Ρωσία: «Ἐξτρεμιστικὴ ὀργάνωση» οἱ Mάρτυρες τοῦ Ἰεχωβὰ

Ρωσία: «Ἐξτρεμιστικὴ ὀργάνωση» οἱ Mάρτυρες τοῦ Ἰεχωβὰ

Τὸ Ἀνώτατο Δικαστήριο τῆς Ρωσίας ἔκρινε σήμερα ὅτι οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβὰ εἶναι «ἐξτρεμιστικὴ ὀργάνωση», μετὰ τὴ σχετικὴ προσφυγὴ ποὺ εἶχε καταθέσει τὸ ὑπουργεῖο Δικαιοσύνης τῆς χώρας, ζητώντας νὰ κλείσουν τὰ κεντρικὰ γραφεῖα τους στὴν Ἁγία Πετρούπολη.  Πολλὰ ἀπὸ τὰ βιβλία καὶ τὰ ἔντυπα ποὺ ἐκδίδονται ἀπὸ τοὺς Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβὰ στὴ Ρωσία ἔχουν μπεῖ στὴ λίστα τῶν "ἀπαγορευμένων ἐξτρεμιστικῶν ἐντύπων". Οἱ ρωσικὲς εἰσαγγελικὲς ἀρχὲς ὑποστήριζαν ὅτι πρόκειται γιὰ μιὰ ὀργάνωση ποὺ καταστρέφει οἰκογένειες, ὑποδαυλίζει τὸ μίσος καὶ ἀπειλεῖ ζωές, μιὰ περιγραφὴ ποὺ οἱ ἴδιοι χαρακτηρίζουν ψευδῆ. 

Τὸ σχολεῖο στὸ ἐκτελεστικὸ απόσπασμα

Τὸ σχολεῖο στὸ ἐκτελεστικὸ απόσπασμα

Η ΜΙΚΡΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΤΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

       Το πανηγυράκι του Αγίου Γεωργίου πραγματοποιήθηκε και φέτος στο ενοριακό παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου των Κλουδάτων με την συμμετοχή πολλών πιστών. Το ιστορικό εκκλησάκι, κτίσμα των αρχών του 15ου αιώνος, αποτελεί ένα από τα τέσσερα ενοριακά που κοσμούν το προάστιό μας και προσελκύουν την ευλάβεια των κατοίκων της περιοχής. Το ψαλτήρι πλαισίωσαν οι κ.κ. Λουκάς Σκορδίλης, Κωνσταντίνος Θύμης, Παναγιώτης Μικρούλης και Στυλιανός Παπικινός. Τον θείο λόγο κήρυξε εμπνευσμένα ο θεολόγος και ιστορικός Κωνσταντίνος Θύμης.

ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ



Στο αρχείο έθεσε η Εισαγγελία τις κατηγορίες συλλόγων και λοιπών ομάδων, που θέλουν να λέγονται αντιρατσιστικές και προοδευτικές, που είχαν προσπαθήσει να σύρουν στα δικαστήρια τον γέροντα Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας Αλέξανδρο.

Η Εισαγγελία με διπλή απόφαση έκανε γνωστό πως βάζει τέλος στη δικαστική διένεξη που άρχισε, αφού οι σύλλογοι είχαν κατηγορήσει τον Μητροπολίτη για «ομοφοβικές δηλώσεις». Η απάντηση της ελληνικής δικαιοσύνης ήταν σαφής.
Η φίμωση των Ιεραρχών του τόπου δεν μπορεί να περάσει και απαγορεύσεις στο όνομα της δήθεν προοδευτικότητας δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές. Άλλωστε και η απόφαση της δικαιοσύνης αναφέρει πως ο Μητροπολίτης Μαντινείας δε διέπραξε κάποιο αδίκημα ώστε να υπάρξει δίωξη.

Από εδώ αναβλύζει το Άγιο Φως - Ο θρίαμβος της ζωής

Share Tweet 4 Σχόλια e-mail

Στον Πανάγιο Τάφο γονατίζει ο Πατριάρχης για να πραγματοποιηθεί η Αφή του Αγίου Φωτός και από το Ιερό Κουβούκλιο ξεκινούν όλα

Το Άγιο Φως αναβλύζει μέσα από το Ιερό κουβούκλιο του Πανάγιου Τάφου κάθε Μεγάλο Σάββατο και συγκλονίζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που παρακολουθούν την αφή είτε από κοντά είτε μέσω της οθόνης τους.

Η ιστορία της πασχαλινής λαμπάδας

 

Γιατί άραγε οι λαμπάδες είναι αναγκαίες για το Πάσχα;

Η Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Καρέα εξηγεί τους λόγους που η λαμπάδα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του Πάσχα. «Πασχαλινή λαμπάδα είναι έθιμο που έχει σχέση με την παράδοση της αρχαίας Εκκλησίας να τελεί το Βάπτισμα των νέων μελών Της τη νύχτα της Αναστάσεως». Ο Ευσέβιος Καισαρίας αναφέρει «έκανε τη μυστική διανυκτέρευση των πιστών πιο φωτεινή κι από τη φωτόλουστη ημέρα».

Αρκετούς αιώνες πριν η έναρξη της ιεράς ακολουθίας σηματοδοτούσε και το άναμα των λαμπάδων. Η αρχαία εκκλησία είχε επιλέξει τη νύχτα της Ανάστασης για να τελέσει το Βάπτισμα των φωτισμένων Της. Ο ναός περιγράφεται κατάφωτος από τους πολυελαίους και τα πολυπληθή κηροπήγια. «Κάθε πιστός είχε τη δική του λαμπάδα. Όλοι γιόρταζαν τη διπλή Λαμπρή: την Ανάσταση του Χριστού και την Ανάσταση τόσων ψυχών που θ’ άφηναν οριστικά την πλάνη και θα προσχωρούσαν στην Ποίμνη της Εκκλησίας».
Οι Νεοφώτιστοι, κρατώντας αναμμένες τις λαμπάδες τους, προχωρούσαν για το Βαπτιστήριο συνοδευόμενοι από τον επίσκοπο, τους ιερείς, τις διακόνισσες και τους αναδόχους τους, αφήνοντας τους πιστούς στο Ναό να προσεύχονται.
Οι λαμπάδες λοιπόν έχουν παραμείνει μέχρι και σήμερα, συμβολίζοντας αυτή τη μυσταγωγία και πανήγυρη της εισόδου των πιστών στην εκκλησία.
Πηγή: Το επίσημο site της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Καρέα

Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/ekklhsia/story/785521/h-istoria-tis-pasxalinis-lampadas#ixzz4eo0iuy1U

Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸ ἄνοιγμα τῶν ἐκκλησιῶν στὴ Βόρειο Ἤπειρο καὶ ἡ πρώτη ἐλεύθερη Ἀνάσταση τὸ 1992

Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸ ἄνοιγμα τῶν ἐκκλησιῶν στὴ Βόρειο Ἤπειρο καὶ ἡ πρώτη ἐλεύθερη Ἀνάσταση τὸ 1992

Ἡ Ἀλβανία κάτω ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος ὑπῆρξε τό μοναδικό συνταγματικά ἀθεϊστικό κράτος στόν κόσμο, κατά τήν περίοδο 1967-1990. Τήν περίοδο αὐτή ἀπαγορεύθηκε κάθε θρησκευτική ἱεροπραξία, καταστράφηκαν ἐκ θεμελίων οἱ περισσότεροι τόποι λατρείας, ἐνῶ ἀπεσχηματίστηκαν ὅλοι οἱ ἱερεῖς, καί πολλοί ἀπό αὐτούς ἐξορίστηκαν ἤ πέθαναν μαρτυρικά στίς φυλακές. Ἀπό τό 1976 ἐπίσης ἀπαγορεύθηκαν διά νόμου ὅλα τα χριστιανικά ὀνόματα. Ἡ ἀπαγόρευση αὐτή ἔπληξε ὅλους τούς ἀλβανούς πολίτες, ἀλλά ἰδιαίτερα τούς βορειοηπειρῶτες ἀδελφούς μας, γιά τούς ὁποίους ἡ ὀρθόδοξη πίστη ἦταν βασικό συστατικό τῆς ἐθνικῆς τους ἰδιοπροσωπίας. Βασική ἀρχή τοῦ Κόμματος Ἐργασίας τῆς Ἀλβανίας ἦταν: «Κύριος σκοπός τοῦ κράτους εἶναι ἡ παραγωγή. Ὅποιος δέν παράγει, ὅπως οἱ ἱερεῖς, δέν ἔχει θέση στή νέα μας κοινωνία». Ἔτσι μέχρι τό 1990 οἱ ἀδελφοί μας ἔμεναν ἀβάπτιστοι, ἀστεφάνωτοι, ἀλειτούργητοι, ἀκήδευτοι, (μέ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις ἱερέων πού μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς τους τελούσανν κρυφά κάποια μυστήρια).

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

και ΠΑΣΧΑ

ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΜΑΣ

(φωτορεπορτάζ)

Τότε καὶ τώρα: Ἡ αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας καὶ ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ

Τότε καὶ τώρα: Ἡ αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας καὶ ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ

Γράφει ὁ Φώτιος Μιχαὴλ, ἰατρὸς 

Ἡ αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας, ὡς γνωστόν, ταλάνισε τὴν αὐτοκρατορία ἐπὶ 120 ὁλόκληρα χρόνια! Αἱρετικοὶ αὐτοκράτορες καὶ πατριάρχες διαδέχονταν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, τρομοκρατώντας τὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιο μὲ φυλακίσεις, μὲ ξυλοδαρμούς, μὲ ἐξορίες, μὲ ἀφορισμοὺς καὶ καθαιρέσεις. 

Τὸ τίμημα τῆς ἀντίστασης στὶς ἀπαιτήσεις τῶν αἱρετικῶν εἰκονομάχων τὸ πλήρωσε ὁλόκληρος ὁ λαός, ἀλλὰ τὶς πιὸ σφοδρὲς καὶ ἀπάνθρωπες διώξεις δέχθηκαν οἱ μοναχοί, οἱ παπάδες καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπίσκοποι καὶ πατριάρχες. 

Ὁ Λέων ὁ Ἀρμένιος ὑπῆρξεν ἕνας ἀπὸ τοὺς πλέον σκληροὺς καὶ ἀνάλγητους εἰκονομάχους αὐτοκράτορες. Ἡ μανία του ἐναντίον τῶν ἱερῶν εἰκόνων καὶ κατὰ συνέπεια ἐναντίον τῶν πιστῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν περιγράφεται στὶς πηγὲς μὲ τὰ μελανότερα χρώματα.

Στὰ 815 ἀπομακρύνει διὰ τῆς βίας ἀπὸ τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸν Ὀρθόδοξο πατριάρχη Νικηφόρο καὶ στὴν θέση του τοποθετεῖ τὸν εἰκονομάχο Θεοδοτό.   Διατάζει ὅλους τους ἐπισκόπους καὶ τοὺς ἡγουμένους τῶν μοναστηριῶν νὰ κατεβάσουν τὰ εἰκονίσματα ἀπὸ τοὺς ναοὺς καὶ νὰ πάψουν νὰ μιλᾶνε στὸν λαὸ γιὰ τὸ θέμα τῶν εἰκόνων. 

Οἱ ἐπίσκοποι, ποὺ δὲν συμμορφώνονται μὲ τὶς αἱρετικές του ἀποφάσεις, καθαιροῦνται καὶ ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ μοναχοί, ποὺ ἀντιστέκονται στὶς αἱρετικές του ὑποδείξεις, ὁδηγοῦνται στὴν....

ἐξορία.

ΚΥΡΙΑΚΗ : ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ!!!

Η Κυριακή είναι ημέρα ευλογημένη, αφιερωμένη στο Θεό και Πλάστη μας! Ημέρα αναστάσιμη! Ημέρα που καλούμαστε να την αφιερώνουμε στην κοινή λατρεία και προσευχή... στην μελέτη και ελεημοσύνη
Όμως, τα έσχατα χρόνια, που η αγάπη προς τον Θεό έχει ψυγεί και η αγάπη προς τον άνθρωπο έχει καμουφλαρισθεί, έχει γίνει προσποιητή, αναιμική και κάλπικη, η ευλογημένη ΚΥΡΙΑΚΗ έχει καταλυθεί. Όλα γίνονται άυτή την ημέρα εκτός από την λατρεία του Θεού. Ο Θε...ός μας προσέφερε έξι δραχμές (6 ημέρες) και κράτησε μία μόνο για τον εαυτό Του. Αλλά εμείς αχόρταγοι και άρπαγες δεν αρκούμαστε στις έξι και κλέβουμε και την μία που Του ανήκει. Γι΄αυτό ο Πατροκοσμάς (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός) έλεγε: "ο Θεός θανατώνει παράκαιρα όσους καταπατούν την ΚΥΡΙΑΚΗ. Τα περισσότερα ατυχήματα γίνονται την ΚΥΡΙΑΚΗ και τις γιορτές, οπου χάνονται εκατοντάδες άνθρωποι"

Γιατί με βάπτισαν χριστιανό χωρίς να με ρωτήσουν;

-Γιατί δεν αποφασίζουμε μόνοι μας, αν θέλουμε να βαπτιστούμε και να γίνουμε Χριστιανοί;
-Γιατί μας βαπτίζουν νήπια καταστρατηγώντας την ελευθερία μας;
Ερωτήματα που ακούγονται συχνά και μας προκαλούν, με τη σειρά μας, να ρωτήσουμε:
-Όταν το νήπιο είναι άρρωστο και χρειάζεται γιατρό, μήπως πρέπει πρώτα να το ρωτήσουμε για να τον φωνάξουμε;

Είκοσι φράσεις του Ευαγγελίου που όλοι χρησιμοποιούμε!

 

Μπορεί το Πάσχα να απέχει μόνο μια… ανάσα, ωστόσο μια γρήγορη αναφορά σε φράσεις που όλοι χρησιμοποιούμε σχεδόν καθημερινά, αποδεικνύει ότι στην ελληνική παράδοση η Μεγάλη Εβδομάδα δεν «εγκλωβίζεται» χρονικά τις ημέρες των Παθών, αλλά διαχέεται μέσα από διάφορες ευαγγελικές φράσεις στην καθημερινότητα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Συγκλονιστικό ΘΑΥΜΑ..! Πως η Παναγία έσωσε την πόλη της Άρτας!

Ένα άγνωστο Θαύμα, με το οποίο η Παναγία έσωσε την πόλη της Άρτας από την πλημμύρα του Αράχθου στις 25 Δεκ 1793.
Σύμφωνα με την προφορική παράδοση, που διασώζεται μέχρι σήμερα στην Άρτα, κατά την διάρκεια της επιστροφής της Αγίας Θεοδώρας από την πεντάχρονη εξορία της στα Τζουμέρκα, συνέβησαν τα εξής:
« Ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων της Άρτας και των περιχώρων συγκεντρώθηκε στην περιοχή της Γέφυρας προκειμένου να υποδεχθεί την βασίλισσα. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα.

Ο Κύριος μας εξαφανίζεται από το Άγιο Δισκοπότηρο.

Σ΄ένα μικρό χωριουδάκι της Λέρου, πριν από 30 περίπου χρόνια έγινε το εξής θαυμαστό, που μας διέσωσε αφηγηματικά ένας Άγιος συγχωρεμένος από το 2010 ιερέας, ο παπά-Χρήστος. Διαβάστε διήγηση και φρίξτε με την απέραντη αγάπη που μας έχει ο Χριστός μας:
’Ήτανε πρωί Σαββάτου. Έκανα θεία λειτουργία και ήμουνα έτοιμος να καταλύσω την Θεία Κοινωνία από το Άγιο Δισκοπότηρο. Ξαφνικά μπήκε μέσα στο ιερό ένας νεαρός, γειτονόπουλο ο Κωστάκης, λαχανιασμένος, ιδρωμένος όλος αγωνία και μου είπε: «Παπά-Χρήστο μου σώσε μας. Ο πατέρας μου νιώθει ότι πεθαίνει και θέλει να τον εξομολογήσεις, να τον κοινωνήσεις».

Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Ο πατέρας του παλληκαριού ήταν ο πιο δύσκολος, στριφνός, παράξενος άνθρωπος στο χωριό. Μ΄ όλους μαλωμένος. Σ’ εκκλησιά δεν πάταγε, ούτε σε κηδείες ή γάμους ή βαφτίσεις. Έκανα τον Σταυρό μου και θεώρησα κλήση Θεού να πάω αμέσως κοντά του με την Θεία Κοινωνία. Το σπίτι του ήτανε 40 μέτρα, δίπλα στην εκκλησία σχεδόν. Όταν μπήκαμε με το παλληκάρι στο σπίτι του ετοιμοθανάτου –κυρ. Γιάννη τον λέγανε- τοποθέτησα το Άγιο Δισκοπότηρο, που είχε κανά πόντο Θεία Κοινωνία πάνω στο κομοδίνο, δίπλα στο κλινάρι του κυρ-Γιάννη. 

Του είπα αμέσως: Μπαρμπα-Γιάννη για να σε κοινωνήσω πρέπει πρώτα να σε εξομολογήσω και να σου διαβάσω συγχώριο (συγχωρητική ευχή).Θέλεις;
-Θέλω!

Βάζω πετραχήλι, μου 'πε ό,τι τον βάραινε, του διάβασα συγχώριο και ετοιμάστηκα να τον κοινωνήσω. Πάω να πιάσω το Άγιο Δισκοπότηρο, τι να δώ; Παντελώς άδειο, σταγόνα Θεία Κοινωνία. Μου λύθηκαν τα γόνατα. Λέω στον κυρ-Γιάννη: «πετάγομαι στο Ναό να πάρω από το Αρτοφόριο της Αγίας Τράπεζας Θεία Κοινωνία γιατί το Δισκοπότηρο δεν ξέρω πως είναι άδειο».
Αρχίζει να κλαίει με λυγμούς ο κυρ-Γιάννης και να λέει:

 «Για μένα το κάνει ο Χριστός παπά μου. Ό,τι σου ξομολογήθηκα πριν ήσανε όλα ψέματα γιατί ντρεπόμουνα να πω τα αληθινά μου αμαρτήματα που’ ναι πολύ βαρύτερα. Όμως, αν θέλεις, κάτσε να σου κάνω πραγματική, ειλικρινή εξομολόγηση».

Έτσι κι έγινε. Του διάβασα δεύτερη συγχωρητική ευχή και τον παρακάλεσα να περιμένει να πάω πίσω στο Ναό να φέρω Θεία Κοινωνία. 

''Πήγαινε'', μου απαντά ο κυρ-Γιάννης, ''σε προσμένω''. Πάω να σηκώσω το Άγιο Δισκοπότηρο και, ακούστε θαύμα. Ένας πόντος Θεία Κοινωνία μέσα. Έκαμα τον Σταυρό μου. Κοινώνησα αμέσως τον ετοιμοθάνατο. Έλαμψε, γαλήνεψε το προσωπάκι του, πέθανε εκεί μπροστά μου, ολοφάνερα μετανοημένος. Δόξασα τον Χριστό μας και σκέφτηκα πόσο πάνσοφα, διακριτικά, αγαπητικά, συγχώρεσε και οικονόμησε τη σωτηρία του κυρ-Γιάννη.

Θεός συγχωρέσει τον. Αιωνία του η μνήμη. Να μην απελπιζόμαστε για την σωτηρία μας κι ας είμαστε οι αμαρτωλότεροι άνθρωποι του κόσμου. Καλή μετάνοια, καλό παράδεισο σε όλους μας με ειλικρινή και ταπεινή εξομολόγηση. ΑΜΗΝ!.

Από το βιβλίο: «Η ζωή διδάσκει τον Χριστό» του μοναχού Ι. – Αθήνα 2017
proskynitis.blogspot.gr