ΣΤΕΡΝΟ ΑΝΤΙΟ

ΣΤΟΝ ΚΑΛΟ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΕΝΟΡΙΤΗ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ ΝΑΚΟ

 

      
         Η αυλαία της επίγειας ζωής έκλεισε για τον καλό ενορίτη, φίλο και συνεργάτη, δικηγόρο Αναστάσιο Νάκο, σήμερα 17 Μαρτίου και ώρα 13:00 στο Δημοτικό Κοιμητήριο του νησιού μας.

         Ο μεταστάς επί σειρά ετών υπήρξε νομικός σύμβουλους της ενορίας, προσφέροντας πάντα ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες του.

          Άριστος οικογενειάρχης, καλός σύζυγος και πατέρας δύο παιδών αλλά και ενός ακόμη στον ουρανό, ο Αναστάσιος κατέλιπε μνήμη ενός δυναμικού αλλά και συγχρόνως ταπεινού και ευαίσθητου ανθρώπου.

         Η επάρατος νόσος που τον επισκέφθηκε ακριβώς πριν δύο χρόνια, τον έκανε ακόμη πιο ευαίσθητο. Εν τούτοις πάλαιψε έχοντας πάντα δίπλα του τα μέλη της οικογενείας του.

          Κατά την εξόδιο ακολουθία τον αποχαιρέτησε ο εφημέριός μας με τα εξής λόγια:

 

         "Οσάκις η Αγία μας Εκκλησία μας καλεί να αποχαιρετήσουμε ένα πρόσωπο αγαπητό, ο νους μας θέλοντας και μη, έστω και για λίγο, αναξάρτητα ποιών θρησκευτικών πεποιθήσεων είμεθα φορείς, βυθίζεται στο μεγάλο μυστήριο του θανάτου. Και είναι αλήθεια οτι αυτές τις στιγμές πλησιάζουμε πολύ στην πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που διακηρύττει εδώ και αιώνες η Εκκλησία μας, οτι: "ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν ".
         Προς αυτήν την "πόλιν" ξεκίνησε ο μακαριστός, ήδη, αδελφός μας Αναστάσιος, από προχθές το απόγευμα. Και λέγω "αδελφός ", διότι όσοι γνωρίσαμε και συναναστραφήκαμε τον Τάσο τον Νάκο, ανακαλύψαμε μία μεγάλη καρδιά, έναν πραγματικό φίλο και αδελφό, έναν άνθρωπο που δεν απώλεσε ποτέ την απλότητα και την ομορφιά της ψυχής.
        Έναν άνθρωπο που δοκίμασε  ο Θεός "ως χρυσώ εν χωνευτηρίω" , προκειμένου καθαρός να οδηγηθεί εις τον τόπον εκείνον όπου όλοι οι άνθρωποι θα βρεθούμε, είτε το πιστεύουμε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε θέλουμε είτε όχι, αναμένοντας την μεγάλην ημέραν της δικαίας κρίσης και ανταπόδοσης.
         Τότε που θα φανεί στο στερέωμα ο πραγματικά αδέκαστος κριτής, οπου θα ζητήσει λόγο από τον κάθε άνθρωπο.
         Και μπορεί ο Τάσος να μην ήταν ο παραδοσιακά θρησκευομενος τύπος χριστιανού, αλλά αυτή η κρίση του Θεού τον απασχολούσε. Πολλές φορές μεταξύ σοβαρού και αστείου, όταν βρισκόμασταν για υποθέσεις που απασχολούσαν την ενορία του Ποταμού, οπου προσέφερε πάντα αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες του, μου έλεγε: "εμείς πάμε και ξαναπάμε στα δικαστήρια, για να δούμε, τι δικαστήριο επιφυλλάσει για μας ο Θεός !".
         Και ενθυμούμαι, τότε, πριν περίπου δύο χρόνια, λίγες ώρες πριν ξεκινήσει το ταξίδι για την Αθήνα, προκειμένου να εισαχθεί στο νοσοκομείο για την πρώτη χειρουργική επέμβαση, αφού τελέσαμε την ακουλία του Ιερού Ευχελαίου και μείναμε για λίγο μόνοι μας και μετά από μία σύντομη εξομολόγηση, μου είπε: "δεν γνωρίζω τι έχει αποφασίσει για μένα ο Θεός, αλλά έχω την αίσθηση οτι το τέλος έρχεται".
         Τον κοίταξα στα μάτια και είδα μέσα σ'αυτά την συγκίνηση που τον διακατείχε.  Και τότε έβγαλα από το στήθος μου ένα μικρό Σταυρό, που περιείχε ρινίσματα από τον Ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου και τον κρέμασα στο λαιμό του με σκοπό να λαμβάνει δύναμη στον δύσκολο αγώνα του.
         Αδελφέ Αναστάσιε, βρίσκεσαι για τελευταία φορά, σωματικώς, ανάμεσά μας. Και εμείς όλοι, η Έφη σου, η αγαπημένη σου σύζυγος που μαζί περάσατε τις ευχάριστες στιγμές αλλά και τις δοκιμασίες της κοινής ζωής, ο Βαγγέλης σου που πρόσφατα σου έκανε ένα μοναδικό δώρο , μία πανέμορφη εγγονούλα, ο Μάριός σου που τόσο πολύ φρόντιζες και νοιαζόσουν, οι συγγενείς σου, οι φίλοι και γνωστοί, οι συνάδελφοί σου, οι γείτονες, όλοι εμείς είμαστε δίπλα σου, αυτή την φορά ως συνήγοροι δικοί σου για το ταξείδι προς την αιωνιότητα.
         Γνωρίζουμε οτι η ψυχή του ανθρώπου δεν παύει να υπάρχει. Έτσι δεν θα σταματήσεις να υπάρχεις  κι εσύ και να αναμένεις την συνάντησή μας στην αιώνια Βασιλεία των ουρανών.
         Καλή Ανάσταση !".