Επισκέπτες του χώρου μας

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Κ Α Τ Α Ν Τ Ι Α !!!
 
Η Ένωση Αθέων Ελλάδας ζητά
κατάργηση μεταφοράς του
ΑΓΙΟΥ  ΦΩΤΟΣ !!!
 

     
     Με ... επιχείρημα την δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία ζούμε η ... Ένωση Άθεων Ελλάδας ζητεί την κατάργηση (!) της μεταφοράς και διανομής του Αγίου Φωτός με έξοδα του Ελληνικού Κράτους.
       Στην ανακοίνωσή τους χαρακτηρίζουν "μη απαραίτητη πολυτέλεια" την αεροπορική μεταφορά του Αγίου Φωτός στην Ελλάδα από την Ιερουσαλήμ και κάνουν αναδρομή λέγοντας οτι η πρώτη φορά που έγινε αεροπορικώς ήταν το 1988 με πρωτοβουλία ιδιώτη αφού μέχρι τότε, όπως λένε, το Άγιο Φως μεταφερόταν με πλοίο.
 
 
ΟΛΗ Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΘΕΩΝ
 
     
    "Τα τελευταία χρόνια κάθε Σάββατο πριν την Κυριακή του Πάσχα μεταφέρεται αεροπορικώς στην Ελλάδα το λεγόμενο "Άγιο φως" από την Ιερουσαλήμ και γίνεται δεκτό με τιμές αρχηγού κράτους.
          Ανεξάρτητα άν κάποιος είναι πιστός ή όχι αντιλαμβάνεται οτι η αεροπορική μεταφορά του "Αγίου φωτός" είναι μία μη απαραίτητη πολυτέλεια. Η μη αναγκαιότητά της καταδεικνύεται από το γεγονός οτι για πρώτη φορά αυτό συνέβη μόλις το 1988 με πρωτοβουλία ιδιώτη, αφού μέχρι τότε το "Άγιο φως" μεταφερόταν με πλοίο. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας (24.05.2005) ο συγκεκριμένος ιδιώτης είχε αναλάβει τη μεταφορά μέχρι το 2000 (με εξαίρεση το 1998).
         Από το 2002 το Ελληνικό κράτος (και πιο συγκεκριμένα το Υπουργείο Εξωτερικών) ανέλαβε την οργάνωση αλλά και το οικονομικό κόστος της αεροπορικής μεταφοράς του "Αγίου φωτός" με ειδική πτήση και το υποδέχεται με τιμές αρχηγού κράτους στην Αθήνα. Από την Αθήνα το "Άγιο φως" μεταφέρεται πάλι με ειδικές πτήσεις της πολιτικής και πολεμικής αεροπορίας σε διάφορες Μητροπόλεις ανά την Ελλάδα που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη οικονομική επιβάρυνση.
       Σε μιά περίοδο που ο Έλληνας φορολογούμενος δοκιμάζεται από ανεργία, βαρύτατη φορολογία, συμπίεση του πραγματικού του εισοδήματος, περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, θεωρούμε αδιανόητο να δίνεται έστω κι ένα ευρώ για την μεταφορά του "Αγίου φωτός" από το Ελληνικό Κράτος και κατ' επέκταση από τον Έλληνα φορολογούμενο.
      Ζητάμε από τα αρμόδια Υπουργεία (α. Εξωτερικών, β. Παιδεία, Θρησκευμάτων, Παιδείας και Αθλητισμού, γ. Εθνικής Άμυνας, δ. Οικονομικών) να ενημερώσουν τον Έλληνα φορολογούμενο πόσο έχει κοστίσει στο Ελληνικό Κράτος η μεταφορά του "Αγίου φωτός" στην Ελλάδα και η διανομή του στις ανά τη χώρα Μητροπόλεις από το 1988 μέχρι σήμερα. Ειδικότερα για:
     1. Το κόστος της ειδικής πτήσης για τη μεταφορά του Υπουργού Εξωτερικών και των άλλων επιβατών της πτήσης προς την Ιερουσαλήμ και πίσω.
     2. Το κόστος διαμονής των παραπάνω και άλλα έξοδα διαβίωσης.
     3. Το κόστος των αγημάτων και άλλων τελετών και εκδηλώσεων κατά την υποδοχή του "Αγίου φωτός".
     4. Το κόστος των ειδικών πτήσεων (με αεροπλάνα της πολιτικής και πολεμικής αεροπορίας) για τη διανομή του "Αγίου φωτός" στις Μητροπόλεις της χώρας.
     5. Το κόστος άλλων σχετικών με τη μεταφορά και διανομή του "Αγίου φωτός" εξόδων.
     Τέλος ζητάμε την κατάργηση της μεταφοράς και διανομής του "Αγίου φωτός" με έξοδα του Ελληνικού Κράτους".
 
Πηγή: iero vima
 
 
 
  

Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

"ΚΑΛΑ ΣΤΕΦΑΝΑ" ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ !
Μόνο αυτό μας έλειπε:
Με προτροπή της Μ. Ρεπούση νόμος
για γάμους ατόμων ιδίου φύλου !
 
 
 
       Το μόνο που έλειπε από την Ελλάδα των 350.000 εκτρώσεων ετησίως και της οικονομικής εξαθλίωσης, είναι ο νόμος που θα επιτρέπει να παντρεύονται άτομα του ιδίου φύλου, κοινώς ομοφυλόφιλοι, αλλά φαίνεται οτι ο υπουργός Δικαιοσύνης φροντίζει για την υλοποίηση και αυτής της μεταρρύθμισης. Σύμφωνα με έγγραφο του υπουργού Δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη, η κυβέρνηση μελετά το θέμα και θα καταλήξει σύντομα σε απόφαση.
       Φυσικά πίσω από την τοποθέτηση στην Βουλή του υπουργού Δικαιοσύνης βρίσκεται - ποια άλλη; - η βουλευτής ΔΗΜΑΡ Μαρία Ρεπούση, η οποία με τη συμπαράσταση της Μαρίας Γιαννακάκη, τονίζουν σε ερώτησή τους οτι "ο αποκλεισμός των ομοφυλοφίλων από το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης συνιστά διάκριση...".
        Αμέσως ο υπουργός Δικαιοσύνης, απάντησε πως "το θέμα βρίσκεται υπό μελέτη από την ελληνική κυβέρνηση, η οποία θα πάρει απόφαση μέσω δημοσίου διαλόγου".
        Ο κ. Ρουπακιώτης παράλληλα υπογράμμισε οτι "το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν αγνοεί οτι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ρυθμίζεται το ζήτημα της συμβιωτικής σχέσης ομόφυλων προσώπων, καίτοι υφίστανται μεγάλες διαφορές μεταξύ των εθνικών νομοθεσιών των κρατών μελών της Ε.Ε., οι οποίες προβλέπουν τον θεσμό της καταχωρημένης συμβίωσης, εν τούτοις σε επίπεδο ΕΕ δεν υφίσταται νομικό πλαίσιο για το εν λόγω ζήτημα".
       Τέλος, στην επισήμανση που του έγινε από τις βουλευτές της ΔΗΜΑΡ οτι μερίδα Ελλήνων πολιτών προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το υπουργείο αντιμετωπίζει την πιθανότητα καταδίκης του, ο υπουργός Δικαιοσύνης απάντησε πως "πάγια, και προκειμένου η χώρα μας να συμμορφωθεί σε καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ και εν προκειμένω για τις αποφάσεις αρμοδιότητας του υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πέραν των ατομικών μέτρων συμμόρφωσης με την καταβολή των τυχόν επιδικαζόμενων ποσών και την λήψη και κάθε άλλου πρόσφορου μέτρου για την αποκατάσταση της νομιμότητας, ως προς τους εκάστοτε προσφεύγοντες, λαμβάνονται κατά περίπτωση και γενικά μέτρα συμμόρφωσης προς αποφυγή μελλοντικών παραβιάσεων, τα οποία ποικίλουν αναλόγως της διαπιστωθείσας παραβίασης της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου".
       Άντε και καλά κουφέτα!  
       Τουλάχιστον από τέτοιους γάμους δεν θα έχουμε ... εκτρώσεις!
 
 
πηγή: ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Φανατικοί Μουσουλμάνοι απειλούν
να αποκεφαλίσουν τον
Μητροπολίτη Τριπόλεως της Λιβύης
κ. Θ ε ο φ ύ λ α κ τ ο
 
 
         
του Κώστα Ζαφειρίου
         Φανατικοί μουσουλμάνοι απειλούν να σκοτώσουν τον Μητροπολίτη Τριπόλεως της Λιβύης κ. Θεοφύλακτο και να κάψουν ζωντανούς τους χριστιανούς που εκκλησιάζονται στον ιστορικό ελληνορθόδοξο Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στην Τρίπολη της Λιβύης.
         "Αν σας βρούμε άλλη φορά εδώ μέσα, θα σας κάψουμε όλους ζωντανούς και σένα παπά θα σου πάρουμε το κεφάλι", ήταν το τελεσίγραφο προς τους έντρομους πιστούς της μικρής εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, ομάδας μουσουλμάνων που εισέβαλε στον Ιερό Ναό, όπως δήλωσε αποκλειστικά στο "iero vima" ο μητροπολίτης κ. Θεοφύλακτος σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαμε  μαζί του.
        "Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα στην Τρίπολη για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Με πόνο ψυχής σκέφτομαι να κλείσω τον ιστορικό Ναό και να τον ανοίξω το Πάσχα", μας είπε ο 68χρονος μητροπολίτης που βρίσκεται αυτές τις μέρες στη γενέτειρά του, την Κατερίνη, και συνέχισε: "Το τελευταίο διάστημα δεν έρχεται ούτε ένας χριστιανός στο ναό, γιατί φοβούνται. Και ξέρετε γιατί; Προ μηνός, ομάδα περίπου δέκα σαλαφιστών μουσουλμάνων, είναι οι υπερσυντηρητικοί σουνίτες, εισέβαλαν την ώρα της Θείας Λειτουργίας στο ναό του Αγίου Γεωργίου και ούρλιαζαν πως πρέπει τώρα αμέσως να αδειάσει η Εκκλησία, γιατί θα μας κάψουν ζωντανούς. Όταν τους παρακάλεσα να φύγουν από τον ιερό χώρο, εξαγριωμένοι μου απάντησαν πως θα με σκοτώσουν, πως θα με αποκεφαλίσουν ...Δεν τους φοβάμαι αλλά από τότε δεν έρχεται ούτε ένας πιστός στην εκκλησία μας. Τις καλές εποχές, το εκκλησίασμα έφθανε και τους 150 πιστούς, ενώ σήμερα ούτε ένας ...".
         Ο μητροπολίτης κ. Θεοφύλακτος εκφράζει τη λύπη του γιατί τα ελληνικά ΜΜΕ έχουν ξεχάσει την Ιερά Μητρόπολη Τριπόλεως  και πως την τελευταία φορά που τον αναζήτησαν ήταν τότε με την εξέγερση κατά του Καντάφι το 2011.
 
      
     "Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί και φυσικά και η ελληνική παροικία αντιμετωπίζουμε προβλήματα, γιατί δεν υπάρχει πλέον ασφάλεια. Πριν από δύο μήνες άγνωστοι βεβήλωσαν το ελληνικό νεκροταφείο στην Τρίπολη, σκορπώντας τα οστά των νεκρών ! Ο ναός μας, που βρίσκεται στην Τρίπολη από το 1647, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να γίνει παρανάλωμα του πυρός και εγώ αναγκάζομαι να κυκλοφορώ πλέον με πολιτική περιβολή, για να μη με αναγνωρίζουν οι συμμορίες των μουσουλμάνων. Γράψτε τα αυτά,  για να μάθει ο κόσμος οτι χανόμαστε ... Χρειαζόμαστε κάθε μορφής στήριξη".
 
      
      Να σημειωθεί πως ο Καθεδρικός Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου Τριπόλεως, που έχει λεηλατηθεί το τελευταίο διάστημα αρκετές φορές, είναι ο μοναδικός εν λειτουργία Ορθόδοξος Ναός στη μεγάλη χώρα της Λιβύης και εξυπηρετεί τις πνευματικές και λειτουργικές ανάγκες τόσο των Ελλήνων αλλά και των αδελφών άλλων Ορθοδόξων κρατών όπως είναι οι Ρώσοι, Βούλγαροι, Σέρβοι, Ουκρανοί κ. ά.
 
ΟΣΟΙ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
ΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΡΙΠΟΛΕΩΣ ΛΙΒΥΗΣ
Α Γ Ρ Ο Τ Ι Κ Η   Τ Ρ Α Π Ε Ζ Α   Ε Λ Λ  Α Δ Ο Σ
ΑΡ. ΛΟΓ. 0870300205539
ΙΒΑΝ 2R6404323480000870300205539 
 
 
Πηγή: ΙΕΡΟ ΒΗΜΑ
Ένα θαυμαστό γεγονός:
Ο ασπασμός της χειρός του Γέροντος Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτη
από τον Γέροντα Κύριλλο
 
         ο Γέροντας Βησσαρίων
 
       Το θαυμαστό αυτό γεγονός το διηγήθηκε ο ίδιος ο Γέροντας Κύριλλος, πριν μερικά χρόνια, μπροστά από τη λάρνακα του άφθαρτου Γέροντα Βησαρίωνος στην Ιερά Μονή Αγάθωνος στην Οίτη.
         Παρόντες ήταν, εκτός από εμένα, την αδελφή μου Σοφία, το σύζυγό της Κωνσταντίνο, και ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος, Γέρων Δαμασκηνός. Επίσης, ο συνοδός του Γέροντος Κυρίλλου πατήρ Γαβριήλ, νυν καθηγούμενος της Μονής του Οσίου Δαβίδ, και ο Ιερέας της Υπάτης π. Δημήτριος Καραγιάννης. Λίγο ενωρίτερα είχαμε τελέσει, όλοι μαζί, Θεία Λειτουργία στο Μετόχι του Μεγάλου Μετεώρου στην Υπάτη και είχαμε μαζί μας την τίμια Κάρα του Οσίου Δαβίδ. Την είχε φέρει ο Γέροντας με τους πατέρες στη Λαμία.
 
      
    
       Εκεί, μπροστά στο ιερό σκήνωμα του Οσίου Βησσαρίωνος, ο Γέροντας μας διηγήθηκε τα ακόλουθα: Πριν λίγα χρόνια, όχι μακρυά από το χρόνο της ανακομιδής του άφθαρτου λειψάνου του Οσίου Βησσαρίωνος, ο Γέροντας Κύριλλος είχε την επιθυμία και προσήλθε στη Μονή Αγάθωνος για να προσκυνήσει του ιερό λείψανο.
      Την εποχή εκείνη το σκήνωμα του Οσίου ήταν μεν στο ίδιο σημείο (στο αριστερό παρεκκλήσι του Καθολικού)  αλλά χωρίς τη μεταγενέστερη γυάλινη κάλυψη - προθήκη του ξύλινου κουτιού, οπου αρχικά εναποτέθηκε.
     Έτσι μπορούσε κάποιος να ασπασθεί απευθείας το σκήνωμα χωρίς την παρεμβολή της γυάλινης προθήκης.
   
ο Γέροντας Κύριλλος (+), ηγούμενος Ι.Μ. Οσίου Δαβίδ
 
   Ο Γέροντας Κύριλλος ήθελε να ασπασθεί το χέρι του Οσίου που κρατάει σφικτά το μικρό Ευαγγέλιο, ήδη από το χρόνο της ταφής του. Πλησίασε, λοιπόν, με ευλάβεια προς το ιερό λείψανο και με πίστη είπε παρακλητικά προς τον Όσιο: "Άγιε Βησσαρίω, δεν φθάνω να σε ασπασθώ (ο Γέροντας ήταν κοντός και δυσκίνητος και το σκήνωμα τοποθετημένο ψηλά γι'  αυτόν). Δος μου, σε παρακαλώ, το χέρι σου να το φιλήσω.
      Ο Όσιος άνοιξε το χέρι του, άφησε το Ευαγγέλιο, και ο πατήρ Κύριλλος, εντελώς φυσικότατα έλαβε το χέρι του με το δικό του χέρι. Το σήκωσε στο ύψος του στόματός του, σαν να ήταν ένα σώμα ζωντανό με ελαστικότητα, το ασπάσθηκε με σεβασμό και το άφησε στην αρχική του θέση. Ο Όσιος ξανάπιασε το Ευαγγέλιο και έκτοτε εξακολουθεί να το κρατάει σφικτά.
     "Μέγας ει Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου και ουδείς λόγος εξαρκέσει προς ύμνον των θαυμασίων Σου".
 
 
Γεώργιος Αποστολάκης
Δικαστικός Λειτουργός
Τρίκαλα
 
Πηγή: ΑΝΑΒΑΣΕΙΣ
      
ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ !!!
ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΜΕ
ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΑΣ !!!
 
         ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ ΚΑΙ Η
    ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ
ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ !!!
 
    
      Τα φωνάζουμε καιρό όλα αυτά εμείς οι "τρελοί θρησκόληπτοι συνωμοσιολόγοι΄, αλλά κάποιοι δεν ακούνε. Ας κάτσουν τώρα λοιπόν, αντί να βλέπουν τηλεόραση, ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙ ΕΚΕΙΝΗ :
 
       Η νέα γενιά των τηλεοράσεων υψηλής ευκρίνειας (ΗDTV) και των καλωδιακών που πουλούνται στο κοινό περιέχει δυνατότητες που δεν έχουν πολύ γίνει γνωστές από τις εταιρείες τεχνολογίας: κάμερες, μικρόφωνα και αισθητήρες που έχουν την ικανότητα καταγραφής του κάθε τι που συμβαίνει στο σαλόνι (ή στην κρεβατοκάμαρα) όχι πολύ διαφορετικά από τις τηλεοθόνες στο μυθιστόρημα του George Orwell του "1984", η τηλεόραση θα είναι σύντομα σε θέση να παρακολουθεί ακόμα και να αναλύει διεξοδικά όλα τα άτομα που θα βρίσκονται στην περιοχή των τηλεοπτικών συσκευών.
      Η εταιρεία τηλεπικοινωνιών , Verizon, κατέθεσε πρόταση για κατοχύρωση μιας νέας εφαρμογής που θα έχει ως στόχο την στοχευμένη διαφήμιση που βασισμένη σε πληροφορίες που θα συλλέγονται από την παρατήρηση της συμπεριφοράς του κοινού. Ειδικά διαμορφωμένα συστήματα κάμερας και μικροφώνων, ενσωματωμένα στις τηλεοράσεις των καταναλωτών, θα εντοπίζουν συμπεριφορές , συζητήσεις, ανθρώπους, αντικείμενα ή ακόμα και κατοικίδια που βρίσκονται κοντά στο χώρο της τηλεόρασης.
   
       Αν το σύστημα, για παράδειγμα, καταλήξει στο συμπέρασμα οτι ένα ζευγάρι τσακώνεται, τότε θα στείλει αυτή την πληροφορία στον κεντρικό εξυπηρετητή και αυτός, με τη σειρά του, θα εμφανίσει στην τηλεόραση του σαλονιού ή σε οποιαδήποτε κινητή συσκευή, μία διαφήμιση για σύμβουλο γάμου. Αν οι πληροφορίες που συλλέξει   ο "Μεγάλος Αδελφός" της Verizon , δείχνουν οτι το ζευγάρι περνάει ένα ρομαντικό απόγευμα, τότε θα εμφανισθεί διαφήμιση για ταξίδια δύο ατόμων ή για προσφορές λουλουδιών ή ακόμα και διαφημίσεις - προτάσεις ρομαντικών ταινιών.
     Για πολλά χρόνια οι υπέυθυνοι τεχνολογίας ήθελαν να χρησιμοποιήσουν συσκευές όπως το Kinect της Microsoft, για να εξελίξουν τη στοχευμένη διαφήμιση, όμως η Verizon  πηγαίνει τη συγκεκριμμένη τεχνολογία ένα βήμα παραπέρα με τη νέα της πατέντα που περιγράφεται από την εταιρεία ως "Μέθοδοι και Συστήματα για Παρουσίαση Διαφημίσεων που Σχετίζονται με την Συμπεριφορά των Χρηστών".
    
       Επειδή κάποιοι ίσως πουν οτι πρόκειται για υπερβολές, υπενθυμίζουμε πως οι συγκεκριμένες  "έξυπνες τηλεοράσεις" (SMART TV) ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΗΔΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΓΟΡΑ, διαθέτοντας κάμερες, μικρόφωνα ακόμα και συστήματα ανίχνευσης και αναγνώρισης προσώπων !!! Δημοσιεύουμε μερικές φωτογραφίες για να δείτε περί τίνος πρόκειται:




        Όπως βλέπετε όλα πλασάρονται με χαμόγελα , μικρά παιδάκια, ευτυχισμένες οικογένειες κ.λ.π.  ...... ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ... ΚΑΛΟ ΜΑΣ!


Πηγή: ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Ένας σύγχρονος Άγιος με άφθαρτο λείψανο
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ο ΧΟΖΕΒΙΤΗΣ
(+ 5 Αυγούστου 1960)
 
     
      Γεννήθηκε το 1913 στο νομό Βοτοσανίου της Ρουμανίας. Από μικρός έμεινε όρφανος. Στα 20 του χρόνια, το 1933 μπήκε ως δόκιμος στη Μονή Νέαμτς οπου έμεινε τρία χρόνια.
       Στις 8 Απριλίου 1936 έγινε η μοναχική του κουρά και από Ηλιας ονομάστηκε ΙΩΑΝΝΗΣ.
 
      
       Το φθινόπωρο του 1936 επισκέφτηκε τους Αγίους Τόπους και αφού προσκύνησε τον Πανάγιο Τάφο εισήλθε στην αδελφότητα του Αγίου Σάββα οπου ακήτεψε δέκα χρόνια και απέκτησε το χάρισμα των δακρύων και της αδιάλειπτης προσευχής.
        Το 1947 χειροτονήθηκε Διάκονος και Ιερέας και έγινε Ηγούμενος της Ρουμανικής Σκήτης του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στον Ιορδάνη. Μετά από πέντε χρόνια σκληρής άσκησης αναχώρησε μαζί με τον υποτακτικό του, Ιωαννίκιο,  στο σπήλαιο της Αγίας Άννης στη Χοζέβα, κοντά στη Μονή του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου. Εκεί ασκήτεψε επτά χρόνια και παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό στις 5 Αυγούστου του 1960. Μετά από 20 χρόνια, ανοίγοντας, τον τάφο του, βρέθηκε άφθαρτο και ακέραιο το λείψανό του, μαζί με τα ρούχα του, αναδίδοντας μια εξαίσια ευωδία. Το λείψανό του μεταφέρθηκε στη Μονή του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου, στο παρεκκλήσι του Αγίου Στεφάνου οπου βρίσκονται μέχρι σήμερα.
 

ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ 
 
       1) Το 1980 ένας Έλληνας Αρχιμανδρίτης από την Αμερική, ο οποίος είχε ασκητέψει με τον Άγιο Ιωάννη, στα νιάτα του, και δεν ήξερε οτι είχε πεθάνει, είδε τον Άγιο, λέγοντάς του: "Αν θέλεις να με δεις, έλα στο σπήλαιο της Αγίας Άννης στην κοιλάδα του Ιορδάνη "! Μετά από ένα μήνα πήγε στη Μονή του Αγίου Γεωργίου του Χοζαβίτου. Με την επιμονή του Αρχιμανδρίτου, ο ηγούμενος τελικά δέχτηκε ν΄ανοίξη τον τάφο του Αγίου και έτσι βρέθηκε το λείψανό του άφθαρτο.
 
    
     2) Ένας Ιερέας ο οποίος βοήθησε στην ανακομιδή του λειψάνου του  Αγίου Ιωάννου από το σπήλαιο στο Μοναστήρι, διηγούνταν πως κάποιος που πήρε τρεις τρίχες από το Άγιο, τον είδε στο όνειρό του και τον διέταξε να τις επιστρέψει. Μάλλον αυτό το πρόσωπο ήταν ο ίδιος ο Ιερέας που διηγήθηκε την Ιστορία.
 
     3) Το 1986 μία γυναίκα από την Κρήτη έστειλε στον Ηγούμενο της Μονής ένα χρυσό κουταλάκι ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για ένα θαύμα του Αγίου Ιωάννου. Αυτή η γυναίκα ήταν άρρωστη, δεν μπορούσε να κουνηθεί και να μιλήσει και όλοι περίμεναν να πεθάνει. Τότε εμφανίστηκε ο Άγιος Ιωάννης ντυμένος με άμφια και κρατώντας το Άγιο Ποτήριο στο χέρι λέγοντάς της: " Εγώ είμαι ο Άγιος Ιωάννης ο Χοζεβίτης ". Έπειτα ακούμπησε τη λαβίδα στη γλώσσα της και εξαφανίστηκε. Από εκείνη τη στιγμή η γυναίκα έγινε καλά.


Πηγή: ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ
Όσιος ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
ο λεπρός
 
   
       Στα 1890 γεννήθηκε στο χωριό Σηρικάρι της Κρήτης ο κατά κόσμον Νικόλαος Τζανακάκης από ευλαβείς γονείς.
      Από μικρή ηλικία ο μικρός Νικόλαος γεύθηκε το πικρό ποτήρι της διπλής ορφάνιας, μεγαλώνοντας με τον παππού του Ιωάννη Τζανακάκη. Στα δεκατρία του χρόνια βρέθηκε να εργάζεται σε ένα κουρείο, μακρυά από συγγενείς και φίλους.
       Εκεί, όμως, που έβλεπε τη ζωή του να "στρώνει" χάρι στην εργατικότητά του, ήλθαν τα πρώτα σημάδια για τον επικείμενο μεγάλο  σταυρό. Μία μικρή κηλίδα πάνω στο δέρμα αποτέλεσε την ένδειξη οτι η η φοβερή νόσος του "Χάνσεν" είχε επισκεφθεί τον νεαρό Νικόλαο.
       Θορυβημένος από τα δυσάρεστα μαντάτα προσπάθησε να κρύψει πολύ καλά το "μυστικό" του. Τρόμαζε κάθε φορά που σκεπτόταν οτι κάποια στιγμή, ενδεχομένως, να βρισκόταν "εξορισμένος" στο νησί των λεπρών, τη Σπιναλόγγα. Στην προσπάθειά του ν΄αποφύγει αυτό το ενδεχόμενο φεύγει με καράβι για την Αίγυπτο. Εκεί γνωρίζεται με πολλούς επιφανείς την Ελληνίκής παροικίας καθώς και  με πολλούς Αρχιερείς και Ιερείς.
        Όμως τα σημάδια της ασθένειας γίνονται ολοένα και περισσότερα. Εμπιστεύεται τότε έναν Αρχιερέα ο οποίος τον συστήνει στον Ιερομόναχο Άνθιμο Αβαγιανό, τον μετέπειτα Άγιο Άνθιμο της Χίου, ο οποίος ήταν την εποχή εκείνη Ιερεύς στο λεπροκομείο της Χίου. Έτσι μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα ο Νικόλαος βρέθηκε στη Χίο, κάτω από την αγάπη και φροντίδα του Αγίου Ανθίμου. Πλησίον του έμεινε 43 ολόκληρα χρόνια, τα καλύτερα και πιο ευλογημένα, γι'  αυτόν, χρόνια.
       Μέσα στα δύο πρώτα χρόνια της γνωριμίας τους ο Άγιος Άνθιμος διεπίστωσε την καθαρότητα του Νικολάου και τον έκειρε μοναχό, δίδοντάς του το όνομα  ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ.
 
    
       Ο νεαρός μοναχός Νικηφόρος βάζει σε δεύτερη θέση την ασθένειά του και επιδίδεται με ιδιαίτερο ζήλο την άσκηση της μοναχικής πολιτείας. Η προσευχή στον Θεό΄αποτελούσε την κύρια ενασχόλησή του.
      Και μπορεί εκείνος να προσπάθεί να ξεχάσει τις πληγές του, εκείνες, όμως, δεν τον ξεχνούν. Αυξάνονται με ταχύτατους ρυθμούς, Αλλοιώνουν το πρόσωπο και το κορμί, και το χειρότερο όλων, το φως του αρχίζει σταδιακά να εξασθενεί. Η ολική τύφλωση δεν άρχισε να έλθει. Όμως εκείνος διέθετε τα μάτια της ψυχής, τα μάτια των Αγγέλων.
 
    
       Το έτος 1957 το λεπροκομείο της Χίου έκλεισε, με αποτέλεσμα οι εναπομείναντες σ΄αυτό ασθενείς να μεταφερθούν στον Αντιλεπρικό Σταθμό Αθηνών, στην Αγία Βαρβάρα Αιγάλεω.
      Τότε στον  Σταθμό διέμενε ο ασθενής μοναχός π. Σωφρόνιος (ο μετέπειτα αγιασμένος Ιερομόναχος π. Ευμένιος). Σ' αυτόν ο Άγιος Άνθιμος έστειλε μία επιστολή στην οποία αναφερόταν στο πρόσωπο του π. Νικηφόρου. Έγραφε χαρακτηριστικά: "Πρόσεχε καλά τον θησαυρό που σου στέλνει η Παναγία μας. Είναι δόκιμος μοναχός αλλά πολλά μπορείς να ωφεληθείς απ' αυτόν. Θα είσαι όμως κι εσύ τέλειος αν τον διακονήσεις μέχρι τέλους".
       Ο μοναχός Νικηφόρος την εποχή εκείνη βρισκόταν στα 67 χρόνια του. Αμέσως ο π. Ευμένιος επιδόθηκε στη διακονία του ανήμπορου μοναχού. Τον έπλενε, τον έντυνε, του μαγείρευε και τον τάϊζε καθώς η ασθένεια τον είχε κάνει ανήμπορο και για τα πιο βασικά. Αλλά και ο π. Νικηφόρος ήταν άνθρωπος χωρίς απαιτήσεις. Αφοσιωμένος στην νοερά προσευχή, δεχόταν τις περιποιήσεις του π. Ευμενίου.
 
                                                       ο γέροντας Ευμένιος

    Έχοντας αποκτήσει το χάρισμα της παρηγορίας, δεκάδες Αρχιερείς, Ιερείς, μοναχοί και εκατοντάδες πιστοί επισκέπτονταν το λιτό του κελλί οπου έβρισκαν ανακούφιση και ανάπαυση στα προβλήματά τους. Δεν αποτελεί υπερβολή να πούμε οτι πολύ σύντομα το κελί του γέροντος Νικηφόρου είχε μετατραπεί σε ένα ταπεινό προσκύνημα. Ο δε π. Ευμένιος παρακολουθούσε διακριτικά τον αγώνα του αγιασμένου μοναχού από τον οποίο διδιάχθηκε την νοερά και αδιάληπτη προσευχή.
     Στις 4 Ιανουαρίου του έτους 1964, και σε ηλικία 74 ετών ο αγιασμένος μοναχός ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ εγκατέλειψε την παρούσα ζωή. Ενταφιάσθηκε στο παρακείμενο μικρό κοιμητήριο του Σταθμού.
      Κατά την εκταφή, τα ιερά του λείψανα ευωδίασαν. Τα παρέλαβε δε, σαν πολύτιμο θησαυρό, ως π. Ευμένιος, ο οποίος τα φύλαγε μέσα στο κελί του. Οσάκις δε άνοιγε το μικρό κιβώτιο, άρρητη ευωδία πλημμύριζε τον χώρο.
     Όταν τα χρόνια πέρασαν και ο γέροντας Ευμένιος κατάλαβε οτι πλησίαζε και το δικό του επίγειο τέλος, θέλησε να ασφαλίσει τα ιερά λείψανα του αγιασμένου μοναχού Νικηφόρου. Έτσι ένα απόγευμα που σειρά από πνευματικά του τέκνα ευρίσκοντο έξω από το ταπεινό κελί του, ξαφνικά όλοι είδαν τον π. Ευμένιο να βγαίνει από το δωμάτιό του κρατώντας στα χέρια του ένα μικρό κασελάκι που έγραφε: "ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΖΑΝΑΚΑΚΗΣ Μοναχός". Αμέσως το άνοιξε και ευθύς ξεπήδησε μία άρρητη ευωδία που πλημμύρισε τον γύρω χώρο. Ο π. Ευμένιος με το χαμόγελο στο στόμα, όπως πάντα, άρχισε να καλεί τα πνευματικά του τέκνα να πάρουν από ένα τεμάχιο ιερών λειψάνων, ως πολύτιμη ευλογία.

   
      Υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν να διηγηθούν πολλά θαυμαστά περιστατικά σχετικά με σωτήριες  επεμβάσεις του π. Νικηφόρου, κυρίως μετά την κοίμησή του.
      Πολύ πρόσφατα το πάνσεπτο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο αναγνώρισε και επισήμως την αγιότητα του οσίου γέροντος με την αγιοκατάταξή του.
       Η μνήμη του τιμάται στις 4 Ιανουαρίου.

 
   


Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013

20 πρακτικές συμβουλές για
Τ Α Π Ε Ι Ν Ω Σ Η !!!
του πρωτ. π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
 
 
  
 1. Σε ξέχασαν; Δε σε πήραν ούτε ένα τηλέφωνο; Δεν πειράζει, Και προπαντός μην παραπονείσαι.
   2. Σε αδίκησαν; Ξέχασέ το.
   3. Σε περιφρόνησαν; Να χαίρεσαι.
   4. Σε κατηγορούν; Μην αντιλέγεις.
   5. Σε κοροϊδεύουν; Μην απαντάς.
   6. Σε βρίζουν; Σιωπή και προσευχή.
   7. Σου αφαιρούν το λόγο; Σε διακόπτουν; Μη λυπάσαι.
   8. Σε κακολογούν; Μην αντιμάχεσαι.
   9. Σου μεταδίδουν ευθύνες τα παιδιά σου; Οι συγγενείς σου οι δικοί σου οι άνθρωποι; Μη διαμαρτύρεσαι.
   10. Θυμώνουν μαζί σου; Να παραμένεις ήρεμος.
   11. Σου κλέβουν φανερά; Κάνε τον τυφλό.
   12. Σε ειρωνεύονται; Να μακροθυμείς.
   13. Δεν ακούνε τις συμβουλές σου; Ιδίως δεν ακούνε τις συμβουλές σου τα παιδιά σου; Πέσε στα γόνατα και κάνε προσευχή.
   14. Εκνευρισμός στο ανδρόγυνο; Εσύ φταίς. Κι εσύ φταίς. Όχι ο άλλος.
   15. Έφταιξες; Ζήτησε συγγνώμη.
   16. Δεν έφταιξες; Πάλι ζήτησε συγγνώμη.
   17. Έχεις υγεία; Δόξασε τον Θεόν.
   18. Έχεις αρρώστια; Έχεις καρκίνο, ταλαιπωρείσαι, υποφέρεις, βασανίζεσαι, πονάς; Πάλι δόξασε τον Θεόν.
    19. Γκρίνια, ανεργία, φτώχεια μέσα στο σπίτι; Νήστευσε, αγρύπνησε, κάνε προσευχή.
    20. Για όλους και για όλα προσευχή. Πολλή προσευχή. Νηστεία και προσευχή διότι "τούτο το γένος των παθών και των δαιμόνων ουκ εκπορεύεται παρά μόνο με νηστεία και προσευχή".
 
         "Είθε, αδελφοί μου, ν΄ ακολουθήσουμε όλοι μας, και πρώτος εγώ, τις ταπεινές αυτές συμβουλές, και να είστε βέβαιοι οτι θα σωθούμε!". 
 
 
πηγή: συν-οδοιπορία
H ιστορία της μοναχής
Μαρίας Μυρτιδιώτισσας
 
     
         Στις 9 Ιουνίου (27Μαΐου) 2005 εγκατέλειψε την πρόσκαιρη ζωή και πορεύτηκε προς την αληθινή η μοναχή Μαρία Μυρτιδιώτισσα, κατά κόσμον Κατίγκω Πανάγου Πατέρα. Πήγε για να συναντήσει τον Νυμφίο της Χριστό, Τον οποίο είχε αγαπήσει "εξ όλης της καρδίας και εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της διανοίας και εξ όλης της ισχύος" της. Η μακαρία μοναχή Μαρία - Μυρτιδιώτισσα ήταν μια σπάνια πνευματική φυσιογνωμία που, από τη στιγμή που γνώρισε κι αγάπησε τον Χριστό, δεν αρκέστηκε να Τον βιώσει η ίδια και μάλιστα απόλυτα, ολοκληρωτικά, αλλά προσπάθησε μ΄ όλη τη (μεγάλη) δύναμη της ψυχής της και μ' όσα (πλούσιοι) μέσα της χορήγησε ο Θεός να πείσει και πολλούς άλλους ανθρώπους να Τον γνωρίσουν και να Τον αγαπήσουν, αρχίζοντας από τον στενό οικογενειακό της κύκλο και διευρύνοντας τον κύκλο αυτόν όλο και περισσότερο. Ως την άλλη άκρη της γης έφτασε η επιρροή της.
      Τα τρία παιδιά που έχασε, το ένα μετά το άλλο, της άλλαξαν τη φιλοσοφία για τη ζωή. Παράτησε τη χλιδάτη ζωή που έκανε - και για την οποία είχε να μιλάει όλη η Αθήνα - και κλείστηκε σε μοναστήρι. Στο μοναστήρι που έχτισε παραμένει κλεισμένη, αφοσιωμένη στο Θεό, μετρώντας ώρες ατέλειωτης μοναξιάς και πόνου. Μια συγκλονιστική ιστορία είχε ολοκλρώσει τον κύκλο της, περνώντας από την απίστευτη χλιδή, στην κορυφαία και ανείπωτη τραγωδία.
     Ο λόγος για την εφοπλίστρια Κατίγκω Λαιμού - Πατέρα από τις Οινούσσες, που μοίρασε όλη της την περιουσία στους φτωχούς και έγινε καλόγρια. Προηγουμένως βίωσε τον πόνο και την απώλεια σε όλο τους το μεγαλείο, καθώς είδε την οικογένειά της - τα τρία της παιδιά και τον σύζυγό της - να ξεκληρίζεται.
     Από τη μεγάλη περιουσία της ζάμπλουτης εφοπλίστριας Κατίγκως Λαιμού - Πατέρα σήμερα δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα. Οι τραπεζικοί λογαριασμοί, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, άδειασαν για να διατεθούν τα χρήματα σε φιλανθρωπίες, σε χτίσιμο μοναστηριών και σε αγαθοεργίες. Τα αμέτρητα εκατομμύρια της κληρονόμου της δυναστείας Λαιμού στις Οινούσσες εξανεμίστηκαν και χάθηκαν, ενώ ελάχιστα πράγματα έμεινα για τους κληρονόμους. Η Λαιμού - Πατέρα άλλωστε είχε άλλα σχέδια στο μυαλό της για την περιουσία που διέθετε. 
     Το μεγάλο αρχοντικό που διατηρούσε επί σειρά χρόνων στο παλαιό Ψυχικό, πίσω από το Αρσάκειο, ανεκτίμητης αξίας, το χάρισε στο γυιό της, ο οποίος μετά από χρόνια το πούλησε. Μέσα σε αυτή την έπαυλη διατηρούσε ένα εκκλησάκι από το οποίο είχε ζητήσει να γίνει αποτοίχιση των έργων του Φώτη Κόντογλου και να μεταφερθούν στο μοναστήρι στις Οινούσσες. Έργα ανεκτίμητης αξίας, αφού αποτελούν τα υελευταία έργα ενός θρυλικού ζωγράφου.
     Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία της αδελφής Ορθοδοξίας, η οποία περιέγραψε την πολυετή γνωριμία της με την ζάμπλουτη εφοπλίστρια που έγινε μοναχή και η οποία πέθανε πριν από λίγους μήνες στο μοναστήρι που έχτισε.
      "Την αείμνηστη γερόντισσα την γνώρισα πριν πολλά χρόνια όταν ήλθα εδώ στο μοναστήρι, το 1969. Μου είχε μιλήσει για την κοσμική της ζωή και βέβαια για το μεγαλείο και τα πλούτη που είχε μέχρι τη στιγμή που αποφάσισε να ντυθεί το σχήμα. Μεγάλωσε μέσα στα πλούτη με νταντάδες και υπηρέτες, αφού καταγόταν από εφοπλιστική οικογένεια. Συχνά μας έλεγε για την άδικη κατάρα που την κυνηγούσε, ακόμη και όταν έγινε καλόγρια. Να διατάζει δεν το ήθελε καθόλου και όμως αναγκαστικά έπρεπε να έχει τέτοιο ρόλο, αφού ήταν ηγουμένη στο μοναστήρι. Παντρεύτηκε στα δεκαεννιά της τον εφοπλιστή Πανάγο Διαμαντή Πατέρα (σ.σ. έγινε και αυτός μοναχός πριν πολλά χρόνια) και απέκτησε τρία παιδιά μαζί του, την Καλλιόπη, τον Διαμαντή και την Ειρήνη. Κανείς τους δεν ζεί πιά. Μάλιστα μου είχε πει οτι είχαν αποφασίσει από κοινού με τον κοσμικπο σύζυγό της να πουλήσουν τα πάντα και να διαθέσουν τα χρήματα σε φιλανθρωπίες και αγαθοεργίες. Στο γιό τους είχαν πει οτι δεν του άφηναν πολλά για να μην χάσει την ψυχή του και γίνει διεφθαρμένος και υπόδουλος των χρημάτων".
        Όπως σημειώνει η αδελφή Ορθοδοξία, μεγάλα ποσά διατέθηκαν απ΄πο την οικογένεια στο χτίσιμο μοναστηριών: "η ζωή της πραγματικά ήταν συγκινητική. Είδε την οικογένειά της να αφανίζεται. Ποτέ όμως δε θεώρησε οτι ο Θεός ήταν άδικος μαζί της. Συνήθιζε να λέει οτι ο ϋψιστος δεν κάνει ούτε λάθη ούτε αδικίες".
      
Η αρχή του τέλους
        Το κακό θα ξεκινούσε όταν ο αγαπημένος της σύζυγος θα προσβαλλόταν από καρκίνο. Η ηρεμία και η ευτυχία στο πάμπλουτο αρχοντικό της οικογένειας δεχόταν το πρώτο χτύπημα. Τα γέλια, οι φωνές και η λάμψη θα διαδεχόνταν το γοερό κλάμα και η θλίψη. Και ήταν μόνο η αρχή.
       Η μοίρα επεφύλασσε πολλά΄ακόμη χτυπήματα για την οικογένεια της Λαιμού - Πατέρα... Το πρώτο δεν άργησε να έλθει, θυμάται ο Δημήτρης Χαλκιάς, ο οποίος υπήρξε επί σειρά χρόνων δήμαρχος Οινουσσών και γνώριζε καλά την οικογένεια.
     "Αμέσως μετά η αρρώστια χτύπησε και την μικρή κόρη της οικογένειας. Τραγική ειρωνεία; Η Ειρήνη πάντως έφυγε πριν απόν τον πατέρα της, ο οποίος παρά το τελεσίγραφο των γιατρών διατηρήθηκε στη ζωή για πολλά χρόνια".
      Η εφοπλίστρια παρακολουθούσε το δράμα της ζωής της με ψυχραιμία και το μοναδικό πράγμα που έκανε ήταν να ζητεί τη βοήθεια του Θεού. Όπως σημειώνει ο κ. Χαλκιάς: "Να σκεφτείτε οτι μέχρι τότε ζούσαν την απόλυτη ευτυχία. Το αρχοντικό τους στην Αθήνα στο Παλαιό Ψυχικό πλημμύριζε από λαμπερές παρουσίες εφοπλιστών και επιχειρηματιών, στις κατά καιρούς δεξιώσεις που διοργάνωνε η Λαιμού - Πατέρα".
       Ξαφνικά τα πάντα είχαν παγώσει. Ο πόνος είχε καταφέρει να επιβάλλει τους δικούς του κανόνες και το απόλυτο συναισθηματικό γκριζάρισμα. Το αρχοντικό του Ψυχικού μετατράπηκε από τη μια στιγμή στην άλλη σε μοναστήρι.
        Ηγούμενοι, μοναχοί και πνευματικοί από το Άγιον Όρος και από την υπόλοιπη Ελλάδα επισκέπτονταν πλέον σε καθημερινή βάση το σπίτι της οικογένειας.
        Μέσα στο σπίτι η Λαιμού - Πατέρα είχε φτιάξει κι ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Το εκκλησάκι μάλιστα το είχε εικονογραφήσει ο μακαριστός αγιογράφος και φίλος της οικογένειας, Φώτης Κόντογλου. Εκεί γινόταν καθημερινά ακολουθίες και λειτουργίες.

Έγινε μοναχή
        Η πάμπλουτη και πανέμορφη Λαιμού - Πατέρα πλέον είχε αλλάξει σελίδα στη ζωή της. Απαρνήθηκε τα πλούτη και τις ανέσεις και ήθελε πλέον να ζήσει σαν μία απλή γυναίκα. Σύντομα τα πλούσια εδέσματα του παλατιού της αντικαταστάθηκαν από λιτά φαγητά και αυστηρή νηστεία. Τα πολυτελή και εντυπωσιακά φορέματα που φορούσε πριν, στριμώχτηκαν κάτω στο υπόγειο του επιβλητικού σπιτιού , ενώ η ίδια κυκλοφορούσε με ένα μαύρο φόρεμα. Οι βραδινές εξορμήσεις, η διασκέδαση σε κοσμικά μαγαζιά έδιναν σκυτάλη σε πολύωρες ακολουθίες και αγρυπνίες.
       Τα συχνά ταξίδια για λόγους αναψυχής τώρα έδιναν τη θέση τους σε προσκυνήματα, παντού, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ο χαμός της κόρης της όμως δεν θ΄ αργούσε να την κάνει να συνειδητοποιήσει οτι την περίμενε μια ζωή γεμάτη πόνο. Έτσι στις αρχές της δεκαετίας του '60 η εικοσάχρονη Ειρήνη, η οποία είχε γίνει στο μεταξύ μοναχή και υπέμεινε  με καρτερικότητα τους πόνος της βαριάς ασθενείας της μέχρι την τελευταία στιγμή, έκλεισε τα μάτια της.
       Μάλιστα όταν μετά από τρία χρόνια την ξέθαψαν, το λείψανό της βρέθηκε άφθαρτο. Οι γονείς της ανέλαβαν να κάνουν πράξη ένα τάμα που είχαν κάνει μαζί με την κόρη τους, όταν κάποτε την επισκέφθηκαν σε μια κλινική στη Ζυρίχη, οπου νοσηλευόταν. Να φτιάξουν ένα μοναστήρι. Έτσι κι έγινε. Η εφοπλίστρια έχτισε το πανέμορφο μοναστήρι, έναν σωστό παράδεισο, το οποίο μέχρι σήμερα κοσμεί το νησάκι των Οινουσσών.
        Τα απανωτά χτυπήματα της μοίρας την έσπρωξαν στο μοναχικπο της κόσμο.
        Η εφοπλίστρια Λαιμού - Πατέρα θα δεχόταν λίγο αργότερα πολλαπλά χτυπήματα. Μετά το θάνατο της κόρης της αποφασίζει να κλειστεί σε μοναστήρι, ενώ την ίδια περίοδο και ο σύζυγός της αποφασίζει να γίνει μοναχός. Ξεκινούν έτσι μιά νέα ζωή. Εκείνη ως Μαρία και εκείνος ως Ξενοφώντας. 
        Ο κ. Χαλκιάς θυμάται: "Λίγα χρόνια αργότερα θα δεχόταν ένα ακόμη χτύπημα. Η πρωτότοκη κόρη της, Καλλιόπη, θα πέθαινε σε ηλικία 47 χρόνων, ενώ αμέσως μετά θα ακολουθούσε και ο θάνατος του γιού της, Διαμαντή, οπου έφυγε και αυτός σε ηλικία 47 χρόνων. Ο θάνατος του συζύγου της απλώς θα έκλεινε επί της ουσίας την αυλαία μιας δραματικής σειράς απωλειών. Όλοι είχαν φύγει εκτός από εκείνη. Η πανέμορφη αρχόντισσα δεν θύμιζε σε τίποτα την εικόνα του παρελθόντος. Με εμφανή τα σημάδια της ψυχικής εξουθένωσης βυθίστηκε στις σκέψεις και το δικό της απόλυτα μοναχικό κόσμο".  Η μαυροφορεμένη γυναίκα ποτέ δεν το έβαλε κάτω και βοηθούσε πάντα όποιον της το ζητούσε. Την ένοιαζε όλος ο κόσμος. Από τα πέρατα της οικουμένης της τηλεφωνούσαν ή της έγραφαν, για να της ζητήσουν στήριξη. Ο λόγος της ήταν φλογερός, έδινε πάντα θάρρος και ελπίδα.
         Δεν άφηνε περιθώρια για απελπισία κι απογοήτευση. Συνήθιζε να λέει όπου έβλεπε ίχνη αμφιβολίας και απιστίας: " Με αυτά που έπαθα εγώ, θα έπρεπε να βρίσκομαι ή στο τρελοκομείο ή στον τάφο. Τι άλλο μου έμεινε να πάθω; Έχασα τη μικρή μου κόρη, έπειτα τον άνδρα μου, στη συνέχεια και τα άλλα δύο μου παιδιά. Αρρώστιες βαριές και ανίατες, βάσανα και στεναχώριες με συνόδευαν σε όλη μου τη ζωή. Δόξα τω Θεώ όμως...".
        Η γερόντισσα Μαρία Μυρτιδιώτισσα, πέρα από τ' αλλα χαρίσματά της διακρινόταν από μια πίστη πολύ δυνατή. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστεί κανείς, πως η πίστη της ήταν ικανή "και όρη μεθιστάνειν", όπως είπε και ο Χριστός. Ήταν μία πίστη στερεή, αψεγάδιαστη, καθαρή σαν διαμάντι, που δε σηκώνει την παραμικρή σκιά. Ότι είπε κι ότι επέτρεψε ο Θεός, για την γερόντισσα Μαρία ήταν δώρο Του. Σε καμιά περίπτωση δεν άφησε τον εαυτό της όχι μόνο να γογγύση, αλλ' ούτε και να σκεφτεί οτι ο Θεός ίσως να μην την άκουσε, ίσως να ήταν υπερβολικός στις άφθονες δοκιμασίες που της έστειλε. Δοξολογούσε το Θεό συνέχεια , σε κάθε περίσταση, όσο λυπηρά κι αν ήταν τα γεγονότα, που αντιμετώπιζε. Δοξάζοντας το Θεό δέχτηκε την είδηση του θανάτου της νεαρής κόρης της, με δοξολογίες προέπεμψε και το μοναχό Ξενοφώντα, τον πρώην σύζυγό της. Αλλά και τις άλλες σκληρές δοκιμασίες, που δέχτηκε στην συνέχεια, το θάνατο της πρωτότοκης κόρης της, Καλλιόπης, σε ηλικία 47 χρόνων και λίγο αργότερα, του μοναχογιού της, Διαμαντή, επίσης στην ηλικία των 47 ετών, τις αντιμετώπισε με ιώβεια υπομονή.  "Δόξα τω Θεώ", ήταν η απάντηση στο θλιβερό άγγελμα του θανάτου τους. Κι όταν επάνω στο νεκροκρέββατο του γιού της κάποια ξαδέλφη της τόλμησε ν' αναρωτηθεί, γιατί ο Θεός επέτρεψε να πεθάνει τόσο νέο το παληκάρι, η ηρωίδα μάνα απάντησε: "Άκουσε Κατίνα, ο Θεός ούτε λαθεύει, ούτε αδικεί. Κατάλαβες;".
        Κι ο λόγος της ήταν ομολογιακός, γεμάτος παρρησία, δε σήκωνε αντιρρήσεις. Η παραμικρή υποψία, πως ίσως τα γενόμενα να μην ήταν τα σωστά, για την πιστή γερόντισσα ήταν σαν αμφιβολία στην πρόνοια του Θεού, ισοδυναμούσε με βλασφημία στην παντοδυναμία και την πανσοφία Του.
        Σε θέματα που αφορούσαν στην πίστη δε γνώριζε υποχωρήσεις. Όπου και αν βρισκόταν , όποιος κι αν ήταν μπροστά της, όταν ένιωθε  ή άκουγε το παραμικρό που νόμιζε πως αλλοίωνε το πιστεύω της, θα επενέβαινε, για να διορθώσει τα πράγματα. Κάποτε σε μία δίκη ο συνήγορός της, προφανώς, για να δημιουργήσει καλές εντυπώσεις για την πελάτισσά του, είπε απευθυνόμενος στο προεδρείο:
    - "Η γυναίκα αυτή, κύριε πρόεδρε, είχε την ατυχία να χάσει σε νεαρή ηλικία την κόρη της.."  Σε αυτό το σημείο και αγνοώντας τους δικονομικούς κανόνες, η δυναμική Κατίγκω παρεμβαίνει:
    - "Όχι, κύριε δικηγόρε, δεν είχα καμία ατυχία. Ότι, δίνει ή επιτρέπει ο Θεός, δεν είναι ατυχία αλλά δώρο δικό Του".
       Και βέβαια την ακλόνιτη πίστη της την συνόδευαν και τα έργα της πίστης. Το χέρι της ήταν πάντα ανοιχτό, για να δίνει. Δωρεές γενναίες σε θρησκευτικούς συλλόγους και σε οργανώσεις χριστιανικές, σε μοναστήρια κι εκκλησίες δίνονταν αφειδώς και χωρίς τυμπανοκρουσίες, ανώνυμα. Όποιος φτωχός κι άπορος την πλησίαζε, θά ' χε και αυτός το μερτικό του από το γενναιόδωρο χέρι της. Όπου άκουγε οτι υπήρχε ανάγκη, έσπευδε, δεν έμενε ασυγκίνητη. Την ένοιαζε όλος ο κόσμος. Από τα πέρατα της οικουμένης της τηλεφωνούσαν ή της έγραφαν, για να της ζητήσουν πνευματική ή υλική στήριξη. Κι εκείνη πάντα πρόθυμη να συμπαρασταθεί το κατά δύναμη. Ο λόγος της ήταν φλογερός, έδινε πάντα θάρρος, ελπίδα, ενέπνεε την πίστη. Δεν άφηνε περιθώρια για απελπισία και απογοήτευση. Όπλο ακαταμάχητο είχε τη δική της πίστη.

       
Η υπομονή της ήταν πραγματικά ιώβεια. Τηρουμένων των αναλογιών δοκίμασε κι εκείνη όλα τα βάσανα του Ιώβ. Για την αγάπη του Χριστού τα'  δωσε όλα κι έφτασε στο σημείο η εφοπλίστρια αρχόντισσα να επαιτεί, για την συντήρηση του μοναστηριού της. Το μόνο που δεν έχασε ποτέ, ήταν η βαθιά ριζωμένη πίστη της, που την ωθούσε διαρκώς σε δοξολογία Θεού.
         Ο Θεός την αξίωσε να φτάσει σε βαθύ γήρας . Μια βαθιά ταπείνωση, που κρυβόταν μέσα της όλα αυτά τα χρόνια από το βάρος της εξουσίας και των πρωτοβουλιών, που ήταν αναγκασμένη να παίρνει, άρχισε να βγαίνει στην επιφάνεια και να εκδηλώνεται προς τις αδελφές της μονής. Ελεεινολογούσε τον εαυτό της, έλεγε πως ήταν υπερήφανη, επειδή μια ζωή είχε συνηθίσει να διατάζει.  Και τώρα, πως θα παρουσιαζόταν στο Χριστό με τέτοιο εγωισμό; Και αυτό το επαναλαμβανε συνέχεια. Ζούσε έτσι μέσα σε μια κατάσταση διαρκούς μετάνοιας. Και η κατάσταση αυτή της έφερνε γαλήνη, την ειρήνευε. Είχε αποκτήσει στα τελευταία μας μια απλότητα παιδική. Είχε ωριμάσει πνευματικά φαίνεται κι ήταν έτοιμη ν΄ αναχωρήσει από τα εγκόσμια, για να συναντήσει τον Χριστό μας, Εκείνον, που αγάπησε όσο τίποτε άλλο στον κόσμο και για χάρι του Οποίου είχε θυσιάσει τα πάντα.
        Μετά από σύντομη σχετικά ασθένεια αναχώρησε ήρεμα για τη Βασιλεία των ουρανών, συνοδευόμενη από την ολόθυμη αγάπη των μοναζουσών, που την είχαν σαν πραγματική τους μητέρα, όπως και την αποκαλούσαν. Το κενό που άφησε στο μοναστήρι αλλά και σε όσους καλότυχους έτυχε να την γνωρίσουν είναι πραγματικά μεγάλο, δυσαναπλήρωτο. Ήταν από τους τελευταίους , αν όχι η τελευταία, που κλείνει μια σειρά από σπουδαίους ανθρώπους, που ήξεραν να τα δίνουν όλα στο Θεό, χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς κρατούμενα, χωρίς υστεροβουλίες, χωρίς επιφυλάξεις. Η μνήμη των έργων και του βίου της θαμείνει αιώνια. Την ανάπαυση, που ποτέ δεν γνώρισε σ' αυτή τη ζωή, πιστεύουμε πως ο δικαιοκρίτης Θεός θα της χαρίση πλούσια στην άλλη, την αληθινή ζωή.
         Η κηδεία της ήταν πάνδημη. Συγγενείς και γνωστοί έφτασαν απ' όλο τον κόσμο, για να συνοδέψουν το σκήνωμά της στην τελευταία του κατοικία. Όλοι ήταν γεμάτοι θλίψη, μα και μια θεία παρηγοριά κυριαρχούσε μέσα τους. Ήταν το φαινόμενο της χαρμολύπης, που μια ζωή βίωνε η ίδια και τώρα την μετέδιδε και στους δικούς της ανθρώπους, που πήγαν να την χαιρετήσουν. Κι αξίζει να σημειωθεί πως ο Θεός έδειξε τη χάρη Του στην πιστή δούλη Του. Μετά από δύο μέρες , που έγινε η κηδεία της, το σώμα της δεν παρουσίαζε κανένα σημείο φθοράς, δεν είχε καθόλου την ευκαμψία του. Το χέρι της, που το ασπάζονταν όλοι, ήταν τελείως μαλακό, σαν ζωντανό, ούτε καν την κρυάδα του θανάτου δεν είχε.
       Οι ευχές και οι πρεσβείες της ελπίζουμε πως θα σκεπάζουν και θα προστατεύουν το αγαπημένο της μοναστήρι και τους λοιπούς γνωστούς της . Ας είναι αιωνία η μνήμη της!


πηγή: ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ
    
 

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013

Το  Αντίδωρο
 
 
        Το Αντίδωρο καθιερώθηκε αρκετά νωρίς στην Ανατολική Ορθόδοξο Εκκλησία για εκείνους που δεν θα έπαιρναν μέρος στη Θεία Λειτουργία, δηλαδή δεν θα μετελάμβαναν του Παναγίου Σώματος και Αίματος του Κυρίου, ώστε να μη φύγουν από τον Ναό χωρίς καμία ευλογία. Σήμερα βλέπουμε να παίρνουν αντίδωρο και εκείνοι που κοινώνησαν και πρόκειται μάλλον για πλεονασμό. Τους δίδεται όμως ώστε να "ξεπλύνουν" το στόμα τους από τους μαργαρίτες, για την τελεία δηλαδή κατάποση της Θείας Κοινωνίας.
       Πρέπει να σημειωθεί και ιδιαιτέρως να τονισθεί οτι τυγχάνει αδιανόητο για τους πρώτους χριστιανούς να παρίστανται στην Θεία Λειτουργία και να μην κοινωνούν.
       Σύμφωνα με τον 8ο και  69ο κανόνες των Αγίων Αποστόλων αφορίζονται οι χριστιανοί που δεν παραμένουν μέχρι τέλους της Θείας Λειτουργίας ή που δεν κοινωνούν.
       Για να αποφευχθεί η ποινή κατά των μη κοινωνούντων η Εκκλησία καθιερώνει το Αντίδωρο: "ώστε καρτερείν εξ ανάγκης και αυτούς τους μη δυναμένους μεταλαβείν των Αχράντων Μυστηρίων μέχρι της ευχής της απολύσεως, ίνα λάβωσιν εκ των χειρών του ιερατεύσαντος την ευλογίαν του ηγιασμένου κλάσματος (αντίδωρο)".
       Και τι είναι το αντίδωρο;
 
     
  Κατά τον μέγα λειτουργιολόγο μας, Άγ. Συμεών Αρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης (15ο αι.) "(το αντίδωρον) ηγιασμένος εστιν άρτος εν τη προθέσει προσενεχθείς, εξ ου το μεσαίτατον εκβληθέν και ιερουργηθήναι προσενεχθέν, ούτος ύστερον, ως και τη λόγχη σφραγισθείς και θεία δεξάμενος ρήματα, αντί των δώρων, των φρικτών δηλαδή μυστηρίων, τοις μη μετασχούσι τούτων παρέχεται".
      
 Το αντίδωρο λοιπόν είναι τα περισσεύματα του προσφόρου από το οποίο εξήχθη ο Αμνός, το κομμάτι δηλαδή του προσφόρου με το  ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ, το οποίο μετεβλήθη κατά την Αναφορά της Θείας Λειτουργίας σε Σώμα Χριστού.
        Αυτό το πρόσφορο κατά τους Πατέρες και ερμηνευτές συμβολίζει το παρθενικό σώμα της Παναγίας μας από το οποίο προήλθε ο ενσαρκωθείς Υιός του Θεού. "τι δ'  άλλο εστί το λειπόμενον ή ο του παρθενικού σώματος μερισμός της ευλογίας και προσφοράς;". (Θεόδωρος Ανδίδων).
        Αυτός ο άρτος (το πρόσφορο) προσήχθη στα άγια, όπως η Παναγία μας τριετίζουσα προσεφέρθη στο Ναό, και από αυτόν απεκόπη ο αμνός, όπως από εκείνην γεννήθηκε ο Χριστός.
        Επειδή όμως συνήθως δεν αρκεί αυτό το πρόσφορο, ευλογείται δια της υψώσεως και άλλος άρτος κατά τον θεομητορικό ύμνο, που παρεμβάλλεται στην Θεία Λειτουργία, δηλαδή το "Άξιον εστί".
        Σε καμία περίπτωση όμως το αντίδωρο δεν θεωρείται ισότιμο και ισάξιο με την Θεία Κοινωνία. Είναι μία ευλογία εξ αγάπης της Εκκλησίας προς τους πιστούς. "Ευλογία Κυρίου και έλεος έλθει επί σε" εύχεται ο Ιερέας  στον πιστό δίδοντάς του το αντίδωρο. Γι΄αυτό και κανένας πιστός δεν πρέπει να φεύγει από την Εκκλησία μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας χωρίς να πάρει το αντίδωρο από το χέρι του λειτουργού Ιερέως.
 
      
        Είναι κακή η συνήθεια να διανέμεται το αντίδωρο στο παγκάρι από τους επιτρόπους, που είναι λαϊκοί, είτε να λαμβάνεται δι'  αυτοεξυπηρετήσεως από τους ίδιους τους πιστούς. Παίρνοντας κανείς το αντίδωρο από το παγκάρι στερείται της ευκαιρίας να λάβει την ευλογία του λειτουργού Ιερέως φιλώντας του το χέρι.
       Γράφει ο Άγ. Νικόλαος Καβάσιλας, σπουδαίος ερμηνευτής της Θείας Λειτουργίας: "οι δε (πιστοί) συν ευλαβεία πάση δέχονται (το Αντίδωρο) και καταφιλούν την δεξιάν, ως αν προσφάτως αψαμένην του Παναγίου Σώματος του Σωτήρος Χριστού και τον εκείθεν αγιασμόν και δεξαμένην και μεταδούναι τοις ψαύουσι δυναμένην".
       Η σωστή λοιπόν τάξη των Ορθοδόξων είναι να περνούν με τη σειρά εμπρός από τον λειτουργήσαντα Ιερέα και έχοντας τις δύο παλάμες των ανοικτές σε σχήμα σταυρού, ασπαζόμενοι το χέρι του να παίρνουν το αντίδωρο. Μερικοί βεβαίως πιστοί δεν έχουν συνηθίσει να ασπάζονται το χέρι του Ιερέως των παίρνοντας το Αντίδωρο. Κάνουν λάθος και μάλιστα σοβαρό διότι το χέρι εκείνο πριν λίγο έψαυσε την ακήρατον κορυφήν του Δεσπότου Χριστού, Τον τεμάχισε κλπ.
        Ευλαβής είναι και η συνήθεια ορισμένων χριστιανών να παίρνουν το αντίδωρο μαζί τους ώστε να το τρώγουν τις ημέρες που δεν θα εκκλησιασθούν, όπως επίσης και η ευλάβεια - κυρίως των μεγαλυτέρων - να προσέχουν ώστε να μην πέσει κάτω και πατηθεί ούτε ένα μικρό ψίχουλό του, αφού συμβολίζει την Παναγία μας, έχει δε ευλογηθεί ιδιαιτέρως. Πάντως το Αντίδωρο τρώγεται απαραιτήτως από νηστικούς και δεν συνοδεύει για παράδειγμα τον καφέ ή το φαγητό μας.
        Είναι κρίμα δε να φεύγουν κάποιοι από το Ναό χωρίς ούτε και αυτή την ευλογία του αντιδώρου και του ασπασμού των χειρών του λειτουργήσαντος Ιερέως , προβάλλοντας ως δικαιολογία την τέλεση των Μνημοσύνων ή το προχωρημένο της ώρας και την πληθώρα του κόσμου.
       Δυστυχώς μόνον στον εκκλησιασμό μας πιάνουν βιασύνες και δεν διαθέτουμε 10 - 15 λεπτά παραπάνω που θα διαρκέσει ίσως η τελετή του Μνημοσύνου μαζί με την διανομή του Αντιδώρου.
       Η τάξη, λοιπόν, και η ευπρέπεια πρέπει να χαρακτηρίζει πρωτίστως τους Ορθοδόξους που οφείλουν και να ορθοπρακτούν!
 
πηγή: iamatikos.gr  

Ο διάβολος φοβάται το κομποσχοίνι
και την Ευχή
 
        
        Στην ίδια Σκήτη της Αγίας Άννας , ο μοναχός Προκόπιος από την Καλύβα "Εισόδια της Θεοτόκου" είχε μεγάλη επιθυμία να μάθει μουσικά, για να δοξολογεί κι αυτός το Θεό, όπως και οι άλλοι αδελφοί.
         Επειδή όμως ήταν λίγο παράφωνος  αποφεύγανε οι Πατέρες να τον μάθουν μουσικά. Ο αδελφός Προκόπιος είχε χάρισμα από το Θεό λάβει να λέει ακατάπαυστα την ευχή το "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό" και στο αριστερό του χέρι κρατούσε πάντα το κομβοσχοίνι, το οποίο δε αποχωριζόταν ποτέ.
          Μια μέρα, ήταν πολύ λυπημένος, που δεν μπορούσε να βρεί κανένα για να τον μάθει μουσική και συλλογιζόμενος αυτό το πράγμα, από την πολύ του λύπη, είχε σταματήσει να λέει την ευχή.
         Ξαφνικά παρουσιάζεται μπροστά του ένας σεβάσμιος, αλλά άγνωστος σ' αυτόν γέροντας, ο οποίος του είπε: "Αδελφέ Προκόπιε, τι έχεις κι είσαι τόσο λυπημένος; τι σε απασχολεί; ". Ο Προκόπιος του απάντησε: "τι να έχω γέροντα, να, θέλω κι εγώ να μάθω λίγα μουσικά και δε βρίσκεται κανένας να με μάθει, γιατί μου λένε πως είμαι λίγο φάλτσος". Ο ασπρογένης γέροντας τότε του είπε: "Γι΄αυτό κάθεσαι και στενοχωριέσαι καημένε, εγώ θα σε μάθω μουσικά και θα σε κάνω να γίνεις ο καλύτερος ψάλτης του Αγίου Όρους, θα κελαηδάς, σαν το καλύτερο αηδόνι, αλλά θέλω κι εσύ να μου κάνεις μία χάρι".
        "Δηλαδή, τι ζητάς από μένα", του είπε ο Προκόπιος, "θέλεις να σε πληρώσω; Εγώ ότι θέλεις θα σου δώσω!". Τότε ο ασπρογένης του είπε: "Η πληρωμή η δική μου είναι να πετάξεις από τα χέρια σου αυτό που λέτε κομποσχοίνι και να πάψεις να λες αυτό που λέτε ευχή και θα σε μάθω 'γω ότι θέλεις".
        Ο Μοναχός Προκόπιος άμα ακουσε αυτά κατάλαβε πως ο φαινόμενος δεν ήταν Μοναχός,  αλλά ο παμπόνηρος Δαίμονας, που ήθελε να τον κάνει να σταματήσει την προσευχή, και ασμέσως έκανε το σταυρό του και είπε: "Ύπαγε οπίσω μου Σατανά παμπόνηρε, δε μου χρειάζονται τα μουσικά σου και οι πονηρές και οι καλοσύνες σου" κι ο δαίμονας έγινε άφαντος. 
        Από αυτό μαθαίνουμε πόσο ο διάβολος φοβάται το κομβοσχοίνι, για το οποίο καλά λένε οι Πατέρες οτι είναι το όπλο του χριστιανού κατά του διαβόλου και την ευχή , η οποία καίει τον δαίμονα. Ενώ τους ψάλτες δεν τους φοβάται τόσο και δεν τους υπολογίζει, γιατί, εύκολα με το ψάλσιμο αφαιρούνται από την προσευχή και πέφτουν στον εγωισμό και την υπερηφάνεια!
 
πηγή: "Αγιορείτικο βήμα"


Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

          ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ...
      
          "Σε αυτούς ανήκουν τα φτερά μου!"
   
  Ένας παλιός καλός αεροπόρος , από αυτούς που έκαναν την Πολεμική Αεροπορία και κατ' επέκταση την Ελλάδα να κυριαρχεί στους ουρανούς του Αιγαίου΄από το 1974 και μετά, μας κοινοποίησε την επιστολή που έλαβε από έναν νυν πιλότο μαχητικού αεροσκάφους που κάθε μέρα αγωνίζεται κατά των Τούρκων στις εσχατιές του Αιγαίου.
Μετά από άδεια του συντάκτη της, φυσικά.
  " Αυτός δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει απεργία , αυτός δεν έχει το δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για τις μειωμένες κατά 55 % αποδοχές του, αυτός δεν έχει τη χαρά να αγκαλιάζει τα παιδιά του καθε βράδυ, γιατί αυτός ο πιλότος διάλεξε, (δική του η επιλογή 100%) όταν οι άλλοι διασκεδάζουν ή απολαμβάνουν τις ειδήσεις, να προσπαθεί να αναχαιτίσει τον εχθρό της πατρίδας, με κίνδυνο της ζωής του. Περίεργη που είναι η ζωή, αλλά και οι επιλογές των ανθρώπων", σημειώνει ο βετεράνος της Π.Α. στο διαβιβαστικό σημείωμά του.
Ιδού η επιστολή:
 
      
"ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΜΟΥ !"
     Σαν αντικρύσω τα άσπρα άλογα του Αιγαίου, χάνεται η σκέψις μου στον Ουρανό του Θείου, του Ωραίου, του Αληθινού!
     Δεν είμαι ημίθεος, δεν είμαι άτρωτος, δεν είμαι καν ήρωας! Καημένη Πατρίδα έχεις όλους τους άχρηστους στην πλάτη σου, έχεις και μένα.
    Μπορεί να μην είμαι σε θέση να ζητήσω από την έρμη την Πατρίδα κάτι το καλύτερο για μένα, για τα παιδιά μου, μπορεί να μην είμαι καν ικανός για αυτά που παίρνω!
    Όλες αυτές οι σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου, σφίγγουν το λαιμό και ξεραίνουν το στόμα!
    Μπορεί να ήξερα πόσο επικίνδυνο και ανούσιο, ίσως και άχρηστο, για πολλούς εκεί κάτω να είναι αυτό που κάνω!
    Ίσως και να έχουν δίκιο, βλέπεις εγώ δεν κατεβάζω διακόπτες, εγώ δεν οδηγώ λεωφορείο με 50 ψυχές, εγώ δεν βγάζω φωτοτυπίες στα βουλευτικά έδρανα ένα χειμωνιάτικο βράδυ του Γενάρη στη ζεστασιά της Βουλής!
    Εγώ κάθομαι, σκέπτομαι, μελετάω και περιμένω τον Τούρκο. Μπορεί και εγώ να μην έχω να πληρώσω τα κοινόχρηστα αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει, μπορεί να μην έχω να πληρώσω το χαράτσι στο Πατρικό του χωριού μου, αλλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει!
    Ούτε και πρέπει!
   
       Εγώ όμως πρέπει να αδειάσω το μυαλό μου, να κλειδώσω το υποσυνείδητο, να μην σκεφτώ οτι με περιμένουν και μένα στο σπίτι μου, όπως τόσους και τόσους άλλους που δεν γύρισαν ΠΟΤΕ πίσω από μια ακόμη καθημερινή αποστολή. Ίσως και κάποιοι να πουν οτι τα ήθελε και τά' παθε!
     Εγώ όμως δεν πετάω για αυτούς, πετάω για τον Πατέρα μου που καμαρώνει στην άκρη στο χωράφι όταν περνούν τα μαχητικά μας, πετάω για το παιδί στη Φλώρινα που περπατάει στο χιόνι να πάει στο σχολειό του, πετάω για τον Παπά μας που κάνει χιλιόμετρα να κάνει Ανάσταση με τους τσοπαναραίους στο ύψωμα της Παναγιάς!
     Πετάω για τον ψαρά που βγήκε 4 το πρωί με την ψαρόβαρκα να φέρει το μεροκάματο στη φαμελιά του, πετάω για το δασκαλάκο που πληρώνει από την τσέπη του τις φωτοτυπίες στα Άγραφα της Καρδίτσας.
      Γι΄αυτούς πετάω. Για να μπορούν να κάνουν αυτό που χρόνια κάνουν και να κρατάνε την Πατρίδα μας ζωντανή!
      Ούτε αυτοί, ούτε εγώ θα ζητήσω υπερωρίες, γιορτές και Κυριακές, γιατί εγώ πετάω για την Πατρίδα μου.
      Πετάω για τους δικούς μου ανθρώπους, αυτούς που γλεντάνε με την ψυχή τους, ζουν για μία στιγμή και όταν πεθαίνουν ξεπροβοδίζουν τους δικούς τους ανθρώπους με τραγούδια και εύχονται καλήν αντάμωση!
      Ίσως κάποιο πρωί όταν κοιτάξεις ψηλά θα με δεις γιατί εκεί που ισιώνει ο Αετός οι Γλάροι δεν πετάνε !".
 
 
    
 
 
 

Τη στιγμή που ο λαός ΥΠΟΦΕΡΕΙ και ΠΕΙΝΑ
και οι πολίτες καταφεύγουν στα Συσσίτια της Εκκλησίας,
οι πολιτικοί μας εξακολουθούν την
συνηθισμένη τους τακτική!
Κατά τ' άλλα στεναχωρούνται κάθε φορά που αναγκάζονται
να πετσοκόψουν μισθούς και συντάξεις!
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ  ΠΟΛΙΤΙΚΟ  ΗΘΟΣ (!!!)


Προσθήκη λεζάντας
 
 
                                                ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
                                                ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
                                     ΤΕΥΧΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ
                                                          ΟΡΓΑΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
                          ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ
                            Αριθμ. Φύλλου 35                                                   30 Ιανουαρίου 2013

 
 
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Υπουργείο Οικονομικών
 
1 Αποκεντρωμένες Διοικήσεις...............
2.Περιφέρειες .......................................
3............................................................
 
 
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
 
(1) Αριθμ. 3710/Β.204
Διορισμός των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής και του Γενικού Συμβουλίου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
 
                                                 Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
 
                                                               Έχοντας υπόψη:
 
1. τις δατάξεις: α του άρθρου 4 του ν. 3864/2010 "Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας"
 (Α΄ 119),
2. της παραγράφου 10 του άρθρου 16Β του ν. 3864/2010,
3. της περίπτωσης θ΄ του άρθρου 1 του ν. 3213/2003 "Δήλωση και Έλεγχος της περιουσιακής κατάστασης βουλευτών, δημοσίων λειτουργών και υπαλλήλων, ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης και άλλων κατηγοριών προσώπων" (Α΄ 39),
4. την ανάγκη διορισμού των οργάνων Διοίκησης του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας,
5. την πρόταση της επιτροπής της παραγράφου 4 του άρθρου 4 του ν. 3864/2010 και την τήρηση της διαδικασίας του τρίτου εδαφίου της παρ. 5 και της περίπτωσης ε' της παραγράφου 12 του ιδίου άρθρου,
6. το γεγονός οτι από την παρούσα δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού,
 
                                                              α π ο φ α σ ί ζ ο υ μ ε
 
1.. Διορίζουμε τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου και της εκτελεστικής Επιτροπής του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ως ακολούθως:
 
α.  ΜΕΛΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
 
αα. Paul Koster του Robert (Α.Δ. : ΝΝFJ89B79), Πρόεδρος
ββ  Ανδρέας Μπερούτσος του Χαραλάμπους (Α.Δ. ΑΗ359334), μέλος
γγ. Pierre Mariani του Antoine Dominique (A.Δ. : 11ΑΙ80293), μέλος
δδ. Γεώργιος Μέργος του Ιωάννη (Α.Δ.Τ. : Τ066369), εκπρόσωπος του Υπ. Οικονομικών, μέλος
εε. Ευθύμιος Γκατζώνας του Κωνσταντίνου (Α.Δ.Τ.: ΑΙ115454), εκπ΄ροσωπος της Τράπεζας Ελλάδος, μέλος.
 
β.  ΜΕΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
 
αα. Αναστασία Σακελλαρίου του Χρήστου (Α.Δ.: ΑΗ2693055) Διευθύνουσα Σύμβουλος
ββ. Μάριος Κολλιόπουλος του Νικολάου (Α.Δ.: ΑΗ4162251) Αναπλ. Διευθύνων Σύμβουλος
γγ. Αναστάσιος Γάγαλης του Μιχαήλ (Α.Δ.Τ.: Ξ162625), μέλος.
 
2. Η θητεία των μελών των ανωτέρω οργάνων αρχίζει την 1/2/2013 και λήγει στις 30 Ιουνίου 2017.
 

3. α. Οι συνολικές ετήσιες μεικτές αποδοχές των μελών της Διοίκησης του Ταμείου, ορίζονται ως ακολούθως: 
 
αα. Πρόεδρος Γενικού Συμβουλίου: εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ
ββ. Μέλη Γενικού Συμβουλίου: τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ
γγ. Διευθύνουσα Σύμβουλος Εκτελεστικής Επιτροπής: διακόσιες δεκαπέντε χιλιάδες (215.000) ευρώ
ββ. Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος Εκτελεστικής Επιτροπής: εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες (185.000) ευρώ
γγ. Μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής : εκατόν εξήντα πέντε χιλιάδες (165.000) ευρώ
 
     β. Οι ανωτέρω αποδοχές δεν συνοδεύονται από επιπλέον παροχές ή άλλα προνόμια και καταβάλλονται σε 12μηνη βάση.
 
4. Κατά τα λοιπά εφαρμόζονται οι διατάξεις του ν. 3864/2010 όπως ισχύει.
 
5. Τα ανωτέρω μέλη υπόκεινται στις διατάξεις του ν. 3213/2003.
 
Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
 
Αθήνα, 30 Ιανουαρίου 2013
 
                                                                   Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
                                                       ΙΩΑΝΝΗΣ  ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ
 
 
 
 
 

"Kρατιέμαι στη ζωή από τον Χριστό"
 
       
 Δηλώσεις του σοσιαλιστή ηγέτη της Βενεζουέλας που δίνει σκληρή μάχη για τη ζωή: " Κρατιέμαι στη ζωή από τον Χριστό και εμπιστεύομαι τους γιατρούς και τις νοσοκόμες μου! Ο αγώνας συνεχίζεται! Θα ζήσω και θα το ξεπεράσω!
         Ευχαριστώ τον Φιντέλ τον Ραούλ και ολόκληρη την Κούβα. Ευχαριστώ και την Βενεζουέλα για την τόσο μεγάλη αγάπη της. Έρχομαι πίσω στην πατρίδα, τη Βενεζουέλα! Σε ευχαριστώ, Θεέ μου! Σε ευχαριστώ, αγαπημένε μου λαέ! Εδώ θα συνεχίσω τη θεραπεία".
      
 
Σημ.: Ας τα βλέπουν και ας τ' ακούν αυτά οι δικοί μας "σοσιαλιστές" (στα λόγια και όχι στην τσέπη) που ως χόμπυ τους διατηρούν ακόμη την πολεμική κατά της Αγίας μας Εκκλησίας.

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2013

Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης
ένας σύγχρονος κρυφός άγιος των ημερών μας
(1931 - 1999)
 
      Ο π. Ευμένιος γεννήθηκε το 1931 στην Εθιά Μονοφατσίου Ηρακλείου Κρήτης και ήταν το όγδοο παιδί μιας ευσεβούς οικογενείας. Στους δύσκολους καιρούς για την πατρίδα μας ο Θεός επέτρεψε να δοκιμαστεί με ποικίλους πειρασμούς, που τον ακολούθησαν μέχρι του τέλους της επίγειας ζωής του. Πειρασμούς, που τους θεωρούσε και τους αντιμετώπιζε σαν μια μεγάλη ευλογία του Θεού στη ζωή του. Η ανέχεια, η φτώχεια και ο πόνος της ορφάνιας από τον πατέρα του δε στάθηκαν εμπόδια στη λαμπρή πορεία που διέγραψε στην επίγεια ζωή του. Από μικρή ηλικία ανακάλυψε την κλήση και εκάρη μοναχός στην μονή της μετανοίας του στον Άγιο Νικήτα, που σήμερα είναι ένα σπουδαίο προσκύνημα.
      Ένα σπουδαίο γεγονός σημάδεψε τη ζωή ... ήταν χειμώνας του 1944 και βρισκόταν στο πατρικό του σπίτι στο χωριό του την Εθιά. Καθόταν κοντά στο τζάκι και ζεσταινόταν όταν έπεσε μία αστραπή από την καμινάδα επάνω του, και ένα κατάλευκο φως όχι μόνο τον περιέλουσε αλλά  μπήκε μέσα του.
     Τότε ένοιωσε απερίγραπτη χαρά που νόμιζε οτι δεν είχε σώμα και δεν αισθανόταν καθόλου το βάρος του. Από την ημέρα αυτή άλλαξε πιο πολύ. Ένιωθε κάτι να τον ωθεί να εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Αφοσιώθηκε ακόμη περισσότερο στο Θεό, άλλαξε η διάθεσή του και φαινόταν σαν να ζούσε εκτός κόσμου. Είχε μεθύσει από τον φωτισμό του Αγίου Φωτός. Δεν είχε όρεξη για τα 
εγκόσμια και από τότε έβαλε το λογισμό της αποταγής του κόσμου για τον μοναχισμό.
      Ο πατήρ Ευμένιος εγκατέλειψε τα εγκόσμια σε ηλικία 17 ετών το 1948 οπου πήγε στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικήτα, έμεινε δόκιμος 4 χρόνια και στις 7-4-1951 εκάρη μοναχός. Το έτος 1964 έγινε μεγαλόσχημος στο ίδιο μοναστήρι και στις 19-4-1975 χειροτονήθηκε Ιερομόναχος και πήρε το όνομα Ευμένιος.
      Ο διάβολος βλέποντας σε τι επρόκειτο να εξελιχθεί τον ταλαιπώρησε αφάνταστα με την δαιμονική επήρεια, αλλά η Παναγία μας τον παίρνει από τα νύχια του και τον ελευθερώνει στο ένδοξο μοναστήρι της τον Κουδουμά. Κάποια ασθένεια τον φέρνει στο Νοσοκομείο των Λοιμωδών της Αθήνας. Εκεί θα αρχίσει το ποιμαντικό του έργο, που μπροστά του γονατίζουν οι έχοντες θεολογικά πτυχία και εκκλησιαστικά αξιώματα.
      Θα γίνει ο παράκλητος των ποιμένων, με την προσευχή του ο ιατήρας των ασθενούντων και με την υπερβολική του ελεημοσύνη η ανακούφιση των πτωχών. Από την εκ Θεού σοφία του θα γίνη η λύση σε αμέτρητα οικογενειακά προβλήματα, με το προορατικό του χάρισμα θα γίνει η τόνωση της πίστης των ανθρώπων, με τις υποδειγματικές του λειτουργίες ο απαράμιλλος υπηρέτης του Αγίου Θυσιαστηρίου.
      Το φιλάσθενο της κράσης του του επέβαλλε να βρίσκεται πάντα κοντά σε τόπο, που η ιατρική φροντίδα ήταν άμεση. Έτσι ο Θεός θέλησε ο γέροντας να Τον διακονήσει στο Νοσοκομείο Λοιμωδών Αθηνών στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού.
     Τα χαρίσματά του δεν άργησαν να γίνουν γνωστά, αν και ο ίδιος έκρυβε τις αρετές του και δεν επιθυμούσε εγκώμια από τον κόσμο. Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε για τον γέροντα Ευμένιο: "  Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του γέροντα Ευμένιου, γιατί είναι ο κρυμμένος άγιος των ημερών μας. Σαν τον γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια ".
     Τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε στο Νοσοκομείο " Ευαγγελισμός " και την 23η Μαΐου 1999 παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο και τάφηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του στον τόπο που γεννήθηκε.
 
Η πνευματική του προσωπογραφία
      Από τα χρόνια ένοιωσε την εμπειρία της προστασία της Παναγίας. Ο ίδιος ομολογεί οτι άκουσε στα πρώτα του βήματα τη φωνή της μέσα στη θάλασσα να του λέει: " Μη φοβάσαι, παιδί μου, εγώ δεν θα σε αφήσω να χαθείς ". Μάλιστα όταν κάποιοι τον ρώτησαν πως γνώρισε τη φωνή της, απάντησε με παιδική απλότητα: " Μα τη φωνή της Παναγίας μας δεν θα γνωρίσω! ". Λίγα χρόνια αργότερα, ενώ επισκεπτόταν την Ιερά Μονή της Παναγίας του Κουδουμά, λίγο πριν φθάσει, την είδε με τα μάτια του να τον αγκαλιάζει και να τον τραβά προς το Μοναστήρι της!
     Οι δυσκολίες της ζωής του στέρησαν την στοιχειώδη μόρφωση, αλλά η σοφία που ο Χριστός χαρίζει στους πιστούς δούλους του υπερκαλύπτει κάθε επίγεια κοσμική γνώση. Στο μοναστήρι του Αγίου Νικήτα έζησε μέσα σε φιλοκαλικό πνεύμα το μυστήριο της Εκκλησίας. Υπήρξε υπόδειγμα πραότητος και ταπεινοφροσύνης και συνεχώς συμβούλευε να παρακαλούμε την Παναγία και τους Αγίους να μας βοηθήσουν, για να ενδυθούμε την θεϊκή στολή της αγίας ταπείνωσης.
     Ο γέροντας ήταν η προσωποποίηση της αγάπης και της χαράς. Με το αφοπλιστικό του χαμόγελο ξεκούραζε τον πονεμένο άνθρωπο και σαν άλλος Κυρηναίος βάδιζε μαζί του υπομονετικά στο "Γολγοθά" του. Μάλιστα πολλές φορές ομολογούσε οτι την μεγαλύτερη χαρά την ένοιωθε του, όταν στο κρεββάτι του πόνου, χωρίς να ξέρει γιατί. Ίσως, έλεγε, ο Θεός μου την έδινε για να μην στεναχωριέμαι... Ο Θεός είναι μόνο αγάπη, έλεγε, γι'  αυτό όταν αγαπούμε είμαστε χαρούμενοι. Έλεγε μάλιστα: " Να αγαπούμε τον Θεό περισσότερο από τον ευατό μας και περισσότερο από όλο τον κόσμο, και να μην χορταίνουμε να Τον αγαπούμε και να λέμε στην προσευχή μας: Κύριε ημών Ιησού Χριστέ , Υιέ του Θεού, βοήθησέ με να σε αγαπώ πάντοτε περισσότερο από τον κόσμο και να μην σε χορταίνω να σε αγαπώ...".
    Ο Αρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαδάκης, πρωτοσύγκελλος της Ι. Μ. Γορτύνης, στον επικήδειο λόγο του, εγκωμιάζοντας την προσωπικότητα του γέροντος Ευμενίου, μεταξύ άλλων είπε: " Δια της προσευχής υπήρξε ιατήρας των ασθενούντων, δια της μέχρι υπερβολής ελεημοσύνης υπήρξε ανακούφιση των πτωχών. Δια της ενθέου σοφίας του, η λύση αμέτρητων οικογενειακών προβλημάτων, δια του προορατικού χαρίσματος η τόνωσις της πίστεως των ανθρώπων. Δια των υποδειγματικών του Θ. Λειτουργιών ο απαράμιλλος υπηρέτης του Αγίου Θυσιαστηρίου, δια της υπομονής του στις βασανιστικές αρρώστειες διδάσκαλος της υπομονής στην πράξη, ως άλλος Ιώβ. Δια της πατρικής του στοργής και απεράντου αγάπης το βάλσαμο των πληγωμένων ψυχών. Δια της σωματικής του παρουσίας πηγή χαράς και γαλήνης ... γιατί ως γνήσιος μιμητής του Χριστού ήταν "πράος και ταπεινός τη καρδία".

Διηγήσεις θαυμάτων του γέροντα
 Θαυμαστή συγγραφή βιβλίου για τον Γέροντα Ευμένιο - 2010

Γράφει ο Γιώργος Λεκάκης ...

    Είναι στιγμές που η συγκίνηση μέσα από το όνειρο γίνεται πραγματικότητα όταν μάλιστα επισκέπτης είναι ο γέροντας Ευμένιος ένας Άγιος άνθρωπος με χιλιάδε; θαύματα ... ένα πολυχαρισματικό πρόσωπο στον οποίο φανερώθηκε και μπήκε μέσα του το Άγιο φως ...
     Έτσι λοιπόν σήμερα θα πούμε μερικά πράγματα για τον Όσιο Ευμένιο μια και μέσα από το όνειρό,  μου είπε οτι τον έχω ξεχάσει και οτι πρέπει να γραψω κάτι γι' αυτόν... Να πω οτι για τον Άγιο Γέροντα Ευμένιο μάθαμε πρώτη φορά στην Εθιά όταν πριν πολλά χρόνια στήναμε την κεραία εκπομπής του Ερωτόκριτου στο όρος Αχεντριάς και μας προμήθευσαν το βιβλίο του με τα θαύματα και τη ζωή του. Πήγαμε τότε θυμάμαι και προσκυνήσαμε στον τάφο του στην Εθιά και από τότε όταν περνάμε για τις κεραίες προσπαθούμε να σταματάμε και να ανάβουμε ένα κεράκι.


      Τώρα όμως για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έχουμε σταματήσει στην Εθιά γιατί συνήθως είμαστε περαστικοί για τις κεραίες και φεύγουμε αμέσως...και με ονείρεψε τη νύχτα της 24 Ιανουαρίου 2010 οτι τον έχω ξεχάσει και να γράψω κάτι και γι'  αυτόν. Να σας πω οτι ... μέχρι τώρα σε όσες δυσκολίες κι αν μας έχουν συμβεί στον σταθμό και ζητήσαμε την βοήθεια του Γέροντα Ευμενίου όλα τα προβλήματα προσπεράστηκαν αμέσως ... ότι και αν του ζητήσαμε μας το έκανε ...
      Σήμερα λοιπόν θα γράψω μερικά πράγματα για τον Γέροντα Ευμένιο του οποίου η κοίμηση έγινε στις 23 Μαΐου του 1999 ημέρα Κυριακή.
      Παρακάτω σας μεταφέρω μερικά θαύματα και θεραπείες του Γέροντα Ευμενίου από το βιβλίο του Αντωνίου Χαραλ. Σαριδάκη "ΟΆγιος Γέροντας Ευμένιος".

1. Θεραπεία από καρκίνο (μαρτυρίες)
      Είχα γνωρίσει το γιό ενός παιδικού μου φίλου που ε'ιχε καρκίνο στους λεμφαδένες προχωρημένης μορφής και βάδιζε προς τον θάνατο. Ήταν πριν από το Πάσχα του 1998. Εκεί που μιλούσα με μία θεία του ξαφνικά της λέω οτι θα ζήσει κάνοντας την σκέψη οτι ο Παππούλης με την προσευχή του θα το κάνει καλά, επικαλούμενος τη βοήθεια του Θεού. Και ως εκ θαύματος ο Γέροντας προσευχήθηκε και το παιδί έγινε τελείως καλά. Λέει το πνευματικοπαίδι: το σκέφτομαι και μου έρχεται ανατριχίλα ... το παιδί από ετοιμοθάνατο έγινε τελείως καλά, του έκαναν εξετάσεις γενικές και μετά αξονικές τομογραφίες και δεν του βρήκαν τίποτα απολύτως. Τώρα αυτό το παιδί είναι υγιέστατο και χαίρεται την ζωή. Ευχαριστώ Μ.........

2. Ξαναβρήκε τη φωνή της (μαρτυρία)
     Η Στέλλα είχε χάσει τη φωνή της τελείως, την πήραν λοιπόν οι δικοί της και την πήγαν στο κελί του Γέροντα για να της κάνει τα απαιτούμενα διαβαστικά ... μόλις τους είδε ο Γέροντας τους λέει: καλώς τους,  σας περίμενα ... όλα ήταν έτοιμα πορτοκαλάδες, παξιμαδάκια, κουλουράκια και το τσάϊ
βρασμένο στην τσαγιέρα. Ήταν έτοιμο το τραπέζι και τους περίμενε χωρίς κανείς να τον ενημερώσει για την επίσκεψη. Από το κελί πέρασαν στον Ναό των Αγίων Αναργύρων που είναι δίπλα, γονάτισαν όλοι και άρχισε ο πάτερ να διαβάζει παράκληση. Όταν τελείωσε την παράκληση άρχισε να ψάλλει το τροπάριο των Θεοφανίων "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε..." καθ' οτι ήταν την περίοδο αυτή και παρότρυνε όλους τους παρευρισκομένους να ψάλλουν όλοι μαζί καθώς και η άρρωστη. Μάλιστα τους φώναξε να ψάλλουν με κατάνυξη  και δυνατά σαν να τους διάτασσε ... " όλοι μαζί " φώναξε "όλοι μαζί" και ξαφνικά ακούνε και τη Στέλλα να ψάλλει και αυτή μαζί τους ενώ όπως έλεγε αργότερα αισθάνθηκε μία δύναμη να της πιέζει το λαιμό και να την αναγκάζει να ξεφωνίζει  και να επανέλθει στη φυσιολογική της κατάσταση.

3. Θεραπεία ρευματικής αρθρίτιδας
     Η Μαρία από το Ροτάσι είχε σοβαρό πρόβλημα με τα πόδια της, παρά το οτι είναι μέσης ηλικίας δυσκολευόταν να σταθεί στα πόδια της όρθια και να βαδίσει, τα πόδια της ήταν πολύ πρησμένα και ιδιαίτερα τα γόνατά της που δεν μπορούσε να τα λυγίσει καθόλου. Είχε την μεγάλη επιθυμία να κάνει γονατιστές μετάνοιες  όπως συνήθιζε την προσευχή της τόσο στην Εκκλησία όσο και στο σπίτι της, όταν προσευχόταν, μα ήταν αδύνατο. Δεν μπορούσε να λυγίσει καθόλου τα γόνατά της. Εάν με μεγάλη προσπάθεια  κατάφερνε να γονατίσει, δεν μπορούσε μετά να σηκωθεί αν δεν την βοηθούσαν δύο άτομα, πιάνοντάς την από τις μασχάλες. Είχε πάει σε γιατρούς , είχε κάνει ενέσεις, έκανε εντρυβές με διάφορες αλοιφές, έπαιρνε φάρμακα αλλά τίποτα. Οι πόνοι ήταν οδυνηροί και η κατάστασή της χειροτέρευε μέρα με την μέρα. Η ρευματική αρθρίτιδα δεν υποχωρούσε και το πρήξιμο μεγάλωνε. Μια μέρα που βρισκόταν στην Εκκλησία, εν ώρα Θείας Λειτουργίας, αναστέναξε και είπε "ω μακαριστέ, άγιε πάτερ Ευμένιε, βοήθησέ με να γονατίσω στα "Σα εκ των Σων" όπως γονάτιζα πριν αρρωστήσω". Το έλεγε και έτρεχαν τα δάκρυά της "δεν αντέχει άλλο η ψυχή μου να κάθομαι καθηλωμένη στην καρέκλα... βοήθησέ με σε παρακαλώ". Η Μαρία είχε τόση πίστη και τόση σιγουριά που πίσυευε οτι ο μακαριστός Γέροντας θα την ακούσει οπωσδήποτε και θα την βοηθήσει. Έτσι όταν ο Ιερέας φώναξε "Τα Σα εκ των Σων" η Μαρία έπεσε κάτω αστραπιαία χωρίς να ζητήσει βοήθεια από κανένα. Μάλιστα γονάτισε και ακούμπησε το κεφάλι της στο δάπεδο. Εκεί σε αυτή τη στάση έμεινε καρφωμένη και ακίνητη μέχρι που τελείωσε ο ύμνος της Παναγίας μας "Άξιον εστί ως αληθώς" χωρίς καθόλου να κουραστεί ή να πονέσουν τα πόδια της, αντίθετα σηκώθηκε μετά με μεγάλη άνεση και χωρίς τη βοήθεια κανενός.
       Από την ημέρα αυτή τα πόδια της άρχισαν να ξεπρήζονται μέχρι που έγιναν τελείως καλά. Τώρα η Μαρία είναι τελείως καλά και ευχαριστεί τον Θεό που την θεράπευσε με τις πρεσβείες του Μακαριστού Ευμενίου.

πηγή: Πνευματικά θησαυρίσματα