Επισκέπτες του χώρου μας

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013

ΜΑΝΑ ΘΑ ΕΣΤΕΛΝΕ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΣΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕ ΤΟΥΣ "ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ"

 
 
 
1Μαζί με συγγενικό της πρόσωπο έχουν αναστατώσει γιατρούς, αστυνομικούς, δικηγόρους και Εισαγγελείς

Ακούγεται απίστευτο κι όμως είναι αληθινό! Γυναίκα, Μάρτυρας του Ιεχωβά κατήγγειλε την κόρη της ότι πάσχει από σχιζοφρένεια επειδή πριν από μερικούς μήνες… εγκατέλειψε την αίρεση (ή «ανώνυμη Αμερικανική εταιρεία με έδρα την Πενσυλβάνια» όπως την αποκαλούν οι Ορθόδοξοι)! Σύμφωνα με πληροφορίες  μητέρα και θεία Μάρτυρες του Ιεχωβά από την περιοχή του ανατολικού διαμερίσματος της Πάτρας με προτροπή των «αξιωματούχων» την αίρεσης τους,  έφθασαν στο σημείο να υποστηρίζουν πως η κόρη τους έχει μυηθεί… τον σατανισμό και ότι είναι ψυχοπαθής με συνέπεια όποιος την πλησιάζει… να κινδυνεύει.


Οι δύο γυναίκες έφθασαν στο σημείο να επισκεφθούν την περασμένη Τρίτη την Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών και επέμεναν και πίεζαν τον διευθυντή της ψυχιατρικής να υπογράψει γνωμάτευσή ότι το νεαρό κορίτσι πρέπει να εισαχθεί άμεσα! Η υπεύθυνη ψυχίατρος μαζί με τον διευθυντή έπραξαν το καθήκον τους, στηρίχθηκαν στις επιστημονικές τους γνωματεύσεις  και φυσικά δεν «υπέκυψαν» σε καμία πίεση! Παρά το ότι οι δύο γυναίκες έκαναν… σαν μουρλές, επιμένοντας με φανατισμό στην άποψή τους!  Οι ψυχίατροι εκτίμησαν πως η νεαρή κοπέλα ήταν… μια χαρά και φυσικά ότι δεν πάσχει από κανενός είδους ψυχική ασθένεια! Οσο για τον «σατανισμό», είναι προφανές πως οι επιστήμονες δεν παραδέχονται τέτοιους ανυπόστατους ισχυρισμούς.

Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν πως η μητέρα - μάρτυρας του Ιεχωβά δέχθηκε τις παρατηρήσεις ψυχιάτρου ο οποίος της επεσήμανε σε αυστηρό ύφος πως «πρόκειται για μητέρα η οποία ουδέποτε υποστήριξε το παιδί της και πως τέτοιου είδους καταστάσεις δεν λύνονται στα ψυχιατρεία ή τα αστυνομικά τμήματα! «Ντροπή και δεν δέχομαι κουβέντα» κατέληξε ο ιατρός.


Είχαν πάει και σε αστυνομικό τμήμα!

Οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως μητέρα και θεία μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν απασχολήσει πολλές φορές την Αστυνομική Διεύθυνση Αχαϊας στην οδό Ερμού, όπως επίσης και το οικείο αστυνομικό τμήμα. Ακόμη έχουν απευθυνθεί πολλάκις σε δικηγόρους και Εισαγγελείς  με σκοπό να εμποδίσουν  το νεαρό κορίτσι να παντρευτεί ώστε να μην απομακρυνθεί από το «γκέτο» στο οποίο την έχουν περιορίσει «ντόπιοι» μάρτυρες του Ιεχωβά. Η όλη στάση των δύο γυναικών  έχει προκαλέσει αναστάτωση στην συνοικία τους με κάποιους γείτονες να διαμαρτύρονται έντονα και να τις επικρίνουν!

Η γειτονιά λέει πολλά για τις δύο γυναίκες και τον βίο τους, όμως δεν έχουν επαληθευθεί! Ωστόσο αυτό που προκαλεί ερωτηματικά είναι η εμμονή τους… στο να θέλουν να βγάλουν «τρελό» ένα νέο κορίτσι που έχει το μέλλον μπροστά του.
ΑΛΒΑΝΙΑ: ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
 
 
1Με τον τίτλο «Η αποστολή του Αναστάσιου είναι διασπαστική και αντι-αλβανική στα Τίρανα- στην υπηρεσία του φαντάσματος της Βορείου Ηπείρου», η εφημερίδα «Sot» της Αλβανίας, στην έντυπη έκδοσή της,  καταφέρεται κατά του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου (Γιαννουλάτου) και θέτει ερωτήματα γιατί δεν έχει τοποθετηθεί στη θέση αυτή ένας Αλβανός.

Το δημοσίευμα αναφέρεται στο ιστορικό τοποθέτησης του Αναστάσιου στη θέση του Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος με τη μεσολάβηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Υποστηρίζει ότι ο Αρχιεπίσκοπος δεν  εξυπηρετεί τα αλβανικά συμφέροντα, αλλά τα ελληνικά.
« Ο αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος , κάτω από τον μανδύα της θρησκείας ως Ορθόδοξος Αρχιεπίσκοπος Τιράνων-Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, φαίνεται λανθασμένα ότι εκτελεί θρησκευτική αποστολή, αλλά ενισχυόμενος από τους ελληνικούς κύκλους ενισχύει την ελληνική επιρροή στη Νότια Αλβανία για την ανάσταση του φαντάσματος της Βορείου Ηπείρου... Ο Αναστάσιος δεν φαίνεται να αντιπροσωπεύει τους Ορθόδους Αλβανούς, αλλά τα ελληνικά συμφέροντα, για επέκταση του ελέγχου τους στη Νότια Αλβανία και σε όλα τα αλβανικά εδάφη που εκτείνονται μέχρι την Πρέβεζα  και παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με το συνέδριο του Λονδίνου το 1913».

Το δημοσίευμα της εφημερίδας Sot θα συνεχίσει:

«Επί δύο δεκαετίες ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων  εργάσθηκε πιστά και με αφοσίωση στα συμφέροντα της Αθήνας και  ακολουθώντας τα χνάρια εκείνων που έδωσαν τη ζωή τους για τον εξελληνισμό της Νότιας Αλβανίας. Υποστηρίχθηκε σθεναρά από τους Βαγγέλη Ντούλε, Σπύρο Ξέρα και κάποιους Αλβανούς πολιτικούς για να συνεχίσει την αναστάτωσή του, δουλεύοντας υπόγεια και ορισμένες φορές δημόσια».

Το δημοσίευμα αναφέρεται σε κάποιο ψευδο-ιερέα Nikollë Marku- Νικόλα Μάρκου- που αυτοανακηρύχθηκε ως επικεφαλής της «Εθνικής Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας (KOAKSH) και τον θεωρεί ως τον νόμιμο ηγέτη των Ορθοδόξων Αλβανών.

--
Σημείωση Βαλκανικού Περισκόπιου : Πρόκειται για μια επαναλαμβανόμενη επίθεση κατά του Αρχιεπισκόπου της Αλβανίας Αναστάσιου, από τους ακραίους εθνικιστικούς κύκλους της Αλβανίας, που υποστηρίζουν ότι τα αλβανικά εδάφη φθάνουν μέχρι την Πρέβεζα, και  τα τελευταία χρόνια τα δημοσίευμα αυτού του είδους για επέκταση των αλβανικών συνόρων και αναφορές κατά του Αρχιεπισκόπου, έχουν αυξηθεί σημαντικά στα μέσα ενημέρωσης της Αλβανίας, δυναμώνοντας ένα εχθρικό ρεύμα κατά της Ελλαδας.

1
ΜΗΝ ΑΜΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
 
 
  
11. Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

«Ο ανεξομολόγητος άνθρωπος είναι όμοιος με έναν αβάπτιστον και είναι αδύνατον να σωθή. Καί ανίσως ένας όπου απέθανεν εάν μεν και επρόφθασε να εξομολογηθή και ας μη κοινώνησεν είναι ελπίδα εις αυτόν.
Εάν δε και δεν εξομολογηθή, ας κοινωνήσει όσες φορές θέλει, τίποτες δεν ωφελείται, μάλιστα βλάπτεται, επειδή και κοινωνεί ανάξια και αλλοίμονον εις αυτόν. Πρώτον πρέπει να γίνεται η εξομολόγησις, έπειτα η Αγία Κοινωνία. Πρώτον να πλύνωμε και να καθαρίσωμεν το αγγείον και ύστερα να βάλωμεν το πολύτιμον πράγμα μέσα».


2. Άγιος Γέρων Πορφύριος

Μού έλεγε ο Παππούλης:

“Όσο πιο μακριά από το Θεό είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύστενοχωριέται και ταλαιπωρείται από διάφορα πράγματα. Πρέπει να πηγαίνουμε στον πνευματικό μας όταν έχουμε κάτι που μας βασανίζει”.

“Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά, γιατί και Πατριάρχης νάείσαι, αν δεν εξομολογείσαι, δεν σώζεσαι”, μου είπε μια άλλη φορά.

Έλεγε ως, με το μυστήριο της Εξομολογήσεως ο,τι είναι πεσμένο χάμω ανορθώνεται. Μας είπε κάποτε τη συγκινητική περίπτωση ενός μοναχού, ο οποίος είχε πάει μικρός στο Άγιο Όρος και είχε πολλάχαρίσματα, που τον έκαμναν να νιώθει ότι ζούσε μέσα στον παράδεισο.

Μιά ημέρα δεν έκανε υπακοή σε κάτι, που του είπε ο Γέροντάς του, καίτού έφυγε τότε όλη αυτή η χαριτωμένη κατάσταση. Όταν γύρισε ο Γέροντάς του κι έκανε εξομολόγηση και διαβάστηκε η συγχωρητικήευχή, αμέσως επανήλθε η κατάσταση εκείνη της χάριτος, την οποία είχε απολέσει.

Ο Άγιος πλέον Γέρων Πορφύριος τόνιζε πάντοτε ότι, όταν είμαστε μέσα στήν Εκκλησία, όταν συμμετέχουμε στα Μυστήρια της Εκκλησίας, είμαστε μέσα στον παράδεισο. Καί ότι, όσο πιο πολύ συμμετέχουμε στα Μυστήρια, τόσο πιο πολύ είμαστε στην αιώνια ζωή.

Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

Π. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ “ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ” ΜΙΚΡΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
 
 
altΌταν τα παιδιά τα μικρά συμβεί να πάθουν εκ βασκανίας, θα παίρνετε ολίγο βαμβάκι, θα το βουτάτε εις το κανδήλι πού έχετε εις τας εικόνας, θα αλείφετε το παιδί εις το μέτωπον και το πρόσωπον σταυροειδώς και θα λέγετε τα εξής τροπάρια:

Σταυρός ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης,

Σταυρός η ώραιότης της Εκκλησίας,

Σταυρός βασιλέων το κραταίωμα,

Σταυρός πιστών το στήριγμα,

Σταυρός Αγγέλων η δόξα καί των δαιμόνων το τραύμα.

Εξηγόρασας ημάς εκ της κατάρας του νόμου τω Σταυρώ προσηλωθείς και τη λόγχη κεντηθείς την αθανασίαν επήγασας ημίν Σωτήρ ημών Δόξα Σοι.

Η μπορείτε και με ένα Σταυρό μικρό να τα σταυρώνετε και να λέγετε τα ανωτέρω τροπάρια.

Όταν υπάρχει Ιερεύς να τα σταυρώνη εκείνος και να λέγη την εύχήν της βασκανίας.

Ο πατέρας ή η μητέρα, επειδή είναι πρόσωπα ιερά, και επειδή έχουν εξουσία στα παιδιά τους, μπορούν να «σταυρώνουν» τα παιδιά τους και μόνο τα παιδιά τους.

Το ίδιο ισχύει και για τον παππού ή τη γιαγιά σε σχέση με τα εγγονάκια τους.
 
Πηγή: hellasorthodoxy.blogspot

 
Στο βιβλίο: "Ταξειδεύοντας στα τείχη της πόλης'' η μοναχή Πορφυρία αναφέρει μία θαυμαστή εμφάνιση και ένα μεγάλο θαύμα του μακαριστού γέροντος Πορφυρίου που αποδεικνύουν ότι η ζωή συνεχίζεται μετά θάνατον και διδάσκουν ότι ποτέ δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα, διότι ο Θεός είναι Πανάγαθος και Παντοδύναμος.

Μεσημέρι, δύο η ώρα, βρίσκομαι στην Πλατεία Αγίων Αναργύρων Αθηνών.

Είμαι σταματημένη στο φανάρι προς Αθήνα. Με πλησιάζει ένας κύριος...

-Μενίδι, σας παρακαλώ, πάμε;
-Όχι! Του απάντησα, δεν προλαβαίνω.
Όντως δεν προλάβαινα, γιατί τρεις η ώρα έπρεπε να παραδώσω το ταξί στον Πειραιά.

Ο κύριος στεκόταν μπροστά μου περιμένοντας να περάσει άλλο ταξί. Κάτι μέσα μου μου έλεγε να τον εξυπηρετήσω. Του έκανα νόημα να έρθει. Μόλις μπήκε στο ταξί αναφώνησε: «Δεν είναι δυνατόν!»

Και παίρνει τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου στα χέρια του και τη φιλάει. Την στιγμή εκείνη έχει ανάψει το φανάρι και έστριβα το τιμόνι προς Μενίδι. Ήθελα να του πάρω από τα χέρια τη φωτογραφία, μα όταν τον είδα με τι λαχτάρα τον κοιτούσε, ντράπηκα για τη σκέψη μου.

-Τον γνωρίσατε, με ρώτησε.
-Όχι, από τα βιβλία του τον γνώρισα και τον αγαπώ πάρα πολύ.
-Θέλεις, κοπέλα μου, να σου πω πώς τον γνώρισα εγώ;
-Και βέβαια θέλω, του είπα με χαρά.
-Άκου η γυναίκα μου ήταν άρρωστη βαριά, είχε καρκίνο. Οι γιατροί μας έδωσαν τρεις μήνες το πολύ ζωή.


Εκείνη τη χρονιά ο γιος μου ο μεγάλος τελείωνε το Λύκειο. Και μας ανακοίνωσε πως έχει κανονίσει με άλλα δέκα παιδιά, συμμαθητές του, να πάνε στο Άγιον Όρος για μια εβδομάδα. Είπαμε εντάξει. Τα παιδιά έφυγαν.

Στο μεταξύ η γυναίκα μου χειροτέρεψε. Ο γιατρός που την παρακολουθούσε μας είπε πως το τέλος ήταν κοντά.


Τον ρωτήσαμε με αγωνία: «Γιατρέ, τι μπορούμε να κάνουμε, να της δώσουμε λίγη ζωή ακόμη;». «Θα κάνουμε ένα χειρουργείο ακόμη και ο Θεός βοηθός!» μας απάντησε. Εγώ συμφώνησα, η γυναίκα μου αντέδρασε, γιατί ήθελε να περιμένουμε να γυρίσει το παιδί.
Ο γιος μου γύρισε τόσο ευτυχισμένος, τόσο χαρούμενος, που έτσι δεν τον είχαμε δει ποτέ. Μας διηγιόταν πόσο όμορφα ήταν εκεί, πόσο εγκάρδια τους υποδέχθηκαν οι μοναχοί, πόση γαλήνη ένιωσαν μεσ’ στην ψυχή τους.

Τόσο πολύ ένιωσε την παρουσία του Θεού, που είχε ξεχάσει πως η μητέρα του ήταν άρρωστη. Τη θυμήθηκε, όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους ο Γέρων Πορφύριος. Μας είπε για τον Γέροντα Πορφύριο θαυμαστά πράγματα, που μας φαίνονταν απίστευτα.


-Συγνώμη, αυτά που λέτε πότε γίνανε; τον διέκοψα.
-Αυτό συνέβη το 1996.



Όλα τα παιδιά καθόντουσαν κάτω από ένα δένδρο, μιλούσανε και γελούσανε, όταν ξαφνικά είδανε έναν καλόγερο να τα πλησιάζει. Σηκώθηκαν, του φίλησαν το χέρι και ο Γέροντας άρχισε να τους μιλάει προσφωνώντας κάθε παιδί με το όνομά του.

Όπως καταλαβαίνεις, τα παιδιά απόρησαν, πού ήξερε τα ονόματά τους και τα οικογενειακά τους. Στο γιο μου είπε: «Πες της μαμάς σου να μην κάνει χειρουργείο, είναι καλά!». «Την ξέρετε;». «Την ξέρω, όλους σας ξέρω!». «Ποιος είστε;» τον ρώτησε. «Είμαι ο Γέροντας Πορφύριος», είπε και έφυγε.


Στο γυρισμό από το Άγιο Όρος, σταμάτησαν στην Ουρανούπολη, σε ένα φαρμακείο να πάρουν ασπιρίνες, γιατί τους πείραξε η θάλασσα και ζαλίστηκαν. Μπαίνοντας στο φαρμακείο είδαν την φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου και είπαν: «Να ο Γέροντας Πορφύριος που είδαμε στο Άγιο Όρος!». Μόλις το άκουσε η φαρμακοποιός, σάστισε.

«Συγνώμη, παιδιά, είδατε αυτόν τον Γέροντα στο Άγιο Όρος;». «Ναι, τώρα από εκεί ερχόμαστε». «Είστε σίγουροι;». «Βέβαια, είμαστε σίγουροι, αφού μιλήσαμε μαζί του.

Και μάλιστα απορήσαμε πού ήξερε τα ονόματά μας και τα οικογενειακά μας. Όταν τον ρωτήσαμε ποιος είναι, μας είπε πως ήταν ο Γέροντας Πορφύριος». «Παιδιά, είμαι σίγουρη ότι τον είδατε, όμως… Μην τρομάξετε μ’αυτό που θα σας πω… Ο Γέροντας πέθανε πριν από πέντε χρόνια!» Τα παιδιά έπαθαν σοκ!
«Αδύνατον!» της είπαν, «αφού μιλήσαμε!».

Και εγώ και η γυναίκα μου πιστέψαμε πως κάποιον άλλον είδαν, που τον έλεγαν κι αυτόν Πορφύριο και του έμοιαζε. Άλλωστε όλοι οι καλόγεροι μοιάζουν μεταξύ τους. «Δεν με πιστεύετε, ε; Τέλος πάντων, εμένα μου είπε να μη πας για χειρουργείο, είσαι καλά», είπε το παιδί στην μητέρα του.
Σε δύο μέρες μπήκαμε στο νοσοκομείο.


Την επομένη το πρωί θα γινόταν το χειρουργείο. Η ώρα του χειρουργείου έφτασε και, ενώ εγώ περίμενα απ’ έξω με αγωνία, ξαφνικά, βλέπω τη γυναίκα μου να βγαίνει. Έτρεξα κοντά της: «Τι έγινε;». «Δεν κάνω χειρουργείο, είμαι καλά!».

Από πίσω της βγήκε και γιατρός. «Τι έγινε, γιατρέ;». «Δεν ξέρω, δεν θέλει να χειρουργηθεί!». «Σας είπα, είμαι καλά!». «Κορίτσι μου, τρελάθηκες;». Την πήρα αγκαλιά και προσπαθούσα να την πείσω, πως πρέπει να γίνει η εγχείρηση. «Σου είπα νιώθω καλά, κάντε μου εξετάσεις και θα δείτε ότι είμαι καλά, το νιώθω!».

«Ωραία!» είπε ο γιατρός, «ας μην την πιέσουμε, αφού νοιώθει καλά». «Δεν με πιστεύετε; Ωραία! Κάντε μου εξετάσεις για να πειστείτε».


Πράγματι έγιναν οι εξετάσεις. Την επόμενη μέρα μας ήρθαν και οι απαντήσεις. Εδώ ο κύριος πήρε μια βαθιά ανάσα.

-Τι έδειξαν οι απαντήσεις;
-Πως ποτέ δεν την άγγιξε η αρρώστια! Οι γιατροί να βλέπουν τις παλιές εξετάσεις και τις καινούργιες και να έχουν τρελαθεί! Δεν μπορεί, θα πρέπει να μπερδεύτηκαν με άλλες, θα ξανακάνουμε αύριο, έλεγαν απορημένοι.

Ωστόσο ήρθε ο γιος μου, που βλέποντας τους γιατρούς μπερδεμένους με τις εξετάσεις, μου λέει.

-Γιατί δεν πιστεύεις αυτά που μου είπε ο Γέροντας Πορφύριος στο Άγιο Όρος;
Τότε πετιέται ένας γιατρός:
-Τι είπες; Ο Γέροντας Πορφύριος τι σου είπε;
-Πως η μαμά μου είναι καλά και να μην κάνει χειρουργείο!

Ο γιατρός έβγαλε από την τσέπη του τη φωτογραφία του Γέροντα Πορφυρίου.
-Αυτόν είδες, αγόρι μου, στο Άγιο Όρος;
-Ναι, Αυτόν!
-Οι εξετάσεις είναι σωστές! Η γυναίκα σας είναι καλά, μπορείτε να φύγετε και τώρα μάλιστα! Ετοιμαστείτε!

Στη γυναίκα μου οι γιατροί είχαν δώσει τρεις μήνες το πολύ ζωή. Έχουν περάσει δύο χρόνια και είναι μια χαρά, πιο καλά από ό,τι ήταν πριν την αρρώστια. Γι’αυτό αγαπούμε πάρα πολύ τον Γέροντα Πορφύριο. Έχουμε πάει και στο Μοναστήρι του πολλές φορές. Και όποτε έχουμε δυσκολίες, εκείνος μας στηρίζει.


Η αφήγηση του κυρίου για ένα ακόμη θαύμα του Γεροντάκου μου, μου έδωσε μεγάλη χαρά. Το μόνο που ψέλλισα, καθώς κατέβαινε ο κύριος, ήταν «ευχαριστώ».
Ζύγιζε μόλις 670 γραμμάρια κι όμως τα κατάφερε! (Συγκλονιστικό βίντεο)
 
 
          
590_2df39a39e889648d574aa4b896e5db96

Η απίστευτη δύναμη της θέλησης ενός μωρού που γεννήθηκε πριν καν κλείσει τους 6 μήνες στην κοιλιά της μητέρας του. Όταν βγήκε στον κόσμο, ζύγιζε μόλις 670 γραμμάρια και οι πιθανότητες δεν ήταν με το μέρος του. Ένα σοβαρό πρόβλημα στον εγκέφαλο του αλλά και στα περισσότερα όργανα του, το ταλαιπωρούσαν για μήνες και σπάραζαν τις καρδιές των γονιών του αλλά και όλου του προσωπικού του νοσοκομείου που κατέβαλλε τιτάνιες προσπάθειες για να κρατήσει στη ζωή τον μικρό Ward.
Και τα κατάφεραν όλοι αλλά πρώτος ο ηρωικός μπέμπης που όπως θα δείτε στο βίντεο, χαμογελάει σήμερα σπίτι του, ασφαλής στο δωμάτιο του. Ο πατέρας του, σκηνοθέτης Benjamin Scott Miller κατέγραψε την προσπάθεια του γιού του από τις πρώτες μέρες της ζωής του για να του τη δείχνει αργότερα όταν αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής. Υπάρχει καλύτερη άμυνα για τα καθημερινά προβλήματα από τις εικόνες μιας τέτοιας υπεράνθρωπης πάλης;
Δείτε το βίντεο:

Πηγές:enikos.gr -onlycy.com 
Ο Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος Ησύχιος μιλά για τον νέο Ιερομάρτυρα Φιλούμενο
(† 29 Νοεμβρίου)
 
 
          
Hsyxios_Filoumenos
Ο Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος Ησύχιος, σε συνέντευξή του στην Πεμπτουσία, μιλά για τον νέο Ιερομάρτυρα Φιλούμενο, που μαρτύρησε στο φρέαρ του Ιακώβ στους Αγίους Τόπους στις 16/29 Νοεμβρίου 1979. Ο Άγιος Φιλούμενος ήταν ο πνευματικός πατέρας του Σεβασμιωτάτου.
Περισσότερα στοιχεία για τον βίο του Αγίου Φιλουμένου μπορείτε να δείτε εδώ



Πηγή: http://www.pemptousia.gr/new_videothiki/?v=58172
 
 
Με ρώτησες πως μπορώ να σου αποδείξω ότι υπάρχει Θεός.
Και, αν υπάρχει, πώς ξέρω ότι ο δικός μου Θεός είναι ο αληθινός.
Και σου απάντησα με μια ερώτηση:
Σε νοιάζει η απάντηση;
Ή απλά το ρωτάς από φιλολογικό ενδιαφέρον;
Ή απλά για να με πικάρεις;
Πόσο δύσκολα ερωτήματα…
Μα και πόσο αληθινά, υπαρκτά, καθημερινά, αλλά με διαστάσεις αιώνιες…
Και σου είπα -το θυμάσαι- ότι ο Θεός δεν είναι θέμα φιλοσοφικών σκέψεων και επιχειρημάτων.
Ο Θεός είναι κάτι που το ζεις.
Τον ζεις.
Τον βιώνεις, τον αισθάνεσαι, τον νιώθεις μέσα σου βαθιά.
Η πίστη μας στον αληθινό Θεό είναι εμπειρία και βίωμα.
Αν θες να σου λυθούν οι απορίες πρέπει να διώξεις τον εγωισμό από μέσα σου.
Να γονατίσεις και να προσευχηθείς.
Να Του πεις:
Θεέ μου, έλα στην καρδιά μου.
Έλα, Θεέ μου, και δείξε μου ότι υπάρχεις.
Σε ψάχνω και το ξέρεις ότι σε ψάχνω στ΄ αλήθεια.
Αλλά και πάλι μη νομίσεις ότι επειδή έκανες μια προσευχή, θα φανερωθεί ο Θεός σαν με μαγικό τρόπο.
Ο Θεός γνωρίζει εσένα καλύτερα απ΄ τον καθένα.
Ακόμα και απ’ τον εαυτό σου.
Και θα σου φανερωθεί όταν εκείνος το θελήσει.
Εσύ, μονάχα μείνε σταθερός στην προσευχή σου, στην ελπίδα.
Κάθε μέρα και κάθε ώρα.
Γιατί ο Θεός ακούει….
Πάντα ακούει…
Εμείς, όμως, έχουμε τις προϋποθέσεις να τον ακούσουμε;

Πηγή: http://agiosharalabos.blogspot.gr

Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

«Βγάλτε την τηλεόραση από το παιδικό δωμάτιο»
          

5CC7DF31CFE1072ACDA0972E6EAC6D9EΜπορεί να επιβραδύνει την συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών

Η τηλεόραση μπορεί να επιβραδύνει την συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών, προειδοποιούν ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Οχάϊο στις ΗΠΑ.
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η παρακολούθηση μονοδιάστατων προγραμμάτων σε μια οθόνη και η έλλειψη αλληλεπίδρασης με τους ανθρώπους παρεμποδίζουν τα παιδιά να αναπτύξουν την ικανότητα να κατανοούν τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων.
Οι ερευνητές υπέβαλαν περισσότερα από 100 αγόρια και κορίτσια ηλικίας μεταξύ τριών και έξι ετών σε μια σειρά από δοκιμασίες σχεδιασμένες για να αξιολογήσουν πόσο καλά καταλαβαίνουν τις προθέσεις και τα συναισθήματα των άλλων.
Αυτή η ικανότητα, που είναι γνωστή ως «θεωρία του νου», αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς στις ηλικίες μεταξύ τριών και πέντε ετών και επιτρέπει σε ένα παιδί να συνειδητοποιήσει ότι οι άλλοι έχουν διαφορετικές εμπειρίες και διαφορετικές απόψεις από τις δικές του.
Ακόμη και ο θόρυβος από μια ανοιχτή τηλεόραση μέσα στο σπίτι, μπορεί να αποσπά την προσοχή και να οδηγεί σε λιγότερες συνομιλίες, διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Αυτό και το κατά πόσον το παιδί έχει τηλεόραση στην κρεβατοκάμαρά του συνδέονται στενά με μια ασθενέστερη θεωρία του νου, σύμφωνα με τους ερευνητές. Ισως γιατί οι
γονείς που βασίζονται στην τηλεόραση για να απασχολούνται τα παιδιά τους, περνούν λιγότερο χρόνο σε αλληλεπίδραση μαζί τους.
Αλλά η αμερικανική ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι τα παιδιά επωφελούνται αν οι γονείς τους τους μιλούν για τα προγράμματα που παρακολουθούν.
«Η τηλεόραση μπορεί να έχει άμεση επίδραση στην ανάπτυξη της θεωρίας του νου, παρουσιάζοντας στο παιδί  μονοδιάστατα πορτρέτα χαρακτήρων και καταστάσεων που απαιτούν μόνο επιφανειακή επεξεργασία για να γίνουν κατανοητά», γράφουν οι ερευνητές.
«Οταν τα παιδιά αποκτήσουν μια θεωρία του νου, έχουν φτάσει σε ένα πολύ σημαντικό ορόσημο στην κοινωνική και γνωστική τους ανάπτυξη», λέει η δρ. Εϊμι Νέιθανσον του πανεπιστημίου του Οχάϊο.
«Τα παιδιά με πιο ανεπτυγμένες θεωρίες του νου έχουν μεγαλύτερη ικανότητα να συμμετάσχουν σε κοινωνικές σχέσεις. Αυτά τα παιδιά μπορούν να συμμετάσχουν σε πιο ευαίσθητες, συνεργατικές αλληλεπιδράσεις με άλλα παιδιά και είναι λιγότερο πιθανό να καταφύγουν σε επιθετικότητα ως μέσου για την επίτευξη των στόχων», τονίζει η δρ. Νέιθανσον.
Πηγή:  tovima.gr 
Η δύναμη της ευχής “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”
 
 
          
Efraim ieromonahos Katounakiotis1

Διάλογος ενός υποτακτικού με τον γέροντά του, τον πατέρα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη:
- Πάτερ Εφραίμ, γέροντά μου, λέω την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα.
- Δεν καταλαβαίνεις εσύ που τη λες την ευχή, αλλά καταλαβαίνει ο διάβολος, και καίγεται, και φεύγει.
- Ε, καλά παιδί μου, θέλεις να δεις θαύμα, από την ευχή, απ’ την προσευχή;
- Και βεβαίως θέλω!
- Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στο Θεό να σου δείξει ένα θαύμα να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή. Αυτό το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» που στην οποίαν ευχή αναφέρονται όλα τα πατερικά μας βιβλία. Και ειδικότερα βέβαια η φιλοκαλία.
Έκανε προσευχή ο γέροντας, έκανε νηστεία, τριήμερο νηστεία, μόνο με λίγο νερό.
- Έλα δω παιδί μου τώρα, του λέει, ύστερα από τις τρείς ημέρες, του έδωσε ένα καλάθι – ξέρετε τι ήταν τα καλάθια; – και
- Πήγαινε να το γεμίσεις νερό.
- Γέροντα, λέει, με συγχωρείς. Τα μυαλά τα έχω. Το λογικό το έχω, πώς θα γεμίσει αυτό νερό; Γεμίζει το καλάθι νερό; Βρέχεται, ναι, αλλά να γεμίσει νερό;
- Καλά παιδί μου, του λέει, δεν ήθελες να δεις ένα θαύμα;
Λέει:
- Μάλιστα.
- Ε, και να δεις τι δύναμη έχει η ευχή; Το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» τι δύναμη έχει; Γιατί την παντοδυναμία της ευχής την παίρνει απ’ τον παντοδύναμο Θεό, διότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι και σωτήρας του κόσμου, αλλά είναι και Θεός αληθινός, εκ Θεού αληθινού. Δε θέλεις να τη δεις;
- Πώς, πώς, πώς!
- Ε, κάνε αυτό που λέω, αλλά θα λες την ευχή, όλο την ευχή. Θα πάς και θάρθεις χωρίς να την διακόψεις καθόλου. Θα λες συνέχεια «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
- Νά ‘ναι ευλογημένο.
Πάει λοιπόν στο δρόμο, περπατάει να πάει μέχρι την, εκεί που ήταν το νερό,
- «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Και βάζει το καλάθι στη βρύση από κάτω.
Το νερό γεμίζει το καλάθι! Και το καλάθι δεν τρέχει!
Δεν βγάζει ούτε από τα πλάγια, ούτε από κάτω σταγόνα νερό. Συνέχεια όμως, δεν διακόπτει την ευχή και τη λέει.
- «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Εννοείται βέβαια ότι ο γέροντας, ο Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, στο κελάκι του προσηύχετο για να δείξει ο Θεός θαύμα στον παραγιό του. Το γέμισε το καλάθι. Μόλις το είδε, τρέχει λοιπόν, να το δείξει στον γέροντά του. Να του πει δηλαδή ότι «Γέροντα, το καλάθι γέμισε νερό, και δεν τρέχει».
Στον δρόμο λοιπόν πηγαίνοντας αυτά τα πενήντα μέτρα, φανερώνεται ο διάβολος, αλλά με ανθρώπινη μορφή. Σαν καλόγεροι, σαν καλόγερος. Του λέει:
- Καλόγερε, του λέει, πού πάς;
- Πάω στο γέροντά μου.
- Πώς σε λένε;
- Γεώργιο.
- Πόσα χρόνια έχεις εδώ;
Λέει «πέντε – έξι».
- Και τι δουλειά κάνεις; Τι διακόνημα έχεις;
- Φτιάχνουμε σφραγίδια.
Με τον διάλογο, αδειάζει το καλάθι και το νερό φεύγει από κάτω ολόκληρο. Έπιασε την αργολογία, άφησε την ευχή. Πήγε στο γέροντά του με άδειο το καλάθι.
- Τι συμβαίνει παιδί μου; Γιατί μου φέρνεις το καλάθι άδειο;
- Γέροντα έτσι και έτσι.
- Αααα. Άφησες την ευχή παιδί μου. Και έπιασες διάλογο και διάλογο με αυτόν που φαινόταν σαν καλόγερος αλλά δεν ήταν καλόγερος, αλλά ήταν ο διάβολος. Εάν δεν του μιλούσες, το καλάθι θα ήταν γεμάτο νερό. Τώρα όμως που μίλησες και άφησες την ευχή, έφυγε το νερό. Βλέπεις λοιπόν, όταν έλεγες και όσο έλεγες την ευχή το καλάθι κρατούσε το νερό. Όταν τη σταμάτησες και άρχισες την αργολογία σου, έφυγε το νερό. Η προσευχή, το κομποσκοίνι με το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», η ελεημοσύνη, η πνευματική, διότι το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» είναι πνευματική ελεημοσύνη, νικά το έλεος του Θεού. Καμιά αμαρτία δεν είναι μεγαλύτερη απ’ αυτό το έλεος του Θεού [δηλ. το έλεος του Θεού μπορεί να σβήσει κάθε δική μας αμαρτία]. Το έλεος του Θεού είναι μεγάλο. Ο Γέρων Ιωσήφ, ο όσιος, μας είχε πει ότι όχι μόνον με τη Θεία Λειτουργία, αλλά και με το κομποσχοίνι, με τη λεγομένη νοερά προσευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», βγάζεις ψυχές απ’ την Κόλαση και τις βάζεις στον Παράδεισο. Προσευχότανε ο γέροντας Ιωσήφ αρκετόν καιρό, και στο τέλος, όπως μας είπε, είδε όραμα που η ψυχή του είπε «Μεγάλη μου η μέρα σήμερα, πηγαίνω στο καινούργιο μου σπίτι, και αυτό το οφείλω σε σένα». Έτσι λοιπόν πληροφορήθηκε ότι σώθηκε η ψυχή.

Πηγή: palioahrista.blogspot.gr 
ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΘΑΥΜΑ ΚΑΙ... ΕΚΕΙΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΑ
 
 
.Σε εποχές που ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι στρέφονται προς τα γήινα και αγνοούν και περιφρονούν και αμφισβητούν την ουράνια πολιτεία, σε εποχές που λησμονούν και ειρωνεύονται τον Δημιουργό, Εκείνος δεν παύει να δείχνει δια του Yιού Του και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό και των Αγίων του, την αγάπη Του.

Δεν παύει να φροντίζει, με το μοναδικό τρόπο που Εκείνος γνωρίζει, αυτούς που τον αναζητούν. Δεν παύει να καλεί ως καλός Ποιμένας τα απολωλότα πρόβατα, ενισχύοντας την πίστη τους.

Δεν παύει να γιατρεύει, να κατηχεί και να οδηγεί το πιο τέλειο δημιούργημά του μέσα από σειρά ανεξήγητων, για πολλούς από εμάς, γεγονότων, που είθισται να ονομάζουμε σήμερα θαύματα.

Σε καιρούς λοιπόν γενικής αμφισβήτησης και κλονισμού της πίστης, ο καλός Θεός συνηθίζει να μιλά και να επικοινωνεί με τρόπο θαυματουργικό, ώστε οι πιστοί που γεύονται τη δωρεά της Χάρης του Υψίστου, να αποκτούν βιώματα τέτοια, τα οποία καθιστούν ακλόνητη την πίστη τους.

Όλοι λίγο-πολύ οι Χριστιανοί έχουμε γευθεί και ζήσει –αν και δεν την αξίζουμε- τη θεία χάρη, έχουμε βιώσει στην προσωπική μας ζωή το θαύμα. Και οι περισσότεροι από εμάς δεν παύουμε να το αναζητούμε μέχρι και την τελευταία αναπνοή μας.

Το θαύμα που αποκλειστικά παρουσιάζει στο τεύχος αυτό ο «Σ.Ο.» σχετίζεται με ένα 35χρονο νεαρό, ο οποίος κτύπησε πολύ σοβαρά με το όχημα που οδηγούσε και ενώ οι γιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια ψηλά και περίμεναν το βέβαιο κατ’ αυτούς θάνατο, εκείνος έζησε το θαύμα μέσα από την θεία παρέμβαση της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας.

Τρία χρόνια μετά το θαυματουργικό γεγονός πήραμε την άδεια του νεαρού καλού φίλου και συνεργάτη να δημοσιεύσουμε το θαύμα, υπό την προϋπόθεση πως δεν θα δημοσιεύσουμε τα στοιχεία του.

Και αυτό, γιατί δεν επιθυμεί να γίνει «τροφή» στα τηλεοπτικά κανάλια και σε κάθε λογής «περίεργους» σύγχρονους αμφισβητίες της αδιάλειπτης παρουσίας του Θεού.

Η διήγηση του αγαπητού Κώστα, συνδέεται, όπως ήδη αναφέραμε με την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία τη μνήμη της οποίας η Αγία Εκκλησία μας τιμά στις 29 Οκτωβρίου.

Λείψανα της Αγίας σώζονται στην Ιερά Μονή του Οσίου Γρηγορίου στο Άγιο Όρος. Στο μοναστήρι μάλιστα στις 12 Νοεμβρίου (29 Οκτωβρίου με το Παλαιό Ημερολόγιο) γίνεται μεγάλο πανηγύρι.

Η εορτή αυτή έχει αποκτήσει εδώ και τρία χρόνια για έναν εκλεκτό φίλο και συνεργάτη του «Σ.Ο.» ξεχωριστή σημασία, αφού δια μέσου της Αγίας Αναστασίας βίωσε το θαύμα κατά τέτοιο τρόπο που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια στη ζωή του.

Βέβαια ο στενός κύκλος του αλλά και ο ηγούμενος της Μονής Οσίου Γρηγορίου αρχιμανδρίτης π. Γεώργιος Καψάνης, γνωρίζουν τα στοιχεία και εκ της διηγήσεως θα κατανοήσουν σε ποιον αναφέρεται η διήγηση.

Το ατύχημα

Ο νεαρός Κώστας, πατέρας δύο ανήλικων παιδιών, επέστρεφε από την Αθήνα, στην πόλη που κατοικεί στις 11 Σεπτεμβρίου 2002, με τη μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού.

Είχε μόλις τακτοποιήσει ορισμένες εργασίες και επέστρεφε καταπονημένος. Κατά τη διαδρομή, η μοτοσικλέτα ανατρέπεται και ο ίδιος στην κυριολεξία απογειώνεται και πέφτει με ορμή σε μια κολώνα.

Η σύγκρουση, όπως διηγείται ο ίδιος προκαλεί θραύση στη λεκάνη και στα πλευρά και στις απολήξεις των πέντε χαμηλών σπονδύλων της σπονδυλικής του στήλης.

Μία εκ των απολήξεων κόβει μία φλέβα, η οποία προκαλεί σύμφωνα με τη διάγνωση των θεράποντων ιατρών οπισθοπεριτωναϊκό αιμάτωμα από την εσωτερική αιμορραγία.

Το γεγονός αυτό έκανε τους γιατρούς να σηκώσουν στην κυριολεξία τα χέρια, αφού τέτοια περίπτωση δεν δεχόταν χειρουργική επέμβαση.

Μετά την πάροδο 24ωρών στην εντατική, ο Κώστας εξαντλημένος από την απώλεια αίματος οδηγείται στο χειρουργείο. «Ήμουν ετοιμοθάνατος, είχα χάσει τρία κιλά αίμα, όταν οι γιατροί αποφασίζουν να κάνουν μια προσπάθεια σωτηρίας.

Με χειρουργούν στην κοιλιακή χώρα για να μην αφήσουν να πεθάνω όπως οι ίδιοι, είπαν αργότερα, χωρίς ιατρική προσπάθεια.

Η εγχείρηση αποτυχαίνει, αφού δεν κατάφεραν να φθάσουν στο σημείο που χρειαζόταν και απλώς περίμεναν, όπως έλεγαν, να πεθάνω», διηγείται εμφανώς συγκινημένος σήμερα ο Κώστας.

Το ανεξήγητο Κατά περίεργο, όμως τρόπο, και ενώ οι δικοί του ανέμεναν το μοιραίο, ο Κώστας, έζησε.

«Η φλέβα έκλεισε μόνη της και οι γιατροί μιλούν μέχρι σήμερα για θαύμα», λέει.

Ο νεαρός πατέρας παραμένει στο νοσοκομείο επί δέκα ημέρες. Γυρίζει εν συνεχεία σπίτι του και μετά την πάροδο 15 ημερών περνά και πάλι το κατώφλι του νοσοκομείου για μια ακόμη επέμβαση, με την οποία καθαρίζεται το αιμάτωμα.

Στις 26 Οκτωβρίου του 2002, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, επιστρέφει στο σπίτι, στη καλή σύζυγο του και τα δύο κοριτσάκια του.

Η βελτίωση στην υγεία του, όπως ομολογεί ο ίδιος είναι ραγδαία. Μέχρι το σημείο, αυτό τίποτε δεν του είχε προκαλέσει εντύπωση.

Η συνομιλία με την Αγία Τα ξημερώματα της 29ης Οκτωβρίου, όμως ένα όνειρο ή όραμα αλλάζει τη ζωή του, αφού δίνει την απάντηση σ’ αυτό που οι γιατροί αποκάλεσαν ομόφωνα θαύμα.

Να πως διηγήθηκε ο ίδιος, το όνειρο αυτό. «Βλέπω μία κοντή και πολύ νεαρή κοπέλα, που φορούσε ένα σκούρο γκριζωπό ράσο και ένα μαντήλι-κάτι σαν κουκούλα-στο κεφάλι να με πλησιάζει.

Δεν μπορούσα, ωστόσο, να διακρίνω το πρόσωπό της. Εξέπεμπε, όμως η παρουσία της μια εξαιρετική γλυκύτητα.

Περπατούσε χιαστά πάνω από ένα τεράστιο φίδι, για το οποίο έδειχνε αδιαφορία. Εντύπωση μου προκαλούσε και το χρώμα του ουρανού αλλά και το πρωτόγνωρο –αλλόκοτο- πρωτοφανές φως της ημέρας.

Πριν προλάβω να την ρωτήσω ποια είναι σταματάει σε μία απόσταση 4-5 μέτρων και μου λέει.

«Είμαι η Αγία Αναστασία. Εγώ σε έσωσα».

Το ύφος της έδειχνε πως δεν έκανε κάτι σπουδαίο, πιθανόν για να μην νιώσω υποχρεωμένος για την πράξη της. Με ιδιαίτερα προκλητικό και δύσπιστο ύφος την ρωτώ.

«Γιατί με έσωσες;» Και εκείνη με ύφος που έδειχνε πως απλώς ακολούθησε κάποια εντολή μου απαντά:

«Γιατί μου το ζήτησε η Παναγία».

Όπως αναφέρει, ο Κώστας κατά τη διάρκεια της συνομιλίας η παρουσία της Αγίας Αναστασίας είχε δημιουργήσει στην όλη ατμόσφαιρα μια εξαιρετική γλυκύτητα.

Έκδηλα συγκλονισμένος από το όνειρο-όραμα ο Κώστας σηκώνεται και τηλεφωνεί σε ένα γνωστό του και φίλο του μοναχό.

Εκείνος στην κυριολεξία ξαφνιάζεται από το πρωινό τηλεφώνημα. Ο Κώστας αποκρύπτει το όνειρο του και απλώς ρωτά τον μοναχό.

«Ξέρεις τίποτε για καμία Αγία Αναστασία;», Όπως μας λέει, μέχρι τότε είχε ακούσει για την Αγία Αναστασία τη Φαρμακολύτρια, αλλά ουδέποτε την είχε επικαλεστεί.

«Ποια Αγία Αναστασία, τη Ρωμαία που γιορτάζει σήμερα;» απαντά ο μοναχός.

Η απάντηση του μοναχού, συγκλονίζει ακόμη περισσότερο τον Κώστα. Αποφεύγει, όμως να πει, οτιδήποτε για το όνειρο.

Λίγες ημέρες, αργότερα ο Κώστα δέχεται ένα τηλεφώνημα, από γνωστό του ιερωμένο, ο οποίος ενδιαφέρθηκε να μάθει για την πορεία της ανάρρωσής του.

Κατά τη συζήτηση, του αναφέρει πως όταν συναντηθούν, θα του αναφέρει ένα όνειρο με την Αγία Αναστασία τη Ρωμαία, προκειμένου να λύσει ορισμένες απορίες του.

Η επιμονή όμως του ιερωμένου να του πει περί τίνος πρόκειται έκαμψε τον Κώστα, που του είπε εν τάχει τι είχε συμβεί.

«Κώστα, ξέρεις που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή και γιατί επέμεινα να μου πεις;» είπε ο ιερωμένος.

Και πρόσθεσε χωρίς να αναμένει απάντηση. «Είμαι στη Ιερά Μονή Γρηγορίου, στο Άγιο Όρος και σε λίγο πρόκειται μαζί με άλλους προσκυνητές να προσκυνήσουμε το Άγιο λείψανό της, το οποίο βρίσκεται στη Μονή».

Για δεύτερη φορά ο Κώστας συγκλονιζόταν. «Καταλαβαίνεις το σόκ που έπαθα», μας λέει.

Λόγω, της εργασίας του ο Κώστας επισκέπτεται σχεδόν σε καθημερινή βάση Ιερούς Ναούς και μοναστήρια.

Έτσι, τον Απρίλιο του 2004, εξιστορούσε σε ένα μοναχό, έξω από την πύλη του μοναστηριού του στο Λουτράκι της Κορινθίας το όνειρο.

Κατά τη διάρκεια της συνομιλίας, περνά κάποιο αυτοκίνητο. Ο οδηγός του και η μικρή κόρη του ήταν γνωστοί στο μοναχό.

Τον χαιρετούν και καθώς απομακρύνονται ο μοναχός λέει στον Κώστα. «Ο κύριος …. Κώστα έχει τάμα να χτίσει ένα εκκλησάκι στην περιοχή προς τιμή της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Και γι’ αυτό την κόρη του την ονόμασε Αναστασία».

Όλα αυτά έχουν στην κυριολεξία προκαλέσει ακλόνητα θεμέλια πίστης στον Κώστα και στην οικογένεια του αλλά και στους φίλους του.

Ο ίδιος φροντίζει να μην λείπει στο πανηγύρι που γίνεται προς τιμή της Αγίας Αναστασίας κάθε χρόνο στη Μονή Οσίου Γρηγορίου και διατηρεί μια σχέση επικοινωνίας με την Αγία Αναστασία μέσω της καθημερινής προσευχής του.

Το βέβαιο είναι πως αυτή η γνωριμία του με την Αγία Αναστασία του άλλαξε ολόκληρη τη ζωή.

Μέσω της γνωριμίας αυτής, έθεσε προτεραιότητα στο θέλημα του Χριστού και βιώνει καθημερινά το θαύμα της Ορθόδοξης πίστης. Δόξα τω Θεώ.

Πηγή: Στύλος Ορθοδοξίας
Τεύχος Νοεμβρίου 2005

Μή φοβᾶσαι τόν καρκίνο!

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, λένε ὅτι 
 
ὁ Θεός δίνει τίς ἀρρώστειες τοῦ σώματος

γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς!


http://2.bp.blogspot.com/-6NbbShIitRg/UVcxFhKjC_I/AAAAAAAAE1g/QtqYn0lnJDs/s1600/Kyriaki+Paralytou.jpg
 
Ἰησοῦς Χριστός, ὁ γιατρός τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν!


Γι’ αὐτό χωρίς γογγυσμό, ἀλλά μέ εὐχαριστία καί δοξολογία,
πρέπει νά τίς ἀντιμετωπίζουμε ὡς φάρμακα τῆς αἰωνίου ψυχῆς μας.
«Παιδεία Κυρίου ἀνοίγει μου τά ὦτα,

 ἐγώ δέ οὐκ ἀπειθῶ οὐδέ ἀντιλέγω.» (Ἡσ. 50,5)




http://commons.orthodoxwiki.org/images/thumb/a/a2/Porphyrios.jpg/200px-Porphyrios.jpgὉ μακαριστός Γέροντας Πορφύριος ἔλεγε:
«Αἰσθάνομαι τήν ἀσθένεια ὠς ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ». ( Βίος καί Λόγοι, σελ. 471 Περί ἀσθενείας ).
«Εὐχαριστῶ τόν Θεό, πού μοῦ ἔδωσε πολλές ἀρρώστειες. Πολλές φορές τοῦ λέω: Χριστέ μου, ἡ ἀγάπη Σου δέν ἔχει ὅρια! Τό πῶς ζῶ εἶναι ἕνα θαῦμα. Μέσα στίς ἄλλες μου ἀρρώστειες ἔχω καί καρκίνο στήν ὑπόφυση. Δημιμουργήθηκε ἐκεῖ ὄγκος πού μεγαλώνει καί πιέζει τό ὀπτικό νεῦρο. Γι’ αὐτό τώρα πιά δέν βλέπω. Πονάω φοβερά. Προσεύχομαι, ὅμως, σηκώνοντας τό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μέ ὑπομονή».
Ἐπίσης ἔλεγε:
http://antexoume.files.wordpress.com/2013/09/ceb3ceb5cf81cebfcebdcf84ceb1-cf80ceb1ceb9cf83ceb9cebfcf82.jpg«Τό τέλειο εἶναι νά μήν προσευχόμαστε γιά τήν ὑγεία μας. Νά μήν εὐχόμαστε νά γίνομαι καλά, ἀλλά νά γίνομε καλοί». ( σελ. 483 ).
Καί:
«Ἄν θέλετε νά ἔχετε ὑγεία καί νά ζήσετε πολλά χρόνια, ἀκοῦστε τί λέγει ὁ σοφός Σολομών:
«Ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου καί βουλή ἁγίων σύνεσις· τό δέ γνῶναι νόμον διανοίας ἐστίν ἀγαθῆς· τούτῳ γάρ τῶ τρόπῳ πολύν ζήσεις χρόνον καί προστεθήσεταί σοι ἔτη ζωῆς». Νά τό μυστικό: ν’ ἀποκτήσουμε αὐτή τή σοφία, αὐτή τή γνώση καί τότε ὅλα θά λειτουργοῦν καλά, τά πάντα θά τακτοποιοῦνται καί θά ζοῦμε μέ χαρά καί ὑγεία». ( σελ.485 ).


  http://www.koolnews.gr/wp-content/uploads/2013/10/iliofaneia-5702.jpg


( Ἀπό τό βιβλίο Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν, σελ. 106 )
Ὁ Γέρων Πορφύριος σέ μία συζήτηση πού εἶχε μέ κάποιους ἀδελφούς μεταξύ ἄλλων εἶπε:
"Τό φάρμακο μέ τό ὁποῖο καταπολεμεῖται ὁ καρκίνος εἶναι πολύ εὔκολο καί οἱ γιατροί τό «συναναστρέφονται» καθημερινά καί τό ἔχουν μπροστά στά μάτια τους· ὅπως μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ κι ἐγώ τό γνωρίζω. Ὁ Θεός ὅμως δέν τούς τό ἀποκαλύπτει, γιατί τά τελευταῖα χρόνια ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς ἀσθένειας ἔχει γεμίσει ὁ Παράδεισος"!

http://4.bp.blogspot.com/-QRcdkFNsFS8/T9p1U11i2TI/AAAAAAAAAXg/b79yRXSkpuo/s1600/moon_3.jpg
 
Ἡ ἀσθένεια, εἶναι ἕνας ἄλλος ἐπίσης δρόμος πού μᾶς ἀνεβάζει στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, ὅταν τήν ἀντιμετωπίζουμε χωρίς γογγυσμό, μέ μετάνοια, δοξολογία κι εὐχαριστία πρός τόν Θεό!


Μ.Σ.
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
 
Πηγή: καιομένη βάτος
Γέροντας Εφραίμ:Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας, θα πρέπει να βάλουμε μία τάξι στη ζωή μας.
 
Πηγή: με παρρησία


Όπως ο χειμώνας φέρνει το χιόνι και το χιόνι σκεπάζει το χορτάρι, δεν το ξεραίνει όμως, μάλλον το διατηρεί και το ζωογονεί έως την άνοιξι, οπότε φεύγει το χιόνι και πάλιν το χορτάρι είναι ανθηρό, ούτω πως συμβαίνει και στον πνευματικό αγώνα.

Ο χειμώνας των πειρασμών και των βιοτικών μεριμνών έρχεται να ψυχράνη τον αγωνιστικό ζήλο. Κάθε όμως πνευματική συγκέντρωσι με σκοπό την πνευματική βοήθεια της σποράς του λόγου του θεού, τον οποίον με την χάρι Του σαν τιποτένιοι διάκονοι προσφέρουμε, ζωντανεύει το πνευματικό χορτάρι, δηλαδή τον αγωνιστικό ζήλο για τη μεγάλη σωτηρία, για την απόκτησι της βασιλείας του Θεού.
Ο σπόρος σπείρεται και ανάλογα με την γη που θα τον δεχθή και θα τον συλλάβη, ανάλογη θα είναι και η γέννησις του φυτού και η ποιότητα και η ποσότητα του καρπού. Έτσι και ο λόγος του Θεού που σπείρεται∙ ανάλογα με το πώς θα τον πάρουν οι καρδιές μας και το πώς θα τον επεξεργασθούν , θα αποδώση την μεγάλη ευλογία να επιτύχουμε την άλλη ζωή.
Για να κερδίσουμε την σωτηρία μας, θα πρέπει να βάλουμε μία τάξι στη ζωή μας. Διότι όπου τάξις, εκεί και ειρήνη, εκεί και ο Θεός∙ όπου αταξία, εκεί και σύγχυσις∙ όπου σύγχυσις, εκεί και ο διάβολος. Για να έχουμε όμως τάξι, θα πρέπει να ακολουθούμε τις οδηγίες του πνευματικού πατρός. Ο κάθε αμαρτωλός ,που έτυχε της μεγάλης ευλογίας να προσέλθη στο άμισθον ιατρείον που λέγεται Ιερά Εξομολόγησις, θα πρέπει να τηρήση τις οδηγίες και τους κανόνες του πνευματικού, ώστε να διορθωθή ,να διατηρηθή ή και να αυξηθή η ψυχική του υγεία.

από το βιβλίο: Η τέχνη της Σωτηρίας
τόμος Α', σελ.142
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς:Το κύπελλο των απολαύσεων.
 

Εάν σου προσέφεραν ένα χρυσό κύπελλο με το καλύτερο κρασί του κόσμου και έλεγαν: "πιες, όμως να ξέρεις, ότι στον πάτο υπάρχει σκορπιός", θα έπινες; 
Σε κάθε κύπελο της γήινης απόλαυσης βρίσκεται στον πάτο ένας σκορπιός. Και συνάμα, δυστυχώς, αυτά τα κύπελλα είναι τόσο ρηχά, ώστε ο σκορπιός είναι πάντα κοντά στα χείλη.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΩΔΕΣ ΚΕΙΜΕΝΟ 
    Η πνευματική διαθήκη όπως την συνέταξε ο νέος Όσιος Πορφύριος
 
 
 
 
Ἀγαπητὰ πνευματικά μου παιδιά,

Τώρα ποὺ ἀκόμη ἔχω τὰ φρένας μου σώας θέλω νὰ σᾶς πῶ μερικὲς συμβουλές. Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὅλο στὶς ἁμαρτίες ἤμουνα. Καὶ ὅταν μὲ ἔστελνε ἡ μητέρα μου νὰ φυλάω τὰ ζῶα στὸ βουνό, γιατί ὁ πατέρας μου, ἐπειδὴ ἤμασταν πτωχοὶ εἶχε πάει στὴν Ἀμερική, γιὰ νὰ ἐργαστεῖ στὴ διώρυγα τοῦ Παναμᾶ γιὰ ἐμᾶς τὰ παιδιά του, ἐκεῖ ποὺ ἔβοσκα τὰ ζῶα, συλλαβιστὰ διάβαζα τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου καὶ πάρα πολὺ ἀγάπησα τὸν Ἅγιο Ἰωάννη καὶ ἔκανα πάρα πολλὲς προσευχὲς σὰν μικρὸ παιδὶ ποὺ ἤμουν 12 – 15 χρονῶν, δὲν θυμᾶμαι ἀκριβῶς καλά, καὶ θέλοντας νὰ τὸν μιμηθῶ μὲ πολὺ ἀγώνα ἔφυγα ἀπὸ τοὺς γονεῖς μου κρυφὰ καὶ ἦλθα στὰ Καυσοκαλύβια τοῦ Ἁγίου Ὄρους καὶ ὑποτάχτηκα σὲ δύο γέροντες αὐταδέλφους, Παντελεήμονα καὶ Ἰωαννίκιο. Μοῦ ἔτυχε νὰ εἶναι πολὺ εὐσεβεῖς καὶ ἐνάρετοι καὶ τοὺς ἀγάπησα πάρα πολὺ καὶ γι’ αὐτό, μὲ τὴν εὐχή τους, τοὺς ἔκανα ἄκρα ὑπακοή.

Αὐτὸ μὲ βοήθησε πάρα πολύ, αἰσθάνθηκα καὶ μεγάλη ἀγάπη καὶ πρὸς τὸν Θεό, καὶ πέρασα πάρα πολὺ καλά. Ἀλλά, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, γιὰ τὶς ἁμαρτίες μου, ἀρρώστησα πολὺ καὶ οἱ Γέροντές μου μοῦ εἶπαν νὰ πάω στοὺς γονεῖς μου στὸ χωριό μου εἰς τὸν ἅγιο Ἰωάννη Εὐβοίας.

Καὶ ἐνῶ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ εἶχα κάνει πολλὲς ἁμαρτίες, ὅταν ξαναπῆγα στὸν κόσμο, συνέχισα τὶς ἁμαρτίες, οἱ ὁποῖες μέχρι σήμερα ἔγιναν πάρα πολλές.

Ὁ κόσμος ὅμως μὲ πῆρε ἀπὸ καλὸ καὶ ὅλοι φωνάζουνε ὅτι εἶμαι ἅγιος. Ἐγὼ ὅμως αἰσθάνομαι ὅτι εἶμαι ὁ πιὸ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος τοῦ κόσμου.

Ὅσα ἐνθυμόμουνα βεβαίως τὰ ἐξομολογήθηκα, ἀλλὰ γνωρίζω ὅτι γιὰ αὐτὰ ποὺ ἐξομολογήθηκα μὲ συγχώρησε ὁ Θεός, ἀλλὰ ὅμως τώρα ἔχω ἕνα συναίσθημα ὅτι καὶ τὰ πνευματικά μου ἁμαρτήματα εἶναι πάρα πολλὰ καὶ παρακαλῶ ὅσοι μὲ ἔχετε γνωρίσει νὰ κάνετε προσευχὴ γιὰ μένα, διότι καὶ ἐγώ, ὅταν ζοῦσα, πολὺ ταπεινὰ ἔκανα προσευχὴ γιὰ σᾶς, ἀλλὰ ὅμως τώρα ποὺ θὰ πάω γιὰ τὸν οὐρανὸ ἔχω τὸ συναίσθημα ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μοῦ πεῖ: Τί θέλεις ἐσὺ ἐδῶ; Ἐγὼ ἕνα ἔχω νὰ τοῦ πῶ.

Δὲν εἶμαι ἄξιος, Κύριε, γιὰ ἐδῶ, ἀλλὰ ὅτι θέλει ἡ ἀγάπη σου ἂς κάμει γιὰ μένα. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα δὲν ξέρω τί θὰ γίνει.

Ἐπιθυμῶ ὅμως νὰ ἐνεργήσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Καὶ πάντα εὔχομαι τὰ πνευματικά μου παιδιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὸν Θεό, ποὺ εἶναι τὸ πᾶν, γιὰ νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ μποῦμε στὴν ἐπίγειο ἄκτιστο ἐκκλησία Του. Γιατὶ ἀπὸ ἐδῶ πρέπει νὰ ἀρχίσουμε.

Ἐγὼ πάντα εἶχα τὴν προσπάθεια νὰ προσεύχομαι καὶ νὰ διαβάζω τοὺς Ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας, τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς βίους τῶν Ἁγίων μας καὶ εὔχομαι καὶ ἐσεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο. Ἐγὼ προσπάθησα μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ τὸν πλησιάσω τὸ Θεὸ καὶ εὔχομαι καὶ σεῖς νὰ κάνετε τὸ ἴδιο.

Παρακαλῶ ὅλους σας νὰ μὲ συγχωρέσετε γιὰ ὅ,τι σᾶς στεναχώρησα.
Ἱερομόναχος Πορφύριος
Ἐν Καυσοκαλυβίοις τῇ 4/7 Ἰουνίου 1991
ΓΕΡ. ΠΑΐΣΙΟΣ & ΓΕΡ. ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ -
ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ...
 
 
1Μετά τη χθεσινή αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου επίκαιρο όσο ποτέ είναι να θυμηθούμε τι έλεγε για εκείνον ένας άλλος σπουδαίος πνευματικός, ο Γέροντας Παϊσιος, για τον οποίον ουκ ολίγοι Χριστιανοί Ορθόδοξοι θα ήθελαν να δουν να έχει την ίδια αντιμετώπιση....

Είναι χαρακτηριστικά λοιπόν όσα έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος για το Γέροντα Πορφύριο:
"Απόλαυση ήταν να βλέπει κανείς το πώς ο Γέροντας Παΐσιος και ο Γέροντας Πορφύριος σκεφτόντουσαν ο ένας για τον άλλο.
- Γέροντα, είπε κάποιος αδελφός στον Γέροντα Παΐσιο, θέλω να σας δω για κάποιο μου πρόβλημα που το συζήτησα και με τον Γέροντα Πορφύριο.
- Αν το συζήτησες με τον Γέροντα Πορφύριο δεν χρειάζεται και μ' εμένα, γιατί εκείνος είναι έγχρωμη δορυφορική τηλεόραση, ενώ εγώ είμαι ασπρόμαυρη.
Έτσι ταπεινά φρονούσε ο Γέροντας.
Ο δε Γέροντας Πορφύριος μάς έλεγε:
Η Χάρη που έχει ο Γέροντας Παΐσιος έχει μεγαλύτερη αξία από τη δική μου, γιατί αυτή την απέκτησε μετά από κόπο και ασκητικούς ιδρώτες, ενώ εμένα ο Θεός μού την έδωσε εντελώς δωρεάν όταν ήμουν πολύ μικρός, μόνο και μόνο για να βοηθηθούν οι αδελφοί".

*Ιερομονάχου Χριστοδούλου, Σκέυος εκλογής, 1996, σελ. 379