των φιλελλήνων πύκνωσαν. Αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν τις φρικιαστικές σκηνές στις εφημερίδες, ζωγράφοι (Ντελακρουά) τις απεικόνισαν και ποιητές (Ουγκώ, Χέμανς, Πιέρποντ, Χιλ, Σιγκούρνεϊ) έψαλλαν τη θλιβερά καταστροφή. Πολλοί έκαναν λόγο για το ασυμβίβαστο της τουρκικής φυλής με τον ανθρωπισμό, ενώ άλλοι τόνισαν την αδυναμία συνύπαρξης Χριστιανών και Μουσουλμάνων.
*Λεβέντης σημαίνει στα Τούρκικα ότι και στη γλώσσα μας: Ο ατρόμητος, το παλικάρι. Λεβέντης ήταν όποιος υπηρετούσε στο οθωμανικό ναυτικό και είχε ένα μόνο καθήκον. Να κάνει τα ρεσάλτα στα άλλα πλοία. Στις ναυμαχίες τα πλοία πλεύριζαν το ένα το άλλο και πετούσαν γάντζους δεμένους με σχοινιά. Οι Λεβέντες ήταν οι πρώτοι που ορμούσαν στο αντίπαλο πλοίο για να το καταλάβουν. Οι πρώτοι που πρότασσαν τα κορμιά τους. Πολεμούσαν σαν σκυλιά και εξολόθρευαν τους εχθρούς.
πηγή: On Alert.gr
H "TEΛΕΥΤΑΙΑ" ΕΠΙΘΥΜΙΑ
ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ κυρού ΙΑΚΩΒΟΥ Β'
 
      
       Σε περιόδους που ο ανά τον κόσμον,  χριστιανικός κόσμος  δέχεται ασταμάτητα πυρά από "φίλους" και εχθρούς, περισσότερο από ποτέ είναι επιτακτική η ανάγκη οι πιστοί να "βρίσκουν παρηγοριά και στηριγμό στους ποιμένες της Εκκλησίας. Και δόξω τω Θεώ οι Επίσκοποι -ποιμένες σε αρκετά μεγάλο ποσοστό είναι άνθρωποι με αυτοσυνειδησία, ασκητικό και θυσιαστικό πνεύμα.
      Τέτοιους ποιμένες χρειάζεται η Εκκλησία μας καθώς όπως λέει και ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ο επίσκοπος λειτουργεί ως το κέντρο της ενότητος όλων των χριστιανών, οι οποίοι για να ζουν εν Χριστώ Ιησού, θα πρέπει να υπακούουν απόλυτα εις αυτόν. Στην δε Θεία Ευχαριστία ο επίσκοπος ευρίσκεται καθήμενος εις τόπον και τύπου Χριστού. Και όπως έλεγε ένας σχετικά πρόσφατα μακαριστός αγωνιστής επίσκοπος: εάν ο Θεός επιθυμεί να ευλογήσει έναν τόπο, στέλνει εις αυτόν άγιο Επίσκοπο.΄
     Πολύτιμο διαμάντι της Ιεραρχίας μας αποτέλεσε ο εκλιπών επίσκοπος και μητροπολίτης Αργολίδος κυρός ΙΑΚΩΒΟΣ ο Β΄, που την 26η του μηνός Μαρτίου και περί ώραν 07:15 έλαβε το μεγάλο μήνυμα του ουρανού να εγκαταλείψει τα εγκόσμια προκειμένου να οδηγηθεί πλησίον του επουρανίου Θυσιαστηρίου.
      Πνευματικό τέκνο του γέροντος του Αμαρουσίου, μακαριστού ιερομονάχου (ουδέποτε εδέχθη το οφφίκιον του αρχιμανδρίτου) π. Αθανασίου Χαμακιώτου, ο επίσκοπος Ιάκωβος υπήρξε πρότυπον Ιεράρχου, άνθρωπος ταπεινός, πράος, παραδοσιακός, με έντονο ασκητικό και φιλομοναστικό ήθος.
Ο μακαριστός γέροντας Αθανάσιος Χαμακιώτης
Πνευματικός του μητροπολίτου Ιακώβου
       Χαρακτηριστικό όλων των παραπάνω χαρισμάτων του, αποτελεί η μαρτυρία της μακαριστής ηγουμένης του Ιερού Ησυχαστηρίου Φανερωμένης περιοχής Ροδοπόλεως (Μπάλλα) Αττικής, γεροντίσσης Μακρίνης (Παντελή), πνευματικόν τέκνον και αυτή του γέροντος Αθανασίου Χαμακιώτου. Σε μια από τις πολλές μας συναντήσεις μου διηγήθηκε το εξής σχετικά με τον επίσκοπο Ιάκωβο: "όταν ο Ιάκωβος εξελέγη Μητροπολίτης, δεν έσπευσε να παραγγείλει πολυτελή άμφια ή να φροντίσει για δεξιώσεις. Ήλθε εδώ στο μοναστηράκι μας, προσκύνησε τον τάφο του γέροντός μας και εν συνεχεία επί τρείς ημέρες παρέμεινε προσευχόμενος μέσα στο ταπεινό κελί του μακαριστού ιερομονάχου Αθανασίου". Αντιλαμβανόταν πλήρως το βάρος της Αρχιερατικής τιμής.
η τελευταία επίσκεψη στο αρχιεπισκοπικό μέγαρο
       Ένα ακόμη χάρισμα του μακαριστού Ιεράρχου υπήρξε η ικανότητα επιλογής προσώπων προκειμένου να διακονήσουν το Ιερό Θυσιαστήριο. Μέσα σ'αυτά τα πρόσωπα είναι και ο σημερινός επίσκοπος Επιδαύρου Καλλίνικος, ο οποίος εστάθη μέχρι τελευταία στιγμή δίπλα στον ηλικιωμένο και καταπονημένο από την ασθένεια της σαρκός, μητροπολίτη Ιάκωβο.

Ανακοινώνοντας την απόφαση για παραίτησή του, λόγω ασθενείας
Πίσω του ο επίσκοπος Επιδαύρου Καλλίνικος
       Οι πάντες, εντός και εκτός της Ιεραρχίας, γνωρίζουν οτι μία από τις τελευταίες επιθυμίες του μακαριστού Ιακώβου ήταν η διαδοχή του να γίνει από το αγαπημένο του τέκνο, επίσκοπο Καλλίνικο. Το είχε ανακοινώσει στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στην τελευταία του επίσκεψη στο Αρχιεπισκοπικό μέγαρο, όπως επίσης το είχε αναφέρει και στην "αποχαιρετιστήρια" ομιλία του στον Ιερό Ναό του Αγίου Πέτρου  Άργους, την 20η Ιανουαρίου ε.ε., κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας επί τη εορτή της επανακομιδής των ιερών λειψάνων του Αγίου.
Την ημέρα των μητροπολιτικών εκλογών ας μην ξεχάσουν
 κάποιοι αυτά τα δακρυσμένα μάτια
        Και μη θεωρήσει κανείς οτι η αναφορά μας στο πρόσωπο του επισκόπου Καλλινίκου κρύβει κάποια σκοπιμότητα, αφού μόνον κατ΄όψιν τον γνωρίζουμε. Απλά και μόνον έχοντας συγκινηθεί από την απλότητα και αγιότητα του μακαριστού Ιακώβου θεωρούμε οτι είναι απολύτως δίκαιον oι Αρχιερείς μας να κλίνουν γόνυ, για τελευταία φορά, στην μνήμη του αοιδίμου ιεράρχου, προτείνοντας ως νέον Ποιμενάρχη της Ιεράς Μητροπόλεως Αργολίδος, τον ήδη επίσκοπο Επιδαύρου Καλλίνικο.
 

Αναπαύου εν ειρήνη μακαριστέ Γέροντα Ιάκωβε

      Και με την ευκαιρία, καλό θα είναι η Ιερά Σύνοδος να θέσει ως θέμα σε μία από τις συνεδρίες της, την αλλαγή του τρόπου εκλογής των επισκόπων και να επαναφέρει το "ψήφω κλήρου και λαού". Εις τρόπον ώστε να σταματήσουν οι ανίερες συμμαχίες και τα "κονταροκτυπήματα" που παρατηρούνται σε κάθε διαδικασία εκλογής μητροπολίτου, και που δημόσια εσχάτως παρουσιάζονται, με αποτέλεσμα να σκανδαλίζεται το πλήρωμα της Εκκλησίας.
 
π. Γεώργιος
 


Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Κακολογείς τους ιερείς;




Περί του μεγίστου κακού, το οποίον φέρουν αι κακολογίαι κατά των ιερέων και αι κοσμικοί επεμβάσεις εις την διοίκησιν της Εκκλησίας.
(Εκ του Β’ λόγου εις Ακύλαν και Πρίσκιλλαν)
Ο Παύλος, δια να παραστήση πόση ήτο η προς αυτόν αγάπη και αφοσίωσις των χριστιανών της εκ­κλησίας της Γαλατίας, έγραφε: μαρτυρώ γαρ υμίν ότι, ει δυνατόν, τους οφθαλμούς υμών εξορύξαντες αν εδώκατέ μοι (Γαλ. Β’ 30). Ποίοι θα ημπορούσαν να γίνουν περισσότερον μακάριοι από εκείνους, ποίοι δε περισσότερον άθλιοι από μερικούς σημερινούς χρι­στιανούς; Διότι εκείνοι μεν θα έδιδαν, αν ήτο ανάγκη, χάριν του διδασκάλου των, ό,τι πολυτιμότερον είχαν, τους οφθαλμούς των αυτούς, το αίμα των, την ζωήν των, ούτοι δε ουδέ με λόγον φροντίζουν να δείξουν ενδιαφέρον δια τους πνευματικούς των πατέρας, άλλ’ ενώ ακούουν να υβρίζωνται οι ιερείς και να τους κα­κολογούν ο ένας και ο άλλος, δεν τους εμποδίζουν, δεν τους αποστομώνουν, δεν κάμνουν καμμίαν παρατήρησιν!
Η καταλαλιά κατά των ιερέων μεγίστη πληγή της Εκκλησίας.
Και είθε εις την μεγάλην αυτήν αμαρτίαν να μη ήσαν ένοχοι και άνθρωποι, οι όποιοι κάμνουν τον ευσεβή! Δυστυχώς, περισσότερον ενίοτε και άπ’ αυτούς τους απίστους κακολογούν και ονειδίζουν τους ιερείς χριστιανοί εξ εκείνων, οι οποίοι λέγουν ότι εν­διαφέρονται δια την Εκκλησίαν και εμφανίζονται ως πιστοί. Και όμως τίποτε δεν ημπορεί τόσον να διαφθείρη και να κατάλυση μίαν Εκκλησίαν, με περισσήν μάλιστα ευκολίαν, όσον το να λείπη εις αυτήν ο στενός σύνδεσμος των μαθητών με τους διδασκάλους, των τέκνων με τους πατέρας, των αρχομένων με τους άρχοντας, του ποιμνίου με τους ποιμένας.
Ο κακολογών τους ιερείς ανάξιος να εισέλθει εις τον ναόν.
Και αν μεν κακολογήση κανείς τον αδελφόν του, κρίνεται ανάξιος και ν’ αναγινώσκη τας Αγίας Γραφάς. Ίνα τι αναλαμβάνεις την διαθήκην μου δια στόματός σου; λέγει ο Θεός (Ψαλμ. ΜΘ’ 16)· έπειτα, δηλώνων δια τι η τοιαύτη απαγόρευσις, προσθέτει, καθήμενος κατά του αδελφού σου κατελάλεις (Αυτόθι 20). Πως, λοιπόν, όταν καταλαλής τον πνευματι­κόν πατέρα σου, πως θεωρείς τον εαυτόν σου άξιον να πατήση εις τα ιερά πρόθυρα του ναού; Πως τολμείς να νομίζης ότι σου είναι το τοιούτο συγχωρημένον; Όσοι κακολογούν τον πατέρα των ή την μητέρα των θεωρούνται από την Γραφήν άξιοι μεγίστης τιμω­ρίας. Ποία, λοιπόν, ποινή δεν θα έπρεπε να επιβληθή κατ’ εκείνου, ο οποίος κακολογεί τον Ιερέα; Δεν φοβεί­σαι μήπως άνοιξη η γη και σε καταπίη ή κεραυνός πέση άνωθεν και σε κατακαύση;
Δια τους λαϊκούς τους κρίνοντας τους ιερείς και επεμβαίνοντας εις την διοίκησιν της Εκκλησίας.
Δι’ αυτό παρακαλώ και συμβουλεύω να λείψη η πονηρά αυτή συνήθεια. Δια να μάθης δε καλά ότι, και αν ακόμη περιπίπτουν εις αμαρτήματα οι ιερείς, συ δεν δικαιολογείσαι να γίνεσαι παρήκοος, άκουσε τι λέγει δια τους συγχρόνους του άρχοντας των Ιουδαί­ων ο Χριστός Επί της Μωσέως καθέδρας εκάθησαν οι γραμματείς και οι φαρισαίοι πάντα ουν, όσα αν λέγωσιν υμίν ποιείν, ποιείτε˙ κατά δε τα έργα αυτών μη ποιείτε (Ματθ. ΚΓ’ 23).
Και όμως τι ημπορούσε να είναι χειρότερον από εκείνους, των οποίων τα πάθη διέστρεφαν τους μαθητάς των; Αλλά και πάλιν δεν ηθέλησε να εκμηδένιση το κύρος των και να συστήση εις τον λαόν να παρακούη. Και πολύ σωστά. Διότι, αν οι λαϊκοί ήθελαν λάβη τοιαύτην εξουσίαν, θα τους εβλέπατε να κατα­ληφθούν από την μανίαν να καθαιρούν και να εκβάλλουν τους ιερείς από το άγιον βήμα.
…Όχι, δεν είναι επιτετραμμένον εις τους λαϊ­κούς, οφείλοντας υποταγήν, να εμφανίζωνται επικριταί των Ιερέων και να αξιούν ότι αυτοί είναι αρμόδιοι να διορθώσουν την Εκκλησίαν. Διότι, εάν ο ένας και ο άλλος, με πρόφασιν να διορ­θώσουν τα κακώς κείμενα, έκαμνον επέμβασιν εις τα Ιερατικά δικαιώματα, ούτε πρόφασις επεμβάσε­ως θα λείψη ποτέ, ούτε θα γνωρίζωμεν ποίοι εί­ναι εις την Εκκλησίαν οι άρχοντες και ποίοι οι αρχόμενοι, αλλά θα επήρχετο γενικόν ανακάτευμα και θαλάσσωμα.
Οι δήθεν ευσεβούντες κατήγοροι των ιερέων άθλιοι υποκριταί.
Είναι, δυστυχώς, βέβαιον ότι πολλοί λαϊκοί αγα­πούν να παραμεγαλώνουν μικρά σφάλματα, εις τα οποία ημπορεί να περιπέση και ο ιερεύς, ως άνθρωπος και αυτός· δεν λείπουν δε και οι πρόθυμοι συκοφάνται και διαβολείς των ιερέων.
Συ όμως θέλεις να είσαι πράγματι ευσεβής; Φυλάξου από το να ύβρίζης και κακολογής τους ιερείς, έστω και αν ήθελε να είναι ελαττωματικοί εις το ποιμαντικόν και διδακτικόν των έργον. Διότι, εάν δια τον σωματικόν γονέα λέγει ένας σοφός καν απολίπη σύνεσιν, συγγνώμην έχε (Σοφίας Σειράχ Γ’ 15), ήτοι, και αν καταντήση ανόητος, συ οφείλεις να τον συγχωρής, πολύ περισσότερον χρεωστούμεν να φυλάττωμεν τον νόμον αυτόν, προκειμένου δια τους πνευματι­κούς γονείς μας. Θα το φυλάττωμεν δε, εάν δεν κρίνωμεν τους ιερείς, αλλά κρίνωμεν τον εαυτόν μας, δια να μη ακούσωμεν κατ’ εκείνην την ημέραν, υποκριτά, τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου, την δε εν τω σω οφθαλμώ ου κατανοείς δοκόν; (Ματθ. Ζ’ 3).
Ενοχλείσαι, διότι σε είπα υποκριτήν;
Και όμως οφείλεις να το αναγνώρισης˙ Υποκριτής είσαι, όταν εις μεν τον ναόν φιλείς το χέρι του ιερέως και γονατίζεις εμπρός του και επιζητής τας προς τον Θεόν ευχάς του και, όταν χρειάζεσαι βάπτισιν, τρέχεις και τον αναζητείς, εις το σπίτι σου δε και εις τας διαφόρους συναναστροφάς σου τον λούεις με ύβρεις ή ανέχεσαι να κακολογούν και να καταλαλούν άλλοι τους περιβεβλημένους το ιερατικόν αξίωμα!
Η μεγαλύτερα βλάβη της Εκκλησίας.
Τίποτε δεν βλάπτει τόσον τας Εκκλησίας, όσον το νόσημα αυτό. Και όπως σώμα, του οποίου τα νεύρα είναι άτακτα, γεννά πολλάς ασθενείας και κάμνει αβίωτον τον βίον, τοιουτοτρόπως και μία Εκκλησία, όταν της λείπη η αρμονία και η τάξις και η αγάπη, περιπίπτει εις διχόνοιας και εσωτερικούς πολέμους και αυξάνει την οργήν του Θεού και εκτίθεται εις πολλούς πειρασμούς.



Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/03/blog-post_5057.html#ixzz2Oy6Th1xY
ΟΙ  Β' ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΑΡΒΑΡΟΥ
 
   
       Με μεγαλοπρέπεια τελέστηκε η ακολουθία των Β' Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου στον ιστορικό Ιερό Ναό Ζωδόχου Πηγής και Αγίου Βαρβάρου, στο προάστειό μας. Για μία ακόμη φορά σταθήκαμε ενώπιον της Ιεράς και Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας της "Δημοσιάνας" που φυλάσεται αιώνες τώρα στον κεντρικό Ναό του Ποταμού, ως πολύτιμος πνευματικός θησαυρός, έχοντας ευεργετήσει άπειρες φορές τους πιστούς κατοίκους.
 
     Με απόλυτη ευγνωμοσύνη ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας, της απευθύναμε τα "Χαίρε" της δευτέρας Στάσεως του υπερόχου Ακαθίστου Ύμνου, που για πρώτη φορά ακούστηκε στην Βασιλεύουσα Πόλη προ 14 αιώνων το 626 μ.Χ. όταν εκινδύνευε να πολιορκηθεί από βαρβάρους.
     Τα "Χαίρε" αυτά είναι τα πολύτιμα μαργαριτάρια, τα ανεκτίμητα πετράδια και διαμάντια της αγίας μας Εκκλησίας που αξίζουν περισσότερο από όλα τα διαμάντια και χρυσάφια του κόσμου τούτου.
     Και όπως τότε η γλυκειά Παναγία διέσωσε την Πόλη από την απόλυτη καταστροφή έτσι συνεχίζει να σώζει τον κάθε πιστό από τον βόρβορο των πονηρών έργων. Αυτόν τον βόρβορο της φοβερής αμαρτίας που πολλοί έχουμε επιλέξει ως έδαφος της επί γης πορείας μας.
    Όμως η Παρασκευή των Β΄ Χαιρετισμών προς το ιερόν πρόσωπον της Θεοτόκου, ήταν ξεχωριστή για το προάστειό μας καθώς της ιεράς ακολουθίας προεξήρχε ο επίσκοπος και πνευματικός μας πατήρ, Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Ν ε κ τ ά ρ ι ο ς, όστις τα τελευταία χρόνια έχει περίπου καθιερώσει να μας τιμά με την παρουσία του την συγκεκριμμένη ημέρα της ιεράς περιόδου της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
     Οι πιστοί που κατέκλυσαν το εσωτερικό του Ιερού Ναού με υποδειγματική ευπρέπεια και κατάνυξη έγιναν κοινωνοί των πνευματικών λόγων του επισκόπου, όστις αναφερόμενος στο ιερό πρόσωπο της Θεομήτορος επεσήμανε οτι σ' Αυτήν θα πρέπει όλοι οι άνθρωποι ν΄ακουμπήσουμε, ιδιαίτερα αυτήν την πολύ δύσκολη περίοδο που διανύουμε.
 
     Ας ευχηθούμε η γλυκειά Μητέρα του κόσμου, να χορηγεί σε όλους μας δύναμη και υπομονή και αποφασιστικότητα για αλλαγή τρόπου ζωής εις τρόπον ώστε να ξεφύγουμε από τον φρικτό βόρβορο της αμαρτίας.





Ο άγνωστος Αναχωρητής



Όταν είχαν έρθει στο Άγιον Όρος για πρώτη φορά το 1950, ανεβαίνοντας από τα Καυσοκαλύβια για την Αγία Άννα, είχα χάσει το δρόμο, αντί να πάρω τον δρόμο για τη Σκήτη της Αγίας Άννης προχώρησα για την κορυφή του Άθωνα. Αφού βάδισα αρκετά κατάλαβα οτι πάω ψηλά και έψαχνα να βρώ κανένα μονοπάτι να κατέβω σύντομα. Επάνω λοιπόν σ'αυτή την αγωνία μου, ενώ παρακαλούσα την Παναγία να με βοηθήσει ξαφνικά μου παρουσιάζεται ένας Αναχωρητής με φωτεινό πρόσωπο - θα ήταν γύρω στα εβδομήντα χρόνια - που έδειχνε από την
ενδυμασία του να μη είχε επαφή με ανθρώπους. Φορούσε ένα ζωστικό σαν από καραβοπάνι αλλά πολύ ξεθωριασμένο και κατατρυπημένο. Τις σε τρύπες τις είχε πιασμένες με ξύλινα σουβλιά, όπως πιάνουν οι γεωργοί τα τρύπια σακιά, όταν δεν έχουν σακοράφα και σπάγγο. Είχε επίσης ένα τουρβά δερμάτινο, ξεθωριασμένο και τις τρύπες πιασμένες πάλι με τον ίδιο τρόπο. Στο δε λαιμό του είχε μια χονδρή αλυσίδα, που κρατούσε ένα κουτί μπροστά στο στήθος του. Φαίνεται είχε κάτι το ιερό!
Πριν λοιπόν τον ρωτήσω εγώ, μου είπε εκείνος:
-Παιδί μου δεν πάει για την Αγία Άννα αυτός ο δρόμος, και μου έδειξε το μονοπάτι.
Απ'όλο το παρουσιαστικό του φαινόταν Άγιος!
Ρώτησα μετά τον Ερημίτη:
-Που μένεις γέροντας;
Κι εκείνος μου απάντησε
-Κάπου εδώ και μου έδειχνε την κορυφή του Άθωνα.
Επειδή είχα περιπλανηθεί δεξιά και αριστερά, ψάχνοντας να βρώ Γέροντα να με πληροφορεί εσωτερικά, είχε ξεχάσει και τι ημέρα είναι και πόσο έχει ο μήνας. Ρώτησα λοιπόν τον Ερημίτη και μου είπε οτι ήταν Παρασκευή. Μετά έβγαλε ένα μικρό σακουλάκι δερμάτινο, το οποίο είχε μέσα κάτι ξυλάκια με χαρακιές και από τις χαρακιές που είδε μου είπε πόσο είχε ο μήνας. Πήρα μετά την ευχή του, προχώρησα από το μονοπάτι που μου έδειξε και βγήκα στη Σκήτη της Αγίας Άννης. Ο νους μου όμως συνέχεια γύριζε στο φωτεινό πρόσωπο του Αναχωρητού, που ακτινοβολούσε.
Αργότερα όταν είχα ακούσει οτι υπάρχουν στην κορυφή του Άθωνα δώδεκα Αναχωρηταί - άλλοι έλεγαν επτά - είχα μπει σε λογισμούς και το είχα διηγηθεί σε έμπειρους Γεροντάδες αυτό που είδα, οι οποίοι μου είπαν:
-Θα ήταν και αυτός ένας από τους Οσίους Αναχωρητάς που ζουν στην αφάνεια στην κορυφή του Άθωνα!

(Αγιορείτες Πατέρες & Αγιορείτικα – Γέροντος Παϊσίου )

«Ο Ιησούς κι ο άστεγος»

Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα...
Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλά προέκυψε αυτό το βλέμμα που σαν να μου μιλούσε χωρίς ήχο με καθήλωσε και με γέμισε ενοχές...

Εγώ κρατώντας μια τυρόπιτα και ένα μπουκάλι νερό αμέριμνος αλλά και ψυχρός, εκείνος ένας πεινασμένος και

κομματιασμένος ψυχικά περίμενε όχι την τυρόπιτα, αλλά το τέλος που δεν ερχόταν...

Τον κοίταξα άλλη μια φορά και του την προσέφερα μαζί με το νερό... Την πήρε στα χέρια αλλά δεν την έφαγε...

«Ένα τσιγάρο έχεις να μου δώσεις;»

«Δεν καπνίζω», του λέω, άλλα τρέχω στο περίπτερο δίπλα του και αγοράζω ένα πακέτο, δεν θυμάμαι και ποια μάρκα...

Το προσφέρω χαμογελώντας και καθώς απομακρύνομαι μη έχοντας να δώσω κάτι άλλο, ξεκίνησε η δική του προσφορά!!!

«Το τσιγάρο με σκοτώνει, ενώ η τυρόπιτα ανανεώνει το ραντεβού με την κόλαση για αργότερα...»

Τον κοίταζα σιωπηλός και ακίνητος δείχνοντάς του το ενδιαφέρον που ζητούσε για να συνεχίσει...

«Δεν με παίρνει ρε φίλε η Παναγιά, με αφήνει εδώ να ταλαιπωρούμαι, να βλέπω την πατρίδα να στοιχειώνει και να μη μπορώ να τη βοηθήσω...

Τα παιδιά και τους νέους να χάνονται στην απελπισία, χωρίς προοπτική και όνειρα και λιώνω... Τους αρρώστους αβοήθητους, τους γέροντες πεταμένους και εκείνα τα ορφανά ξεχασμένα στα ιδρύματα και μαυρίζει η καρδιά μου...

Ο Χριστός είναι εδώ συνέχεια δίπλα μου και όσο τον παρακαλάω να με πάρει μαζί του με αφήνει να κοιμηθώ και ξανάρχεται μόλις ξυπνήσω...

Δεν έχω και άλλη παρέα αλλά ούτε και παράπονο... Όποτε Τον φωνάξω τρέχει συνέχεια να με ακούσει...

Αν ζητήσεις από τον πρωθυπουργό ακρόαση δεν θα τον δεις ποτέ... Ο άρχοντας όμως όλου του κόσμου έρχεται αμέσως...»

Δακρύζει και σταματάει να μιλάει κοιτώντας αλλού.



Κάθησα δίπλα του και περίμενα να συνεχίσει, ήταν τόσο ζεστά, παρά το κρύο, που νόμιζες ότι έχει σόμπα κοντά του...

Τώρα με κοιτάζει και χαμογελάει...

«Δώρο από τον Χριστό είναι η σόμπα, μη σου πω ότι το βράδυ ξεσκεπάζομαι»

Χλόμιασα γιατί διάβασε τη σκέψη μου...! Κατάλαβα ότι δεν είναι τυχαίος άνθρωπος...

«Η δικαιοσύνη του Θεού είναι πιο μεγάλη από ό,τι φαντάζεσαι...

Αν κάνεις φόνο, η ανθρώπινη επιείκεια του δικαστηρίου θα σε βγάλει από τη φυλακή σε λίγα χρόνια, ενώ για το ίδιο αδίκημα σου λένε ότι θα πας στην κόλαση αιώνια...

Είναι δυνατόν ο άνθρωπος να είναι πιο επιεικής από τον Θεό;

Αν μετανοήσεις για τις πράξεις που σε βαραίνουν, θα συγχωρεθείς αμέσως από τον Χριστό, γι’ αυτό να μην είσαι τόσο αυστηρός με τον εαυτό σου...

Δώσε του την ευκαιρία να διορθωθεί και μη καταδιώκεσαι από τους τύπους και το καθήκον... Κάνε την προσευχή σου πάντα και μην αφήνεις τον εαυτό σου έξω από την ευλογία του Χριστού...»

«Θέλω αν μπορείς να προσευχηθείς για εμένα», του ζητώ...

«Αν εγώ φάω την τυρόπιτα που μου πρόσφερες, εσύ θα χορτάσεις; Να προσεύχεσαι στον Χριστό όπως και εγώ και να έχεις πίστη...»

Καθώς σηκώνομαι να φύγω, ενώ εκείνος πήρε την τυρόπιτα στα χέρια με κοιτάζει χαμογελώντας και μου λέει:

«Τόση ώρα οι τρεις μας θα μπορούσαμε να παίξουμε και ξερή (παιχνίδι με χαρτιά), αλλά μάλλον εσύ ήθελες μόνο να ακούσεις...

Ο φίλος μου θα σε βοηθήσει να βρεις αυτό που ζητάς...»

Ποτέ δεν περίμενα ότι παίρνοντας ένα πακέτο τσιγάρα και μια τυρόπιτα θα δεχόμουν σαν αντίτιμο την σοφία ενός άγνωστου άστεγου, τη δωρεάν ακτινογραφία των ανησυχιών μου και τη διαβεβαίωση ότι ο φίλος του ο Χριστός θα μου τις απαλύνει...

Οι άνθρωποι του Θεού βρίσκονται ανάμεσα μας και όποιος έχει ανοικτά μάτια μπορεί να δει το θέλημά Του αλλά και την χάρη Του, αυτήν που μεταμορφώνει έναν άστεγο σε σοφό, έναν άγνωστο σε φίλο, έναν άνθρωπο σε αδελφό!!!
Πηγή: synodoiporia
 
H ευχή των γονέων




Η ευχή των γονέων είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά. Για αυτό φροντίζουν να έχουν την ευχή των γονέων. Δεν είδες ο Ιακώβ, μέχρι πού έφθασε, για να πάρη την ευλογία του πατέρα του; Και προβιά φόρεσε! Ειδικά η ευχή της μάνας είναι μεγάλο πράγμα!
Κάποιος έλεγε: «Κάθε λόγος της μητέρας μου είναι και μια λίρα χρυσή».

Να, και πριν από καιρό πόση εντύπωση μου έκανε κάποιος από το Γιοχάνεσμπουργκ! Ήρθε στο Καλύβι το φθινόπωρο. «Γέροντα, η μάνα μου αδιαθέτησε, μου λέει, και ήρθα να την δω». Τρεις μήνες δεν πέρασαν, τα Χριστούγεννα ξαναήρθε. «Πώς πάλι εδώ;», τον ρωτάω. «Έμαθα, μου λέει, πως πάλι αδιαθέτησε η μάνα μου και ήρθα να φιλήσω το χέρι της, γιατί είναι ηλικιωμένη και μπορεί να πεθάνει.

Για μένα η μεγαλύτερη περιουσία είναι η ευχή της μάνας μου».Εξήντα χρονών άνθρωπος ξεκίνησε από το Γιοχάνεσμπουργκ και ήρθε στην Ελλάδα, για να φιλήση το χέρι της μάνας του! Και τώρα τέτοια ευλογία έχει, που σκέφτεται να κάνει ένα γηροκομείο μεγάλο για τους κληρικούς και να το χαρίση στην εκκλησία. Δηλαδή τις ευλογίες δεν έχει που να τις βάλη κατά κάποιον τρόπο.

Για μένα είναι φάρμακο μια τέτοια ψυχή.Είναι σαν να είμαι στην έρημο Σαχάρα και να βρίσκω ξαφνικά λίγο νερό. Αυτά χάνονται σιγά-σιγά.Ένας άλλος ήρθε μια μέρα με κλάματα στο Καλύβι. « Πάτερ, με καταράστηκε η μάνα μου. Στο σπίτι έχουμε όλο αρρώστιες, στεναχώριες, η δουλειά μου δεν πάει καλά», μου είπε. «Κι εσύ δεν θα ήσουν εντάξει» του λέω. Δεν μπορεί η μάνα σου άδικα να σε καταράστηκε». « Ναι, μου λέει. Ήμουν κι εγώ». «Να πας να ζητήσης συγχώρηση από την μάνα σου», του λέω. «Θα πάω, Πάτερ, μου λέει. Δώσε μου την ευχή σου». «Την ευχή μου την έχεις, του είπα, αλλά να πάρης και την ευχή της μάνας σου».
«Δύσκολο να μου δώση την ευχή της», μου λέει.
«Να πας, κι αν δεν σου την δώση, να της πης: "Μου είπε ένας Γέροντας πως κι εσύ θα παραδώσης ψυχή". Πήγε, και η μάνα του του ευχήθηκε: "Παιδί μου, να έχης την ευλογία του Αβραάμ!". Ήρθε μετά από λίγο καιρό στο Όρος με βυσσινάδες, με λουκούμια. Ήταν γεμάτος χαρά. Τα παιδιά του ήταν καλά, η δουλειά του πήγαινε καλά. Συνέχεια βούρκωνε και μου έλεγε: «δόξα τω Θεώ».
Άλλαξε η ζωή του και μιλούσε όλο πνευματικά. Πόσο μάλλον όταν κανείς έχη εξ αρχής σεβασμό προς τους γονείς! Πώς να μην έχει την ευλογία του Θεού;
π. Παΐσιος
http://namarizathema.blogspot.com
 
 
H BAΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
 
 
 
Η Βασιλεία του Θεού έχει πόρτα χαμηλή


Για να μπεις μέσα πρέπει:



ή να σκύψεις ή να είσαι παιδί....


Ιερός Αυγουστίνος

http://kataskinosi-agkyra.blogspot.com/

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ…




ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ελεημοσύνη στον φτωχό
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ προσευχή για τον φτωχό
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ προσευχή για την πατρίδα
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ξεσκόνισμα της ψυχής μας
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ αυτοκατάκριση
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ αυτομεμψία
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ αυτοκατηγορία
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ απόδοση ευθυνών…στον εαυτό μας
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ επιστροφή του ασώτου
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ αποτίναξη του εντός μας Φαρισαίου
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ καλλιέργεια της γης
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ σπορά του σιταριού
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ αναμονή για τη σοδειά
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ νηστεία σώματος και ψυχής
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ την κηδεία μας, του παλαιού ανθρώπου
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ τα παιδιά μας
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ τους πεινώντες
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ τους γέροντες
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ τη στενή και τεθλιμμένη οδό
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ μπάζωμα της πλατιάς οδού
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ συναπάντημα στην εκκλησιά
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ξύπνημα στην Αγρυπνία
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ άφεσιν αμαρτιών ξένων και δικών
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ το «πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα»
ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ την εντός μας Βασιλείας του Θεού
ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ δίνω, όχι του παίρνω
ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ καθήκοντος, όχι του δικαιώματος
ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ σιωπής, όχι της φλυαρίας
ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ υπομονής, όχι της βλασφημίας
ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ επιμονής, όχι της απόγνωσης
ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ελπίδας, όχι της απελπισίας
ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ φωτός, όχι του σκότους
ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ σταύρωσης
ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ταφής
ΚΑΙΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Οι Θλίψεις έρχονται
Αλλά,
Θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον (Ιωαν. 16,33)
Νέαρχος Παναγή
Λεμεσός



 


ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/03/kairos-gia.html#ixzz2Om25y1Il

Ο π. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΓΓΕΛΟΓΛΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΓΕΡΜΑΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΣΩΤΗΡΙΑ» ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ!

Μπράβο Γέροντα για το ήθος και την τόλμη σας, να πείτε τα αυτονόητα, κάνοντας αναφορά ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ που προωθεί η εβραιοκίνητη σιωνιστικοκρατούμενη «Ευρωπαϊκή Ένωση» (δείτε στο τέλος της απάντησης)!

Από την εφημερίδα Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Μια απάντηση «φωτιά»
απέστειλε ο αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος Αγγελόγλου (ο γνωστός
«Χριστόδουλος των Σκουριών της Χαλκιδικής») στον επικεφαλής
Συναλλαγματικών Ισοτιμιών της Deutsche Bank Μπιλάλ Χαφέζ, με αφορμή την
κυπριακή κρίση και τη δήλωση του τραπεζίτη ότι
«μόνο
ο Χριστός μπορεί να σώσει την ευρωζώνη». Ο δυναμικός αρχιμανδρίτης
«σφυροκοπά» τον αξιωματούχο της τράπεζας και καταγγέλλει την ευρωζώνη
που, όπως λέει, «στραγγαλίζει και εξοντώνει τα έθνη». Αναλυτικά η
επιστολή έχει ως εξής:



«Αξιότιμε κ. Μπιλάλ Χαφέζ, στις 17/3/2013, με την κρίση που επήλθε στην
ευρωζώνη με αφορμή το πρόβλημα της Κύπρου, έχοντας επίγνωση της
πραγματικής κατάστασης, βγήκατε δημοσίως και δηλώσατε ότι “μόνο ο Χριστός μπορεί να σώσει την ευρωζώνη.
Επειδή τυγχάνω, χάριν άκρας οικονομίας του Ιησού Χριστού, Λειτουργός
Του, και γνωρίζω το Πανάγιο Θέλημά Του, θα ήθελα εκ μέρους Του να σας
διαβιβάσω ότι ο Κύριος Ιησούς θέλει την σωτηρία όλου του κόσμου και της
ευρωζώνης. Δυστυχώς όμως, παρ’ ότι -Παντοδύναμος ων- θέλει να σώσει την
ευρωζώνη, δεν δύναται.



Οπως πολύ καλά γνωρίζετε, την αγάπη του Χριστού την χαρακτηρίζει ο
απόλυτος σεβασμός στην ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, την οποία δεν
παραβιάζει και πολύ περισσότερο δεν την καταλύει για κανέναν απολύτως
λόγο· ακόμα και μέσα στον ίδιο τον παράδεισο το πλάσμα Του αποφασίζει
την καταστροφή του. Ο λόγος που ο Χριστός αδυνατεί να παρέμβει για να
σώσει την ευρωζώνη είναι το γεγονός ότι η ίδια η ευρωζώνη, συσταθείσα
και επιθυμώντας με ευρωπαϊκό Σύνταγμα να κατοχυρώσει το ευρωπαϊκό
οικοδόμημα και τον εαυτό της, δεν θέλησε εντός αυτού του Συντάγματος να
υπάρχει ούτε η παραμικρή αναφορά στο όνομά Του ή έστω στην χριστιανική
κληρονομιά. Έτσι, εφ’ όσον η ευρωζώνη ούτε το Όνομά Του δεν θέλει να
αναφέρει, Εκείνος σέβεται την επιλογή της ευρωζώνης και δεν επεμβαίνει,
διότι η ενέργειά Του, όπως κατανοείτε, θα εθεωρείτο «αντισυνταγματική»
εξ όλων αυτών των αυτόκλητων σωτήρων, που ο καθένας υποστηρίζει ότι με
τις δικές του ενέργειες θα την σώσει. Επιπλέον, η ευρωζώνη όχι μόνο δεν
αγαπά Αυτόν που θεωρείτε ότι είναι ο μόνος που μπορεί να την σώσει, αλλά
μισεί το Πνεύμα Του και αγαπά το πνεύμα του αντικειμένου.


Εκείνος είπε για τους ανθρώπους: Ελεον θέλω… (Ματθ. ΙΒ΄ 7), για δε την ευρωζώνη είπε: “Φορτίζετε τους ανθρώπους φορτία δυσβάστακτα, και αυτοί ενί των δακτύλων υμών ου προσψαύετε τοις φορτίοις (Λουκ. ια΄,46). Εκείνος είπε: “Δανείζετε
μηδέν απελπίζοντες, (…) εάν δανείζητε παρ’ ων ελπίζετε απολαβείν, ποία
υμίν χάρις εστί; και γαρ αμαρτωλοί αμαρτωλοίς δανείζουσιν ίνα απολάβωσι
τα ίσα
(Λουκ. στ΄, 34-35). Η ευρωζώνη συστηματικά, ως ο
χειρότερος τοκογλύφος όλων των εποχών, χορηγεί δάνεια όχι “ίνα απολάβη
τα ίσα”, αλλά για να καταστρέψει ολοσχερώς τους δανειζομένους.



Εκείνος ήρθε να ενώσει όλους τους ανθρώπους με την αγάπη Του: “Ινα πάντες εν ώσι
(Ιωαν. ΙΖ΄,21). Η ευρωζώνη θέλησε να προβεί σε ένωση των ανθρώπων με
τον “μαμωνά”, το ευρώ, και βιώνει τον διασκορπισμό και την καταστροφή
των μελών της· βιώνει το: “Ο μη συνάγων μετ’ εμού σκορπίζει (Λουκ.ια΄, 23). Εκείνος είπε: “Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους
(Ιωαν. ΙΓ΄,34). Η ευρωζώνη διαλύει τα έθνη, καταντά φτωχούς κι ανέργους
τους πολίτες, καθιστά αδύνατη την επιβίωσή τους, την εξασφάλιση των
φαρμάκων τους, τους αναγκάζει να αυτοκτονούν, αλλά την ευρωζώνη το μόνο
που την νοιάζει ως στυγνό τοκογλύφο είναι να πάρει πίσω τούς υπέρογκους
τόκους. Η ευρωζώνη γαλούχησε τα μέλη της στην λατρεία του μαμωνά σε
τέτοιο βαθμό, που κι όταν αυτά τα μέλη της υφίστανται τις οδυνηρές
συνέπειές του, με την συμπαράσταση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου να
συκοφαντούν και να βλασφημούν τον Χριστό μέσα στις χειμαζόμενες
πρωτεύουσές τους, σε τέτοιο βαθμό, που ούτε οι σταυρωτές Του δεν
διανοήθηκαν να το κάνουν.



Είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ευρωζώνη κατά προτεραιότητα
“στραγγαλίζει” και καταστρέφει τα έθνη Ιρλανδία, Ελλάδα, Πορτογαλία,
Κύπρο, Ισπανία, Ιταλία (αφού πρώτα τα μέθυσε με τα δάνεια του μαμωνά),
τα οποία έθνη εχαρακτηρίζοντο από το βαθύ θρησκευτικό τους συναίσθημα
και την χριστιανική τους πολιτισμική κληρονομιά;



Επειδή μέσα σ’ όλη αυτή την κρίση εσείς μόνο αναγνωρίσατε ποιος είναι
πραγματικά Αυτός που δύναται ως μόνος Σωτήρ να σώσει την ευρωζώνη, μη
θέλοντας η ευγενική σας ψυχή να ελπίζει επί ματαίω, αισθάνθηκα την
ανάγκη να σας ενημερώσω εν ολίγοις, ως Λειτουργός Του, για ποιο λόγο ο
Χριστός δεν μπορεί να σώσει την ευρωζώνη. Και, δυστυχώς, ταύτα πάντα
ούτε “αρχαί ωδίνων” ακόμα δεν είναι. Ο δε Χριστός ένα έχει να απευθύνει
στην ευρωζώνη και στα μέλη της: “Εγνωκα υμάς ότι την αγάπην του Θεού ουκ έχετε εν εαυτοίς (αλλά του μαμωνά). Εγώ ελήλυθα εν τω ονόματι του πατρός μου, και ου λαμβάνετέ με· εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω, εκείνον λήψεσθε (Ιωαν.ε΄, 42-43).



Οι δε λαοί της ευρωζώνης, μετά τον οικειοθελή υπέρογκο δανεισμό τους,
την εξαθλίωσή τους, τον έλεγχο από τους επιτρόπους της, τον ηλεκτρονικό
έλεγχο των συναλλαγών τους από 500 ευρώ και πάνω, την λήστευση των
καταθέσεών τους, την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας τους και το
αδιέξοδό τους (μέσα στο ευρώ με αργό θάνατο ή έξω από αυτό με ακαριαίο),
εκείνο μόνο που πρέπει να περιμένουν τώρα είναι η υλοποίηση του ιγ΄
κεφαλαίου της Αποκαλύψεως: “Και ποιεί πάντας, τους μικρούς και τους
μεγάλους, και τους πλουσίους και τους πτωχούς, και τους ελευθέρους και
τους δούλους, (…) ίνα μη τις δύναται αγοράσαι ή πωλήσαι ει μη ο έχων…
τον ενιαίο κωδικό αριθμό που θα του δώσει η ευρωζώνη.



Μετά τιμής,

Αρχιμ. π. Χριστόδουλος Αγγελόγλου»

Πνευματικός και εφημέριος του Ι. Ησυχαστηρίου «Παναγία, η Φοβερά Προστασία»




ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/03/arximandritis-xristodoulos-aggeloglou-apanta-se-germano.html#ixzz2OlyHTQKx
 

Καταγγελία σοκ από μαθητή στην Ναύπακτο



Μαθητής σοκάρει την κοινωνία της Ναυπάκτου με την ανώνυμη επιστολή που απέστειλε στην εφημερίδα Ναυπακτία, όπου κάνει λόγο για ανταλλαγή και ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών από συμμαθητές του.

Η επιστολή του μαθητή έχει ως εξής:

"Σήμερα, συγκεκριμένα, είχα 6 ώρες μάθημα στο σχολείο και μόλις σχόλασα στις 7 παρά 10, βγαίνοντας από το σχολείο στην κάτω πόρτα προς την Ψανή, είδα δύο νεαρούς να περιμένουν ανυπόμονα κρατώντας μια μπλε σακούλα στα χέρια τους.
Δεν έδωσε και πολύ μεγάλη σημασία. Προχώρησα με ένα φίλο μου για να πάρουμε πίτες που έχει ένα σουβλατζίδικο εκεί δίπλα. Γυρίζοντας πίσω στο ίδιο μέρος και στο σημείο που υπάρχουν οι κούνιες συγκεκριμένα, είδαμε τους νεαρούς να δίνουν τη σακούλα σε τρεις μαθητές που είχαν σχολάσει πριν λίγα λεπτά. Λίγα μέτρα πιο κάτω είδαμε αυτό που δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε. Ήταν φρικτό να τρυπιούνται μαθητές σχολείου, λίγο έξω από τον προαύλιο χώρο του. Δεν πιστεύαμε στα μάτια μας. Ήταν μια σκηνή που δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ. Ποιος φταίει άραγε για όλα αυτά: "Να βάλει ο θεός το χέρι του" Μια φωνή μέσα μου κραυγάζει: Μάνα! Ξύπνα!......."

nafsclick.gr
πηγή: συνοδοιπορία