Επισκέπτες του χώρου μας

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015


Ὁ Χριστιανός, ἡ τηλεόραση καὶ ἡ τηλοψία



Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας
Ὅπου καὶ ὅποτε γινόταν συζήτηση γιὰ τὴν τηλεόραση καὶ τὴν τηλοψία καὶ γιὰ τὴ σχέση ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει μὲ αὐτὰ τὰ πράγματα ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς του, καθόμουν καὶ σκεφτόμουν πάντοτε, θέλοντας νὰ δώσω κάποια λύση  ξεκάθαρη καὶ ὁριστικὴ . Σκεφτόμουν, διότι δὲν μὲ ἀνέπαυε ὁποιοδήποτε ἐπιχείρημα, ποὺ πραγματικὰ μπορεῖ νὰ ἦταν λογικό, γιὰ νὰ μὲ πείσει πὼς εἶναι ἀναγκαία ἡ τηλεόραση- αὐτὴ ἡ τηλεόραση ποὺ λειτουργεῖ στὴ χώρα μας- στὴν καθημερινότητά μας.
Γιὰ τὴν τηλεόραση καὶ τὸ ρόλο της στὴ ζωὴ τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου ἔχουν γραφτεῖ τὰ πάντα ἀπὸ εἰδικούς. Δὲν θὰ μᾶς ἀπασχολήσουν καθόλου. Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ ξοδευτεῖ χρόνος γιὰ νὰ τὰ μελετήσουμε. Διότι εἶναι ξεκάθαρο τὸ φαινόμενο, ἄρα καὶ τὸ συμπέρασμα: Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ.
Ὅλα ξεκινοῦν ἀπὸ τὶς ὑπαρξιακὲς ἀνησυχίες ποὺ ἔχει ὁ ἄνθρωπος καὶ τὴν ἐπιθυμία νὰ δίνει λύσεις σ` αὐτές. Ποιὸ εἶναι τὸ ζητούμενο σ` αὐτὴν τὴ ζωή, ἐν τέλει, γιὰ τὸν ἄνθρωπο γενικά, ἀλλὰ πιὸ συγκεκριμένα γιὰ τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ; Γιατί ζεῖ ὁ ἄνθρωπος σ` αὐτὴν τὴ ζωή; Ζεῖ γιὰ νὰ ἀγωνιστεῖ καὶ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ καθαριστεῖ καὶ νὰ ἑτοιμαστεῖ γιὰ τὴν ἄλλη ζωή, τὴ ζωὴ στὴν αἰώνια μακαριότητα ἢ νὰ ζήσει γι` αὐτὰ τὰ πρόσκαιρα καὶ μετὰ ὅλα τελείωσαν; Σ` αὐτὸ τὸ ἐρώτημα συμπεριλαμβάνεται καὶ ἡ ἀπάντηση στὸ θέμα μας.
Ἐρχόμαστε λοιπὸν  σ` ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει καὶ θέλει νὰ ζήσει...
παρουσία Χριστοῦ, ἐμπειρία Ἁγιοπνευματική, θεία Χάρη. Αὐτὸς ἔχει ἀνάγκη νὰ ἀποφύγει κατὰ τὸ δυνατὸν εἰκόνες, ἀκούσματα, ἐρεθίσματα, προκλήσεις, ποὺ βλάπτουν πνευματικά. Ἀφορμὲς γιὰ τὴ διάπραξη τῆς ἁμαρτίας. Ἄσκοπες, βλαπτικὲς πληροφορίες καὶ  ἀναστατώσεις, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ πρόσωπα καὶ καταστάσεις, ὥστε μὲ περισσότερη εὐκολία νὰ πλησιάσει τὸ Χριστὸ διὰ τῆς ἀσκήσεως καὶ τῶν ὅπλων τῆς Ἐκκλησίας.
Προφανέστατα πηγὴ καὶ φορέας τέτοιων ἐμπειριῶν καὶ προκλήσεων, ποὺ ἀποπροσανατολίζουν ἀπολύτως τὸ  νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ ἀπὸ τὰ θεία, εἶναι ἡ τηλεόραση. Καὶ ὄχι μόνο. Προβάλλει ἕναν κόσμο, ὁ ὁποῖος δὲν ἀκουμπάει καθόλου τὶς πνευματικὲς ἐν Χριστῷ διαστάσεις. Ἀντίθετα, τὶς ἀπαξιώνει καταφανέστατα σὲ τέτοιο βαθμό, ποὺ νιώθουμε τὴν ἀνάγκη κάθε φορᾶ ποὺ βρισκόμαστε μπροστά της νὰ ἀναφωνοῦμε μὲ ἱερὴ ἀγανάκτηση: «τὶς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνη καὶ ἀνομία; τὶς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τὶς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἢ τὶς μερὶς πιστῶ μετὰ ἀπίστου;». (Β΄Κορ. 6, 14-15). Σὲ τί μπορεῖ λοιπὸν  νὰ τὸν ὠφελήσει ἡ τηλεόραση ἐν  τοιαύτη περιπτώσει; Σ` αὐτὸ τὸ ἐρώτημα  ἂς ἀπαντήσουμε κι ἐμεῖς μὲ ἕνα ἄλλο ἐρώτημα, ἀπὸ τὸ ὁποῖο θὰ προκύψει ἡ  ἀπάντηση καὶ μάλιστα ἀβίαστα.

Ἂς ὑποθέσουμε πὼς ὑπάρχουν στὴν Ἑλλάδα εἴκοσι τηλεοπτικὰ κανάλια πανελλήνιας ἐμβέλειας, τὰ ὁποία λειτουργοῦν καὶ προβάλλουν συνεχῶς εἴκοσι τέσσερις ὧρες τὸ εἰκοσιτετράωρο τὸ καθένα. Ἄρα ἔχουμε σύνολο ὡρῶν προβολῆς 20*24=480 ὧρες (περίπου πεντακόσιες) σ` ἕνα εἰκοσιτετράωρο. ΕΡΩΤΗΣΗ: Πόσες ἀπὸ αὐτὲς ἀναφέρονται στὸ Χριστό, στὴν Ἐκκλησία του καὶ στὴν πνευματικὴ ζωή; Στοὺς ἁγίους καὶ στὴν καθοδήγησή τους γιὰ σωστὴ πνευματικὴ πορεία; Σὲ θέματα, ποὺ βοηθοῦν  νὰ γίνουμε πιὸ θερμοὶ στὴν πίστη καὶ νὰ προκόψουμε, γιὰ νὰ ἔχουμε προϋποθέσεις ἐλπίδας σωτηρίας; Στὴν πίστη καὶ στὴν προσδοκία τῆς ἄλλης ζωῆς; Ὄχι μία, ἀλλὰ οὔτε λίγα λεπτὰ τῆς ὥρας. Κι ἂν γίνεται καμιὰ ἀναφορὰ στὴν πίστη, στὸ Χριστὸ ἢ στὴν Ἐκκλησία του, θὰ ἔχει περιεχόμενο ἀπαξιωτικό, εἰρωνικὸ ἢ ὑβριστικό.

Θὰ  ρωτήσετε: « Ποῦ ζοῦμε; Αὐτὴ εἶναι ἡ δουλειὰ τῆς τηλεόρασης; Νὰ δείχνει ἁγιωτικὰ καὶ νὰ μιλάει γιὰ Θεοὺς καὶ τὰ τοιαῦτα;»  Ἀκριβῶς αὐτὸ θέλουμε νὰ ποῦμε. Ἂν δὲν εἶναι τουλάχιστον καὶ αὐτὴ ἡ δουλειά της, τότε ὁ ἀγωνιζόμενος χριστιανός, ποιὰ σχέση μπορεῖ νὰ  ἔχει μαζί της;
Ἐπίσης κάτι ἀκόμη πολὺ σημαντικό. Χωρὶς νὰ νιώθουμε καμιὰ ἐμπάθεια γιὰ τὰ πρόσωπα ποὺ προβάλλονται (εἶναι ὑπάλληλοι ἐργαζόμενοι καὶ ζοῦν τὶς οἰκογένειές τους), εἶναι ξεκάθαρο πὼς σκοπὸς τῶν ὀργάνων τῆς τηλεόρασης εἶναι ἡ ἀναστάτωση τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου παντοιοτρόπως. Διότι, αὐτὴ ἡ ἀναστάτωση φέρνει τὴ θέαση καὶ τὴ δουλικὴ ἐξάρτηση. Ναί, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ ἀναστάτωση εἶναι ἐκ τοῦ πονηροῦ, διότι τὸ θεϊκὸ προκαλεῖ αἴσθηση εἰρήνης καὶ γαλήνης στὴν ψυχή, ἐνῶ τὸ τοῦ διαβόλου ἐσωτερικὴ ἀκαταστασία, καταφθείρουσα ἡδονή, τρόμο, ἀγωνία, ἀνασφάλεια καὶ τὰ παρόμοια. «Οὐ γὰρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλὰ εἰρήνης». (Α΄ Κορ. 14,33) Εἶναι ξεκάθαρο πὼς αὐτὸ γίνεται συστηματικὰ ἀπὸ τὴν τηλεόραση καὶ ἰδιαίτερα σὲ δύσκολες ὧρες, ὅπως χαρακτηριστικὰ στὶς ἡμέρες μας.

Λοιπόν; Μιλᾶνε οἱ ἀριθμοὶ καὶ ἡ λογική; Ἂν ναί, τότε γιατί νὰ καθίσει ὁ χριστιανὸς νὰ παρακολουθήσει τηλεόραση; Ποιὸ τὸ ὄφελος; Ἡ καρδιὰ τί ἔχει νὰ πάρει, γιὰ νὰ δώσει στὸ Σωτήρα της; ΤΙΠΟΤΑ. Μᾶλλον νὰ ζημιωθεῖ. Νὰ χάσει τὸ χρόνο τὸν πολύτιμο ἀπὸ ἕναν πονηρό, αἰσχρὸ καὶ ἀσεβῆ κλέφτη καὶ  νὰ μὴν μπορέσει νὰ τὸν ἀξιοποιήσει σωτηριωδῶς. Κρίμα τέτοιος  χρόνος.
Ὅσο γιὰ τὴ συνηθισμένη ἔκφραση: «Ἔτσι ποὺ μᾶς κάνανε…», ἐννοώντας τὴν τηλεόραση, εἶναι ἐν πολλοῖς ἀδικαιολόγητη. Δὲν μποροῦν νὰ μᾶς κάνουνε, ἂν δὲ θέλουμε, ἂν δὲν ἔχουμε σχέση μὲ τὴν τηλεθέαση, ἂν διαθέτουμε τὸ χρόνο μας σὲ δημιουργικὲς ἐνασχολήσεις, ἂν ἔχουμε πρότυπα, ἂν ζοῦμε κατὰ συγκεκριμένο τρόπο μὲ καθοδήγηση πνευματική. Ἔχουμε εὐθύνη ἀκόμη καὶ γιὰ τὸ ὅτι ὑπάρχει ἡ τηλεόραση, ὅπως ὑπάρχει.

Θὰ τεθεῖ βέβαια ἡ ἔνσταση: «Ζοῦμε μέσα στὸν κόσμο καὶ χρειάζεται νὰ ἐνημερωνόμαστε». Ὄχι. Ὄχι ἀπὸ τὴν τηλεόραση. Ὑπάρχουν ἄλλοι τρόποι. Πιὸ ἀνώδυνοι καὶ ἀκίνδυνοι. Τοὺς γνωρίζουμε. Εἶναι καὶ ἐκ παραδόσεως  γνωστοὶ καὶ συνεχίζουν νὰ ὑπάρχουν. Ἐξάλλου δὲν εἶναι γιὰ τὴν ἐνημέρωση ἡ δουλειὰ τῆς τηλεόρασης. Τὸ εἴπαμε. Ἄλλος εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς λειτουργίας της. Ἀλλὰ δυστυχῶς ἔχουμε ἀναγάγει καὶ τὴν ἐνημέρωσή μας γιὰ τὴν ἐπικαιρότητα σὲ σημαντικὸ καὶ δυσανάλογα μεγάλο  ρυθμιστὴ  τῆς ζωῆς μας, ὡς νὰ εἶναι αὐτὴ ποὺ θὰ δώσει τὴ μαγικὴ  λύση τῶν τρεχόντων, λησμονώντας τὸ Θεὸ καὶ τὴ θεία του Πρόνοια. Αὐταπάτη, ποὺ βολεύει τοὺς τηλεκατέχοντες.

Ἡ τηλεόραση εἶναι δηλητηριῶδες ἐμβόλιο, μὲ τὸ ὁποῖο ἐμβολιάζεται, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνει ὁ ἄνθρωπος καὶ  δηλητηριάζεται  θανάσιμα. Γι` αὐτὸ δὲν κόβεται σιγὰ σιγὰ ἀλλὰ ἀποφασιστικά. Τώρα. Τέρμα ἡ τηλεόραση. Τέτοια τηλεόραση νὰ λείπει. Δὲν εἶναι λογικὸ νὰ τὴν κατηγοροῦμε. Ἀφοῦ ὁ σκοπὸς της εἶναι δεδομένος, προσχεδιασμένος. Τὴν ἔχει στὰ χέρια του ὁ ἑξαποδῶς. Αὐτὴ τὴ δουλειά της κι ἐμεῖς τὴ δουλειά μας. Δηλαδὴ τὴν πετᾶμε στὰ σκουπίδια.
Τέτοια τηλεόραση δὲν εἶναι μόνο ἀξιοκατηγόρητη ἀλλὰ κυρίως ἀξιοπεριφρόνητη.

Ἠλιάδης Σάββας
Δάσκαλος
Κιλκίς, 28-10-2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου