Η ΑΛΗΘΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ... ΒΑΛΕΝΤΙΝΟ !
Τι είναι ο Άγιος Βαλεντίνος;
Πρόκειται για άγιο των Καθολικών. Υπήρξε επίσκοπος των Τέρμι της Ιταλίας. Λατρεύεται από τον 4ο αιώνα στη Ρώμη, στο παρεκκλήσι της βασιλικής της Via Flaminia. Θεωρείται προστάτης των επιληπτικών. Όπως θα δούμε πιο κάτω, ο άγιος αυτός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, δεν έχει απολύτως καμμιά σχέση με τη γιορτή. Πάνω σ΄αυτό, σημειώνει η "Βρεττανική Εγκυκλοπαίδεια": "Η μέρα του Αγ. Βαλεντίνου σαν γιορτή των ερωτευμένων, η εκλογή ερωμένων και η ανταλλαγή καρτών απ΄τους ερωτευμένους, δεν έχει καμμιά σχέση με τον Άγιο ή κάποιο γεγονός της ζωής του".
Τι γίνεται αυτή την ημέρα;
Οι ερωτευμένοι θυμούνται, λέει ο ένας τον άλλο, λες και τον άλλο καιρό είναι ξεχασμένοι! Η ενθύμηση αυτή, εκφράζεται με την αποστολή δώρων. Ανταλλάσονται, δηλαδή, κοσμήματα, λουλούδια και κατακόκκινα τριαντάφυλλα, χρυσοχάρτινες θήκες γεμάτες σοκολατάκια σε σχήμα καρδιάς, σοκολατένιες καρδιές, τούρτες στολισμένες με καρδιές επίσης, κάρτες με ῥομαντικούς πίνακες" και κείμενα που ξεπερνούν σε τρυφερότητα, υπονοούμενα ή χιούμορ κάθε φαντασία. Άλλοι παραγγέλνουν σε ζαχαροπλαστεία "βαλεντίνους" αξίας πολλών χρημάτων.
Φυσικά όλα αυτά, συνοδεύονται και με πρόσθετες κάρτες ή λεζάντες, γεμάτες μηνύματα ερωτισμού, που πολλές φορές ξεπερνούν κι αυτά τα όρια του γελοίου! Όσο μάλιστα "ερωτικά" και "βαθυστόχαστα" είναι, τόσο εκφράζουν τα αισθήματα της καρδιάς του ερωτευμένου! Στο τέλος δε, μπάινει μια ... ἑρωτική σφραγίδα", όπως εκφράζει τον "ερωτευμένο" καλύτερα!
Πως προήλθε αυτή η γιορτή;
Αν κάνουμε μία σύντομη ιστορική αναδρομή θα δούμε, πως η γιορτή τούτη, είναι κατάλοιπο αρχαίων ειδωλολατρικών εθίμων.
Αιώνες προ Χριστού, οι Ρωμαίοι γιόρταζαν την ίδια εποχή (14 -15 Φεβρ.) μιά ειδωλολατρική αισθησιακή γιορτή προς τιμήν κάποιου Λούπερκους (Loupercus), κυνηγού λύκων, που την έλεγαν Λουπερκάλια (Loupercalia) . Το έθιμο ανταλλαγής δώρων μεταξύ των "αγαπημένων" συνηθίζονταν από εκείνη την εποχή. Η "Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια" αναφέρει πως τα έθιμα αυτά "έρχονται σε μας από τη Ρωμαϊκή γιορτή Λουπερκάλια, που γιορτάζονταν το Φεβρουάριο και όπου έβαζαν τα ονόματα νεαρών κοριτσιών σ΄ένα κουτί και οι άνδρες έπαιρναν εκείνη που θα τους τύχαινε στο λαχνό το όνομά της". Αυτά συνήθως οδηγούσαν τους νέους στην πορνεία και τα όργια.
Το έθιμο έφεραν στην Αγγλία οι Ρωμαίοι και συνεχίστηκε και στην Χριστιανική εποχή. Μετά την αναγνώριση του Χριστιανισμού, σαν επίσημης Κρατικής Θρησκείας, έγιναν προσπάθειες για την κατάργηση της γιορτής. Όμως αυτό που τελικά κατορθώθηκε, ήταν ν΄αλλάξει η γιορτή από Λουπερκάλια σε μέρα του Αγίου Βαλεντίνου!
Ας δούμε τώρα πως επιλέχθηκε το όνομα "Βαλεντίνος". Σύμφωνα με το "Λεξικό Ελλ. και Ρωμ. Βιογραφίας και Μυθολογίας του Σμιθ", οι Ρωμαίοι ταύτιζαν τον Λούπερκους με τον θεό Πάνα, που λατρευόταν στην Αρκαδία σαν Θεός του φωτός. Απ' αυτή την άποψη, ο Πάνας ταυτίζεται με τον Φοινικικό θεό Βάαλ, που αναφέρεται στην Π. Διαθήκη.
Βάαλ, ωστόσο, ήταν κι ο τίτλος του Νεβρώδ, ιδρυτή της Βαβυλώνας και θεοποιημένος ήρωας, που εισήγαγε το βαβυλωνιακό ειδωλολατρικό σύστημα. Κάποιες παραδόσεις αναφέρουν οτι ο Νεβρώδ, κυνήγησε στα Απέννινα όρη λύκους, απ' όπου και ονομάστηκε Λούπερκους καθώς και Βαλεντίνος (Valentinus) απ΄ το επίθετο valeus (= ισχυρός). Όσον αφορά τη χρήση του συμβόλου της καρδιάς εικάζεται οτι επειδή στη γλώσσα της Βαβυλώνας αυτή προφέρεται βαλ, απ΄την ομοιότητα στην προφορά με το όνομά του, έγινε σύνβολο του Βάαλ.
Και αν αναρωτιέστε γιατί ορίστηκε η 14η Φεβρουαρίου σαν ημέρα της γιορτής, θα δείτε πως υπάρχει κι εδώ εξήγηση. Η γέννηση του Νεβρώδ Βάαλ, τοποθετήθηκε στο χειμερινό ηλιοστάσιο. Στον 21ο αιώνα π.Χ., αυτό συνέπιπτε με την 6η Ιανουαρίου και η Σεμίραμις Α΄ όρισε τα γενέθλια του Νεβρώδ, να γιορτάζονται αυτή την ημέρα. Ωστόσο οι αρχαίοι θεωρούσαν τη μητέρα ακάθαρτη ως την 40η ημέρα ύστερα από την γέννηση του παιδιού της. Μετρώντας 40 ημέρες κατά την 6η Ιανουαρίου, καταλήγουμε στην 15η Φεβρουαρίου (ή το βράδυ της 14ης, όπως υπολόγιζαν τις ημέρες τότε απ'τη δύση του ηλίου). Δηλαδή ερχόμαστε στα Λουπερκάλια ή τη σημερινή γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Αυτή ακριβώς την ημέρα, πίστευαν πως παρουσιάστηκε δημόσια πια καθαρισμένη, η μητέρα του Νεβρώδ με τον ίδιο.
Βλέπουμε, τελικά, πως η "σύγχρονη" για μας αυτή γιορτή, δεν είναι τίποτ' άλλο, παρά ένα πανἀρχαιο ειδωλολατρικό έθιμο, που ο διάβολος πέρασε και στις μέρες μας, επικαλύπτοντάς το με κάποιο Χριστιανικό όνομα και "σύγχρονους" τρόπους έκφρασης.
Ποιοί προσπαθούν να μένει στην επικαιρότητα;
Ασφαλώς όχι οι ερωτευμένοι! Οι περισσότεροι τουλάχιστον. Μέσα στις τόσες φροντίδες και τα προβλήματα της ζωής, ποιος προσπαθεί να θυμάται την 14η Φεβρουαρίου; Κι όμως το "έθιμο" τηρείται. Γιατί το πήρε στα χέρια του ο επιχειρηματικός κόσμος (ανθοπώλες, ζαχαροπλάστες, κλπ) και το πλασάρουν παντού, αφού το βρήκαν σαν τρόπο προώθησης των προϊόντων τους.
Οι εφημερίδες, πέραν απ'τις διαφημίσεις, δημοσιεύουν και διαγωνισμούς, οπου αν απαντήσουν σωστά οι ερωτευμένοι αναγνώστες, θα έχουν δώρα ανάλογα ταξίδια, που προσφέρουν διάφορες εταιρείες. Όμως,
Τι σημαίνει αυτό για την νεολαία ;
Ένα τέτοιο έθιμο, με μια τέτοια ιστορία, τι λέτε, είναι δυνατόν να έχει έστω και κάποια θετικά στοιχεία;Με μια τέτοια βαριά ειδωλολατρική κληρονομιά, πως μπορεί να μην έχει συγκεκριμένες αρνητικές επιπτώσεις; Κι ας απαριθμήσουμε μερικές.
α. Δημιουργεί αίσθημα μειονεκτικότητας, σ' αυτούς που δεν έχουν δεσμούς. Ναι, σ' αυτούς που δεν έχουν ερωτικές σχέσεις, δημιουργεί ένα κόμπλεξ. Μιά κατωτερότητα! Ενώ στην ουσία, αυτοί που μειονεκτούν, δεν είναι βέβαια οι αγνοί κι αγωνιζόμενοι νέοι, αλλ' εκείνοι που έχουν εμπλακεί στα δίχτυα της αμαρτίας και της πορνείας. Δηλαδή, παρουσιάζεται μιά τέλεια αντιστροφή των πραγμάτων κι επιχειρείται ένα αντιμήνυμα.
β. Σ΄ αυτούς που έχουν δεσμούς, αναπτύσσει τον ερωτισμό. Γιατί με τα γελοία συνθήματα και άλλα υπονοούμενα που γράφονται στις κάρτες, επιχειρείται μία τόνωση των ερωτικών σχέσεων και δημιουργείται η εντύπωση οτι, όχι μόνον κάνουν καλά, μ' ένα τέτοιο δεσμό (ιδιαίτερα αν δεν κινείται σε σωστά πλαίσια) αλλά πρέπει να κάνουν κι ακόμη περισσότερα.
δ. Αμβλύνει τη συνείδηση. Αφού οι ερωτικές σχέσεις που έχει κάποιο ζευγάρι, είναι έξω απ'τα σωστά πλαίσια, οπωσδήποτε υπάρχουν οι συνεχείς και αφόρητοι έλεγχοι της συνείδησης. Το όλο κλίμα της γιορτής, προσπαθεί να τις παραμερίσει, βάζοντας σαν προστάτη της και ειδικά των ερωτευμένων, έναν άγιο! Αφού ένας άγιος προστατεύει τέτοιες σχέσεις, τότε γιατί αυτό που κάνουν είναι κακό; Αυτό μάλιστα γίνεται μια τέλεια παγίδα και γι' αυτούς που δεν έχουν τέτοιους δεσμούς. Τους φέρνει την εντύπωση, πως εκ των πραγμάτων έχουν λανθεσμένες αντιλήψεις, αφού αυτοί απορρίπτουν ακόμη κι εκείνο, που ένας άγιος προστατεύει!!! Τι φοβερά πράγματα στ΄αλήθεια!
Και το όλο φαινόμενο, θυμίζει τους αρχαίους, οπου για κάθε καλή ή κακή συνήθεια της ζωής τους, δημιουργούσαν κι έναν θεό όπου την προστάτευε! Έτσι, προσπαθούσαν να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, σ' οτιδήποτε μπορούσε να τους ελέγξει!
Συμπέρασμα
Αντιλαμβάνεστε πια φίλοι, πως μιά τέτοια γιορτή, είναι εντελώς ξένη με την ιδιότητα του Χριστιανού και μάλιστα του Ορθοδόξου. Εντελώς έξω απ' τις παραδόσεις μας, γι' αυτό και το "φρούτο" αυτό αποτελεί μακρόχρονη παράδοση άλλων λαών, που προσπαθούν κάποιοι να θρονιάσουν και στη Χώρα μας. Ακόμη και στην περίπτωση που οι σχέσεις με το άλλο φύλο βρίσκονται σε σωστό δρόμο, απορρίψτε το διαβολικό αυτό έθιμο. Γιατί με την τήρησή του, το εδραιώνετε και το επεκτείνετε περισσότερο, μ' όλες του τις αρνητικές επιπτώσεις.
Πηγή:Κ. Γ. Παπαδημητρακοπούλου "ΝΕΟΙ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου