2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

YΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

 

Επειδή οι μνήμες των ανθρώπων πολύ εύκολα φθείρονται καθώς οι περισσότεροι αναδεικνύονται πιστοί μιμητές  εισαγόμενων ιδεών και εθίμων, ξένων προς την Ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, υπενθυμίζουμε στους αγαπητούς αδελφούς οτι η ορθόδοξη γιορτή προς τιμήν της Μητέρας συνδιάζεται με την δεσποτική εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου Ιησού Χριστού και όχι την δεύτερη Κυριακή του Μάη, όπως σπεύσαμε εσχάτως να υιοθετήσουμε.

Ευτυχώς που σε πολλές ιστοσελίδες του διαδικτύου γίνεται αναφορά στην μεγάλη αυτή γιορτή, αναρτώντας συγχρόνως μία  πραγματική ιστορία, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο.

Αυτήν την ιστορία δανειζόμαστε κι εμείς προς ωφέλεια πνευματική όλων των αδελφών.

"Κάποτε σε μια φτωχική γειτονιά, ζούσε μια μονόφθαλμη μητέρα με το μικρό μονάκριβο παιδί της. Ένα μικρό αγόρι μόλις τεσσάρων ετών.

Όμως αυτό δεν την ήθελε και ντρεπόταν πολύ για την εμφάνιση της μητέρας του επειδή, όπως είπαμε, είχε ένα μάτι και την έβλεπε σαν τέρας!

Χωρίς να υπάρχει εναλλακτική λύση, αναγκαστικά μεγάλωνε μαζί της, αλλά ποτέ δεν την δέχτηκε και δεν της επέτρεπε να πάει σχολείο και να ρωτήσει γι'αυτόν, αλλά ούτε και την παρουσίαζε στους φίλους του, γιατί ντρεπόταν για την αναπηρία της μητέρας του.

Μάλιστα σαν φοιτητής αναγκασμένος να τρώει στην φοιτητική εστία, οπου εργαζόταν και η μητέρα του, απέφευγε συστηματικά να της μιλά ενώπιον των άλλων φοιτητών.

Τα χρόνια όμως πέρναγαν, τελείωσε τις σπουδές του και κανείς μέχρι τώρα δεν την είχε δεί καθώς την έκρυβε πολύ καλά.

Ήρθε η ώρα που ο νεαρός αυτός γνώρισε την σύντροφο της ζωής του. έκανε οικογένεια και παιδιά, αλλά ουδέποτε τους μίλησε για την μητέρα του, λέγοντάς τους οτι δεν είχε μητέρα.

Αυτός όμως που και που πήγαινε κρυφά και την έβλεπε στο φτωχικό σπιτάκι της.

Ὀμως ο πόθος και η υπέρμετρη αγάπη της μάνας, για το μονάκριβο παιδί της, την έκανε να σχίσει βουνά και λαγκάδια για να τον βρεί και να δει έστω και για λίγο τα εγγόνια της, που ποτέ έως τότε είχε δει.

Όταν τελικά εντόπισε το μέρος όπου έμενε ο γυιός της, πλησίασε και έφτασε μέχρι την πόρτα του σπιτιού. Εν συνεχεία με πολύ φόβο χτύπησε την πόρτα. Τότε η υπηρέτρια άνοιξε και τα μικρά παιδιά, αντικρύζοντάς την ηλικιωμένη με το ένα μάτι, άρχισαν να φωνάζουν και να κλαίνε. Ποτέ τους δεν είχαν ξαναδεί μια τέτοια άσχημη φιγούρα, και ενδεχομένως ήταν δικαιολογημένη η στάση τους.

Ο γυιός ακούγοντας τις φωνές των παιδιών του, έτρεξε έντρομος να δει τι συμβαίνει. Καθώς την αντίκρυσε άρχισε να την διώχνει βρίζοντάς και σπρώχνοντάς την.
 

Εκείνη, με ηρεμία απάντησε: "Σας ζητώ συγγνώμη, κύριε, αλλά φαίνεται οτι μου έδωσαν λάθος διεύθυνση" και έφυγε, χωρίς τα εγγόνια της να καταλάβουν οτι επρόκειτο για τη γιαγιά που ποτέ δεν είχαν δει.

Μετά από καιρό, οι συμμαθητές του γυιού διοργάνωσαν στο χωριό τους μία εορταστική συγκέντρωση. Εκείνος αποφάσισε να πάει μόνος, λέγοντας στη σύζυγό του οτι θα πήγαινε σε μία επαγγελματική υποχέωση. 

Όταν έφθασε στο χωριό του, πέρασε και από το φτωχικό πατρικό του σπίτι. Πλησιάζοντας όμως αντίκρυσε την πόρτα και τα παράθυρα ερμητικά κλειστά. Ρωτώντας έναν γείτονα, τον ενημέρωσε οτι η μητέρα του είχε φύγει από τη ζωή, λίγες μέρες πριν και οτι του είχε αφήσει μία επιστολή.

Με τρεμάμενα χέρια την άνοιξε και ξεκίνησε να διαβάζει:

"Πολυαγαπημένο και μονάκριβο παιδί μου. Έμαθα οτι επρόκειτο να έλθεις στη γιορτή των συμμαθητών σου. Όμως εξαιτίας της κλονισμένης υγείας μου, κατάλβα οτι ενδεχομένως να μην με προλάβεις ζωντανή και γι΄αυτό αποφάσισα να σου γράψω αυτή την επιστολή.

Παιδί μου, ζητώ να με συγχωρήσεις για το οτι εγώ ήμουν η αιτία που ντρεπόσουν για μένα . Ομοίως σου ζητώ συγνώμη για κείνη την ημέρα που τρόμαξα τα παιδάκια σου. Θέλω να ξέρεις οτι δεν σου κρατώ κακία που με απαρνήθηκες και μου στέρησες τη χαρά της μάνας. Το να σε βλέπω, όμως, να μεγαλώνεις, να σπουδάζεις, να κάνεις τη δική σου οικογένεια, σαν μάνα καμάρωνα κρυφά για το παιδί μου...

Ήλθε, όμως, η ώρα να μάθεις την αλήθεια. Όταν ήσουν 6 μηνών, σε ένα δυστύχημα με τον πατέρα σου, ο οποίος χάθηκε από τότε, έχασες το ένα σου μάτι. Έτσι, λοιπόν, έβγαλα το δικό μου και στο έδωσα για να έχεις μία καλύτερη ζωή. Δεν μπορούσα να σε φαντασθώ να συνεχίσεις τη ζωή σου μέσα στη δυστυχία του μονόφθαλμου.

Να ξέρεις οτι σε αγαπώ τόσο πολύ, όσο δεν μπορείς να φαντασθείς... Αν ποτέ χρειαζόταν θα σου έδινα και το άλλο μου μάτι, για να είσαι εσύ, το παιδί μου, πάντα καλά...".

Αυτός τότε έκλαψε πικρά για την απαράδεκτη συμπεριφορά του, όμως ήταν πολύ αργά, αφού δεν πρόλαβε να πει στη μάνα του πόσο πολύ την αγαπούσε, αλλά και πόσο πολύ την πίκρανε στη ζωή.

Ας γίνει παράδειγμα σε όλους μας, τώρα όσο είναι καιρός, να πούμε ένα συγγνώμη, να κάνουμε μία μεγάλη  αγκαλιά και ας σκορπίσουμε λίγη αγάπη στους πληγωμένους γονείς.

 

Μανούλες όλου του κόσμου

Χρόνια Πολλά!