KATI ... AΛΛΑΞΕ!

 

Τελικά ο ασυγκράτητος καταναλωτικός τρόπος ζωής, έχει (ή είχε) τέτοια δύναμη ώστε να αλλάζει και το βαθύτερο νόημα των μεγάλων Εορτών και Πανηγύρεων. Έτσι, για τους περισσοτέρους, ο ερχομός λ.χ. των Χριστουγέννων και γενικότερα του Αγίου Δωδεκαημέρου, σήμαινε και την έναρξη μιας σειράς εκδηλώσεων και προετοιμασιών, που στην ουσία ουδεμία (ή έστω ελάχιστη) είχαν με την "ρίζα" όλων των Εορτών.

Αρκετές ημέρες πριν ξημερώσει η 25η Δεκεμβρίου, όλες οι πόλεις άρχιζαν να φωταγωγούνται. Τα πολύχρωμα στολισμένα δένδρα έκαναν την εμφάνισή τους στους δρόμους, στις πλατείες. Ακόμη και στις αυλές των σπιτιών.

Κεράκια και φαναράκια δεξιά κι αριστερά. Τόνοι χρυσόσκονης σκορπίζονταν παντού. Πλούσιος ο χριστουγεννιάτικος διάκοσμος στις βιτρίνες των καταστημάτων. Αγώνας δρόμου για την εξασφάλιση μίας έστω θέσης σ' ένα κοσμικό εστιατόριο καθώς, πως ήταν δυνατόν να νοιώσει κανείς "Χριστούγεννα" (!) χωρίς εορταστικό "ρεβεγιόν"! Και όλα αυτά για  λίγα, μόλις, εικοσιτετράωρα, μέχρι και την Πρωτοχρονιά.

Και μετά τι; Τι άλλο, από μια απότομη βουτιά στο εσωτερικό κενό. Και πάλι, η θλίψη και η αγωνία κάνουν την εμφάνισή τους στα πρόσωπα των ανθρώπων. Και πάλι η μελαγχολία και η βαριεμάρα αρχίζουν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην συνέχιση της ζωής.

Ἀραγε τόσος κόπος, τόσες προετοιμασίες και τόσα έξοδα για κάτι που διαρκεί τόσο λίγο;

Τι φταίει; Τι άλλο, από το οτι τόσα χρόνια, στεκόμασταν στην επιφάνεια. Δεν μας ενδιέφερε να εισχωρήσουμε στο βάθος των αγίων γεγονότων

.

Και φέτος; Φέτος, που τα στολίδια ήταν πολύ λιγότερα από άλλες χρονιές; Φέτος, που οι εορταστικές εκδηλώσεις ήταν πολύ "χλιαρές"; Φέτος, που οι εκδρομικές εξορμήσεις ήταν και αυτές ελάχιστες; Φέτος, που οι βιτρίνες των περισσοτέρων καταστημάτων ήταν "στολισμένες" με μεγάλες και ευδιάκριτες πινακίδες, που έγραφαν "ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ" ή  "ΠΩΛΕΙΤΑΙ", ενώ στα υπόλοιπα που "έπαιζαν" τα τελευταία τους χαρτιά, οι "καταναλωτές" αρκέστηκαν στο "βλέπω και δεν αγγίζω";

Φέτος, οι άνθρωποι ένοιωσαν οτι όλα αυτά τα λαμπερά στολίδια, περιόριζαν την ορατότητά τους προς την σωστή κατεύθυνση του νοήματος των Εορτών.

Κατάλαβαν οτι τα Χριστούγεννα είναι κάτι πιο βαθὐτερο από από τα φωτάκια, τα φαναράκια, τις φάτνες, τα δώρα ...Είναι το σάλπισμα ενός σωτηρίου μηνύματος: "ΠΑΙΔΙΟΝ ΕΓΕΝΝΗΘΗΝ ΗΜΙΝ"!

Και αυτό το "ΠΑΙΔΙΟΝ", δεν είναι, παρά ο ΕΝΑΣ και ΜΕΓΑΛΟΣ  ΘΕΟΣ, που πήρε την απόφαση, να "ντυθεί" την ανθρωπίνη φύση και να επαναφέρει τον άνθρωπο στην αρχική τροχιά και τον σκοπό της δημιουργία του.

Γι΄αυτό και οι Ναοί μας, εφέτος, ήταν ασφυκτικά γεμάτοι από πιστούς. αι η παρουσία τους στις Ιερές Ακολουθίες, δεν ήταν μία απλή "παρακολούθηση" αλλά μία γνήσια "συμμετοχή".

Κατάλαβαν επιτέλους, οτι ο Χριστός μας, είναι η φωνή της ελπίδας, της σωτηρίας, της νίκης και του θριάμβου.

Όλες οι άλλες φωνές του κόσμου, που γαργαλούσαν τόσο μεθοδευμένα τ΄αυτιά μας, ήταν μία καλοστημένη απάτη, ένα τεράστιο ψεύδος, ένα ετοιμόρροπο οχυρό, πίσω από το οποίο καλύπτονταν  πάθη και  αδυναμίες.

Αλήθεια, φέτος τα Χριστούγεννα ήταν πολύ διαφορετικά! Κάτι ... άλλαξε!

Έσβησαν τα πολύχρωμα λαμπιόνια του κόσμου και φάνηκε το Φως του "ΠΑΙΔΙΟΥ". Αυτό το "ΦΩΣ" που δεν πρόκειται ποτέ να σβήσει!

 

                                                                                                                                    π. Γεώργιος