Επισκέπτες του χώρου μας

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014


“Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι”:

Μαρτυρίες για το χαρισματικό Γέρ. Κύριλλο


Geron Kyrillos9b
ι
. «Θα γίνεις ιερέας! Άμισθος, ναί, άμισθος!»

Όταν ο Γέροντας το έτος 2008 απηύθυνε αυτόν τον λόγο στον τότε λαϊκό Αρτέμιο Τ., ήταν άγνωστη η έννοια του «άμισθου» ιερέα, για την τότε, ελληνική, εκκλησιαστική και κοινωνική πραγματικότητα. Γι’ αυτό προκάλεσε την περιέργεια του και τον ρώτησε:
—Τί ιερέας, Γέροντα;
—Άμισθος, άμισθος, επανέλαβε ο Γέροντας.
—Και πως θά ζήσω εγώ, Γέροντα;
—Πέρασαν πόλεμοι, φτώχεια, κατοχή, είδες κανένα παπά να πεθάνει από την πείνα, απάντησε ο Γέροντας και πρόσθεσε χαμογελώντας:
Στο χωριό μου, λένε, το πετραχήλι του παπά είναι χρυσή βρύση!
Ήδη, τον Δεκέμβριο του 2011, ο Αρτέμιος με την χάρη του Θεού και την ευχή του Γέροντος χειροτονήθηκε διάκονος και εν συνεχεία πρεσβύτερος. Αλλά, όπως ο προορατικός Γέροντας του είχε πεί, είναι άμισθος, έννοια που ήδη έχει γίνει, πλέον, συνήθης και γνωστή.



ια. «Όταν έφευγα από κοντά του, ένοιωθα σαν να είχα κερδίσει όλο το χρυσάφι του κόσμου…»
«Νιώθω πολύ ευλογημένη που ο Θεός με αξίωσε εμένα, την ανάξια δούλη Του, να συναντήσω στη ζωή μου το Γέροντα Κύριλλο και να γίνω πνευματικό του παιδί. Οι αναμνήσεις μου από το Γέροντα είναι τόσες πολλές και πολύτιμες.
Πως να ξεχάσω την εξομολόγηση του που μ’ έκανε να νιώθω τόση χαρά σαν να μιλούσα στον παππού μου, που με το βλέμμα του το γεμάτο αγάπη και κατανόηση μου έπαιρνε όλα τα βάρη της ψυχής μου; Οι συμβουλές του πολύτιμες θα με ακολουθούν και θα είναι οδηγός στή ζωή μου. Πόσες φορές πράγματα που μου δημιουργούσαν πανικό, μου τα παρουσίαζε με τέτοιο τρόπο, τελείως αντίθετο απ’ ό,τι τα έβλεπα εγώ και πάντα έβγαινε αληθινός. Όταν έφευγα από κοντά του, ένιωθα σαν να είχα κερδίσει όλο το χρυσάφι του κόσμου. Χαρούμενη και χαλαρή.
Ποτέ δεν θά ξεχάσω το βλέμμα του την τελευταία φορά που τον είδαμε, το Σεπτέμβριο του 2011, στον Ναό του Οσίου Δαυίδ, στα Ριζώματα Βέροιας. Πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι, μ’ ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη, ένα βλέμμα αποχαιρετισμού και μία υπόσχεση ότι πάντα θά προσεύχεται για εμάς.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα έδωσε απλόχερα σε μένα και την οικογένεια μου. Και ελπίζω εκεί που βρίσκεται, κοντά στον Κύριο μας, να μας ευλογεί και να μας προστατεύει.
Σε ευχαριστώ, καλέ μου παππούλη!».
Ηρώ Πανανοπούλου, Βέροια

ιβ. «Λάκκον ώρυξαν… και εμπεσούνται…»
«Ήμουν αρκετά στεναχωρημένος. Τη θέση μου ως Γενικού Διευθυντού στο Υπουργείο Ανάπτυξης, όπου ήμουν οργανικός Υπάλληλος, προσπαθούσαν «παντοιοτρόπως», να την καταλάβουν άλλοι. Η ταλαιπωρία μου ξεκίνησε το 2006-2007. Πηγαίνοντας στην Ιερά Μονή του Οσίου Δαυίδ για προσκύνημα συναντήσαμε τον μακαριστό Γέροντα Κύριλλο. Του είπα τη στεναχώρια μου.
Μή στενοχωριέσαι, κύριε Μιχάλη μου, τη θέση αυτή την αξίζεις. Εάν δεν την πάρεις εσύ, ποιος θά την πάρει, μου είπε.
Όπως είναι τα πράγματα, Γέροντα, δεν υπάρχει περίπτωση να είναι θετικές για μένα οι εξελίξεις, του απάντησα.
«Λάκκου ώρυξαν και ανάσκαψαν αυτόν και εμπεσούνται εις βόθρον, όν ειργάσαντο»: στο λάκκο που έσκαψαν για σένα, θά πέσουν οι ίδιοι, συνέχισε ο Γέροντας χαμογελώντας. Μή στεναχωριέσαι, κύριε Μιχάλη μου, επανέλαβε.
Πέρασε καιρός και τα πράγματα τελικά ήρθαν έτσι ακριβώς, όπως τα είχε προδιαγράψει ο Γέροντας. Το 2010 εκρίθη απ’ το Υπηρεσιακό Συμβούλιο η επανεκλογή μου πανηγυρικά στη θέση αυτή του Γενικού Διευθυντού.
Όλη η οικογένειά μου είναι ευεργετημένη απ’ τις ευχές του Γέροντα. Του εκφράζουμε και μέσα απ’ αυτές τις γραμμές τις ευχαριστίες μας και την ευγνωμοσύνη μας».
Μιχαήλ Λαμπαδάκης, κάτοικος Αθηνών

ιγ. «Ο Θεός λάθη δεν κάνει»
1. «Το 2002 είχα πρόβλημα στο θυρεοειδή. Σε προσκύνημά μας στον Όσιο Δαυίδ βρήκαμε το Γέροντα και τον παρακάλεσα να με σταυρώσει. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση είναι το ότι ο Γέροντας πήρε την Αγία Κάρα του Οσίου Δαυίδ και την τοποθέτησε ακριβώς στο σημείο που υπήρχε ο όζος, δεξιά. Με ευλόγησε και μου είπε να μην ανησυχώ και ότι όλα θα πάνε καλά. Μου ανέφερε μάλιστα και την περίπτωση ενός ομοιοπαθούς ανθρώπου, που σταύρωσε στην Αγία Βαρβάρα Αργυρουπόλεως, και όπου όλα εξελίχθηκαν καλά. Πράγματι, χειρουργήθηκα, έγιναν βιοψίες, όλες καλές και, δόξα τω Θεώ, είμαι καλά.
2. Την περίοδο που περιμέναμε τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων για την κόρη μας Μαρία, που έδινε για Νομική, πήγαμε για προσκύνημα στον αγαπημένο μας Όσιο Δαυίδ.
Ο Γέροντας Κύριλλος καθόταν σε μία καρεκλίτσα, εκεί μπροστά στην πόρτα του Μοναστηριού. Πήραμε την ευχή του και τον παρακαλέσαμε να προσευχηθεί για την επιτυχία της Μαρίας. Η απάντηση του ήταν: Καλή επιτυχία και στα υπόλοιπα τώρα. Όλοι καταλάβαμε ότι ο Γέροντας με τα λόγια αυτά εννοούσε σαφώς την επιτυχία της Μαρίας στις εξετάσεις και σε άλλα περαιτέρω. Βγήκαν αργότερα τα αποτελέσματα και η Μαρία είχε αριστεύσει! Ήδη βρίσκεται στη Γαλλία για ανώτερες σπουδές.
3. Αντίθετα, όταν στην ανάλογη περίπτωση της κόρης μας Κυριακής παρακαλέσαμε το Γέροντα να προσευχηθεί για την επιτυχία της στην Ιατρική, η απάντηση του ήταν: Ο Θεός λάθη δεν κάνει. Καταλάβαμε απ’ τα λόγια του, το όλο πνεύμα του, αλλά κι απ’ το δεδομένο που είχαμε με την περίπτωση της Μαρίας, ότι δεν θα περνούσε η Κυριακή στην Ιατρική. Βγήκαν τ’ αποτελέσματα και πράγματι η Κυριακή δεν πέρασε στην Ιατρική, αλλά στα Παιδαγωγικά. Βέβαια, ξαναέδωσε την επόμενη χρονιά και πέρασε.
Σήμερα η Κυριακή είναι ειδικευόμενη γιατρός στην παθολογία και κάνει την ειδικότητα της στο Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, εκεί όπου είχε κοιμηθεί ενωρίτερα, στις 30 Μαρτίου 2012, ο Γέροντας. Μάλιστα, είναι υπεύθυνη για τους ασθενείς του θαλάμου, όπου νοσηλευόταν ο παππούλης, στον 5ο όροφο.
4. Σε σχετικές συζητήσεις της Κυριακής με συναδέλφους της γιατρούς, όπως ο κ. Σπηλιώτης, που ήταν ο εφημερεύων, και με νοσηλευτές, όπως η κ. Μίριαμ, η προϊσταμένη της κλινικής, της ειπώθηκε ότι την ώρα που κοιμήθηκε ο Γέροντας, ολόκληρος ο πέμπτος όροφος πλημμύρισε από ευωδία, η οποία έφθασε μέχρι κάτω στον πρώτο όροφο του νοσοκομείου. Η ευχή του να σκεπάζει όλους μας.
Αδαμαντία Λαμπαδάκη, Κάτοικος Αθηνών, 4.3.2013

ιδ. «Σήκωνε τα χέρια του δεόμενος για όλο τον κόσμο»
Ανέκαθεν αγαπημένο μου αγιογραφικό θέμα, που μου προκαλούσε πάντοτε συγκίνηση, ήταν η «Άκρα Ταπείνωσις». Ζωντανή της απεικόνιση: ο Γέροντας Κύριλλος. Μία ζωή: σιωπηλή θυσία, αγώνας μαζί με αγωνία, πετραχήλι με δάκρυα.
Ουράνια κλήση! Ο Απόστολος Παύλος του έδειξε την “θριαμβεύουσα” μοναστική πολιτεία σε όραμα καλώντας τον στον ισάγγελο βίο και διαβεβαιώνοντάς τον πως υπάρχει θέση και γι’ αυτόν εκεί.
Οι θαυμαστές προς τον Θεό μεσιτείες του Γέροντός μας, του παππού, όπως τον έλεγα, ήσαν άπειρες, ανεξάντλητες, απίστευτες για έναν θεωρητικό άθεο. Οι ελεημοσύνες του; Όλος ο κόσμος έχει να το λέει, μηδέ και του γράφοντος εξαιρουμένου: πως και πόσο και με τι ποσά ανέπαυε τον καθένα μας.
Στην εξομολόγηση, με τα Αγιοπνευματικά του χαρίσματα, γιάτρευε και μπόλιαζε ανθρώπινες ψυχές ακούγοντας τα πάντα και μή κάνοντας τον παραμικρό μορφασμό για ο,τιδήποτε.
Στη σύζυγο μου Ελένη, με διαγεγνωσμένο σοβαρό διττό χειρουργικό πρόβλημα, με τις προσευχές του στον Όσιο Δαυίδ έδωσε την ίαση, όπως και στην μεγάλη μου κόρη την Μαργαρίτα, όπως και σ’ εμένα, μετά από σοβαρό χειρουργείο σπονδυλικής στήλης, με “ακαριαία” ανάρρωση.
Θυμάμαι ότι μου προείπε για το που θά περνούσε στις πανελλαδικές εξετάσεις ο μεγάλος μου γιός: «Μπορεί να μην γίνει δικηγόρος, θά γίνει όμως καλός ιστορικός».
Δοξάζω και ευγνωμονώ τον Πανάγαθο Κύριο που ήμουν δίπλα του στο Μοναστήρι σε κάποιες δύσκολες στιγμές της υγείας του, όχι ότι του πρόσφερα τίποτα, αλλά γιατί είδα πολλά από τους Αγίους των συναξαριών στο πρόσωπο του Γέροντος Κυρίλλου, ο οποίος ευωδίαζε εν ζωή! Βυθισμένος σ’ ένα σαρκίο γεμάτο υγρά, από την κατακράτηση, ευωδίαζε και σήκωνε τα χέρια του δεόμενος για όλο τον κόσμο μ’ ένα “παροιμιώδες” θυμητικό.
Ο Γέροντάς μας ήταν όλος μία Αγία τράπεζα, γι’ αυτό και ο Κύριος μας τον αξίωσε προ της κοιμήσεως του να συλλειτουργήσει στο Υπερουράνιό Του Θυσιαστήριο, όπως μου εμπιστεύτηκε με δάκρυα στα μάτια κάποια φορά. Ζούσε “κατά φύσιν” το “υπέρ φύσιν” και γι’ αυτό τον έτρεμε το “παρά φύσιν”, όταν διάβαζε ευχές σε πονεμένους ανθρώπους, σύγχρονους Γεργεσηνούς…

Την ευχή του να έχουμε. Αιωνία η μνήμη αυτού.

Μάρκος Τσιρόζογλου, Καθηγητής Φυσικοθεραπείας, Ιστιαία Ευβοίας

Πηγή: Πεμπτουσία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου