Επισκέπτες του χώρου μας

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Παιχνίδι και Παιδιά !
 
      Σήμερα Κυριακή πρωί και μετά τον εκκλησιασμό αποφασίσαμε να κάνουμε μία μικρή έκπληξη στα νεαρά μέλη της Ενοριακής Νεανικής Ομάδας μας. Τα πήγαμε σε ένα πανέμορφο παιδότοπο, οπου οι μικροί μας φίλοι κατενθουσιασμένοι όρμησαν κυριολεκτικά στις φουσκωτές και πολύχρωμες κατασκευές. Βλέποντάς τα να είναι έτοιμα να ... "γκρεμίσουν" τον χώρο βυθίστηκα για λίγο στις σκέψεις μου. 
     "Θυμάμαι την εποχή που ήμουν και εγώ μικρό παιδί. Χρόνια χωρίς πολυτέλειες και ιδιαίτερες ανέσεις, ίσως και με αρκετές στερήσεις που οι γονείς έβλεπαν αλλά... δεν μπορούσαν να προσφέρουν κάτι παραπάνω. Όμως χρόνια πιο όμορφα, πιο δημιουργικά. Και μπορεί οι εξωσχολικές δραστηριότητες να ήταν πολύ περιορισμένες, εν τούτοις δεν μας έλειπε το παιχνίδι και κυρίως το ομαδικό παιχνίδι.
      Μαζευόμασταν στις αλάνες της γειτονιάς και εκεί βγάζαμε όλο μας τον αυθορμητισμό. Δέκα - δεκαπέντε παιδιά διαφόρων ηλικιών, ένας μικρός παιδικός στρατός γεμάτος ζωντάνια, κίνηση και δράση. Οι φωνές μας αντηχούσαν στη γύρω περιοχή.  Τι όμορφα χρόνια! Στερημένα από υλικά αγαθά  αλλά ... πραγματικά ευλογημένα!
      Και σήμερα; Σήμερα που οι αλάνες έχουν λιγοστέψει και στη θέση τους έχουν υψωθεί πολυόροφες πολυκατοικίες;
       Σήμερα που οι αγωνία των γονιών να σπουδάσουν τα παιδιά τους, γίνεται αιτία ώστε τα βλαστάρια τους να φορτώνονται καθημερινά  με κάθε είδους εξωσχολικές δραστηριότητες, ακόμα και τα Σαββατοκύριακα;
        Σήμερα που η εγκληματικότητα αλωνίζει τους δρόμους των μεγαλοπόλεων και όχι μόνο, αναγκάζουν τους γονείς να γίνονται κυριολεκτικά η σκιά των παιδιών τους;
        Σήμερα τα παιδιά αισθάνονται απομονωμένα. Κλεισμένα σε ένα δωμάτιο με, ενδεχομένως, όμορφες πολύχρωμες κουρτίνες, ζωηρά χρώματα στους τοίχους, και δεκάδες "παιχνίδια" σκορπισμένα δεξιά και αριστερά και τον ηλεκτρονικό υπολογιστή στο μικρό γραφείο. Επικρατεί, όμως, ο εκνευρισμός, η επιθετικότητα, η γκρίνια, το αίσθημα του ανικανοποίητου. Λείπει  ... η ζωντάνια, το κέφι, η κίνηση!
       Λείπει το πραγματικό παιχνίδι που έχει σπουδαία σημασία για την συναισθηματική και πνευματική ανάπτυξη του παιδιού.
         Δεν είναι υπερβολή να πούμε οτι το παιχνίδι το σωστό αποτελεί ένα σπουδαίο σχολείο.
        Μέσα από το παιχνίδι και κυρίως το ομαδικό,  το παιδί μαθαίνει να αποκτά σχέσεις με τους άλλους συνομηλίκους του, μαθαίνει να δέχεται την "ήττα",  να βιώνει σωστά το συναίσθημα της νίκης, να παραχωρεί προτεραιότητες, να τηρεί κανόνες και να κινείται σε ορισμένα όρια, να λειτουργεί η φαντασία του , να αποβάλλει την επιθετικότητά του, να ... να .... να ... να βιώνει σωστά και να χαίρεται την ηλικία του.
         Αυτό το τελευταίο λείπει, δυστυχώς, από τα περισσότερα σημερινά παιδιά και οι γονείς οφείλουμε να τους το προσφέρουμε".
                                                                   π. Γ.





     

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου