Και η αυγή δεν απέχει πολύ από το να ακούσουμε το κωδωνοστάσιο στην Μητρόπολη του Αιγίου να χτυπά χαρμόσυνα, συγχρονισμένο με αυτό της Μητρόπολης της Αθήνας.
Συνάμα θα ακούγεται και η φωνή του Ιωσήφ να λέει στον διάδοχο του Γερμανού «Σ΄ευχαριστώ Δέσποτα. Τα πες καλά στον διάδοχό μου στο υπουργείο της Θρησκείας. Τα άκουσε και ο Πρόεδρος της Κυβέρνησης και καρατόμησε τον Μινίστρο».
Επιλογή του Πρωθυπουργού. «Εξελέγη» Βουλευτής Επικρατείας με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α τον Σεπτέμβρη του 2015. Σπούδασε Θεωρητική Φυσική στο Πανεπιστήμιο του Lancaster. Επίσης έχει σπουδάσει στο Cambridge University ενώ είναι διδάκτωρ του Τμήματος Φυσικής του Βρετανικού Πανεπιστημίου Imperial College. Στο ΕΜΠ διορίστηκε ως dozent Privat στα Τμήματα Φυσικής, αρχικά στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και στη συνέχεια της Αθήνας. Από το 1994 είναι Καθηγητής του Τμήματος Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης (ΜΙΘΕ) του ΕΚΠΑ. Έχει διατελέσει επισκέπτης καθηγητής στο Imperial College του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, το Πανεπιστήμιο του Cambridge, και το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης. Ήταν ερευνητής στο Ίδρυμα Χημικής Κληρονομιάς, Πενσυλβάνια και το Dibner Ινστιτούτο για την Ιστορία της Επιστήμης και Τεχνολογίας στο ΜΙΤ. Έχει διατελέσει επιστημονικός υπεύθυνος σε πολλά ερευνητικά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα Επιστημών, το Ελληνικό Δημόσιο και ιδιωτικά ιδρύματα. Διετέλεσε Διευθυντής του Εργαστηρίου της ηλεκτρονικής επεξεργασίας του Ιστορικού Αρχείου και διετέλεσε Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ιστορικού Αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ιωάννη Λάτση Κοινωφελές Ίδρυμα. Πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Κέντρου Έρευνας για τις ανθρωπιστικές επιστήμες, με έδρα την Αθήνα, Συχνότατος αρθρογράφος στην Αυγή και πολλάκις υπερασπιστής του προκατόχου του.
Προφητικά στο τελευταίο άρθρο του στην Αυγή κατέγραψε ότι «Η χρονιά που πέρασε, μας έκανε να κατανοήσουμε καλύτερα τους περιορισμούς αλλά και τις δυνατότητες που έχουμε. Δοκιμάστηκαν πολλά και πολλοί. Και άφησαν τα ίχνη τους όχι τα σπασμωδικά μέτρα, αλλά εκείνες οι πολιτικές που εξέφραζαν μία προοπτική, ένα σχέδιο».
Υπουργοποιήθηκε με δεδομένο ότι θα συνεχίσει την πολιτική Φίλη για την παιδεία, αλλά και ως επιλογή εκτόνωσης της αντιδράσεως του φίλου του Πρωθυπουργού, Αρχιεπισκόπου.
Το να βιαστούν όμως οι εκκλησιαστικοί να πανηγυρίσουν μιά Καδμεία νίκη, αντίστοιχη της Μάχη της Κρήτης, μιας και Ελλαδίτες και Κρητικοί συμπορεύθηκαν στην επίθεση, δεν θα τους καταδείξει σοφούς.
Ο νέος υπουργός έλεγε σε συνέντευξη του. «Πείτε μου μία χώρα της Ευρώπης όπου υπάρχει το μάθημα των Θρησκευτικών και διδάσκεται όπως στη χώρα μας. Μία».
Αλλά και όταν ο προκάτοχος του ξεσήκωσε αντιδράσεις για το θέμα της γενοκτονίας ο από αύριο Υπουργός έγραφε. «Το θέμα που δημιουργήθηκε με τους Ποντίους αντιμετωπίστηκε από κάποιους αριστερούς χλιαρά, με έναν τρόπο ξινό και απολογητικό σε ιδιωτικές συζητήσεις. Η δικαιολογία συνήθως είναι ότι «δεν είναι η ώρα να τίθενται τέτοια θέματα». Εγώ, τουλάχιστον, δεν θυμάμαι ποτέ να ήταν η σωστή ώρα να τα θέτουμε. Καθήκον των αριστερών δεν είναι να ψάχνουν αυτή την πολυπόθητη σωστή ώρα, που μπορεί και να μην υπάρχει, αλλά να πηγαίνουν κόντρα σε κάθε εθνικιστική τάση απ’ όπου κι αν εκδηλώνεται. Όταν σιωπάμε με άλλοθι το πολιτικό κόστος που φοβόμαστε ότι υπάρχει, πληρώνουμε αυτό το πολιτικό κόστος μακροπρόθεσμα. Με τον Φίλη, λοιπόν, και όπως είπε ό ίδιος, ενάντια στη γενοκτονία των ιδεών».
Ο «προβληματικός» καθαιρέθηκε γιαβρί μου. Με την «αλλαξοπατριαρχία» στον θώκο ανέβηκε ένας Πολίτης. Κοσμοπολίτης. Άνθρωπος σπουδαγμένος από όσα μολογά το κιτάπι του.
Η Κωνσταντινοπολίτικη όμως καταγωγή του μπορεί να είναι ένας επιπλέον πονοκέφαλος για τους ενοίκους της πάλαι ποτέ Μονής του φωτιστή του Βυζαντίου. Αν θα είναι φιλόθεος δεν ξέρουμε. Μπορεί όμως να φωτιστεί από το Φανάρι και να ξεκλειδώσει πόρτες.
Καλή ή κακή επιλογή για το υπουργείο Θρησκευμάτων το αύριο, αν υπάρξει, θα δείξει.
Καλού κακού όμως ας του επαναλάβει κάποιος τα λόγια του πρώτου προκατόχου του στον τελευταίο,όπως τα άκουσε στα μπουντρούμια της Τριπολιτζάς και τα μετέφερε ο Λουκαϊτης. «Να πης στον Υπουργό ότι με λένε Ιωσήφ, είμαι ο Δεσπότης της Ανδρούσης. Να του πης ότι εκεί που κάθεται τώρα, σ’ αυτή τη θέση, κάθησε για πρώτη φορά ένας ταπεινός Δεσπότης. Ήμουν εγώ ο Ιωσήφ. Έτσι θέλησε η Πατρίς, να είμαι ο πρώτος μινίστρος (Υπουργός) της Θρησκείας και της Παιδείας της ελεύθερης Ελλάδος…»