Επισκέπτες του χώρου μας

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ
ΚΑΙ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ "ΟΧΙ"
ΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΑΣ ΠΡΟΑΣΤΙΟ



     
Με κατάνυξη αλλά και με εθνική υπερηφάνεια εορτάσθηκε και εφέτος η διπλή εορτή της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου αλλά και η εθνική επέτειος του ιστορικού "ΟΧΙ" στο προάστιό μας με επίκεντρο τον Ιερό Ναό Υ. Θ. Ζωοδόχου Πηγής & Αγίου Βαρβάρου.







       Σύμφωνα με το πρόγραμμα ετελέσθη Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά το πέρας της οποίας ,και με την παρουσία όλων των μαθητών και μαθητριών του Δημοτικού Σχολείου Ποταμού, πραγματοποιήθηκε η επίσημη Δοξολογία επί τη εθνική επετείω και η κατάθεση στεφάνων εκ μέρους του μαθητών αλλά και εκ μέρους του 5ου Σώματος Ναυτοπροσκόπων Ποταμού, ενώ ο πανηγυρικός της ημέρας εκφωνήθηκε με επιτυχία από εκπαιδευτικό της τοπικής σχολικής κοινότητας. 








       Σύμφωνα με την ιστορία στις 3 τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940  η τότε Ιταλική κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού πρέσβη στην Αθήνα Εμμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιοχείρως  Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος.
     Την συνέχεια, μετά την ανάγνωση του κειμένου από τον Ιωάννη Μεταξά, την καταθέτει ο ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του: "Έχω εντολή κύριε πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του έδωσα το έγγραφο. Παρηκολούθησα την συγκίνηση στα χέρια και στα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: "Alors, c' est la querre" ("αυτό σημαίνει πόλεμο"). Του απήντησα οτι αυτό μπορεί ν΄αποφευχθεί . Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα οτι αν ο στρατηγός Παπάγος ..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία παρά της υποδουλώσεως.".



       Καθ΄όλη την διάρκεια του πολέμου τόσο του Ελληνοιταλικού όσο του Ελληνογερμανικού, οι Έλληνες στρατιώτες επάνω στα χιονισμένα βουνά, έβλεπαν παντού το ίδιο όραμα: την νύχτα μια γυναικεία μορφή, ψιλόλιγνη, ελαφροπερπάτητη με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την αναγνώριζαν, την ήξεραν από παλιά, τους την είχαν τραγουγήσει όταν ήταν μωρά κι ονειρεύονταν στην κούνια τους. Ήταν η μάνα η γλυκειά, η μεγαλόψυχη στον πόνο και στην δόξα, η υπέρμαχος Στρατηγός του γένους, η γλυκειά Παναγιά.
     Σ΄αυτήν οι Έλληνες οφείλουν την ελευθερία τους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου