"Η ΤΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΙΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΣΑΣ ΕΥΓΝΩΜΟΝΕΙ !"

 

Λόγος εκφωνηθείς υπό του εφημερίου ενορίας Ποταμού Κερκύρας,

αιδεσιμ. πρωτοπρεσβ. π. Γεωργίου Πετράκη, εις τον Καθολικόν Ναόν

Αγίου Βλασίου Vodnjan Κροατίας, την 3ην Φεβρουαρίου ε.ε. κατά την παραλαβήν

τμήματος τιμίας κάρας του Οσίου Βαρβάρου του Πενταπολίτου, παρουσία Δημάρχων και προέδρων τοπικών συμβουλίων, εκπροσώπων όλων των κροατικών Μ.Μ.Ε. εκπροσώπου ορθοδόξου Σερβικής κοινότητος και εκατοντάδων προσκυνητών.

 

 

Σεβασμιώτατε, πατέρες και αδελφοί,

 

Σεπτή ευλογία και κανονική αδεία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Ν ε κ τ α ρ ί ο υ, ευρισκόμεθα σήμερον , την εόρτιον ταύτην ημέραν, εις την ιστορικήν σας πόλιν, τον τόπον τούτον που ο Πανάγαθος Θεός εκόσμησε με τα δεκάδες λείψανα Αγίων της Εκκλησίας μας.

Ευρισκόμεθα εις τον τόπον τούτον με τα ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά στοιχεία και τους ευγενείς κατοίκους, ομολογούντες ενώπιόν σας οτι διατηρούμεν την αίσθησιν οτι ουδέποτε εμακρύνθημεν των πατρικών ημών εστιών.

Και τούτο διότι η αρχόντισσα νήσος του Ιονίου πελάγους, Κέρκυρα, μετά της πόλεως ταύτης διατηρούν έναν σύνδεσμον, σύνδεσμον πνευματικόν.

Ο όσιος πατήρ ημών ΒΑΡΒΑΡΟΣ ο Πενταπολίτης και Μυροβλήτης, ο άγιος με το τόσον παράξενον όνομα και άγνωστος εν πολλοίς χριστιανοίς, είναι η αιτία της εδώ παρουσίας μας.

Αν και δεν έλκει την καταγωγήν ούτε εκ της μίας ή της άλλης πλευράς, αλλά εκ της μακρινής Πενταπόλεως, ο όσιος πατήρ, σημάδεψε τας χώρας ημών δια της παρουσίας του.

Ευρέθη κατά τας αρχάς του 9ου μ.Χ. αιώνος, ως αδίστακτος πειρατής και μέλος Αράβων κουρσάρων, εις την περιοχήν της Αιτωλοακαρνανίας, σκορπών τον φόβον και τον τρόμον, δραστηριοποιούμενος εις ληστείας, σφαγάς και απαγωγάς αθώων πολιτών.

Η δυναμικότης, όμως, των κατοίκων, Θεία Οικονομία, τον εγκλώβισε εις τα υψηλά όρη της περιοχἠς, απομακρυνόμενος εκ των συνεργών του.

Κατά την συνέχισιν του αποτρόπαιου "έργου" του και μεθοδεύοντας την σφαγήν ενός ταπεινού Ιερέως, όστις ετοιμάζετο δια την τέλεσιν της Αναιμάκτου Θυσίας, εντός μικρού Ναΐσκου, αίφνης εματαίωσε το δολοφονικόν του σχέδιον, γενόμενος μάρτυς θείων αποκαλύψεων κατά την διάρκειαν της Θείας Λειτουργίας.

Πας αμαρτωλός του κόσμου τούτου, καταδιώκεται εις την αμαρτωλήν του πορείαν, εκ του Σωτήρος Χριστού. Και η καταδίωξις αύτη έχει ως κίνητρον την αγάπην δια την σωτηρίαν και εκφράζεται χαρακτηριστικώς δια στόματος του Προφήτου: "Το έλεός σου, Κύριε, καταδιώξη με πάσας τας ημέρας της ζωής μου" (Ψαλμ. 22,6).

Ο αμαρτωλός κάποιαν ημέραν, κάποιαν ώραν, κάποιαν στιγμήν θα συλληφθεί εκ της αγάπης του Χριστού, δια να αρχίσει η αντίθετος πορεία, η πορεία προς τον αγιασμόν της ψυχής, η πορεία προς τον Χριστόν και δια τον Χριστόν.

Ούτως και η Θεία Χάρις ήγγισε την αμαρτωλήν ψυχήν του  ΒΑΡΒΑΡΟΥ. Ο ληστής επιάσθη εις το δίχτυον της αγάπης του Θεού και κατέστη αιχμάλωτος, πλησίον μυρίων αιχμαλώτων του Θεού εις το διάβα των αιώνων.

Αναζήτησεν την Αλήθειαν, εκατηχήθη, εξομολογήθη και εβαπτίσθη, διατηρών το όνομα με το οποίον ήτο γνωστός εις την περιοχήν, ΒΑΡΒΑΡΟΣ.

Έκτοτε απεμακρύνθη εις σπήλαιον της περιοχής, ζων ως ασκητής, ζωσμένος με την αλυσίδαν εκείνην, που άλλοτε εχρησιμοποίει δια την θανάτωσιν των θυμάτων του.

Εγένετο πόλος έλξης πολλών χριστιανών που καθημερινώς προσήρχοντο εις το σπήλαιον, δια να ωφεληθούν και να ευεργετηθούν εκ της αγιωσύνης του.

Νύκταν και ημέραν, μετά δακρύων εζήτουν το έλεος του Θεού και παρεκάλει να εύρη θάνατον, όμοιον με τον θάνατον των θυμάτων του.

Εφ' όσον "μάχαιραν" ἐλαβεν εις τας χείρας του και μ΄αυτήν έσφαζε τους αθώους, εν  "μαχαίρα" επεθύμη και ούτος να αποθάνη.

Και όντως, μετ΄ολίγον χρόνον κι ενώ θηρευταί της περιοχής παρετήρουν τας κινήσεις των θηραμάτων τους, διέκριναν τινά σκιάν να κινήται. Και ετόξευσαν τα βέλη των, νομίζοντες οτι επρόκειτο περί θηράματος. Και καθώς έσπευσαν εις τον τόπον, διεπίστωσαν οτι το "θήραμα" ήτο ο Άγιός τους, ο ευεργέτης τους, ο Άγιος Βάρβαρος.

Εκείνος ευρισκόμενος εν μέσω λίμνης αίματος, προσηύχετο συνεχώς, επισφραγίζων την εναγώνιον προσευχήν δια των λόγων του επί του Σταυρού ληστού: "Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία Σου".

Και ετάφη ο Όσιος μετά της αλυσίδος του εις το σημερινόν χωρίον Τρύφος της Ακαρνανίας.

 Πέρασαν δε έτη πολλά. Και κατά το μέσον του 16ου αιώνος, εις ασθενής καπετάνιος, οραματιζόμενος καθ΄ύπνον τον Όσιον, του υπεδείχθη το μέρος οπου ευρίσκετο ο τάφος του. Ούτος ευρών το μνημείον και ασπαζόμενος αυτό, εθεραπεύθη εκ της ασθενείας του. Αισθανόμενος δε άπειρον ευγνωμοσύνην δια την υψίστην ευεργεσίαν, έλαβε τα ιερά λείψανα με σκοπόν να τα μεταφέρει εις την Ιταλικήν γην. 

Κατά την μακράν ταύτην πορείαν και ενώ η ναυς , η έχουσα τα ιερά λείψανα, αγκυροβόλησε δια ανεφοδιασμόν εις το καθ΄ημάς προάστειον, Ποταμός Κερκύρας, πλήθη χριστιανών έσπευσαν να ασπασθούν τον Άγιον. Εις δε παράλυτος νέος, κατά την προσέγγισήν του εις την ιεράν λάρνακαν, εθεραπεύθη και ανορθώθη. Ομοίως και έτεροι ασθενείς ιάθησαν εκ τας ασθενείας των.

Οι κάτοικοι του Ποταμού, προς τιμήν των θαυμαστών αυτών γεγονότων, αφιέρωσαν τον Ναόν της Υ. Θ. Ζωοδόχου Πηγής και εις τον Άγιον Βάρβαρον. Ωκοδόμησαν δε πυργοειεδές κωδωνοστάσιον, ύψους 35 μέτρων.

Ο Ναός ούτως πανηγυρίζει την 15ην Μαΐου εκάστου έτους, εις ανάμνησιν της δια θαύματος του Οσίου πατρός ΒΑΡΒΑΡΟΥ, θεραπείας του παραλύτου νέου.

 

Αγαπητοί,

 

Αν και πέρασαν 450 και πλέον έτη, οι κάτοικοι ουδόλως ελησμόνησαν τον Άγιον. Ανεζήτουν δε εναγωνίως τα λείψανα αυτού.

Και ενώ οι έρευνες επικεντρώνοντο εις την Ιταλίαν, προ δύο ετών επληροφορήθημεν οτι ο πολύτιμος ούτος θησαυρός ευρίσκετο εις τον ευλογημένον τούτον τόπον.

Τη ανεκτιμήτω βοηθεία του Σεβασμ. Αρχιεπισκόπου των εν Κερκύρα Ρωμαιοκαθολικών αδελφών, κ.  Ι ω ά ν ν ο υ,  του Κερκυραίου, τη σεπτή συνεναίση της υμετέρας Σεβασμιότητος, ως και της εμπράκτου αγάπης του εφημερίου αλλά και όλου του πληρώματος της ενορίας ταύτης, ευρισκόμεθα σήμερον ταπεινοί προσκυνηταί εις τον χώρον τούτον, κομίζοντας την άπειρον ευγνωμοσύνην της των Κερκυραίων Εκκλησίας, δια την απόφασιν να παραχωρήσετε εις υμάς τμήμα των ιερών λειψάνων του Οσίου ΒΑΡΒΑΡΟΥ του Πενταπολίτου και Μυροβλήτου, προς μόνιμον ευλογίαν και αγιασμόν των Κερκυραίων χριστιανών.

Επιθυμούντες να ανταποδώσωμεν την πλουσίαν φιλοξενίαν με την οποίαν μας περιβάλλατε, προσκαλούμεν υμάς, επισήμως, εις την ετησίαν πανήγυριν του ημετέρου Ναού, εις Κέρκυραν, την 15ην Μαΐου ε.ε., οπου θα πραγματοποιηθεί η επίσημος τοποθέτησις του ιερού λειψάνου εις τον Ναόν.

Ελάχιστον αντίδωρον όλων αυτών , δεχθείτε μικράν αργυράν εικόναν του πολιούχου της νήσου ημών, Αγίου Θαυματουργού Σπυρίδωνος, που ως γνωστόν ευρίσκεται εις Κέρκυραν, ολόσωμον, άφθαρτον, μεστόν αρρήτων ευωδιών.

 

Η των Κερκυραίων Εκκλησία, σας ευγνωμονεί!