Ἡ συγκλονιστική ἱστορία ἑνός ναρκομανοῦς. (Ἕνα σύγχρονο θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἐφραίμ)

Ἡ συγκλονιστική ἱστορία ἑνός ναρκομανοῦς. (Ἕνα σύγχρονο θαῦμα τοῦ Ἁγίου Νεομάρτυρος Ἐφραίμ)




 

 

 

Ήταν απόγευμα, ένα από τα συνηθισμένα πολυτάραχα απογεύματα στο κέντρο της Αθήνας. Ο κόσμος ουρά στην στάση της Ομονοίας των ΤΑΞΙ.

- Κουκάκι, παρακαλώ!… – Ευχαρίστως, του απαντώ• και αυτός ήταν όλος ο διάλογος μέχρι τέλους της διαδρομής, διότι το ύφος και ο τρόπος δεν άφηνε κανένα περιθώριο συζητήσεως. Στο ύψος του Αγίου Ιωάννου (Γαργαρέτας) και επί της οδού Βεΐκου κατέβηκε, και λίγα μέτρα πιο κάτω ένα άλλο χέρι με το χαρακτηριστικό νεύμα με σταματάει.

Ήταν νεαρός ο καινούργιος μου επιβάτης 25-27 ετών περίπου, μετρίου αναστήματος και κρατούσε μια βαλίτσα. Τοποθετώντας εγώ τα πράγματά του στο «πόρτ-μπαγκάζ», ο νεαρός κάθισε στην θέση του συνοδηγού.

Και με μια ποιητική έκφραση, που σπάνια χρησιμοποιούσα κατά το παρελθόν: «Σαν Βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, ναύχεσαι ναναι μακρύς ο δρόμος σου, μεγάλο το ταξίδι», υπονοούσα: «για που πάμε;»

- Ναι, φίλε μου, για την Ιθάκη, όμως όχι για το νησί, όπως θα φαντάστηκες, άλλα για το αποτοξινωτικό κέντρο «Ιθάκη»…, ήταν η απάντησις που για λίγα δευτερόλεπτα με άφησε άναυδο.

- Στον σταθμό Λαρίσης στα τραίνα, παρακαλώ…, συμπληρώνει:
Ήταν αναπάντεχη πράγματι η απάντησις του νεαρού επιβάτου μου, διότι τίποτε από τα εξωτερικά του γνωρίσματα (ματιά, ύφος, ενδυμασία, συμπεριφορά) δεν πρόδιδε το επάρατο πάθος της ναρκομανίας του. Ένα πλήθος συναισθημάτων, (πόνου, λύπης, συμπάθειας, αγάπης…), διαδέχονταν το ένα το άλλο μέσα μου, ένα δυνατό σφίξιμο στην καρδιά μου που την έκανε να κινείται άτακτα μέσα στα στήθος μου, ένα δάκρυ κύλησε στα μάγουλά μου για το κατάντημα του αδελφού μου, για το πλάσμα του Θεού μου. Προσπάθησα να συγκρατηθώ, διότι ήθελα και να μάθω κάτω από τι συνθήκες έφθασε εκεί πού έφθασε, επειδή είμαι και εγώ πατέρας με παιδιά στα πρόθυρα της εφηβείας.

Αφού αλληλοσυστηθήκαμε, παρακάλεσα τον Παύλο, αν δεν του έκανε κακό το φρεσκάρισμα τέτοιων γεγονότων και αν δεν τον εκούραζε, να μου έλεγε λίγα πράγματα γύρω από τη ζωή του και από το πάθος του.

Με προθυμία ανταποκρίθηκε στην παράκλησή μου και τον ευχαριστώ.

«Κατ’ αρχήν έχω να πάρω δύο μήνες απ’ αυτό το δηλητήριο και νοιώθω όπως όλοι οι άνθρωποι οι φυσιολογικοί. Δεν έχω καμία επιθυμία για να το ξαναβάλω στο αίμα μου και αυτό το οφείλω όχι σε κάποια προσπάθεια δική μου, άλλα εξ ολοκλήρου στην θαυμαστή δύναμη του Θεού και των Αγίων Του. Aλλά ας σου τα πω απ’ την αρχή, αφού τόσο πολύ το θέλεις.

Γεννήθηκα και μέχρις οκτώ ετών μεγάλωσα στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Κουκάκι εκεί που με πήρες. Είμαι μοναχοπαίδι και οι γονείς μου με αγαπούν παθολογικά, χωρίς να μου χαλούν κανένα χατίρι. Σε ηλικία λοιπόν οκτώ ετών, μαζί με τους γονείς μου εφύγαμε για την Αμερική για καλύτερη ζωή.

Οι γονείς μου με τη βοήθεια των συγγενών μου εκεί έπιασαν δουλειά και εγώ επήγαινα στο σχολείο.

Μεγαλώνοντας όμως μεγάλωναν μαζί μου και οι παράλογες επιθυμίες μου και τα “βίτσια” μου. Έμπλεξα λόγω χαρακτήρος εύκολα με άσχημες παρέες και πολύ γρήγορα δοκίμασα την μαριχουάνα και το χασίς. Περνώντας ο καιρός και τα χρόνια δεν με ικανοποιούσαν τα ελαφρά ναρκωτικά ούτε εμένα ούτε και την παρέα μου. Το ρίξαμε λοιπόν όλοι στα σκληρά ναρκωτικά, που τα βρίσκαμε στο ίδιο περιβάλλον και με την ίδια ευκολία, όπως και τα ελαφρά. Αυτά όμως ήταν ακριβά κι’ εγώ δεν εργαζόμουν. Στην αρχή έκλεβα από τις τσέπες και τα πορτοφόλια των γονιών μου. Όταν όμως με τον καιρό είχα ανάγκη από μεγαλύτερες δόσεις και σε σημείο που έγινα αντιληπτός από τους γονείς μου, τότε μέχρι και που τους έδερνα για να τους τα παίρνω. Η κατάστασή μου ήταν δραματική το καταλάβαινα, άλλα δεν μπορούσα να κάνω πίσω με τίποτα. Οι γονείς μου με έτρεχαν σε γιατρούς και σε ψυχολόγους μήπως καταφέρουν κάτι, άλλα τίποτε, κανένα φως από πουθενά, μερικοί, και μάλιστα, διακεκριμένοι επιστήμονες τους έλεγαν, ότι αν δεν αλλάξω σύντομα περιβάλλον, λίγος είναι ο καιρός της ζωής μου.

Στο διάστημα αυτό και καθώς ήμουν μόνος μου στο σπίτι σε κατάσταση απελπισίας, εμφανίζεται μπροστά μου ένας παράξενος επισκέπτης που για πρώτη φορά τον έβλεπα. Ήταν μέτριος στο ανάστημα, είχε στρογγυλά και πολύ μεγάλα μάτια πού περιστρεφόντουσαν, είχε μαύρο και δασύ τρίχωμα, του οποίου το μήκος θα ξεπερνούσε τα δεκαπέντε εκατοστά. Επίσης είχε κέρατα και ουρά. Είχε μία τρανταχτή σταθερή φωνή και φοβερή πειθώ που δεν σου άφηνε περιθώρια για αντιρρήσεις.

Άρχισε να απαριθμεί την ζωή μου από τότε που γεννήθηκα μέχρι εκείνη την στιγμή με κάθε λεπτομέρεια κι’ εγώ απλώς έλεγα: “Ναι”. – Όλα τα έχεις απολαύσει, μου λέει στο τέλος, τίποτα δεν σου μένει πια, παρά ναρθής μαζί μου… Του απαντώ. “Πώς;”

- Θα πάρεις το αυτοκίνητο, μου λέει, και θ’ ακολουθήσεις τον τάδε δρόμο, θα τρέξεις με τόσα μίλια (δεν θυμάμαι τον αριθμό) κι’ εκεί θα σε περιμένω εγώ… Ό δρόμος αυτός ήταν ευθύς για πολλά μίλια και σε κάποιο σημείο είχε μια ελαφρά στροφή, ώστε όσοι έτρεχαν με υπερβολική ταχύτητα έβγαιναν έκτος δρόμου και προσέκρουαν σ’ ένα μανδρότοιχο που δεν γλύτωναν. Είχα ακούσει για πολλά ατυχήματα στο σημείο εκείνο κατά το παρελθόν. Έκανα όπως ακριβώς μου είπε και κατέληξα κι’ εγώ στον μανδρότοιχο. Το αυτοκίνητο έγινε σχεδόν αγνώριστο κι’ εμένα μ’ έβγαλαν με μικροτραύματα. Αφού μου προσέφεραν τις πρώτες Βοήθειες, επήγα στο σπίτι μου.

Επέρασαν δέκα ήμερες περίπου από το ατύχημα μου και εμφανίζεται στο σπίτι μου, στην κουζίνα αυτή τη φορά, ο ίδιος παράξενος επισκέπτης. Μια γκριμάτσα δυσφορίας στο άγριο και επιβλητικό πρόσωπό του• ένα κούνημα της κεφαλής προς τα πίσω• και ή ίδια χαρακτηριστική φωνή του μου λέγει: – Τίποτα δεν κατάφερες.

Καθόμουν και τον κοίταζα σαν απολιθωμένος και μόλις που κατάφερα να τον ρωτήσω:

- Τί να κάνω;

- Τώρα θα πάρεις τρεις φορές δόση απ’ αυτό που παίρνεις και θάρθης σίγουρα μαζί μου.

Εξαφανίστηκε αυτός και δεν αναρωτήθηκα, ούτε πώς μπήκε στο σπίτι ούτε ποιος ήταν.

Έβαλα σε εφαρμογή αμέσως το σχέδιο.

Ετοίμασα το υλικό στην σύριγγα κι’ έψαξα να βρω μέρος στο κατάσπαρτο από τα τρυπήματα σώμα μου. Η δόσις ήταν μεγάλη κι’ έπεσα αμέσως αναίσθητος. Καθώς βρισκόμουν σ’ αυτή την κατάσταση, βλέπω έναν ψηλό με ράσα με μαύρο σκουφί που στο μέτωπό του ήταν χαραγμένος Σταυρός. – Μη φοβάσαι, μου είπε, θα γίνεις καλά και όταν επιστρέψεις στην Ελλάδα, ναρθής στο σπίτι μου• είμαι ο Εφραίμ…

Σηκώθηκα σαν να μην είχα πάρει εντελώς απ’ αυτό το καταραμένο δηλητήριο. Ένοιωσα την επιθυμία να φύγω για την Ελλάδα και μόλις το είπα στη μητέρα μου απόρησε και το θεώρησε θαύμα, διότι πολλές φορές προσπάθησαν να με διώξουν απ’ αυτό το περιβάλλον και δεν τα κατάφερναν.

Εξιστόρησα στην μητέρα μου τα όσα μου είχαν συμβεί και θέλησε να με συνοδεύσει στο ταξίδι μου. Όταν ήρθαμε στην παλιά μου γειτονιά, πήγαμε στον Ιερέα της Ενορίας εκεί και απ’ αυτόν έμαθα, ποιος ήταν αυτός ο παράξενος επισκέπτης και τι ζητούσε από μένα. Ήταν ο διάβολος και ζητούσε την αθάνατη ψυχή μου. Ευχαριστώ τον Θεό μέσα από τα τρίσβαθα της ψυχής μου. Αφού εξομολογήθηκα και νήστεψα, ο Ιερέας με κοινώνησε σε δεκαπέντε μέρες. Όταν είδα την εικόνα του Αγίου Εφραίμ, θυμήθηκα ότι αυτός ήταν πού με γλύτωσε από το φοβερό μου πάθος.

Επήγα στην Ν. Μάκρη κι’ έκανα Λειτουργία κι’ ευχαρίστησα τον άγιο. Τώρα πηγαίνω σ’ αυτό το Ίδρυμα, για να ξεφύγω λίγο από τον κόσμο και να σιγουρευτώ, ότι δεν το αποζητώ».

Κ.Σ., Αθήνα

Περιοδικό ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ

3 http://iliaxtida.wordpress.com/2011/05/07/efraim/

Παράξενες προετοιμασίες των ισχυρών του πλανήτη που "μυρίζουν" παγκόσμιο πόλεμο;

Παράξενες προετοιμασίες των ισχυρών του πλανήτη που "μυρίζουν" παγκόσμιο πόλεμο;

Κάτι πολύ παράξενο μαγειρεύεται στον πλανήτη, κάτι που ακόμη και ο πιο αδαής μπορεί να αντιληφθεί

Απόδοση: Θωμαή Στεφανοπούλου

Η οικονομική κρίση προμηνύει ένα ζοφερό και αβέβαιο μέλλον για πολλούς και δεν υπάρχουν ακόμη σαφείς απαντήσεις για να εξηγήσουν τα γεγονότα που συμβαίνουν μέρα με τη μέρα.


Κάθε αχτίδα ελπίδας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια απλή όαση που κατασκευάζεται από τις μεγάλες «ελίτ» για να αποτρέψει τους ανθρώπους από έναν πανικό πριν από όλο αυτό. Αλλά υπάρχει κάτι περισσότερο που πηγαίνει πολύ πιο πέρα από ένα παγκόσμιο οικονομικό κραχ. Υπάρχει κάποιος που δεν αποκαλύπτει «κάτι» και ετοιμάζεται για ένα άλλο «κάτι» πολύ χοντρό και απρόβλεπτο.
Οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ αναρωτιούνται γιατί η Κίνα εισήγαγε 2,6 εκατ. τόνους ρυζιού το 2012, που θα ήταν τέσσερις φορές η ποσότητα που εισήγαγε το 2011. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ότι, δεδομένης της δυσχερούς οικονομικής κατάστασης στον κόσμο, αυτό θα μπορούσε να είναι μια οικονομική στρατηγική για να εκμεταλλευτούν την εκτεταμένη μείωση των τιμών.
Αλλά, είναι φυσιολογικό ότι αυτό συμβαίνει και με μέταλλα όπως ο σίδηρος; Γιατί να αγοράσει περισσότερο σίδηρο, όταν στη Κίνα υπάρχει ένα τεράστιο πλεόνασμα πρώτων υλών; Ένας ακόμα εμπορικός ελιγμός;
Θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε τότε γιατί επενδύει σε χρυσό, γιατί χτίζουν μεγάλες πόλεις, οι οποίες στη συνέχεια μένουν κενές, γιατί κάθε φορά επιμένει να κατέχει ενεργή πυρηνική ενέργεια, κ.λπ.. Η αγορά σε φυσικές δραστικές ουσίες και σε πρώτες ύλες σε ένα επίπεδο του 400% ξαφνικά για αποθήκευση, δεν έχει και πολύ νόημα.
Τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει πολλές τεχνολογίες χειρισμού ηλεκτρονικών υπολογιστών ικανές να επιτεθούν σε πυρηνικούς σταθμούς, να χαρτογραφήσουν τα δίκτυα ύδρευσης, να μπλοκάρουν τα κυβερνητικά δίκτυα και να παραλύσουν τα logistics εμπορίου σε όλο τον κόσμο. Γιατί δαπανούν τόσο πολύ χρόνο και χρήμα για τα θέματα αυτά; Δεν έχει ο πλανήτης άλλα προβλήματα;
Επίσης έχουν αναπτύξει τεχνολογίες ηλεκτρομαγνητικών επιπτώσεων που είναι σε θέση να διαλύσουν στρατιωτικούς στόλους, ηλεκτρικές υποδομές και εργαλεία για να προκαλέσουν ζημιά σε στρατηγικά σημεία με απρόβλεπτες συνέπειες.
Τώρα, από την κορεατική χερσόνησο κάθε μέρα φτάνουν απειλές παγκόσμιου χαρακτήρα που εμπλέκονται με πυρηνικά όπλα. Αυτό δεν μπορεί να είναι απλώς ένα αστείο ή ένα κακόγουστο παιχνίδι . Το να παραβιάζονται συνθήκες αποπυρηνικοποίησης, να πραγματοποιούνται σταθερά ατομικές δοκιμές, δεν είναι κάτι φυσιολογικό και να ανοίγονται εκ νέου όλα τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας σε μια χώρα παράνομα, όταν είχαν κλείσει για περισσότερα από πέντε χρόνια, ούτε αυτό είναι φυσιολογικό.
Η ανησυχία των παγκόσμιων δυνάμεων και η ανάπτυξη των πόρων, όπως στην περίπτωση των ΗΠΑ, είναι ένα σημάδι ότι είμαστε αντιμέτωποι με μια μεγάλη απειλή που πρέπει να ελέγχεται έτσι ώστε να μην φτάσει στο σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή.
Ο πόλεμος στην Κορεατική Χερσόνησο, οι συγκρούσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας, η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή, η αστάθεια στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, η εξέγερση των Τουαρέγκ στην Αφρική, η μη βιώσιμη οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη, κλπ.. είναι μερικές από τις ενδείξεις που προοιωνίζουν το χειρότερο.
Στη Ρωσία, ανακοινώθηκε η κατασκευή πέντε χιλιάδων υπόγειων καταφύγιων πέρυσι, για να βρουν καταφύγιο από υποθετικές μελλοντικές επιθέσεις. Στην Ευρώπη, έχει κατασκευαστεί η Doomsday Seed Vault η μεγαλύτερη αποθήκη σπόρων προληπτικά για τη μέρα της Αποκάλυψης (Γνωστή ως «Θησαυροφυλάκιο για την επόμενη ημέρα της Κρίσεως- Ο στόχος είναι να γίνει μια Κιβωτός του Νώε, μια τεράστια αποθήκη, που θα περιέχει δείγματα των φυτών, που χρειάζονται για να επανεκκινηθεί η ανθρώπινη ζωή στη Γη, αν υπάρξει μια οικολογική καταστροφή, είτε από φυσικά αίτια ή από ανθρώπινες ενέργειες).
Και η πρώτη δύναμη στον κόσμο, οι ΗΠΑ, έχουν συγκεντρώσει εκατομμύρια τόνους τροφίμων για να χρησιμοποιηθούν σε ακραίες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Με λίγα λόγια, υπάρχουν πάρα πολλά γεγονότα και καταστάσεις αμφίβολης κατανόησης, αν θεωρήσουμε ότι, θεωρητικά, ζούμε στον 21ο αιώνα σε πολιτισμένο κόσμο με ένα στόχο: την παγκόσμια ειρήνη.

 
La voz de Rusia

 

ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΙΔΑΜΕ ΤΟΝ

 

ΑΓΙΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ

 

(ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΦΥΛΑΩ ΑΚΟΜΗ)


Το περιστατικό που περιγράφω και συμφωνεί και ο σύζυγος μου, ήταν η απαρχή για να ανοίξουμε τις καρδιές μας και να πιστέψουμε πραγματικά στον Θεό, γιατί μέχρι τότε, μόνο αρνητική κριτική ασκούσαμε στους λειτουργούς του Θεού. Ο δε σύζυγος μου υπεράσπιζε ακόμα και την άποψη ότι Θεός δεν υπάρχει. Ήταν ένα γεγονός που μας επιβεβαίωσε πόσο άδικο είχαμε, πόσο λάθος κάναμε και μας άνοιξε τα μάτια ώστε να μπορέσουμε να δούμε τον αληθινό δρόμο, τον δρόμο του Θεού.

«Ο γιός μας ο Σωτήρης γεννήθηκε στις19 Σεπτεμβρίου 1994. Είχα αποφασίσει όταν το παιδί μου συμπληρώσει σαράντα μέρες ζωής να το πάω σε εκκλησία για να πάρει την ευχή, όπως συνηθίζεται, μετά και από τις παραινέσεις των άμεσα συγγενών μας.

Δεν το πήγα την ημέρα που σαράντισε,αλλά την επομένη ημέρα που ήταν Κυριακή στις 30 Οκτωβρίου 1994. Όμως, σαν αμελείς και αφελείς άνθρωποι που είμαστε, την ημέρα εκείνη ναι μεν ξύπνησα στις7:00 η ώρα το πρωί για να το ταΐσω, αλλά μετά ξάπλωσα ξανά και μας πήρε ο ύπνος. Έτσι, σηκωθήκαμε αργότερα με τον σύζυγο μου και ετοιμαστήκαμε με την άνεση μας να πάμε στην εκκλησία. Όταν πήγαμε στην πρώτη εκκλησία, η Θεία Λειτουργία είχε τελειώσει και δεν υπήρχε κανένας Ιερέας να δώσει την ευχή στο παιδί. Φύγαμε και πήγαμε σε άλλη εκκλησία. Επισκεφτήκαμε τις εκκλησίες που γνωρίζαμε στους Δήμους, Περιστερίου, Χαϊδαρίου και Αιγάλεω, Άλλες εκκλησίες ήταν κλειστές και άλλες που "ήταν ανοικτές, είχαν φύγει οι Ιερείς. Εγώ όμως επέμενα και έλεγα στον άντρα μου ότι «Σήμερα, Κυριακή θα πρέπει να πάρει την ευχή». Καταλήξαμε περίπου στις δυο (2:00) η ώρα το μεσημέρι έξω από τον Ιερό ναό του Άγιου Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω. Ο σύζυγος μου έλεγε να παρατήσουμε την προσπάθεια και να πάμε την άλλη ημέρα να πάρουμε ευχή, όμως εγώ επέμενα.Είδα την πόρτα της εκκλησίας μισάνοικτη και του είπα ότι «αυτή θα ήταν η τελευταία μας προσπάθεια». Έτσι μπήκαμε μέσα στον Ιερό Ναό, εγώ με το παιδί μου στην αγκαλιά και ο άντρας μου.

Ο πολυέλαιος μπροστά από την ωραία πύλη του Ιερού ήταν ηλεκτροφωτισμένος. Ένας Ιερέας καθόταν στα πίσω στασίδια των γυναικών (σήμερα τα στασίδια έχουν αντικατασταθεί με καρέκλες). Ήταν μεγάλος σε ηλικία και επειδή δεν ήθελα να τον ενοχλήσω και να τον κουράσω, πήγα στο γραφείο των Ιερέων που ευρίσκετε εντός της εκκλησίας, σε διαμορφωμένο χώρο,για να βρω κάποιον άλλο Ιερέα να δώσει την ευχή. Στα γραφεία δεν υπήρχε κανένας. Κοίταξα σε όλη την εκκλησία και δεν υπήρχε άλλος άνθρωπος, ούτε η νεοκόρος.

Τότε, ο μοναδικός ηλικιωμένος Ιερέας όπως καθόταν γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος μας και μας ρώτησε: «Τι θέλετε;». «Πατέρα», του είπα, «θέλω να σαραντίσω το παιδί μου, αλλά αργήσαμε σήμερα». «Εγώ θα το κάνω», είπε και σηκώθηκε όρθιος. Τότε είδαμε έναν άνθρωπο ψηλό, ηλικιωμένο, με κάτασπρα γένια και μαλλιά, φορώντας άσπρα ράσα. Ερχόταν αργά προς εμάς, όχι επειδή ήταν ηλικιωμένος, αλλά επειδή ήταν πολύ γαλήνιος, Πήρε το παιδί στα χέρια του και αυτό χάθηκε μέσα στην αγκαλιά του. Είπε τις ευχές απ' έξω, χωρίς να διαβάσει τίποτα και το πήγε να το περάσει από το Ιερό του ναού.

Μπήκε από την κεντρική Ιερά πύλη του Ιερού και βγήκε από την πλαϊνή αριστερή πόρτα. Ήρθε προς το μέρος μας, μου έδωσε το παιδί και είπε τρεις ευχές, όχι όμως «να σας ζήσει», αλλά πολύ συγκεκριμένες ευχές που αφορούσαν το μέλλον του παιδιού, τις οποίες όμως επειδή δεν είχαμε δείξει την απαραίτητη προσοχή, δεν θυμόμαστε μέχρι σήμερα, ούτε εγώ, ούτε ο άντρας μου. Πήραμε το παιδί πανευτυχείς που μπορέσαμε να το σαραντίσουμε και αδαείς καθώς ήμασταν φύγαμε.

Μετά από αρκετό καιρό, ήρθε στο μαγαζί που έχουμε στο Αιγάλεω και εργαζόμαστε σ' αυτό, ένας επίτροπος του συγκεκριμένου Ιερού ναού. Πιάσαμε την συζήτηση και του είπαμε ότι «έχετε έναν πολύ καλό Ιερέα στον ναό σας» και αρχίσαμε να περιγράφουμε τον Ιερέα που νομίσαμε ότι είχαμε δει. «Δεν έχουμε κάποιον Ιερέα που να είναι έτσι», μας απάντησε. Μετά μας ρώτησε «Μήπως εννοείτε τον πατέρα ...;» (δεν θυμόμαστε το όνομα του),. «Όχι», απαντήσαμε. «Τον πατέρα ... τον γνωρίζουμε. Δεν ήταν αυτός». Όταν δε του είπαμε ότι φορούσε λευκά ράσα, δάκρυσε λέγοντας μας ότι ένας παπάς απλός δεν φοράει λευκά ράσα παρά μόνο σε κάποιες ιδιαίτερες περιστάσεις. Επίσης μας είπε ότι η εκκλησία αυτή την ώρα της ημέρας είναι κλειστή, γιατί όλοι ξεκουράζονται από την πρωινή Θεία Λειτουργία και πηγαίνουν στην εκκλησία αργότερα το απόγευμα. «Μόνο ο Χριστός και οι Άγιοι έχουν δικαίωμα να φορούν λευκά ράσα, γι' αυτό να προσεύχεστε και να ευχαριστείτε τον Θεό»,ήταν τα λόγια του και έφυγε.

Τότε σκεφτήκαμε ότι άμεσα μία από τις επόμενες ημέρες θα πρέπει να επισκεφτούμε τους Ιερείς της εκκλησίας και να δούμε ποιος πραγματικά Ιερέας ήταν. Πριν προλάβουμε να πάμε, ήρθε στο μαγαζί μας, μια γυναίκα, η οποία δεν είχε έρθει ποτέ, ούτε και ξαναήρθε από τότε.Μίλαγε συνέχεια, δεν μπορούσε κανείς να την σταματήσει. (Σημειωτέον εντός του μαγαζιού υπήρχαν και άλλοι πελάτες). Παρατήρησε μια μικρή εικονίτσα του αγίου Εφραίμ, που μας είχαν δώσει και την είχαμε αναρτήσει σε εμφανές σημείο και μας είπε «Α!, ξέρετε και τον άγιο Εφραίμ; Πάρτε μια εικονίτσα» μας είπε». Και πριν προλάβω να πω οτιδήποτε, έπιασε το χέρι μου και έβαλε στην παλάμη μου μια μικρή εικόνα. Την κοίταξα. Ήταν η εικόνα του Αγίου Σπυρίδωνα. Περίμενα να φύγει η άγνωστη γυναίκα και οι υπόλοιποι πελάτες και ρώτησα τον άντρα μου: «Θυμάσαι τον Πατέρα που μας σαράντισε τον Σωτήρη μας;». «Ναι», μου απάντησε. «Θυμάσαι πώς ήταν ακριβώς;». «Ναι», μου απάντησε ξανά. «Για κοίτα αυτή την εικόνα», του είπα δείχνοντας του την εικόνα του Αγίου. «Ναι», ρου είπε ενθουσιασμένος, «αυτός είναι».

Πήγαμε λοιπόν στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, είδαμε πάλι τον Άγιο Σπυρίδωνα σε

μεγάλη εικόνα. Ήταν ο ίδιος ο άγιος που είχαμε συναντήσει. Το αναφέραμε στους Ιερείς το θαυμαστό αυτό γεγονός. Το έμαθαν και οι υπεύθυνοι της Ιεράς Μητρόπολης Νικαίας, όπου ανήκει η εκκλησία.

Κάποια Κυριακή, στον συγκεκριμένο ναό, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ένας Ιερέας στο κήρυγμα του περιέγραψε το θαυμαστό περιστατικό της εμφάνισης του Αγίου Σπυρίδωνα, μη αναφέροντας βέβαια ονόματα, λέγοντας στους πιστούς ότι και στις μέρες μας γίνονται θαύματα, αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια μας και την ψυχή μας. Και πραγματικά, έχει απόλυτο δίκιο. Αν ανοίξουμε την καρδιά μας και ζητήσουμε πραγματικά από τον Θεό να έρθει στην ζωή μας, τότε αυτός θα μας βοηθήσει σε κάθε βήμα μας, σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Μέχρι σήμερα που γράφω αυτές τις γραμμές ο γιός μας έχει συμπληρώσει τα δεκατέσσερα έτη, έχει μεγαλώσει πάρα πολύ όμορφα, ήρεμα προσφέροντας μας πάντα ευτυχία και χαρά που τον έχουμε κοντά μας. Ο Θεός να του δίνει πάντα φώτιση!»

Εγώ και ο σύζυγος μου θέλαμε να καταθέσουμε την δική μας μαρτυρία που αφορά ένα από τα θαύματα που γίνονται ακόμα και στις μέρες μας!

Η συγκεκριμένη Εκκλησία, εορτάζει την μνήμη του Αγίου Σπυρίδωνα στις 12 Δεκεμβρίου

Αιγάλεω 10 Απριλίου 2009 Η μητέρα: Αρχοντούλα Φ. Ο πατέρας: Γρηγόριος Φ.

 

Τουρκία: «Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης γιορτάστηκε με ενθουσιασμό»

 

 

Μεγάλες γιορτές πραγματοποιήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη για την 560^η επέτειο της άλωσης της Πόλης από τους Οθωμανούς.

Οι γιορτές έγιναν στον Κεράτιο Κόλπο με ακτινοβολίες φωτεινών δεσμίδων λέιζερ, πυροτεχνήματα και παράσταση για το πώς κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς σε μια τρισδιάστατη γιγάντια οθόνη.

Παρουσιάστηκαν, επίσης, αποσπάσματα από την τουρκική ταινία «Κατάκτηση» (Fetih).

Τα μέλη της οθωμανικής δυναστείας ήταν παρόντα στη γιορτή που κράτησε δύο ώρες.

Έγινε παρέλαση γενιτσάρων με τη συνοδεία στρατιωτικής μουσικής μπάντας, καθώς ο κόσμος ανέμιζε την τουρκική σημαία, σημειώνει το δημοσίευμα.

--

The Hellenic Information Team

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ

(Ἅγ. Ἀναστάσιος Σιναΐτης)

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

 

Ἀπόκρισις περὶ ἀναξίων ἀρχόντων.

Ἐρώτησις: Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει ὅτι οἱ ἐξουσίες τοῦ κόσμου ἔχουν ταχθῆ ἀπὸ τὸν Θεό. Πρέπει λοιπὸν νὰ δεχθοῦμε ὅτι κάθε ἄρχοντας ἢ βασιλεὺς ἢ ἐπίσκοπος προχειρίζεται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεό;

Ἀπόκρισις: Ὁ Θεὸς λέει στὸν Νόμο: «Θὰ σᾶς δώσω ἄρχοντας σύμφωνα μὲ τὶς καρδιές σας». Εἶναι λοιπὸν φανερὸ ὅτι οἱ μὲν ἄρχοντες καὶ οἱ βασιλεῖς ποὺ εἶναι ἄξιοι αὐτῆς τῆς τιμῆς προχειρίζονται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ ἄλλοι πάλι, ποὺ εἶναι ἀνάξιοι, προχειρίζονται κατὰ παραχώρησιν ἢ καὶ βούλησιν τοῦ Θεοῦ σὲ ἀνάξιο λαὸ ἐξ αἰτίας αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀναξιότητός των. Καὶ ἄκουσε σχετικὰ μερικὲς διηγήσεις.

Ὅταν εἶχε γίνει βασιλεὺς ὁ Φωκᾶς ὁ τύραννος καὶ ἄρχισε ἐκεῖνες τὶς αἱματοχυσίες μὲ τὸν Βονόσο τὸν δήμιο, ὑπῆρχε κάποιος μοναχὸς στὴν Κωνσταντινούπολι, ἅγιος ἄνθρωπος, ποὺ ἔχοντας πολλὴ παρρησία πρὸς τὸν Θεό, σὰν νὰ δικαζόταν μὲ τὸν Θεὸ καὶ ἔλεγε μὲ ἁπλότητα: «Κύριε; γιατί ἔκανες τέτοιον βασιλέα;» Καὶ τότε, ἀφοῦ τὸ ἔλεγε αὐτὸ γιὰ ἀρκετὲς ἡμέρες, τοῦ ἦλθε φωνὴ ἐκ Θεοῦ ποῦ ἔλεγε: «Διότι δὲν βρῆκα ἄλλον χειρότερο».

Ὑπῆρχε καὶ κάποια ἄλλη πόλις στὴν περιοχὴ τῆς Θηβαΐδος, ποὺ ἦταν γεμάτη παρανομία, τῆς ὁποίας οἱ πολίτες διέπρατταν πολλὰ μιαρὰ καὶ ἄτοπα πράγματα. Σ᾽ αὐτὴν λοιπὸν κάποιος ἄνθρωπος τοῦ ἱπποδρόμου διεφθαρμένος στὸ ἔπακρον ἀπέκτησε ξαφνικὰ κάποια ψευδοκατάνυξι καὶ πῆγε καὶ ἐκάρη μοναχὸς καὶ ντύθηκε τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Ἀλλ᾽ ὅμως καθόλου δὲν σταμάτησε τὶς πονηρὲς πράξεις του. Συνέβη λοιπὸν νὰ πεθάνη ὁ ἐπίσκοπος τῆς πόλεως αὐτῆς. Τότε παρουσιάσθηκε σὲ κάποιον ἅγιο ἄνθρωπο ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει: «Πήγαινε καὶ προετοίμασε τὴν πόλι, γιὰ νὰ χειροτονήσουν ἐπίσκοπο τὸν πρώην ἄνθρωπο τοῦ Ἱππoδρόμoυ». Πῆγε λοιπὸν αὐτὸς καὶ ἔκανε ὅ,τι τοῦ παρηγγέλθη. Ἀφοῦ λοιπὸν χειροτονήθηκε ὁ προαναφερθεὶς πρώην ἢ μᾶλλον ἔτι φαυλόβιος, ἄρχισε μὲ τὸν νοῦ του νὰ φαντάζεται ὅτι κάτι εἶναι καὶ νὰ ὑψηλoφρoνῆ. Τότε τοῦ παρουσιάσθηκε ἄγγελος Κυρίου καὶ τοῦ λέει: «Γιατί ὑλoφρoνεῖς, ἄθλιε; Σοῦ λέω ἀλήθεια ὅτι δὲν ἔγινες ἐπίσκοπος, ἐπειδὴ ἤσουν ἄξιος γιὰ ἱερωσύνη, ἀλλὰ γιατί αὐτῆς τῆς πόλεως τέτοιος ἐπίσκοπος τῆς ἄξιζε». .

Γι᾽ αὐτὸ λοιπόν, ἂν ποτὲ δῆς κάποιον ἀνάξιο καὶ πονηρὸ βασιλέα ἢ ἄρχοντα ἢ ἐπίσκοπο, μὴν ἀπορήσης, μήτε νὰ κατηγορήσης τὴν πρόνοια τοῦ Θεοῦ. Ἀλλὰ μᾶλλον μάθε ἀπ᾽ αὐτὸ καὶ πίστευε ὅτι παραδιδόμεθα σὲ τέτοιους τυράννους ἐξ αἰτίας τῶν ἀνομιῶν μας, κι ὅμως πάλι δὲν ἀφήνουμε τὰ κακά μας ἔργα.

ΠΗΓΗ: περ. «ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ»
XΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Read more: http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/2010/12/blog-post_8149.html#ixzz2Uryz5FTk

Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ ΦΥΓΑΔΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ

Παρασκευή, 31 Μάιος 2013 11:33 imverias.blogspot.gr  

Ένας γέροντας είπε:
- Όποιος έχει ταπείνωση, ταπεινώνει τους δαίμονες, και όποιος δεν έχει ταπείνωση, χλευάζεται από τους δαίμονες.

Ρώτησαν ένα γέροντα:
- Γιατί χτυπιόμαστε τόσο πολύ από τους δαίμονες;

- Επειδή πετάμε τα όπλα μας, απάντησε εκείνος, εννοώ την ατιμία, την ταπείνωση, την ακτημοσύνη και την υπομονή.

Μια φορά ήρθαν κάποιοι στη Θηβαΐδα, σ΄ ένα γέροντα, και του έφεραν ένα δαιμονισμένο για να τον θεραπεύσει. Και ο γέροντας, (μολονότι αρχικά δεν δεχόταν, θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο, τελικά), επειδή πολύ τον παρακάλεσαν, λέει στο δαίμονα:

- Βγες από το πλάσμα του Θεού!

- Βγαίνω, αποκρίθηκε ο δαίμονας. Αλλά σε ρωτάω ένα πράγμα και απάντησέ μου: Ποιοι είναι τα «ερίφια» και ποιοι τα «πρόβατα» (Ματθ. 25:31-33);

- Τα «ερίφια» είμαι εγώ, απάντησε ο γέροντας. Όσο για τα «πρόβατα», ο Θεός τα γνωρίζει.

Μόλις άκουσε (αυτά τα λόγια) ο δαίμονας, κραύγασε:
- Να, για την ταπείνωσή σου βγαίνω!
Και βγήκε (από τον άνθρωπο) την ίδια ώρα.

Διωγμὸς ἀντίστοιχος τῶν σφαγῶν τοῦ Διοκλητιανοῦ

 

 

 

 

Ἀντιγράφουμε ἀπὸ «τὸ Βῆμα τῆς Κυριακῆς» (19-5-2013): «Ἕνα ἑκατομμύριο χριστιανοί – ἐπὶ συνόλου 2,5 ἑκατομμυρίων – καὶ ἀρκετὲς δεκάδες χιλιάδες ἀλεβίτες – ἐπὶ συνόλου 2 ἑκατομμυρίων ἀλεβιτῶν – εἶναι στόχος τῶν μουσουλμάνων ''ἐξεγερμένων'' στὴ Συρία μὲ προτεραιότητα τὴ σφαγὴ τῶν χριστιανῶν κληρικῶν καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ἐκκλησιῶν τους. Ἐκκλήσεις ἀπὸ τὸ Βατικανό, τὰ Ὀρθόδοξα πατριαρχεῖα, ἀπὸ τὴ Γενικὴ Γραμματεία τοῦ ΟΗΕ καὶ τὶς κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδας, τῆς Ρωσίας, τοῦ Καναδᾶ καὶ τῶν ἄλλων χωρῶν μένουν ἀναπάντητες. Τὸ γερμανικὸ ‘‘Spiegel’’ προεξοφλοῦσε στὶς ἀρχὲς Μαΐου ὅτι ἂν συνεχιστεῖ ὁ ἐμφύλιος, ''τὸ μέγα θύμα'' του δὲν θὰ εἶναι οὔτε ὁ πρόεδρος τῆς Συρίας Μπασὰρ ἂλ Ἄσαντ οὔτε τὸ Ἰράν. ''Θὰ εἶναι δυστυχῶς τὸ χριστιανικὸ κομμάτι τοῦ πληθυσμοῦ'' της».

Οἱ εἰδήσεις ποὺ μᾶς ἔρχονται ἀπὸ τὴ Συρία, τὸ Ἰράκ, τὴ Νιγηρία καὶ τὴν Τουρκία σχετικὰ μὲ τὴ θέση τῶν χριστιανῶν στὶς χῶρες αὐτὲς εἶναι ἀλλεπάλληλες καὶ φοβερὰ τραγικές. Ἕξι ἐκκλησίες στὴ Συρία ποὺ ἦταν σὲ λειτουργία ὡς πρόπερσι, ἔχουν πυρποληθεῖ καὶ καταστραφεῖ ἀπὸ «ὁμάδες ἀγνώστων» καὶ ἀπὸ μαχητὲς ἀκραίων μουσουλμανικῶν ὀργανώσεων, ποὺ πολεμοῦν τὸν Ἄσαντ. Πολεμικὸ σύνθημα τῶν «Οὐαχαμπιστῶν», δηλαδὴ τῶν σκληρῶν ἰσλαμιστῶν, ποὺ φαίνεται ὅτι ἔχουν τὸ «πάνω χέρι» στὸ στρατόπεδο τῶν ἀντικαθεστωτικῶν τῆς Συρίας, εἶναι ἡ ἐξόντωση τῶν χριστιανικῶν μειονοτήτων, γράφει τὸ «American Conservative».

Καὶἰδοὺ τὰ ἀποτελέσματα: Πέντε Σύροι κληρικοί, ἀπὸ τοὺς ὁποίους δύοὈρθόδοξοι, ἔχουνσκοτωθεῖ, καὶ 11 κατέφυγανστὸἐξωτερικό, κυρίωςστὸνΛίβανοκαὶστὴνἸορδανία. Ἡ τύχη τῶν δύο ἱεραρχῶν ποὺ ἀπήχθησαν στὸ Χαλέπι πρὶν ἀπὸ 7 ἑβδομάδες, τοῦ ἑλληνορθοδόξου Μητροπολίτου κ. Παύλου Γιαζίγκι καὶ τοῦ συροϊακωβίτου Μητροπολίτου κ. Γιοχάνα Ἰμπραχήμ, ἐξακολουθεῖ νὰ ἀγνοεῖται. Ὁ ἀριθμὸς τῶν Σύρων χριστιανῶν ποὺ σκοτώθηκαν, δολοφονήθηκαν ἢ ἀγνοοῦνται, «πιστεύεται ὅτι ἔχει ξεπεράσει τοὺς 1.220», ἀναφέρει δελτίο τῆς ἁρμόδιας ἐπιτροπῆς τοῦ ΟΗΕ στὶς 16-4-2013. Μεταξὺ αὐτῶν καὶ πολλοὶ Ἰρακινοὶ χριστιανοί, ποὺ κατέφυγαν στὴ Συρία γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τοὺς διωγμοὺς στὸ Ἰράκ. «Ἔχουμε διωγμὸ ἀντίστοιχο τῶν σφαγῶν τοῦ Διοκλητιανοῦ», δήλωσε στὸ ἀραβικὸ CNN συροϊακωβίτης κληρικὸς στὸ Ἀμμὰν πρὶν ἀπὸ 4 ἑβδομάδες καὶ πρόσθεσε: «Ὅσοι δὲν προλάβουν νὰ φύγουν, θὰ ἔχουν τὴν τύχη τῶν ὁμοδόξων μας στὸ Ἰράκ». Ἐξάλλου Σύροι χριστιανοὶ ποὺ κατέφυγαν στὸ Ρεϊχανλὶ τῆς Τουρκίας «δέχονται πίεση» ἀπὸ τοὺς Σύρους μουσουλμάνους.

Ἀφήνουμε τὸ τί γίνεται ἀπὸ ἐτῶν στὴ Νιγηρία, ὅπου τὸ σύνθημα εἶναι: «Ὅποιος προσβάλλει τὸ Ἰσλάμ, πρέπει νὰ θανατώνεται» καὶ ὅπου δὲν καῖνε μόνο τὶς ἐκκλησίες, ἀλλὰ πρόσφατα καὶ τοὺς χριστιανούς!... Ἀλλὰ καὶ στὴν Αἴγυπτο οἱ Κόπτες χριστιανοὶ ὑφίστανται σκληρὸ διωγμὸ ἀπὸ τοὺς μουσουλμάνους.

Στὸ Ἰρὰκ μετὰ τὸν Μάϊο τοῦ 2005 ἀποκεφάλισαν τὸν Ὀρθόδοξο κληρικὸ Παῦλο Ἐσκαντέρ, σκότωσαν τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Παῦλο Ράχος καὶ στὴ διετία 2010-2012 «δολοφονήθηκαν, στραγγαλίστηκαν καὶ ἐξαφανίστηκαν συνολικὰ 2.310 Ἰρακινοί, μέλη θρησκευτικῶν μειονοτήτων, στὴν πλειονότητα Χριστιανοί». Τὰ δὲ Χριστούγεννα τοῦ 2012 «δὲν ὑπῆρχε οὔτε μία ἐκκλησία γιὰ νὰ λειτουργήσει», διότι ὅλες εἶχαν ἰσοπεδωθεῖ ἢ πυρποληθεῖ.

Αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα συμβαίνουν στὸν 21ο αἰώνα ἔπειτα ἀπὸ ἐπανειλημμένες διαθρησκειακὲς διασκέψεις καὶ ἀποφάσεις τοῦ ΟΗΕ καὶ ἄλλων διεθνῶν Ὀργανισμῶν γιὰ τὶς ἀνθρώπινες ἐλευθερίες καὶ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα. Οἱ δὲ ἰσχυροὶ τῆς γῆς περὶ ἄλλα μεριμνοῦν καὶ τυρβάζονται...

ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ», Τεῦχ. 2069.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/05/syria-diogmos-antostoixos-twn-sfagwn-tou-dioklitianou.html#ixzz2UrNq4iIG

"ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ"

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΗΠΙΕ ΤΟ ΑΜΙΛΗΤΟ ΝΕΡΟ;

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Όπως είναι γνωστό από της πρώτης Ιουνίου, θα είναι σε ισχύ ο νόμος που καθιστά όλους τους Έλληνες πολίτες υποχρεωτικά, (εάν συναινούν τα μέλη της οικογένειάς τους), δότες οργάνων σε περίπτωση που χαρακτηριστεί κανείς εγκεφαλικά "νεκρός" (άρθρο νόμου "περί εικαζόμενης συναίνεσης"). Η μόνη περίπτωση να το αναιρέσουμε για τον εαυτό μας ή τα ανήλικα παιδιά μας, είναι να αποστείλουμε στον Ε.Ο.Μ. υπεύθυνη δήλωση για να προστεθεί σε σχετικό αρχείο

Το όλο νομοθέτημα είναι καθαρά φασιστικού χαρακτήρα και δεν είναι δυνατόν ένας νόμος να παρεμβαίνει σε ένα τόσο μεγάλης σημασίας θέμα όπως είναι η τύχη της σωρού ενός νεκρού ο οποίος σε πολλές περιπτώσεις εν άγνοια του δεν θα είχε κάνει μια υπεύθυνη δήλωση για να τοποθετηθεί στο τόσο σημαντικό αυτό ζήτημα. Πέραν τούτου όμως το θέμα είναι υψίστης θρησκευτικής σημασίας καθώς υπάρχουν πολλές αναφορές Πατέρων που έχουν τοποθετεί με σαφή τρόπο αρνητικά σε ένα τέτοιο νομοθέτημα που με καθαρά δικτατορικό τρόπο αποφασίζει να γίνονται δωρεά τα όργανα ενός νεκρού, (και εδώ υπάρχει κεφαλαιώδες ζήτημα το πότε θεωρείτε κάποιος νεκρός). Για να μην κάνουμε καμία αναφορά στο μεγάλο λαθρεμπόριο ανθρωπίνων οργάνων που έχουν δημιουργήσει τεράστιες μαφίες σε πολλά μέρη του κόσμου

Σύμφωνα με τον μεγάλο πατέρα της εκκλησίας, τον Μέγα Αθανάσιο, ο άνθρωπος κατά την φύση του είναι σύνθετο, μεικτό, όν. Πλάσθηκε κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού και αποτελείται από την ψυχή, που συνιστά το πνευματικό μέρος του ανθρώπου και τον εντάσσει στον πνευματικό κόσμο, και από το σώμα, με το οποίο εντάσσεται στον υλικό, αισθητό κόσμο. Είναι μείξη και κράση πνεύματος και ύλης, «σύνδεσμος της ορατής και αοράτου φύσεως». Και το μεν σώμα είναι υλικό, σύνθετο και φθαρτό, η δε ψυχή είναι «ουσία ζώσα, απλή, ασώματος, σωματικοίς οφθαλμοίς κατ' οικείαν φύσιν αόρατος, λογική τε και νοερά, ασχημάτιστος... αθάνατος» (Αγ. Ιωάννης Δαμασκηνός). Επομένως η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι απλή βιολογική ενέργεια του σώματος, όπως είναι των ζώων, τα οποία για τον λόγο αυτό είναι θνητόψυχα, δεν επιβιώνουν μετά τον σωματικό θάνατο, αλλά είναι ουσία αθάνατη με δική της ενέργεια. Ο θάνατος δεν είναι παντελής εξαφάνιση του όλου ανθρώπου, άλλα χωρισμός της ψυχής από το σώμα, το οποίο στη συνέχεια, ως σύνθετο, φθείρεται και διαλύεται, ενώ η ψυχή εξακολουθεί να υπάρχει και να ενεργεί· «Ούχ η ψυχή εστιν η αποθνήσκουσα, αλλά δια την ταύτης αναχώρησιν αποθνήσκει το σώμα»

Και ενώ υπάρχουν αυτές οι παρακαταθήκες από την πατερική διδασκαλία το απαράδεκτο είναι η ένοχη σιωπή της εκκλησίας, ή καλύτερα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, (πλην κάποιων εξαιρέσεων), απέναντι σε αυτόν τον φασιστικό νόμο. Αντί να πάρει σαφή θέση και όχι αόριστα μισόλογα η κεφαλή της ελληνικής εκκλησίας αρέσκεται να βγαίνει φωτογραφίες με τους κυρίους Βενιζέλο, Κουβέλη και Σια, που έχουν καταστρέψει την χώρα, που έχουν εξαθλιώσει τον ελληνικό λαό και τώρα ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν όσο όσο την εθνική κυριαρχία. Ουσιαστικά στο κεφαλαιώδες αυτό ζήτημα της θρησκευτικής μας συνείδησης η εκκλησιαστική ιεραρχία ήπιε το «αμίλητο νερό». Με την στάση της επιβεβαιώνει αυτές τις προφητείες του Όσιου Νείλου από το Άγιο Όρος : «Θα έρθει η εποχή που οι αρχιερείς και ιερείς, (εκτός ολίγων εξαιρέσεων), θα είναι άντρες κενόδοξοι, παντελώς μη γνωρίζοντες την δεξιάν οδό από την αριστερά και οι εκκλησίες θα στερηθούν ευλαβών και ευσεβών ποιμένων και αλλοίμονο τότε σε αυτούς τους χριστιανούς που βρίσκονται στον κόσμο».

Η ελληνική ιεραρχία ενδιαφέρεται περισσότερο για τους λαθρομετανάστες, για τους μουσουλμάνους, για το προδοτικό πολιτικό σύστημα, για τους απατεώνες που κατέκλεψαν το ελληνικό κράτος, για τους αρτίστες και για τις εμετικές δημόσιες σχέσεις της διεφθαρμένης ελίτ που έσυρε την χώρα στον γκρεμό. Τέτοια ιεραρχία δεν αξίζει στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία αλλά και σε όλους τους ένδοξους ρασοφόρους που έδωσαν το αίμα τους σε όλη την ελληνική ιστορία για τον ελληνισμό.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/05/dwrea-organwn-ekklhsia.html#ixzz2UrN72AKp

Έρχεται δίψα και εμείς… πουλάμε το νερό;

 

Ενώ στο facebook και στα καφέ γίνεται συστηματική συγκέντρωση υπογραφών για την αποτροπή της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ. Ενώ το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά για την ολοκλήρωση του έργου της εκτροπής του Αχελώου για να αποφευχθεί η ξήρανση του Θεσσαλικού κάμπου, ο διεθνής ερευνητικός φορέας Global Water System Project (GWSP) που μανατζάρει το Πανεπιστήμιο της Βόννης δημοσιοποίησε μελέτη σύμφωνα με την οποία μέχρι το 2050 δεν θα έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό πάνω από 5 δισ. άνθρωποι.
Η μελέτη για την οποία δούλεψαν επί χρόνια 500 επιστήμονες, προαναγγέλλει μια νέα εποχή στην ιστορία του πλανήτη την οποία αναφέρουν ως «ανθρωπόκαινο», καθώς η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει πολύ αρνητικές επιπτώσεις στον πλανήτη. Διαπιστώνει ότι τα δέλτα των μεγάλων ποταμών βυθίζονται, οι πλημμύρες των ποταμών που οφείλονται σε ανθρώπινες δραστηριότητες και στα φράγματα που στρεβλώνουν τις ροές των υδάτων τους, ενώ παρατηρείται αποστράγγιση των πηγών γλυκών υδάτων.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα νερά και όχι τα πετρέλαια θα είναι, πολύ σύντομα, οι βασικές αιτίες πολέμων…

rizopoulospost.com

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΑΔΔΑΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΑΔΔΑΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ

Ερώτηση:Πάτερ, τι μπορείτε να μας πείτε για τις ψυχές των κεκοιμημένων;

Απάντηση:Δεν πρέπει να θρηνούμε για τους νεκρούς, αλλά να προσευχόμαστε φλογερά ώστε ο Θεός να αξιώσει τα αγαπημένα μας πρόσωπα, που έχουν «αναχωρήσει», να συγκατοικήσουν με τους αγγέλους. Αυτό είναι ότι θέλει Εκείνος από μας. Οι θρηνωδίες δεν μας βγάζουν πουθενά. Ο θρήνος ενδέχεται να αποβεί όχι μόνο βλαβερός για τη δική μας υγεία, αλλά και ενοχλητικός για την ειρήνη που έχει χαρίσει ο Κύριος στην ψυχή του αγαπημένου μας προσώπου.

Πρέπει να προσευχόμαστε για τους αγαπημένους μας. Δεν πρέπει να είμαστε θλιμμένοι και απελπισμένοι. Η εξεζητημένη θλίψη για τους αγαπημένους που έφυγαν από αυτό εδώ τον κόσμο, δεν είναι χριστιανική πράξη, αλλά πράξη που φανερώνει έλλειψη Θεού. Σ' αυτή τη ζωή προετοιμάζουμε τον εαυτό μας για την αιώνια ζωή. Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για καθετί και να ευχαριστούμε τον Θεό που πήρε την ψυχή των αγαπημένων μας νεκρών κοντά Του.

Αν έφυγαν από τούτο τον κόσμο, χωρίς να έχουν μετανοήσει, πρέπει να προσευχόμαστε να τους συγχωρήσει ο Θεός τις αμαρτίες. Πρέπει να κάνουμε πράξεις ελέους στο όνομα τους και στη μνήμη τους, για την ειρήνη της ψυχής τους, και ο Θεός θα αποδεχθεί τέτοιες ενέργειες αγάπης.

Μόνο ο Κύριος μπορεί να ελευθερώσει μια ψυχή από τα δίχτυα των λογισμών που την παγίδευσαν σ' αυτή εδώ τη ζωή και που την κρατούν ακόμα δέσμια στην αιωνιότητα.Μόνο ο Θεός μπορεί να ελευθερώσει μια τέτοια ψυχή. Επομένως πρέπει να προσευχόμαστε για τους αγαπημένους μας κεκοιμημένους. Είναι το περισσότερο που μπορούμε να κάνουμε: να προσευχόμαστε να δώσει ο Θεός ανάπαυση στην ψυχή τους, και να δίνουμε τα βαφτιστικά τους ονόματα στους ιερείς και τους ιερομόναχους, που τελούν θεία Λειτουργία καθημερινά, για να τους μνημονεύουν και να προσεύχονται για την ψυχή τους.

Κάποιος πλησίασε κάποτε τον επίσκοπο Νικόλαο (Βελιμίροβιτς) και τον ρώτησε: «Θα σωθούν οι ψυχές των αμετανόητων αμαρτωλών;». Εκείνος απάντησε, «Ναι, αν βρεθεί κάποιος που να προσευχηθεί γι' αυτές. Είναι εξαιρετικά ευεργετικό αν γίνει σαρανταλείτουργο γι' αυτές και αν. μετά από αυτό. κάνει κανείς μια δωρεά στην Εκκλησία, ώστε να συνεχιστεί η μνημόνευση τους στη θεία Λειτουργία». Η Λειτουργία είναι, απ' όσο ξέρουμε, μια θυσία στον Γολγοθά. Αυτό σημαίνει ότι ο ίδιος ο Κύριος θυσιάζεται στη θεία λειτουργία. Όταν ο ιερέας εξάγει από το πρόσφορο τις μερίδες για τους τεθνεώτες και κεκοιμημένους. και αφού λάβει τη θεία Κοινωνία, λέει, «Άπόπλυνον.Κύριε, τα αμαρτήματα των ένθάδε μνημονευθέντων δούλων σου τω Αιματί σου τω άγίω».

Όπως βλέπετε, αυτή είναι η τελειότερη προσευχή και η μεγαλύτερη θυσία που μπορούμε να προσφέρουμε για τους αγαπημένους μας που έχουν αναχωρήσει για τον Θεό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ. ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Πηγή: ΑΠΑΝΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Όταν χαλάσει ή οικογένεια, θα χαλάσει καί ό κλήρος καί ό μοναχισμός καί όλα

Όταν κάποτε ρώτησε τον Γέροντα ένας καθηγητής αν πρέπει να νηστεύουμε τα παιδιά, του έδωσε την εξής απάντηση: «Δεν πρέπει να νηστεύετε τα μικρά παιδιά
Όταν κάθεστε στο τραπέζι για φαγητό σε ήμερες νηστείας, θα τους λέτε: Βλέπετε, εμείς οι γονείς σας τρώμε νηστίσιμο, ενώ εσείς όχι. Δεν σας δίδαμε νηστίσιμα, γιατί έχετε ανάπτυξη». "Απάντηση πολύ έξυπνη καί παιδαγωγικά ορθή. Κι αυτό, γιατί όταν το παιδί μεγαλώσει θα πει: Αφού δεν έχω πια ανάπτυξη, πρέπει να νηστεύω όπως οι γονείς μου.
Ό Γέροντας πίστευε πολύ στη δύναμη της οικογενειακής αγωγής.
Έλεγε: «Μία είναι ή αξία της ζωής, ή οικογένεια. Μόλις σβήσει ή οικογένεια, θα σβήσει ό κόσμος. Δείχνε αγάπη καί πέρα από την οικογένεια σου. Αν είσαι συνταξιούχος, αφιέρωνε λίγο χρόνο καί λίγο χρήμα, για να βοηθήσεις τα απροστάτευτα παιδιά μιας διαλυμένης οικογένειας.
Όταν χαλάσει ή οικογένεια, θα χαλάσει καί ό κλήρος καί ό μοναχισμός καί όλα». Σε ερώτηση Τι πρέπει να γίνει όταν οϊ γονείς δεν συμφωνούν στη χριστιανική ανατροφή των παιδιών τους, έδωσε την εξής απάντηση: «Το αυτοκίνητο έχει φρένα καί ταχύτητες.
Δεν δουλεύει μόνο με τα φρένα ή μόνο με τίς ταχύτητες. Αυτό μπορεί να συμβεί καί με τους γονείς: Ό ένας να σπρώχνει καί ό άλλος να φρενάρει, οπότε δημιουργείται ισορροπία». Πράγματι, αν δεν υπάρχει ισορροπία των αντίρροπων δυνάμεων μέσα στην οικογένεια, όλα θα καταρρεύσουν.

πατηρ παϊσιος

Μια εικόνα… χίλια συναισθήματα

 

 

 

Μία συγκλονιστική φωτογραφία ανέβηκε στο Facebook, στην σελίδα «Αναπηρία, μαθαίνω να ζω με αυτήν».Συγκεκριμένα, η φωτογραφία απεικονίζει ένα παιδάκι που έχει χάσει τα χέρια του να παίζει με ένα άλλο, μεγαλύτερης ηλικίας και να το ταΐζει στο στόμα.

Συναισθήματα όπως αγάπη, αθωότητα, χαρά, δίψα για την ζωή διαχέονται από την παρακάτω εικόνα.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/05/mia-eikona-xilia-synaisthimata.html#ixzz2Uo7Yptbv

ΞΑΝΑΚΤΥΠΗΣΕ Η Μ.ΡΕΠΟΥΣΗ: "ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΖΑΛΟΓΓΟΥ"!

Πέμπτη, 30 Μάιος 2013 19:16 defencenet.gr

 

Nέο αναθεωρητικό κτύπημα στην ελληνική Ιστορία από την βουλευτή της κυβερνητικής ΔΗΜΑΡ, Μαρία Ρεπούση η οποία με συνέντευξή της στο ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 989, χαρακτήρισε τον χορό του Ζαλόγγου "Εθνικό Μύθο"!

Συγκεκριμένα ερωτηθείσα για τον χορό του Ζαλόγγου απάντησε ότι «Κάθε λαός δημιουργεί εθνικούς μύθους». Δηλαδή ήταν μύθος (αναφέρεται ως ιστορικός γεγονός από τουλάχιστον τρεις ιστορικούς και χρονογράφους της εποχής ότι οι Σουλιώτισες έπεσαν στον γκρεμό για να μην ατιμαστούν από τους Τούρκους)...

Για το βιβλίο της Ιστορίας και τον ‘’συνωστισμό’’, είπε ότι «υπήρξε μεγάλη εκμετάλλευση. Ακόμα φέρνουν στην επιφάνεια βιβλίο που έγραψα και η λέξη συνωστίζονται διορθώθηκε αμέσως. Ήταν ένα πάρα πολύ καλό σχολικό βιβλίο, είχε μια ατυχή έκφραση, διορθώθηκε αμέσως. Δεν υπήρχε η λέξη ''συνωστισμός'' υπήρχε το ρήμα στην περιγραφή μιας αθρόας προσέλευσης. Εμείς αμέσως είπαμε πως δεν είναι σωστή η λέξη συνωστισμός επειδή προσβάλλει τις μνήμες ανθρώπων. Δεν θέλαμε να πούμε ότι στη Σμύρνη έγινε συνωστισμός».

Πρόσθεσε ότι «γενικότερη τάση της ιστορίας είναι να μαθαίνουμε από το παρελθόν για να προσπαθήσουμε να μην επαναλάβουμε τα λάθη μας. Πιο πάνω είναι το να μπορεί κανείς να διαβάζει ιστορικά τα πράγματα, να μη στέκεται σε μια αλήθεια αλλά να βλέπει και τις άλλες αλήθειες».

Μεταξύ άλλων, η Μ.Ρεπούση ζητά να δοθεί το δικαίωμα υιοθεσίας και στους ομοφυλόφιλους, υπερασπίζεται τη θέση της για τις γενοκτονίες, επικαλούμενη τα σταλινικά εγκλήματα, χαρακτηρίζει, ουσιαστικά, «εθνικό μύθο« το χορό του Ζαλόγγου και, αναφερόμενη στο παλαιό βιβλίο της Ιστορίας, εξηγεί ότι δεν γράφτηκε ποτέ η λέξη «συνωστισμός», αλλά... το ρήμα!

Τα κυριότερα σημεία της συνέντευξής της κυβερνητικής βουλευτού, είναι τα εξής:

«Εφόσον η Πολιτεία αναγνωρίζει το δικαίωμα της υιοθεσίας σε ετεροφυλόφιλους οφείλει να το αναγνωρίζει και σε ομοφυλόφιλους» δήλωσε αρχικά η Μαρία Ρεπούση.

«Υπάρχει μια πολύ μεγάλη συζήτηση σε ό,τι αφορά την ανάγκη του παιδιού να ταυτίζεται με ένα συγκεκριμένο φύλο. Δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει στην Ελλάδα αυτή η ομοφοβία. Η διαφορετικότητα είναι δικαίωμα του καθενός. Η ταυτότητα του φύλου είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου. Δεν με ενοχλεί καθόλου. Όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια δικαιώματα» πρόσθεσε.

Με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ τάχθηκε κατά της ποινικοποίησης της μνήμης: «Είμαι κατά της ποινικοποίησης της μνήμης. Το ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε τις γενοκτονίες των Ποντίων και των Αρμενίων. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ιστορική επιστήμη είναι υποχρεωμένη να δεχθεί τις πολιτικές αποφάσεις και μάλιστα να τιμωρούνται όσοι έχουν διαφορετική άποψη. Δεν έχω καμία επιφύλαξη με τη διάταξη που προτείνει το σχέδιο νόμου του Ρουπακιώτη» είπε χαρακτηριστικά.

Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό Alpha 989, η κυρία Ρεπούση σχολίασε: «Χώρες της Βαλτικής έχουν χαρακτηρίσει γενοκτονίες τα σταλινικά εγκλήματα. Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τα εγκλήματα της Βαλτικής γενοκτονίες; Δεν είναι ότι οι ιστορικοί αρνούνται αυτά τα εγκλήματα. Κορυφαίο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας είναι το Ολοκαύτωμα. Οι ιστορικοί, είμαστε πιο προσεκτικοί με τη χρήση των όρων. Δεν σημαίνει ότι δεν έγιναν εγκλήματα».

Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ επισήμανε ακόμη: «Δεν θέλουμε να ποινικοποιείται η ελεύθερη έκφραση ή η έκφραση άλλης άποψης. Είμαστε κατά της ποινικοποίησης της μνήμης, η πλειοψηφία είναι κατά» και, αναφερόμενη στην επιστολή που έστειλε, δήλωσε ότι «η επιστολή μου ήταν ιδιωτική που απευθύνθηκε σε συναδέλφους μου. Έλεγα ότι ενδέχεται στο υπό κατάθεση νομοσχέδιο να υπάρχει διάταξη για ποινικοποίηση της μνήμης. Ήταν μια επιστολή που έλεγε ‘’στο βαθμό που υπάρχουν αντίστοιχες προβληματικές διατάξεις έχετέ το υπόψη σας’’. Αν υπερασπίζομαι ό, τι υπερασπίζομαι, είναι γιατί δεν θέλω να βγαίνουν νόμοι για το τι θα λένε και θα γράφουν οι ιστορικοί».

«Το πρόβλημα μ' αυτό το σχέδιο νόμου το έχουν αυτοί που ασκούν ρατσιστική βία και αυτοί που παρακινούν σε ρατσιστική βία. Η Πολιτεία οφείλει να περιφρουρήσει αν ο λόγος είναι ρατσιστικός και οδηγεί σε πράξη βίας. Υπάρχει αναγκαιότητα να θωρακίσουμε τη Δημοκρατία» πρόσθεσε.

Για τη Χρυσή Αυγή, η Ρεπούση δήλωσε πως «η ΧΑ υποσκάπτει τα θεμέλια του δημοκρατικού πολιτεύματος, χρησιμοποιώντας τα ίδια τα όπλα που της δίνει η Δημοκρατία».

Ερωτηθείσα αν νιώθει θύμα, η κυρία Ρεπούση απάντησε: «Ασκείται μια τρομοκρατία στη δική μου περίπτωση. Η Δημοκρατία μας έχει να χάσει από αυτή την άσκηση πίεσης και τρομοκρατίας. Δεν αισθάνομαι θύμα. Οι τακτικές ιεράς εξέτασης έχουν περάσει. Διεκδικώ το δικαίωμά μου να απαντώ με το δικό μου τρόπο, δεν πρόκειται κανείς να με βάλει στη λογική του μαύρου-άσπρου. Καμιά φορά κάνω το λάθος να μιλώ στην πολιτική με ιστορικούς όρους. Διεκδικώ μια ιστορική καθαρότητα».

Πηγή: agioritikovima.gr

Σουλεϊμανία….

Σουλεϊμανία….

 

Οι τωρινοί οι Έλληνες

και δη οι Ελληνίδες

καρατουρκάλες γίνανε

και σουλεϊμανίδες…

Σπεύδουν να ιδούν «Σουλεϊμάν»

με πάθος και μανία,

έτσι, που μοιάζει η Ελλάδα μας

με…Σουλεϊμανία…

Λάθος, για τις Σουλιώτισσες,

και για τις Ναουσαίες,

που αποφάσεις έπαιρναν

ακραίες και γενναίες…

Που, μπρος στα σκλαβοπάζαρα

και στης ζωής τις στάχτες,

θανάτου χόρευαν χορούς,

πάνω από λευτεριάς γκρεμούς

και άγριους καταρράχτες…

Εμείς τουρκοελληνική

Θέλουμ’ αδελφοσύνη

κι όχι πικρές αναφορές

για τις σφαγές στη Σμύρνη…

Ο λόγος για συνωστισμούς

κι αθώες συνωθήσεις

και όχι για εθνοτικές

να γίνεται διακρίσεις…

Άλλωστε η σιωνοτουρκική

το απαιτεί φιλία

να γίνει παρανάλωμα

η ελληνική ιστορία.

Μονάχα του σιωνισμού

άσβεστη να’ ναι η δάδα,

κι απέ, σιγά μην κλάψουμε

για Έλληνες κι Ελλάδα!…

Ελλάς το μεγαλείο σου

το ’χουμε ξεγραμμένο

κι όσο γίνεται πιο βαθιά

στη μαύρη γη θαμμένο…

Η Γραικυλία τώρα πια

με πάσα σοβαρότητα

γερμανική και τουρκική

σπουδάζει βαρβαρότητα!

παπα-Ηλίας

Γιόγκα!!

Πολύς κόσμος με ρωτά για την Γιόγκα, που τώρα τελευταία έχει μεγάλη διάδοση στην πατρίδα μας. Πιστεύω πως η πλειονότης των ανθρώπων είναι απληροφόρητη πάνω στα θέματα αυτά, γι' αυτό και θα ήθελα να χαράξω μερικές γραμμές
γύρω από το θέμα που λέγεται άσκηση της συγκεντρώσεως του νου.Εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως η Γιόγκα είναι μια γυμναστική (έτσι θέλουν να την παρουσιάζουν), που χαλαρώνει το πνεύμα του ανθρώπου, εκδιώκει την αγωνία και το άγχος
και απαλλάσσει τον άνθρωπο από τις διάφορες άσχημες συνθήκες ζωής που δημιουργούν ψυχολογικές ανωμαλίες.

Αλλά, όπως μας πληροφορούν διάφορες αναλύσεις αυτής της ασκήσεως, δεν πρόκειται για μια τυπική γυμναστική της θελήσεως του ανθρώπου, αλλά για μια άσκηση που εντάσασεται στην γενική ατμόσφαιρα των ανατολικών θρησκειών.

Γιόγκα καλείται η περισυλλογή που φθάνει μέχρι την υπνωτική έκσταση, που λέγεται «γιογκικός ύπνος», ο οποίος χρησιμοποιείται σαν μέσο για την απελευθέρωση της ψυχής από την ύλη και ακόμη χρησιμοποιείται σαν μέσο για την απελευθέρωση από την samsara, δηλαδή από την μετανάστευση των ψυχών.

Βασική θεωρία τους είναι ότι «πρέπει να αποφεύγεται μια νέα οδύνη», δηλαδή μια νέα ζωή, γιατί «το παν για τον σοφόν είναι οδύνη». Με άλλα λόγια η γυμναστική αυτή εντάσσεται μέσα σ' αυτό το θρησκευτικό σύστημα που θεωρεί την ύλη κακή, ζητά την ελευθέρωση της ψυχής από αυτήν και επιδιώκει την αποφυγή της μετενσαρκώσεως.
Είναι γνωστό ότι η χριστιανική διδασκαλία είναι εντελώς αντίθετη με αυτές τις θεωρίες.
Στον Χριστιανισμό διδάσκεται η πίστη στον Θεάνθρωπο Χριστό και ότι όλες οι ασκήσεις έχουν προσωπικό χαρακτήρα.

Ο Θεός είναι Πρόσωπο και ο άνθρωπος καλείται να ζει στην κοινωνία εκφράζοντας και βιώνοντας την αρετή της αγάπης. Η σωτηρία του ανθρώπου δεν βρίσκεται στο να χυθεί σαν μια σταγόνα μέσα στον απέραντο ωκεανό, αλλά στην συνάντηση με τον Τριαδικό Θεό.

Ο άνθρωπος μέσα σ' αυτήν την συνάντηση δεν χάνει την προσωπικότητά του.
Επίσης είναι εντελώς αντίθετη με τον Χριστιανισμό η μετεμψύχωση ή μετενσάρκωση των ψυχών. Ο δυτικός άνθρωπος κυριευμένος από το άγχος και τον νευρωτικό τρόπο ζωής
αισθάνεται υπερβολικά κουρασμένος.Αυτό έγινε αντιληπτό από τους διάφορους μύστες των ανατολικών θρησκειών και έτσι μετέφεραν στον δυτικό χώρο τις θεωρίες των θρησκειών της Ανατολής κάπως παραλλαγμένες.

Μέσα στην Ορθόδοξη Παράδοση έχουμε ολοκληρωμένη και θαυμάσια διδασκαλία για την καρδιά, τον νου, την ένωση του νου με την καρδιά, την νοερά προσευχή, την θεωρία των λόγων των όντων και την θεωρία του Θεού, την ησυχία, που δεν εξαφανίζει την προσωπικότητα του ανθρώπου, ούτε τον Θεό ως πρόσωπο και δεν στερεί τον άνθρωπο την δυνατότητα να επικοινωνεί με τους συνανθρώπους του, ούτε ακόμη να περιφρονεί το σώμα, την ύλη.

Είναι λυπηρό ότι είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και αγνοούμε όλον αυτόν τον τρόπο ζωής και την διδασκαλία που λέγεται ησυχασμός.

Όσοι γνωρίζουν αυτήν την μέθοδο και την χρησιμοποιούν ολοκληρώνονται και συγχρόνως θεραπεύονται από ψυχολογικά και πνευματικά νοσήματα.
Κυκλοφορούν πολλά βοηθήματα σήμερα. Θα αρκεσθώ να μνημονεύσω μερικά. Είναι «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητού», που είχε ευρύτατη διάδοση στον δυτικό κόσμο, οι «Αθωνικοί διάλογοι ήτοι θεολογία της νοεράς προσευχής», «Νήψη και προσευχή», «Μια βραδυά στην έρημο του Αγίου Όρους, ήτοι διάλογος με ερημίτη για την ευχή»
Δεν είναι κρίμα να υπάρχει τόσο πλούσια παράδοση μέσα στον δικό μας Ορθόδοξο χώρο γύρω από τα θέματα της νοεράς προσευχής και εμείς να ανατρέχουμε σε «εισαγόμενα»
συστήματα;

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου
Πηγή: ΨΗΓΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ